Ὁ Ἐρντογάν «προσαρτᾶ» τά Κατεχόμενα στήν Τουρκία στίς 15 Νοεμβρίου γιά νά γλυτώσει τήν λαϊκή ὀργή ἀπό τήν κατρακύλα τῆς λίρας – «Νεκρή» ἡ Ὁμοσπονδία
ΗΤΑΝ 15 Νοεμβρίου 1982 ἐπί Πρωθυπουργίας Ἀνδρέα Παπανδρέου καί Προεδρίας Σπύρου Κυπριανοῦ, ὅταν ὁ Ραούφ Ντενκτάς ἀνεκήρυξε τά Κατεχόμενα ὡς «Τουρκική Δημοκρατία τῆς Βορείου Κύπρου». Τό γνωστό σέ ἐμᾶς ψευδοκράτος. Ἔκτοτε ἡ Ἑλληνική καί ἡ Κυπριακή Δημοκρατία ἐπεδόθησαν σέ ἕναν πολυετῆ διπλωματικό μαραθώνιο γιά νά ἀποτρέψουν τίς ἀναγνωρίσεις –λίαν ἐπιτυχημένο– ἐνῶ κατάφεραν νά χρεωθεῖ τό ναυάγιο τῆς τελευταίας προσπάθειας λύσεως στό Κράν Μοντανά στήν Τουρκία. Ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν, ὅμως, θυμωμένος ἀπό τήν ἔκβαση τῶν δημοψηφισμάτων γιά τό σχέδιο Ἀννάν ἀλλά καί πιεζόμενος στό ἐσωτερικό τῆς χώρας του ἀπό τήν κατρακύλα τῆς τουρκικῆς λίρας –καρατόμησε τόν κεντρικό τραπεζίτη πού ἐφήρμοζε τίς ἐντολές του– φαίνεται πώς ἔχει ἄλλα σχέδια. Ἐπιθυμεῖ νά διοργανώσει «πίκ νίκ» μαζί μέ τόν ἐθνικιστή ἑταῖρο του Μπαχτσελί τήν ἑπομένη Κυριακή 15 Νοεμβρίου στήν Ἀμμόχωστο γιά νά ἀνακοινώσουν ἀπό κοινοῦ τήν «νέα πορεία». Τήν ἐγκατάλειψη τῆς Ὁμοσπονδίας καί τήν λύση τῶν δύο κρατῶν στό νησί. Τήν ἔναρξη τῆς διπλωματικῆς προσπάθειας διεθνοῦς ἀναγνωρίσεως τοῦ κρατιδίου καί τῆς ἐντάξεώς του στούς κόλπους τοῦ ΟΗΕ. Ἐν τέλει τήν ὁριστική de jure διχοτόμηση τῆς Κύπρου μας. Μέ ὅ,τι θά σημάνει γιά τίς ΑΟΖ μας καί γιά τά κυριαρχικά δικαιώματά μας στήν Μεσόγειο. Ἡ Λευκωσία θά ἀποκτήσει δυστυχῶς σύνορα μέ τήν Ἄγκυρα. Πρόκειται γιά μία ὁριακή μέσα στόν ἱστορικό χρόνο στιγμή γιά τόν Ἑλληνισμό. Γιά μία μείζονα ὑποχώρησή του. Καί τό πιό πικρό: τήν ἐνημέρωση γι’ αὐτό ἀνέλαβε νά κάνει μέ ἀποκλειστικότητα ἑλλαδίτικη ἐφημερίδα, ἡ ὁποία ἐδημοσίευσε πρωτοσέλιδα τήν συνέντευξη μαχαιριά γιά τό Ἔθνος τοῦ ἱπποκόμου τοῦ Ἐρντογάν, ἡγέτου τοῦ ψευδοκράτους Τατάρ. Αὐτός μᾶς πρόλαβε τά νέα, ὅτι ἡ Ὁμοσπονδία εἶναι «νεκρή»! Μέσω τῶν στηλῶν τοῦ ἑλληνικοῦ Τύπου.
