Μαῦρο κασκόλ μέ ἕναν ἄσσο φιλοτέχνησε ἑταιρεία μέ ἕδρα τά Ἐξάρχεια
Η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου ἔχει μεγάλη ἀγάπη γιά τόν ἀριθμό «1». Παλαιότεροι συνεργάτες της θυμοῦνται ὅτι ὅταν ἀπέκτησε τόν «Ἐλεύθερο Τύπο» κατήργησε τήν ἀρίθμηση τῶν παλαιοτέρων φύλλων καί ἐπέλεξε νά ἀρχίσει τήν νέα ἐκδοτική προσπάθεια ἀπό τόν ἀριθμό «1». Αὐτό φαίνεται ἐπέδρασε καί διεμόρφωσε τίς σκέψεις κατά τήν φιλοτέχνηση τοῦ σήματος τῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ 2021, τό ὁποῖο ἐπαρουσιάσθη τήν Παρασκευή. Ὅσοι τό εἶδαν δέν διέκριναν κάτι τό ἑλληνοπρεπές, ἀλλά ἕνα «κασκόλ» πού ἀγκαλιάζει ἕναν ἄσσο. Καί μπορεῖ τά κασκόλ νά εἶναι τῆς μόδας τόν χειμῶνα, τόν καλοκαίρι ὅμως τί γίνεται;
Ἀφήνοντας ὅμως τό χιοῦμορ κατά μέρος, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ἐπισημάνουμε ὅτι τό σῆμα αὐτό ἐμπνεύσεως τῆς (ἐξαιρετικῆς κατά λοιπά) ἑταιρείας «Beetroot» μέ ἕδρα τά Ἐξάρχεια ἀπεικονίζει τήν ἀντίληψη τῆς κ. Ἀγγελοπούλου ἀλλά καί τοῦ ὑποδειχθέντος ἀπό τήν Κυβέρνηση, ὡς μέλους τῆς Ἐπιτροπῆς, Μάρκ Μαζάουερ γιά τόν ἑλληνισμό. «Γιά νά ἔχει ἕνας τόπος μέλλον πρέπει νά ἀλλάξει τό παρελθόν του» συνηθίζει νά λέγει. Καί αὐτό ἀκριβῶς ἀπεικονίζεται στό συγκεκριμένο σῆμα. Τοῦτο βεβαίως οὐδένα ἐντυπωσιάζει, καθώς ἡ κ. Ἀγγελοπούλου ἀπέρριψε κατά τό παρελθόν τίς εἰσηγήσεις στενῶν συνεργατῶν της νά κάνει ἀναφορά στήν ὁμιλία της στήν Βουλή (κατά τήν ἐπίσημη παρουσίαση τῆς Ἐπιτροπῆς) στούς ἥρωες τοῦ 1821. Μέ δεδομένη αὐτήν τήν ἄρνηση καί μέ αὐτό τό σῆμα νά ἐπιλέγεται, τό γεγονός ὅτι στίς 23 Μαρτίου θά παραστεῖ στίς ἐκδηλώσεις στήν Καλαμάτα, στόν ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, γιά τήν ἔναρξη τῆς ἐπαναστάσεως στήν Μεσσηνία, μᾶλλον δέν πείθει περί τῶν προθέσεών της.
