Τά Ἔθνη ἔχουν ὑπερηφάνεια

ΟΣΟΙ τό διαβάσατε, τό γνωρίζετε

Τήν προηγούμενη Παρασκευή ἀνέσυρα ἀπό τήν μνήμη μου μία ἄγνωστη στό εὐρύ κοινό ἱστορία μέ πρωταγωνιστή τόν τέως Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ καί ἕναν τοπικό ἐκδότη τῆς Κομοτηνῆς γιά νά ἀπευθυνθῶ στήν ἑλληνική πολιτική ἡγεσία. Ὄχι στήν τουρκική. Καί τοῦτο γιά νά ἐπισημάνω τίς παγίδες πού ὑποκρύπτονται γιά τά ἐθνικά μας δίκαια ἀπό τήν ἐπανειλημμένη χρήση τῶν ὅρων dispute καί disputed (ἀμφισβητούμενες περιοχές) κατά τίς διαπραγματεύσεις γιά τίς νέες διερευνητικές συνομιλίες Ἑλλάδος – Τουρκίας. Τό ὄνομα τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν δέν περιείχετο κἄν στό κείμενό μου, τό ὁποῖο ἀναδημοσίευσε καί ἡ ἐφημερίς «δημοκρατία». Τό δέ ἐπεισόδιο πού περιέγραψα ἦταν μεταξύ Ἑλλήνων καί πράγματι ἀφοροῦσε ὕβρη στήν τουρκική, τήν ὁποία ὅμως ἐπειδή δέν γνωρίζω τουρκικά, ἦταν ἀντικειμενικά ἀδύνατο νά ἀποδώσω στό κείμενό μου. Ὤ τοῦ θαύματος, τήν ἑπομένη λόγω τοῦ ἐπιθετικοῦ τίτλου πού ἐπελέγη στήν πρώτη σελίδα τῆς «δημοκρατίας» πληροφορήθηκα ὅτι μαζί μέ τούς συναδέλφους μου Δημήτρη Ριζούλη, Ἀνδρέα Καψαμπέλη καί Γιῶργο Πατρουδάκη εἴμαστε στό στόχαστρο τοῦ τουρκικοῦ κράτους. Προσωπικά μάλιστα κατηγοροῦμαι ὡς ὁ «ἰδιοκτήτης τοῦ τίτλου».

Οἱ ἐξελίξεις ἦταν καταιγιστικές. Ἔγινε διάβημα στόν πρέσβη μας Μιχάλη Διάμεση στήν Ἄγκυρα, ἠσχολήθησαν μέ τήν ἀφεντιά μας ὁ Καλίν καί ὁ Τσαβούσογλου, ἐζητήθη ἀπό τόν ὁμόλογο τοῦ Στέλιου Πέτσα στήν Ἄγκυρα νά γίνει παρέμβασις στήν ἑλληνική δικαιοσύνη γιά τήν ἄσκηση διώξεώς μας στήν Ἑλλάδα. Διατυπώθηκε ἕως καί τό αἴτημα νά κλείσει ἡ ἐφημερίς καί νά ζητήσει συγγνώμη ἐκ μέρους τῆς Ἑλλάδος ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Βεβαίως δέν εἴμεθα οἱ πρῶτοι πού γινόμεθα ἀποδέκτες τῆς ὀργῆς τῆς τουρκικῆς πολιτικῆς ἡγεσίας αὐτήν τήν περίοδο σέ αὐτό τό ἐπίπεδο. Δύο ἑβδομάδες πρίν ἡ Τουρκική Δημοκρατία κατέθεσε μήνυση καί στούς διαχειριστές τοῦ ἑλληνικοῦ ἱστολογίου πού ἀναδημοσιεύει τουρκικά νέα, ἐπειδή δημοσίευσαν ἀναλυτικά ρεπορτάζ μέ τά ὀνόματα καί τίς διευθύνσεις φερομένων κατά δήλωσίν τους δημοσιογράφων τουρκικοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ στό Καστελλόριζο.

