Τί κρύβει ἡ πρότασις Ροζάκη γιά τόν τεμαχισμό τῆς διαφορᾶς – Ἡ ταύτισίς του μέ Σάρατζ
Η «ΕΣΤΙΑ» προέβλεψε ἀπό τίς 10 Ἰανουαρίου, ὅταν ὁ Πρωθυπουργός τῆς ἀναγνωρισμένης κυβερνήσεως τῆς Λιβύης ἀλ Σάρατζ ἔστειλε ἐπιστολή ἐξηγήσεων στόν ΟΗΕ γιά τό παράνομο μνημόνιο πώς κάποιοι προωθοῦν τήν ἰδέα τῆς καταθέσεως κοινῆς προσφυγῆς Ἑλλάδος – Λιβύης ἀντί Ἑλλάδος – Τουρκίας στήν Χάγη μέ ἀντικείμενο τό μνημόνιο μεταξύ Τριπόλεως καί Ἀγκύρας. Εἴχαμε ἐπισημάνει ἀπό τότε πώς οἱ θέσεις τῆς Λιβύης, τῶν ΗΠΑ καί ἐν μέρει τῆς Τουρκίας γιά τό νομικό καθεστώς τῶν ἀκατοίκητων νήσων πού ἐπηρεάζουν τήν ὁριοθέτηση συγκλίνουν ἐντυπωσιακά, ἐνῶ καί ἡ νομολογία τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου γιά ἀνάλογες ὄχι ὅμοιες ὅμως περιπτώσεις εὐνοεῖ τόν διαμοιρασμό τοῦ πλούτου μας μέ τήν βούλα τοῦ δικαστηρίου τοῦ ΟΗΕ. Γράφαμε τότε στό οἰκεῖο ρεπορτάζ:
«Μέ ἐπιχειρηματολογία πού εἶναι copy paste τῶν τουρκικῶν ἀπαράδεκτων θέσεων σχετικῶς μέ τήν ὑφαλοκρηπῖδα τῶν ἑλληνικῶν νησιῶν καί βραχονησίδων, ἀπαντᾶ ἡ Κυβέρνησις τῆς Τριπόλεως στήν Ἑλλάδα. Ἡ ἐπιστολή ἐστάλη στόν ΓΓ τοῦ ΟΗΕ (…) Ἡ Κυβέρνησις τῆς Τριπόλεως παραθέτει ἕωλα νομικά ἐπιχειρήματα, ὅπως ὅτι “τά ἐξαιρετικά μικρά ἀκατοίκητα ἑλληνικά νησιά δέν ἔχουν νομική σημασία”. Ἑπομένως ἐάν συμβεῖ κάποιο ἐπεισόδιο στήν θαλασσία περιοχή πού διεκδικεῖ ἡ Τουρκία, ἐκτιμᾶται ὅτι αὐτό θά γίνει σέ κάποια βραχονησῖδα.
[…] Στήν ἐπιστολή τονίζεται πώς ἀναγνωρίζεται στήν Ἑλλάδα τό δικαίωμα “νά ἰσχυρίζεται ὅτι τό μνημόνιο αὐτό παραβιάζει τά ἐθνικά της σύνορα γιά νά προσφύγει στό Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης”. Ἡ Λιβύη, κατά τήν ἐπιστολή, ἔχει συμμορφωθεῖ μέ ἀποφάσεις τῆς Χάγης καί συνεφώνησε μέ τήν Μάλτα καί τήν Τυνησία νά προσφύγουν στό Διεθνές Δικαστήριο γιά νά ὁριοθετήσουν τά ὅρια τῆς ἀκτογραμμῆς τους. “Ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι ἡ Κυβέρνησις Ἐθνικῆς Συμφωνίας εἶναι ἕτοιμη νά διευθετήσει ὁποιαδήποτε διαφορά μέ διπλωματικά μέσα μέ ὁποιοδήποτε μέρος πού ἔχει ἀνησυχίες γιά τό θέμα αὐτό. Συνεχίζουμε νά πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι τό δίκαιο εἶναι τό θεμέλιο τῆς δικαιοσύνης καί ὅτι τά δικαστήρια εἶναι ὁ τελικός κριτής σέ τέτοια θέματα” ἐπισημαίνεται στήν ἐπιστολή Σάρατζ πρός τόν ἐπί κεφαλῆς τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν.
Ἡ Λιβύη ἀπό τό 2004 διεξήγαγε τέσσερεις γύρους διαπραγματεύσεων μέ τήν χώρα μας καί ὅλες ναυάγησαν μέ τήν εὐθύνη, κατά τόν ἀλ Σάρατζ, νά φέρει ἡ Ἑλλάς, διότι “ἐπέμενε νά σχεδιάσει μιά διάμεση γραμμή βασιζόμενη σέ αὐτές τίς ὑπερβολές τῶν νησιῶν καί ἀρνήθηκε νά ἐφαρμόσει τήν ἀρχή τῆς ἀναλογικότητος πού χρησιμοποιεῖται διεθνῶς σέ τέτοιες καταστάσεις”. Ἐπίσης κατηγόρησε τήν Ἑλλάδα ὅτι “ἠγνόησε ἐντελῶς τά δικαιώματα τῆς Λιβύης καί ἔσπευσε μέ τούς συμμάχους της στό Φόρουμ Φυσικοῦ Ἀερίου τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου νά συνάψει συμφωνίες καί νά ἐκμεταλλευθεῖ τίς περιφερειακές ἐντάσεις γιά νά ἐπιβάλει de facto μονοπώλιο στήν παραγωγή, ὑγροποίηση καί μεταφορά ἀερίου».
