Πληγές στό σῶμα τοῦ Ἔθνους

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ἐξωτερική πολιτική εὑρίσκεται μπροστά σέ μεγάλες…

… ἱστορικῆς σημασίας, ἀναθεωρήσεις ὅσον ἀφορᾶ τόν τρόπο πού ἀντιλαμβάνεται τίς συμμαχίες τῆς πατρίδας μας στήν περιοχή τῆς Μαύρης Θάλασσας, τοῦ Καυκάσου, τῶν Βαλκανίων καί τῆς Μεσογείου. Καί ὅσο εἶναι νωρίς καλό εἶναι νά τό συνειδητοποιοῦμε γιατί τά σόκ θά εἶναι ἀλλεπάλληλα καί καλούμαστε νά τά ἀντέξουμε. Ἡ Ἑλλάς ἀπομακρύνεται ἀπό τήν Κύπρο. Ἡ Ἑλλάς ἀπομακρύνεται ἀπό τήν Ἀρμενία. Ἡ Ἑλλάς παρά τά «Ραφάλ» ἀπομακρύνεται ἀπό τήν Γαλλία. Ἡ Ἑλλάς ἀλλάζει θέση γιά τήν μουσουλμανική μειονότητα τῆς Θράκης καί κατ’ ἐπέκταση συναινεῖ στήν σιωπηρή ἀναθεώρηση τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης. Τό μόνο πού ἀπομένει νά κάνει ἡ Ἑλλάς εἶναι νά ἀπομακρυνθεῖ καί ἀπό τήν Σερβία. Ἡ Ἑλλάς τέλος ἔρχεται πιό κοντά, πολύ κοντά, μέ τήν Τουρκία. Παρά τά φαινόμενα. Ἡ ἀρχή αὐτῆς τῆς ἱστορικῆς μεταβολῆς στήν ἐξωτερική μας πολιτική ἐντοπίζεται κατ’ ἀρχάς ἀπό τούς πρώτους μῆνες τῆς ἀναλήψεως τῆς ἐξουσίας ἀπό τόν Κυριάκο Μητσοτάκη. Ὅταν ἡ Λευκωσία ἐπιχείρησε νά ἀνακινήσει σύγκληση πενταμεροῦς διασκέψεως γιά τό Κυπριακό (χωρίς συνεννόηση μέ τήν Ἀθήνα) πρίν κἄν προηγηθεῖ διμερής δικοινοτικός διάλογος ἤ τριμερής μέ τήν διαμεσολάβηση τοῦ ΟΗΕ.

Ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης εἶχε πεῖ τότε σέ συνομιλητές του –ὅπως εἶχα ἀποκαλύψει– ὅτι «δέν προτίθεμαι νά ἀναλάβω εὐθύνες πού δέν μοῦ ἀναλογοῦν». Καί ἀντέστρεψε τό πλαίσιο τῆς διαπραγμάτευσης τοῦ Κράν Μοντανά: Πρῶτα ἡ συμφωνία γιά τίς ἐσωτερικές πτυχές τοῦ Κυπριακοῦ (ἐδαφικό-τρόπος διακυβέρνησης) καί μετά ἡ συμφωνία γιά τήν κατάργηση τῶν ἐγγυήσεων καί τήν ἀποχώρηση τοῦ Ἀττίλα. Ἐνῶ ὁ Κοτζιᾶς εἶχε ἐπιλέξει τό ἀντίθετο. Ἔπειτα στόν δρόμο ἀτόνησε τό ἑνιαῖο ἀμυντικό δόγμα ἀκόμη καί στίς παρελάσεις. Ἡ Ἑλλάς δέν ἔστειλε γιά πρώτη φορά F16 στήν παρέλαση γιά τήν ἀνεξαρτησία τῆς Κύπρου τήν 1η Ὀκτωβρίου. Χρειάστηκε νά μποῦμε σέ κρίση μέ τήν Τουρκία γιά νά πετάξουν, κάτω ἀπό τήν μύτη τῶν τουρκικῶν ραντάρ, τά ἀόρατα ἑλληνικά μαχητικά μέχρι τήν Πάφο. Μετά τό τουρκολιβυκό μνημόνιο καί τήν ἀναστάτωση πού προκλήθηκε στήν πρωτεύουσα, ἡ ἀθηναϊκή διανόηση υἱοθέτησε ὅσα ὑποστήριζε ὁ κατά βάση μετριοπαθής (σέ σύγκριση μέ ἄλλους) Τοῦρκος πρεσβευτής στήν Ἀθήνα στά μεσημβρινά γεύματα μαζί της. Ὅτι δηλαδή «αἰτία τῶν δεινῶν μας εἶναι ἡ Κύπρος καί τά τριμερῆ σχήματα γιά τόν EastMed». Γιά νά φθάσουμε ἀρχές τοῦ 2020 στήν διακήρυξη τοῦ ἀτλαντιστῆ Συμβούλου Ἀσφαλείας Ἀλέξανδρου Διακόπουλου πώς «ἄλλο Ἑλλάδα καί ἄλλο Κύπρος» καί στήν πονηρή διατύπωση τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας στήν Λευκωσία ὅτι τό Κυπριακό εἶναι «διμερές δικοινοτικό θέμα». Διατύπωση πού ἐπανέφερε στίς μνῆμες μας τό σχέδιο Ἀννάν καί τίς ἰδέες τῆς Συνομοσπονδίας ἀντί τῆς Ὁμοσπονδίας. Ἀκόμη καί ἡ υἱοθέτηση τῆς πρότασης τῆς Ἄγκυρας γιά σύγκληση πενταμεροῦς διάσκεψης μέ ἀντικείμενο τόν διαμοιρασμό τοῦ ἐνεργειακοῦ πλούτου χωρίς προηγούμενη λύση τοῦ Κυπριακοῦ, ἀφίσταται ἀπό τίς θέσεις τῆς Λευκωσίας.