Ἀπό τήν ὑπόθεση πού μᾶς ἀπασχολεῖ ἐν προκειμένω προκύπτουν τρία ζητήματα. Τό πρῶτο ἀφορᾶ τήν οὐσία της. Τόν πρωτοσέλιδο τίτλο τῆς «δημοκρατίας». Τό δεύτερο ἀφορᾶ τήν ἀντίληψη τῆς τουρκικής ἡγεσίας γιά τό πῶς ἔχει τήν Ἑλλάδα στό μυαλό της συνολικά αὐτήν τήν ἐποχή. Καί τό τρίτο εἶναι ἡ δική μας στάσις διαχρονικά ἀπέναντι σέ ἡγέτες, Ἕλληνες καί ξένους, μέ ἔμφαση στό πῶς ἐμεῖς ἀντιλαμβανόμαστε τόν Πρόεδρο Ἐρντογάν. Ὡς πρός τό πρῶτο, ὅπως εἶπα καί στόν «Ἀντέννα» μιλώντας ἐκ μέρους τοῦ Ὁμίλου, ὁ τίτλος ναί ἦταν πράγματι ἐπιθετικός, πράγματι σκληρός, πράγματι μή εὐγενικός, ὁριακός. Ἀλλά δέν στόχευε στό φυσικό πρόσωπο τοῦ Ἐρντογάν. Ἦταν ἕνας τίτλος μέ ἰσχυρό συμβολισμό ἀπευθυνόμενος στόν ἀρχηγό τοῦ Τουρκικοῦ κράτους, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν τελική εὐθύνη ἔναντι ἡμῶν γιά τίς διαρκεῖς προσβολές καί τίς ὕβρεις πού ἀπευθύνονται πρός τόν ἑλληνικό λαό, τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις καί τό ἑλληνικό πολιτικό σύστημα ἀπό τόν περασμένο Ἰανουάριο ἕως σήμερα. Τίποτε δέν γεννᾶται στό κενό, τίποτε δέν πέφτει ἀπό τόν οὐρανό. Πρῶτος τό ἀνέδειξε ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ὁ ὁποῖος δήλωσε στήν ΔΕΘ τό ἑξῆς: «Ποτέ ἡ ἑλληνική πλευρά δέν ἦταν αὐτή πού ἔριξε λάδι στή φωτιά. Καί πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι, ἐπειδή ἀκούσαμε πάρα πολλά πράγματα τόν τελευταῖο μῆνα, ἤμουν πάρα πολύ προσεκτικός».

Καί ἀπό τήν πλευρά του ὁ Πρωθυπουργός ἔπραξε ἄριστα. Ἀλλά ὁ Τύπος, πού προώρισται νά ἐκφράζει τήν κοινή γνώμη μέ μεγαλύτερη ἐλευθερία καί αὐτονομία, εἶχε ὑποχρέωση νά στείλει ἕνα μήνυμα στόν ἀρχηγό τοῦ τουρκικοῦ κράτους. Ὄχι στόν Πρόεδρο Ἐρντογάν. Μήνυμα γιά τίς δηλώσεις Ὑπουργοῦ του, ὁ ὁποῖος χαρακτήρισε τόν ἑλληνικό λαό «μεζέ» καί «δόλωμα». Μήνυμα γιά τόν πολιτικό ἑταῖρο του ἐθνικιστοῦ ἡγέτου, ὁ ὁποῖος χλεύαζε τούς Ἕλληνες στρατιῶτες ὅτι «πεθαίνουν ἀπό τήν πεῖνα» στό Καστελλόριζο καί ὅτι «θά καταλήξουν στόν βυθό τοῦ Αἰγαίου τροφή γιά τά ψάρια». Μήνυμα γιά τίς ἀπαξιωτικές ἀναφορές κορυφαίου Τούρκου γιά «πεινασμένες ἡγεσίες» καί «μισοτελειωμένες Ἔνοπλες Δυνάμεις». Τό ἀνθολόγιο τῶν ὕβρεων καί τῶν προσβολῶν κατά τοῦ Ἕλληνος Πρωθυπουργοῦ, τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ δέν ἔχει τέλος. Τό πρωτοσέλιδο ἠνώχλησε προσωπικά τόν Πρόεδρο Ἐρντογάν –στήν Ἑλλάδα οἱ πολιτικοί ἡγέτες εἶναι συχνά ἀντιμέτωποι μέ πολύ σκληρότερα καί σπανίως δίδουν σημασία– ἐπειδή περιεῖχε τήν λέξη «σιχτίρ». Ἀφοῦ τό ἐπίδικο μέ τήν μήνυση εἶναι τά ὅρια τῆς ἐλευθερίας τοῦ Τύπου στήν Ἑλλάδα καλοῦμε τούς ἀξιότιμους γείτονες φίλους νά μᾶς ὑποδείξουν ἐκεῖνοι ποιά ὁρολογία θά χρησιμοποιήσουμε τήν ἑπομένη φορά πού κάποιος ἀπό τούς Τούρκους ἀξιωματούχους θά προσβάλει βάναυσα τόν ἑλληνικό λαό. Θά τήν υἱοθετήσουμε εὐχαρίστως.