Δύο σχεδόν μῆνες μετά τήν ἐπιστολή Σάρατζ στόν ΟΗΕ μέ τήν ὁποία προκαλούμεθα νά προσφύγουμε στήν Χάγη μέ τήν Λιβύη (ἄρα μονά ζυγά γιά τήν Τουρκία πού δέν θά δεσμεύεται ἀπό τήν τυχόν ἀρνητική ἀπόφαση), ἀποκαλύπτεται τί τεκταίνεται στό παρασκήνιο. Οἱ προβλέψεις δικαιώνονται. Ὁ ὁμότιμος καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί πρώην ὑφυπουργός τῆς κυβερνήσεως Σημίτη Χρῆστος Ροζάκης, μαζί μέ ἄλλους, φαίνεται νά ἀναλαμβάνει τόν ρόλο τοῦ …πολιτικοῦ «λαγοῦ» προκειμένου νά μετρηθοῦν οἱ ἀντιδράσεις ἀπό τυχόν κοινή προσφυγή Ἑλλάδος – Λιβύης μόνο γιά τήν Μεσόγειο. Ἀφοῦ πρῶτα προϊδέασε τήν κοινή γνώμη ὅτι «κάτι πρέπει νά δώσουμε στήν Τουρκία» μέ τό ἄρθρο του στήν «Καθημερινή τῆς Κυριακῆς», ἐξήγησε τί ἀκριβῶς πρέπει νά δώσουμε. Μή ἀποκρύπτοντας βεβαίως, πρός τιμήν του, τίς ὀλέθριες συνέπειες πού θά ἔχει γιά τό νομικό καθεστώς τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου ὁ τεμαχισμός τῆς διαφορᾶς. Ἀντιγράφουμε ἀπό τό ἄρθρο του: «Ὑπάρχει μία ἐναλλακτική λύση στό ἀδιέξοδο τῶν διαπραγματεύσεων γιά τήν σύναψη συνυποσχετικοῦ. Καί δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν σύναψη συνυποσχετικοῦ μέ τήν Λιβύη σχετικά μέ τήν συμφωνία της μέ τήν Τουρκία. Φυσικά μιά τέτοια λύση ἀφήνει ΑΝΟΙΚΤΟ ΤΟ ΠΕΛΩΡΙΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ (ὑπογράμμισις δική μας), πού μετατίθεται στό ἀπώτερο μέλλον μέ ὅλες τίς πιθανές συνέπειες πού μπορεῖ νά ἔχει ἡ ἀναβολή. Ἀλλά τουλάχιστον θά ἔχει τό ἀποτέλεσμα νά διαπιστωθεῖ ἡ παρανομία τῆς συμφωνίας καί νά ἀποκατασταθεῖ ἡ νομιμότητα. […] Ἡ λύση τῆς μετάθεσης τοῦ ἀντιδίκου δέν προσκρούει σέ κανένα ἐμπόδιο. Ἡ ἴδια ἡ Λιβύη σέ πρόσφατες δηλώσεις της ἐπισήμανε τήν δυνατότητα προσφυγῆς στό Διεθνές Δικαστήριο. […] Τό ἀντικείμενο τῆς προσφυγῆς θά εἶναι ἡ νομιμότητα τοῦ μνημονίου ἀπό πλευρᾶς διεθνοῦς δικαίου δηλαδή κατά πόσο ἡ ὁριοθέτηση πού περιλαμβάνει εἶναι νόμιμη ἀπό τήν στιγμή πού περικλείει τμήματα τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδας. […] Εἶναι μία λύση, ὄχι ἰδανική, ἀλλά κάτω ἀπό τίς συγκεκριμένες συνθῆκες εἶναι ἡ μόνη κατά τά φαινόμενα ἐφικτή».
Γιά τό μέ πόσα χωρικά ὕδατα, 6 ἤ 12 μίλια θά γίνει ἡ ὁριοθέτησις, ἀποφεύγει ὁ κ. καθηγητής νά τοποθετηθεῖ. Καί τί θά πράξει τό Δικαστήριο ἄν ὁ Ἐρντογάν ἐπιχειρήσει νά ἀσκήσει «δικαίωμα» ἐξορύξεως στό οἰκόπεδο 15, ἐκκρεμούσης μίας διαδικασίας πού δέν τόν δεσμεύει, ἐπίσης δέν μᾶς εἶπε. Τί νά ποῦμε, τί, κ. καθηγητά!
Μ.Η.Τ. 232122