Ἀπό μία ἄποψη σκέπτομαι λοιπόν πώς ἴσως ἦταν καλύτερα πού ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δέν ἀνέφερε λέξη γιά τό Κυπριακό στήν Γενική Συνέλευση τοῦ ΟΗΕ. Ὅταν ἀλλάζεις στρατηγική δεκαετιῶν σέ μεῖζον θέμα πού ἀφορᾶ τήν ἑνότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ μᾶλλον δέν εἶναι καλή ἰδέα νά τήν ἀναπτύξεις ἐνώπιον τρίτων. Αὐτές οἱ συζητήσεις εἶναι πρίν καί πάνω ἀπό ὅλα «οἰκογενειακές». Τίμιο. Θέση ἄρχισε ἐπίσης νά ἀλλάζει ἡ Ἀθήνα καί γιά τήν Θράκη. Στήν πρόσφατη ἐπίσκεψή της στήν περιοχή ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἀπέφυγε νά συναντήσει τούς νόμιμους μουφτῆδες Ξάνθης, Ροδόπης, Διδυμοτείχου. Τό αὐτό ἔπραξε κατά τήν ἐπίσκεψή της τό Σαββατοκύριακο στήν περιοχή ἡ Ντόρα Μπακογιάννη. Δέν τούς εἶδε. Ἐνῶ εἶδε τούς Μητροπολῖτες. Μέ συνέπεια νά ἀποστέλλεται τό μήνυμα σέ ὅλη τήν περιοχή –πρός ἐνημέρωση τῆς Τουρκίας βεβαίως– ὅτι ἡ Ἀθήνα ἑτοιμάζεται νά προτείνει μεγάλες ἀλλαγές στόν τρόπο ὁρισμοῦ-ἐκλογῆς τῶν Μουφτήδων καί στό καθεστώς τῆς Σαρία.

Δέν πέρασε ἐπίσης ἀπαρατήρητη ἡ συνάντηση τῆς κυρίας Μπακογιάννη μέ τόν Σύλλογο Ἐπιστημόνων Μειονότητας, ὁ ὁποῖος λέγεται ὅτι ἔχει στραφεῖ κατ’ ἐπανάληψιν ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος σέ διεθνῆ δικαιοδοτικά ὄργανα. Τούς συνάντησε Ἕλλην πολιτικός μετά ἀπό χρόνια ἀναλαμβάνοντας πλήρη τήν εὐθύνη. Ἡ Ἑλλάς ἀναθεωρεῖ ἐπίσης τήν πολιτική της ἀπέναντι στήν Ἀρμενία μολονότι ἡ χώρα αὐτή ἔχει δώσει μάχη ὑπέρ τῆς πατρίδας μας καταδικάζοντας σέ ὅλα τά fora τήν τουρκική προκλητικότητα. Τήν ὥρα πού οἱ δυνάμεις τοῦ Ἀζερμπαϊτζάν ἐπιχειροῦσαν νά εἰσβάλλουν στό Ναγκόρνο-Καραμπάχ τό ἡμέτερο Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἐξέδιδε μία ἀνακοίνωση μέ τήν ὁποία καλοῦσε σέ «αὐτοσυγκράτηση τά δύο μέρη», τούς εἰσβολεῖς καί τούς ἀμυνόμενους. Ὁ δέ Πρόεδρος τῆς Ἀρμενίας εἶχε καταγγείλει ἐμπιστευτικῶς ἀπίστευτα πράγματα σέ συνομιλητές του κατά τήν ἐπίσκεψή του στήν Ἀθήνα πρό διετίας ἀναφορικά μέ τήν στάση Ἑλλήνων Βουλευτῶν κατά τῆς Ἀρμενίας καί ὑπέρ τοῦ Ἀζερμπαϊτζάν στό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης.