Τό δεύτερο θέμα πού ἀνακύπτει ἀπό τήν συγκεκρμένη ὑπόθεση καί ὑπερβαίνει ἐμᾶς εἶναι πῶς οἱ γείτονές μας Τοῦρκοι συμπεριφέρονται ἐσχάτως, λές καί ἔχουμε συνοσπονδία καί συγκυβέρνηση. Ἐντέλλεται ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας νά καταδικάσει ἐφημερίδα. Ἐντέλλεται ὁ Ὑπουργός Τύπου νά προκαλέσει ποινική δίωξη κατά Μέσου Ἐνημερώσεως. Ἐντέλλεται ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας νά μήν ἐπισκεφθεῖ τό Καστελλόριζο γιατί θεωρεῖται πρόκλησις. Ἐντέλλεται ὁ Ἀρχηγός τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων νά μήν αποστείλει ἐθνοφύλακες στό Καστελλόριζο γιατί δημιουργεῖ «τετελεσμένα». Ἐντέλλεται ὁ γνωστός γιά τά αἰσθήματά του ἰδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός νά μήν κάνει ἐπισκόπηση Τύπου γιά νά μήν μεταδώσει τό ἐπίμαχο πρωτοσέλιδό μας –τό ἔπραξε δυστυχῶς. Κάποια παρεξήγησις πρέπει νά ὑπάρχει. Ἡ Ἑλλάς παραμένει κυρίαρχο κράτος. Δέν γίναμε ἐπαρχία κανενός, τοὐλάχιστον ἀκόμη. Καί αὐτό πρέπει νά καταστεῖ σαφές. Τό διακύβευμα τῆς συνδιοικήσεως ὑπερβαίνει κατά πολύ μιά ἐφημερίδα καί τέσσερεις δημοσιογράφους. Εἶναι κάτι εὐρύτερο καί ἀφορᾶ τήν ἀνεξαρτησία καί τήν κυριαρχία.

Ἄφησα γιά τό τέλος κάτι προσωπικό. Χαμογελάω ὅταν ἀκούω ὅτι κατηγοροῦμαι ἀπό τόν δικηγόρο τοῦ Τούρκου Προέδρου ὅτι προσέβαλα πρόσωπο πολιτικοῦ ἡγέτου. Ὄχι γιατί ἡ θητεία μου στήν εὐπρέπεια ἀποδεικνύει τήν παγία θέση μου, ὅτι ἐπικρίνουμε πολιτικές καί θεσμούς, δέν ἔχουμε κάτι μέ τά πρόσωπα.

Οὔτε γιατί μετά ἀπό τριάντα χρόνια στήν δημοσιογραφία μέ ἄσκηση κατά καιρούς σκληρῆς κριτικῆς πρός ὑψηλά ἱστάμενα πολιτικά πρόσωπα δέν ἔχει στραφεῖ ποτέ κανείς ἐναντίον μου νά μέ κατηγορήσει οὔτε γιά ἁπλή ἐξύβριση, πόσω μᾶλλον γιά συκοφαντική δυσφήμηση. Χαμογελάω γιατί ὅποιος ἀναζητήσει τά γραπτά μου θά ἀνακαλύψει ὅτι ἤμουν ὁ μόνος Ἕλλην δημοσιογράφος πού κόντρα στό ρεῦμα ἐτάχθην τό 2016 ὑπέρ τῆς ἐκδόσεως τῶν ὀκτώ πραξικοπηματιῶν ἀξιωματικῶν οἱ ὁποῖοι ἐπεχείρησαν νά ἀνατρέψουν τόν Τοῦρκο Πρόεδρο καί ἀπείλησαν τήν ζωή τήν δική του καί τῆς οἰκογενείας του. Ἤμουν ὁ μόνος Ἕλλην δημοσιογράφος πού φώναζα ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν πρέπει νά χρεωθεῖ Γκιουλενιστές. Καί τό ἔπραξα γιατί στήν Ἑλλάδα ἔχουμε πικρές μνῆμες ἀπό πρόσφατες περιόδους πολιτικῆς ἀνωμαλίας ἀντίστοιχες μέ αὐτές πού ἐπιχειρήθηκε νά ἐπιβληθοῦν μέ τήν βοήθεια τρίτων δυνάμεων στήν γείτονα. Τό γεγονός ὅτι τάχθηκα ξεκάθαρα ὑπέρ τῆς ἐκδόσεως καθώς καί ὅτι ὑπεστήριζα ὅτι ἕως τό 2015 ὁ Ἐρντογάν συμπεριφέρθηκε στήν Ἑλλάδα καλύτερα ἀπό τούς κεμαλιστές, δέν ἀναιρεῖ τήν ὑποχρέωσή μου καί τήν ὑποχρέωσή μας, ὡς Ὁμίλου, γενικώτερα, νά ἀσκοῦμε κριτική στόν θεσμό τοῦ Προέδρου ὅταν ἐπιτρέπει τήν δημιουργία ἀτμόσφαιρας τοξικῆς γιά τίς σχέσεις τῶν δύο λαῶν καί ἡγεσιῶν. Ἤ ὅταν ἡ γείτων διεκδικεῖ κυριαρχία μας σέ νησιά πού κατοικοῦνται ἀπό Ἕλληνες ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων.

Τά Ἔθνη ἔχουν ἀξιοπρέπεια καί ὑπερηφάνεια, Πρόεδρε Ἐρντογάν. Τό δέ ἑλληνικό Ἔθνος τήν ἔχει μάλιστα ἀνεπτυγμένη. Μήν τό ὑποτιμᾶτε καί μήν τό ξεχνᾶτε ποτέ. Τήν λέξη «πατρίδα» τήν ἀγαπᾶμε καί ἐμεῖς.