Ἐθνικό μέτωπο παρά τό βαρύ κλῖμα

«Σάκκος τοῦ μπόξ» μεταξύ Τουρκίας-Γερμανίας-Κύπρου ἡ Ἑλλάς ἐκτιμᾶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ

ΕΧΕΙ ὁ καιρός γυρίσματα. Στήν θέση πού καθόταν χθές στό Μέγαρο Μαξίμου ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, καθόταν πρίν ἀπό τρία χρόνια ὡς ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης. Καί τό ἀντικείμενο τῆς συζητήσεως μεταξύ τῶν δύο ἀνδρῶν ἦταν παρεμφερές: οἱ μεταξύ τους σχέσεις. Τότε ὁ ΣΥΡΙΖΑ εἶχε στοχοποιήσει τήν σύζυγο τοῦ Πρωθυπουργοῦ Μαρέβα καί ἤλεγχε ἐξονυχιστικά τό πόθεν ἔσχες της. Χωρίς ἀποτέλεσμα. Ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης εἶχε θεωρήσει ἐκεῖνον τόν γῦρο σκανδαλολογίας ὡς προσωπικό κτύπημα κάτω ἀπό τήν ζώνη, τόν χρέωνε στόν Τσίπρα καί γι’ αὐτό θεώρησε σκόπιμο νά τοῦ διαμαρτυρηθεῖ ἐκ τοῦ σύνεγγυς. Οἱ οἰκογένειες ἔπρεπε, κατά τήν ἀντίληψή του, νά ἐξαιροῦνται ἀπό τήν πολιτική ἀντιπαράθεση.

Χθές, τρία χρόνια μετά καί μέ τόν τουρκικό στόλο πλήρως ἀνεπτυγμένο στό Αἰγαῖο, ἦταν ἡ σειρά τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα νά διαμαρτυρηθεῖ στόν Κυριάκο Μητσοτάκη γιά τήν στοχοποίησή του. Τό εἶχε καταστήσει σαφές ἀπό τήν προηγουμένη στήν Βουλή ἄλλως τε. Στήν σύντομη παρέμβασή του ὑπεστήριξε ὅτι πίσω ἀπό τίς ἐπιθέσεις πού δέχεται ὁ ΣΥΡΙΖΑ καί ὁ ἴδιος, βρίσκεται ὁ ἴδιος ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης «καί ὄχι ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς», ὅπως ἀρχικῶς ἐπιστεύετο γιά ὅσο καιρό τά δημοσιεύματα προέρχοντο ἀπό ἔντυπα ἐκδιδόμενα ἤ φίλα προσκείμενα στόν ὅμιλο Μαρινάκη. Ἡ ἐπίθεσις πού ἐδέχθη ἡ Ὄλγα Γεροβασίλη ἀπό τό συγκρότημα τῆς «Καθημερινῆς» ἔπεισε ὅμως τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως ὅτι τά παρατετεμένα πυρά πού δέχεται ὁ ἴδιος, τό κόμμα του καί ἡ ἡγεσία του ἔχει ὡς ὑποβολέα τόν ἴδιο τόν Πρωθυπουργό, ὁ ὁποῖος σχεδιάζει ἐκλογές.

Ὄχι ἀπό τόν κύριο Σαμαρᾶ αὐτήν τήν φορά. Ἔτσι ἡ μεταξύ τους συζήτησις χθές στό Μέγαρο Μαξίμου δέν ἄρχισε μέ τούς καλύτερους δυνατούς οἰωνούς. Ἡ δυσπιστία ἦταν διάχυτη μεταξύ τῶν δύο. Τό τί εἶπαν μεταξύ τους γιά τά θέματα αὐτά καί πῶς τά ξεκαθάρισαν, ἄν τά ξεκαθάρισαν, εἶναι δικό τους θέμα, γι’ αὐτό καί ἡ «Ἑστία» δέν θά ὑπεισέλθει στήν οὐσία τῆς συζητήσεως περαιτέρω.