Εἶναι προφανές ὅτι εἰσερχόμαστε σέ μία νέα ἐποχή. Ἡ ἀναθεώρηση θά ὁλοκληρωθεῖ μέ τήν ἀναγνώριση –ἄν δέν ἔχει ἐπισυμβεῖ μέ κάποιο κείμενο– ὅτι ὅλες οἱ περιοχές πού διεκδικοῦν δικαιώματα Ἑλλάδα καί Τουρκία στό Αἰγαῖο καί τήν Μεσόγειο, ὁριοθετημένες καί μή ὁριοθετημένες, εἶναι «ἀμφισβητούμενες». Τά δέ «διαφιλονικούμενα θέματα» δύνανται νά ἀχθοῦν πρός ἐπίλυση στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης. Ἡ Pax Mediterranea πού ὀνειρεύτηκε ὁ Μακρόν πάει περίπατο, γι’ αὐτό καί μετά τήν ἀγορά τῶν «Ραφάλ» ὁ Γάλλος Πρόεδρος ἄνοιξε καί πάλι κανάλι ἐπικοινωνίας μέ τόν Ἐρντογάν. Τό πρόβλημα μέ τήν ἀναθεώρηση τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς εἶναι ὅτι ἀνοίγουν πληγές. Πληγές στό σῶμα τοῦ Ἔθνους. Πληγές στήν στρατηγική μας. Στήν Ἑλλάδα καί στόν κόσμο ζεῖ ἰσχυρότατη κυπριακή κοινότητα, ἀδελφοί μας, πού εἶναι πάντοτε παρόντες γιά ἐμᾶς, ἀκόμη καί ἄν τό ἐθνικό κέντρο τούς ἀντιμετωπίζει καμμιά φορά σάν ἀποπαίδι. Ἀδελφοί μας, πού καμμιά φορά ἀναλαμβάνουν μέ γενναιότητα τήν εὐθύνη γιά ἑλλαδικά λάθη χάριν τῆς ἑνότητος. Στήν Ἑλλάδα ζεῖ ἐπίσης ἰσχυρότατη ἀρμενική κοινότητα. Ποιό εἶναι ἄραγε τό ἑπόμενο βῆμα μετά τήν ἐγκατάλειψη τῆς Ἀρμενίας ἀπέναντι στούς μισθοφόρους τοῦ Ἀλίεφ; Νά ἀποκηρύξουμε καί ὅλες τίς γενοκτονίες χάριν τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν;

Στήν πατρίδα μας, ἰδιαιτέρως στήν Ἀθήνα, δραστηριοποιοῦνται ἐπίσης ἰσχυρότατες Θρακικές Ἑστίες. Ἑνώσεις Προσφυγικές. Μόλις πρόσφατα ἡ Προεδρική Φρουρά ἐνεδύθη τήν θρακική φορεσιά ἐπισήμως. Τί θά λέμε στό μέλλον σέ αὐτές τίς Ἑνώσεις προσφύγων; Ὅτι στήν Θράκη ζεῖ «τουρκική μειονότης»; Ἄλλο ἡ ἀποσυμπίεσις τῆς βαλβίδος –ἀπολύτως ἀναγκαία– καί ἄλλο ἡ ἐξαέρωσις. Ὅσον ἀφορᾶ τήν στρατηγική τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς δέ θέλω κἄν νά σκέφτομαι τίς ἐπιπτώσεις. Ἡ ὑπόθεση καί μόνον, ὅτι Ἑλλάς καί Κύπρος δέν θά εἶναι «ἕνα» στά κοινοτικά ὄργανα καί στίς διεθνεῖς διασκέψεις παρά μόνον περιστασιακῶς, μέ συγκλονίζει. Ἡ σκέψη, ὅτι ἐνταφιάστηκε ὁ Χάρτης τῆς Σεβίλλης καί ἡ κοινή ΑΟΖ μέ τήν Μεγαλόνησο κατ’ ἀπαίτηση τῆς γείτονος χωρίς καμμία ἑλληνική ἀντίδραση, μέ θλίβει. Εὔχομαι νά κάνω λάθος καί νά εἶμαι ἄδικος. Ἀπό τίς λίγες φορές πού στήν δημοσιογραφική μου ζωή γράφω ἐπιζητώντας τήν διάψευση. Μία διάψευση πού ἀφορᾶ τήν πατρίδα καί κακές προβλέψεις, εἶναι γιά μένα ἡ πιό γλυκειά διάψευση τοῦ κόσμου. Ὡστόσο πολύ φοβοῦμαι ὅτι ὁδηγούμαστε σέ πρόσκαιρο εἰρήνη. Δέ θά ἡσυχάσουν τά πράγματα. Ἐδῶ εἶστε, καί ἐδῶ εἴμαστε.