Πρός παράταση τῆς δανειακῆς μετά τό «ναυάγιο» στίς ἀγορές

Ἐνόχλησις στό Μαξίμου γιά τό «βαθύ λαρύγγι» πού ὑπονομεύει τήν ἔξοδο

ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ στά σχέδια ἐξόδου τῆς Ἑλλάδος στίς ἀγορές ἔθεσε τό «βαθύ λαρύγγι» τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν, τό ὁποῖο μέ ἀνεπίτρεπτες γιά κυβερνητικό ἀξιωματοῦχο ἀνώνυμες δηλώσεις στό πρακτορεῖο Ρώυτερς ἔβαλε φρένο στά σχέδια καθαρῆς ἐξόδου, κόντρα στήν γραμμή τοῦ ἰδίου τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Ἡ ἀναστολή τῆς ἐξόδου ἀπεδόθη στήν ἰταλική κρίση ἀλλά καί σέ μιά ἐποχή πού τά ὁμόλογα τῆς γείτονος σταθεροποιοῦνται, γεγονός πού κάνει κάποιους στό Μαξίμου νά κάνουν λόγο γιά πέμπτη φάλαγγα τῶν δανειστῶν μέσα στήν Κυβέρνηση. Κάποιοι θεωροῦν μάλιστα ὅτι ἕδρα τῆς ὑπονομεύσεως Τσίπρα εἶναι ἡ πλατεῖα Συντάγματος.

Μέχρι προσφάτως τό ὁμόλογο πενταετοῦς διαρκείας, μέ τό ὁποῖο ἡ Ἑλλάς ἐπρόκειτο νά ἐξέλθει στίς ἀγορές, διαφημίζετο (ἀνεπισήμως ἀλλά οὐσιαστικῶς) ὡς σημαντικό γεγονός ἀπό τούς συνεργάτες τοῦ Εὐκλείδη Τσακαλώτου, πού ἀντλοῦσαν σιγουριά ἀπό τήν συνάφεια καί τήν τεχνογνωσία τοῦ οἴκου Rothschilds, πού ἔχει ἀναλάβει (ὄχι καί τόσο ἐπιτυχῶς ἄν καί μέ μεγάλο κόστος) νά παρέχει καθοδήγηση ὡς τεχνικός σύμβουλος στήν Ἑλλάδα γιά θέματα δανεισμοῦ καί χρέους. Κατά τίς πληροφορίες, στό Μέγαρο Μαξίμου ἐπικρατεῖ ἔντονη δυσαρέσκεια γιά τό ὑψηλόβαθμο στέλεχος τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν πού ἀπεφάσισε νά ἐξαγγείλει τήν ἄρση τῆς ἀποφάσεως ἐκδόσεως τοῦ 10ετοῦς. Λίγη ὥρα ἀργότερα καί ἐνῶ εἶχε γίνει ἀντιληπτή ἡ γκάφα στήν ὁποία εἶχε ὑποπέσει τό Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν, ἄλλες πηγές τοῦ Ὑπουργείου ἔλεγαν ὅτι οὐδέποτε εἶχε ἀποφασισθεῖ ἡ συγκεκριμένη ἔκδοσις.

Τά νέα στοιχεῖα συμφώνως πρός κυβερνητικές πηγές προοιωνίζονται τήν ὀλιγόμηνη παράταση τῆς δανειακῆς συμβάσεως, προκειμένου νά ἀντιμετωπίσει τό πρόβλημα πού ἀνέκυψε ἀπό τήν ἀναταραχή στίς ἀγορές λόγω Ἰταλίας. Οἱ ἴδιες πηγές ἀναφέρουν ὅτι αὐτό δέν σημαίνει ἀπαραιτήτως παράταση τοῦ μνημονίου, καθώς τά δάνεια τοῦ 3ου μνημονίου δέν θά ἐξαντληθοῦν στό σύνολό τους μέχρι τίς 20 Αὐγούστου. Ἄλλες πηγές μέ γνώση τῶν θεμάτων ὑπογραμμίζουν, πάντως, ὅτι δανειακή σύμβασις ἄνευ ὅρων, ὅπως ἔχει δείξει καί ἡ μέχρι τώρα ἐμπειρία, εἶναι ἀπίθανο νά ὑπάρξει.