Πρέπει στό σημεῖο αὐτό νά ἐπισημάνουμε ἐπίσης ὅτι κατά τήν πρόσφατη ἐκδήλωση τῆς κινήσεως 14 κορυφαίων ἱδρυμάτων τῆς χώρας «Πρωτοβουλία 1821-2021» πού παρακάμπτει τήν Ἐπιτροπή, ἡ κ. Ἀγγελοπούλου ζήτησε νά λάβει τόν λόγο. Ἀφοῦ ἡ «Πρωτοβουλία» κατέστησε σαφές ὅτι δέν θά τῆς δοθεῖ, ἀπήτησε νά καθίσει στήν πρώτη σειρά, δίπλα στόν Πρωθυπουργό, κάτι τό ὁποῖον ἐπέτυχε. Πρέπει νά ἐπισημάνουμε τήν σημειολογία αὐτῆς τῆς θέσεως, ἀλλά ταυτοχρόνως νά ὑπογραμμίσουμε ὅτι ἐνῶ ἀπό τήν «Ἐπιτροπή» τῆς κ. Ἀγγελοπούλου ἔχουμε αὐτό τό σῆμα πού δέν ἀπεικονίζει τίποτε, ἀνατρέχοντας στόν δικτυακό τόπο τῆς «Πρωτοβουλίας τῶν 14 Ἱδρυμάτων» θά δοῦμε νά φιγουράρει ὁ θυρεός τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας μέ τόν Σταυρό περιβεβλημένο ἀπό δάφνες καί τά ἀρχικά «ΗΕΑ – ΗΘΣ» τά ὁποῖα ἀποδίδουν τό κορυφαῖο σύνθημα τῶν ἐπαναστατῶν «Ἤ Ἐλευθερία Ἤ Θάνατος». Ἤδη λίγες ὧρες μετά τήν παρουσίαση τοῦ σήματος τῆς «Ἐπιτροπῆς 2021», τό διαδίκτυο γέμισε ἀπό ἐπικρίσεις, μεταξύ τῶν ὁποίων ἐπαρουσιάσθη καί μία βελτιωμένη ἐκδοχή τοῦ σήματος. Τό ἴδιο σχεδόν σῆμα, ἀλλά στά ἑλληνικά χρώματα, δηλαδή λευκό καί κυανοῦν (ἀντί τοῦ λευκοῦ καί μαύρου), μέ τήν προσθήκη τοῦ Σταυροῦ τῆς Ἑλληνικῆς Σημαίας, ὥστε νά προστεθεῖ μία ἐθνική πτυχή σέ αὐτό, καί βεβαίως αὐτό πού «καλλιτέχνες» τῆς κ. Ἀγγελοπούλου γράφουν «Ἑλλάδα – 2021» ἀναπροσαρμόζεται σέ «Ἑλλάδα 1821 – 2021». Πράγματι, μπορεῖ νά μήν εἶναι τό τέλειο ἤ γενικῶς ἀποδεκτό σῆμα, ἀποτελεῖ ὅμως μίαν ἀποδεκτή διαφοροποίηση πού δέν καταργεῖ τό ἀρχικό σκεπτικό τῶν σχεδιαστῶν, ἀλλά ἀποδίδει ἔστω καί μινιμαλιστικά ὅτι ἀναφερόμεθα στήν Παλιγγενεσία τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους τό 1821.
Ὅταν ἑορτάζουμε λοιπόν τά 200 χρόνια ἀπό αὐτήν τήν Παλιγγενεσία, δέν ὑπάρχει χῶρος γιά κοσμοπολιτισμούς καί φαντασιώσεις σάν αὐτές τοῦ Μαζάουερ. Ἀπαιτεῖται ἡ αὐστηρά προσήλωσις στίς παρακαταθῆκες τῶν ἡρώων πού ἀνέστησαν τόν ἑλληνισμό καί ἡ ἀνάδειξις τῆς ἑνότητος τοῦ ἔθνους πού εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν πορεία του πρός τό μέλλον. Αὐτήν τήν ἑνότητα, πού ἐπειδή –δυστυχῶς– ἔχει ἀποδειχθεῖ πολύ σπάνια, ὁ συγγραφεύς Στρατῆς Μυριβήλης τήν εἶχε χαρακτηρίσει «θαῦμα». Καί εἶχε τονίσει: «Κάθε φορά πού τό Γένος σύσσωμο αἰσθανθεῖ αὐτό τό θαῦμα, νοιώθει συγχρόνως πώς καμμιά ὑλική δύναμη δέ μπορεῖ νά τό καταπονήσει καί νά τό βάλει κάτω. Αὐτό τό ξέρουν καλά –καλύτερα ἀπό μᾶς– ὅλοι οἱ ἐχθροί πού κατά καιρούς ἐπιχείρησαν νά ἐξαφανίσουν τήν Ἑλληνική φυλή πού στέκεται πεισματικά ριζωμένη πάνω σέ τοῦτο τό βράχο σάν τά δυνατά πουρνάρια ἐπί τριάντα αἰῶνες».
Σέ τέτοια λόγια, πιστεύουμε, θά πρέπει νά ἐπικεντρωθεῖ τό πνεῦμα τῶν ἑορτασμῶν τῆς συμπληρώσεως τῶν δύο αἰώνων, ἀπό τήν ἥμερα πού οἱ Ἕλληνες σήκωσαν τά ὅπλα ἔχοντας δώσει τόν ὅρκο τῶν Φιλικῶν.