Γιά τό καλό τοῦ τόπου ἐλπίζουμε νά συνεννοήθηκαν ἐπί προσωπικοῦ. Ἦταν χρήσιμο πάντως πού εἶπε ὁ ἕνας στόν ἄλλο τί σκέπτεται, καί τό ἐάν ἐλύθησαν οἱ παρεξηγήσεις θά φανεῖ στό μέλλον. Ὡστόσο ἔχει ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον τό γεγονός ὅτι παρά τό βαρύ κλῖμα στίς μεταξύ τους σχέσεις, μετά ἀπό μιάμιση ὥρα συζητήσεως Μητσοτάκης καί Τσίπρας σύν βεβαίως οἱ ὑπόλοιποι πολιτικοί ἀρχηγοί συνέπηξαν ἕνα ἑνιαῖο, ἀρραγές καί ἀδιάσπαστο ἐθνικό μέτωπο. Ἄν καί οἱ προσεγγίσεις τῶν δύο, τῶν κυρίων Μητσοτάκη καί Τσίπρα γιά τά κίνητρα πού ὠθοῦν τόν Ἐρντογάν νά ἀνεβάσει τό θερμόμετρο στό Αἰγαῖο δέν συμπίπτουν ἀπολύτως, ἡ γραμμή τους γιά τόν διάλογο εἶναι ἑνιαία: δέν συζητᾶμε τίποτε παρ’ ἐκτός ἀπό τήν ὑφαλοκρηπῖδα καί τήν ΑΟΖ πού ταυτίζεται μέ τήν ὑφαλοκρηπῖδα. Αὐτό εἶπε ὁ ἀρχηγός τῆς ἀντιπολιτεύσεως μετά τήν λήξη τῆς συναντήσεως. Γιά τήν ἱστορία ἀξίζει νά ἀποτυπωθεῖ ὅτι ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευσις θεωρεῖ ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν εἶναι ὁ ὑπ’ ἀριθμόν ἕνας στόχος στήν ἐξωτερική πολιτική τῆς Τουρκίας οὔτε εἶναι ψηλά στήν ἀτζέντα τῶν θεμάτων της ὅπως αὐτή τά ἱεραρχεῖ. Ἡ Κουμουνδούρου θεωρεῖ ὅτι ὁ Ἐρντογάν ἐργαλειοποιεῖ τήν Ἑλλάδα καί τήν καθιστᾶ σάκκο τοῦ μπόξ προκειμένου νά ἀποσπάσει ἀνταλλάγματα ἀπό τήν Γερμανία καί τήν καγκελλάριο Μέρκελ καί ἀπό τήν Κύπρο καί τόν Πρόεδρο Ἀναστασιάδη. Σὐμφώνως πρός τήν ἀνάλυση τῶν Τσίπρα-Καλπαδάκη (διπλωματικός σύμβουλος), ἡ Ἄγκυρα ἀξιώνει ἀπό τό Βερολῖνο τήν ρύθμιση γιά τίς βίζες ἐλεύθερης διακινήσεως ἑκατομμυρίων Τούρκων Πολιτῶν ἐντός τῆς Ἑνώσεως καθώς καί κονδύλια μαμούθ ἀπό τήν Τελωνειακή Ἕνωση (ἀφοῦ ἡ στρατηγική τῆς πλήρους ἐντάξεως ἔχει ἐγκαταλειφθεῖ.) Συμφώνως πρός τήν ἴδια ἀνάλυση, ὁ Ἐρντογάν ἔχει ὡς δεύτερο θέμα τῆς ἀτζέντας του τήν συνεκμετέλλευση τῶν φυσικῶν πόρων τῆς Κύπρου μέ στόχο τό ἄμεσο ὄφελος. Ἐπείγεται. Καί οἱ δύο προτεραιότητές του ἔχουν –ὄχι τυχαῖα– οἰκονομικό πρόσημο. Ἀντιθέτως, κατά τόν ΣΥΡΙΖΑ, ἡ Ἑλλάς δέν ἔχει νά τοῦ προσφέρει τίποτε χειροπιαστό. Τό Αἰγαῖο εἶναι τέταρτο καί πέμπτο στήν ἀτζέντα του μετά καί τίς Συρία – Λιβύη. Χρησιμοποιεῖται ὡς σάκκος τοῦ μπόξ προκειμένου νά πιεσθοῦν σέ οἰκονομικές παραχωρήσεις οἱ ἀδελφοί μας Κύπριοι καί οἱ Γερμανοί. Δέν ἐγνώσθη τί ἀπήντησε ὁ Πρωθυπουργός ἐπί αὐτοῦ. Ἀκόμη καί ἄν ἔχει βάση ἡ ἀνάλυσις αὐτή, δέν σημαίνει ὅμως πώς ἡ Ἑλλάς πρέπει νά ἐφησυχάζει. Ἄν κάποιοι τήν θεωροῦν «σάκκο τοῦ μπόξ» πρέπει νά ἐπαγρυπνεῖ διπλά. Γιά τήν ἱστορία, αὐτό πού προέκυψε ἀπό τήν συνάντηση εἶναι ὅτι ἡ Κυβέρνησις ποντάρει πολλά στίς καλές ὑπηρεσίες τῆς Καγκελλαρίου Μέρκελ γιά τήν ἀποκλιμάκωση τῆς ἐντάσεως. Καλοῦ κακοῦ ὅμως ἡ ἀμυντική μας διάταξις εἶναι στό ζενίθ. Σάν ἕτοιμοι ἀπό καιρό. Γιά ὅλα.