Ἐν προκειμένω ἡ ἰταλική κρίσις λειτούργησε ὡς πολλαπλασιαστής μιᾶς δυσαρμονίας πού κατεγράφετο στίς ἀποδόσεις τῶν ἑλληνικῶν ὁμολόγων, τά ὁποῖα ἀντιδροῦσαν ἀντίθετα ἀπό τό κλῖμα στίς ἀγορές. Ἐπί παραδείγματι, ἐνῶ ἡ εὐρωπεριφέρεια ἀπορρόφησε σέ λίγες ἡμέρες τούς κραδασμούς ἀπό τήν Wall Street στίς ἀρχές Φεβρουαρίου καί συνέχισε νά συμπεριφέρεται γενικῶς ψύχραιμα ἔναντι τῶν ἰταλικῶν ἐκλογῶν ἀλλά καί τῶν ἀνακοινώσεων περί ἐμπορικοῦ πολέμου ἀπό τόν Πρόεδρο Τράμπ, τά ἑλληνικά ὁμόλογα παρουσίαζαν ὑψηλές ἀποδόσεις ἀδικαιολόγητες γιά τήν πορεία τῆς χώρας, πού ἐνσωμάτωνε ὡς προοπτική καί τήν ρύθμιση τοῦ χρέους, μετά τό τέλος τοῦ χρηματοδοτικοῦ προγράμματος.

Καλοί γνῶστες τῶν ἀγορῶν χρεώνουν στό οἰκονομικό ἐπιτελεῖο προχειρότητα στίς προσεγγίσεις γιά τό χρέος καί διερωτῶνται γιατί δέν ἔγιναν βραχυχρόνιες ἤ μεσοπρόθεσμες ἐκδόσεις (δύο ἕως πέντε ἐτῶν) πού θά ἔδιδαν στήν χώρα ἐκτός ἀπό δανειακά ἔσοδα καί πολύτιμο χρόνο. Ἐπιτακτικό ἐν προκειμένω γίνεται τό ἐρώτημα γιά τό πῶς θά ὑποστηριχθεῖ ἡ ἔξοδος τῆς χώρας στίς ἀγορές ἐν μέσω «ἀπόνερων» ἀπό τήν ἰταλική κρίση καί χωρίς προληπτική γραμμή στηρίξεως, πού πρότεινε ἡ Εὐρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σοβαρή ἔξοδος στίς ἀγορές θά σήμαινε τουλάχιστον οἱ δύο πρῶτες ἐκδόσεις νά συνοδευθοῦν μέ ἔσοδα γύρω στά 7 μέ 8 δισ., κάτι πού φαντάζει ἐξαιρετικά δύσκολο ὑπό τίς σημερινές ἀντιφατικές συνθῆκες.

Μέχρι πρό τινος ὁ Εὐκλείδης Τσακαλῶτος παρουσίαζε ὡς στοιχεῖο ὑποστηρικτικό τῆς ἐξόδου τήν δημιουργία ἀποθεματικοῦ ἀσφαλείας, τό ὕψος τοῦ ὁποίου κατά καιρούς ποικίλλει. Στίς 31 Μαρτίου τά διαθέσιμα τοῦ Δημοσίου ἦταν 12,33 δισ. καί περιεῖχαν τά πάντα. Ἔσοδα ἀπό repos, ἔσοδα ἀπό τό ἑπταετές ὁμόλογο τοῦ περασμένου Φεβρουαρίου ἀλλά καί χρήματα ἀπό τίς δόσεις τῶν δανειστῶν. Θεωρητικῶς ἕνα σοβαρό ὕψος γιά ἀπόθεμα ἀσφαλείας θά ἦταν περί στά 20 μέ 25 δισ. εὐρώ καί πάντα ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι δέν θά χρησιμοποιηθεῖ ἀπό τήν ἀρχή. Ἐκτός τοῦ γεγονότος ὅτι εἶναι δύσκολο νά συγκεντρωθεῖ ὑπάρχει καί τό ζήτημα τοῦ πῶς δημιουργεῖται. Στόν βαθμό πού προέρχεται ἀπό repos, σημαίνει «στράγγισμα» τῆς ἀγορᾶς μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται τόσο βραχυπρόθεσμα ὅσο καί μακροπρόθεσμα.