«Οἱ Τουρκοκύπριοι μέ ἐξέλεξαν μέ τήν ἐντολή νά ἀναζητήσω μιά λύση δύο κρατῶν» δήλωσε ὁ Τατάρ στά «Νέα», γιά νά συμπληρώσει: «Ὑποστήριζα αὐτή τή θέση στή διάρκεια τῆς προεκλογικῆς ἐκστρατείας ἀλλά καί ἀνέκαθεν στήν πολιτική μου καριέρα. Πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι εἶναι ἡ πιό ρεαλιστική καί βιώσιμη λύση. Ἡ ἀπόφαση τοῦ λαοῦ μου πρέπει νά γίνει ἀποδεκτή ἀπό ὅλους. Δέν καταφέραμε νά εἴμαστε καλοί συνέταιροι μέ τούς Ἑλληνοκύπριους στό παρελθόν. Εἶναι λοιπόν ἡ ὥρα γιά κάτι καινούργιο στή βάση τῆς καλῆς γειτονίας. Ἡ δική μας θέση ἀφήνει ἀνοιχτό τό περιθώριο τῆς συνεργασίας ἀνάμεσα στά δύο κράτη γιά τό καλό τῶν δύο λαῶν μας. Ναί, ἡ ὁμοσπονδία στήν Κύπρο εἶναι νεκρή. Καί δέν φέρουμε ἐμεῖς τήν εὐθύνη γιά αὐτό. Τή συζητούσαμε ἀπό τό 1977, ἀλλά κάθε φορά πού πλησιάζαμε σέ λύση ἡ ἑλληνοκυπριακή πλευρά τήν ἀπέρριπτε. Τά δύο πιό σημαντικά παραδείγματα ἦταν τό Σχέδιο Ἀνάν τό 2004 καί ἡ διάσκεψη τοῦ Κράν Μοντανά τό 2017, ἡ ὁποία κατέρρευσε συνεπείᾳ τῆς ἑλληνοκυπριακῆς ἀδιαλλαξίας» προσέθεσε, παραπέμποντας τόσο στό «Ὄχι» τῶν Ἑλληνοκυπρίων τό 2004 ὅσο καί στήν κατάρρευση τῶν συνομιλιῶν στήν Ἑλβετία πρίν ἀπό τρία χρόνια.
Ἀναφορικῶς πρός τό περιβόητο καί καταδικαστέο ἄνοιγμα μέρους τῆς Ἀμμοχώστου, ὁ Τατάρ ἀπήντησε καί πάλι ἐπί τῆ βάσει τῶν δύο κρατῶν.
«Ἡ πραγματικότητα στήν Κύπρο εἶναι λύση δύο κρατῶν, τήν ὁποία ὁ λαός μου ἐπέλεξε διά τῆς ψήφου του. Εἴτε οἱ ἐξωτερικές δυνάμεις τό ἀποδέχονται εἴτε ὄχι. Τό εἶδος τῆς μελλοντικῆς σχέσης ἀνάμεσα στά δύο κυρίαρχα κράτη στήν Κύπρο θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό τήν ἀναγνώριση αὐτῆς τῆς πραγματικότητας ἀπό τή διεθνῆ κοινότητα, ὅπως τό ἔπραξε σέ ἄλλα μέρη τοῦ κόσμου. Στό μεσοδιάστημα ἐπικεντρώνουμε τίς προσπάθειές μας στήν ἀνάπτυξη τῆς “ΤΔΒΚ” ἐσωτερικά καί ἐξωτερικά στό μέγιστο τῶν δυνατοτήτων της. Ἡ διάνοιξη τῆς περίκλειστης πόλης τῆς Ἀμμοχώστου στούς ἄλλοτε κατοίκους της, στή βάση τοῦ διεθνοῦς δικαίου καί μέσω τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀκίνητης Περιουσίας, ὅπως καθορίζει τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, θά εἶναι σημαντικό μέρος αὐτῶν τῶν προσπαθειῶν. Χωρίς νά θέλω νά εἰσέλθω σέ λεπτομέρειες, θά πῶ ἁπλῶς ὅτι θά συνεχίσουμε αὐτό πού ἀρχίσαμε ἐκεῖ, ἔτσι πού νά διανοιχτεῖ ὁ δρόμος γιά νά ἀνακτήσει αὐτή ἡ πόλη τήν ἄλλοτε αἴγλη της καί τή διεθνῆ φήμη της ὡς τουριστικοῦ προορισμοῦ».