Ἡ Πρόεδρος διέγραψε τό κατοχικό δάνειο καί ἀφήρεσε τήν λέξη «γερμανικές»

Χωρίς ἐθνικότητα οἱ ἐπανορθώσεις γιά τήν κυρία Σακελλαροπούλου.  Παρέλειψε καί τήν φράση «νομικῶς ἐνεργές ἀπαιτήσεις»

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ἔχουν πάντοτε τήν σημασία τους. Λίγο νά τίς ἀλλάξεις, λίγο νά τίς τροποποιήσεις, κάτι νά ξεχάσεις –ἠθελημένα ἤ ἀθέλητα– εἶναι δυνατόν νά κάνεις μεγάλη ζημία. Ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου δέν εἶναι ἀφελής. Γνωρίζει ἄριστα τί ἀλλάζει στό περιεχόμενο μιᾶς παγίας ἐθνικῆς θέσεως ἄν ἀντικαταστήσεις μία λέξη. Πολύ δέ περισσότερο ἄν ξεχάσεις μία λέξη. Ἀκόμη δέ περισσότερο ἄν τήν ἀλλάξεις στόν ἀριθμό καί ἀπό πληθυντικό τήν ὑποβιβάσεις στόν ἑνικό. Πεῖς γιά παράδειγμα «ἐπανόρθωση» ἀντί «ἐπανορθώσεις». Δέν χωροῦν δικαιολογίες λοιπόν γι’ αὐτό πού διέπραξε ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μέ τό μήνυμά της τήν Κυριακή γιά τήν ἐπέτειο τοῦ Ὁλοκαυτώματος τῶν Καλαβρύτων. Ἡ οὕτως ἤ ἄλλως μικρή σέ ἔκταση δήλωσίς της γιά τήν μαύρη ἐπέτειο –ἄν ἐπρόκειτο γιά μειονότητες βέβαιον εἶναι πώς θά ἦταν ἡ διπλάσια– εἶχε μία κατάληξη σόκ. Τήν περίεργη ἀναφορά της στό ζήτημα τῶν γερμανικῶν ἀποζημιώσεων καί ἐπανορθώσεων. Πιό συγκεκριμένα, ἡ κυρία Σακελλαροπούλου δήλωσε:

«Ἡ σφαγή τῶν Καλαβρύτων, ἡ μεγαλύτερη ναζιστική θηριωδία τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σέ ἑλληνικό ἔδαφος, ἔχει χαραχθεῖ ἀνεξίτηλα στήν ἱστορική καί συλλογική συνείδηση τοῦ λαοῦ μας. Ἕνα εἰδεχθές καί ἀποτρόπαιο γεγονός, πού ὄχι μόνο προκαλεῖ βάναυσα καί τραυματίζει ἀνεπανόρθωτα τό ἀνθρώπινο αἴσθημα, ἀλλά μᾶς καλεῖ, κάθε χρόνο, τή μέρα τῆς ἐπιστροφῆς μας στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου, σέ ἐγρήγορση γιά τή θωράκιση τῆς δημοκρατίας μας, στήν Ἑλλάδα καί τήν Εὐρώπη, ἀπό τούς ἐχθρούς της, τούς ἐπιγόνους τοῦ φασισμοῦ καί τοῦ ναζισμοῦ. Στή μνήμη τῆς ἀδικοχαμένης καί ἡρωικῆς γενιᾶς τῶν Καλαβρυτινῶν παραμένει ἐνεργός ὁ δίκαιος ἀγώνας τῆς ἐπανόρθωσης.».

Ἄς προσέξουμε τήν κατάληξη τῆς δήλωσής της: «Παραμένει ἐνεργός ὁ δίκαιος ἀγώνας τῆς ἐπανόρθωσης.». Πίσω ἀπό κάθε λέξη ὑπάρχει καί μία παγίδα πού ὁδηγεῖ στήν ἀρχή ἐγκαταλείψεως τῆς παγίας ἐθνικῆς θέσεως. Ἰδού γιατί: Εἶναι λάθος ἡ διατύπωσις «παραμένει ἐνεργός ὁ ἀγώνας.» Ὅλοι οἱ προκάτοχοι τῆς κυρίας Σακελλαροπούλου, Στεφανόπουλος, Παπούλιας, Παυλόπουλος διεκήρυσσαν ὅτι «οἱ ἀπαιτήσεις τῆς Ἑλλάδος κατά τῆς Γερμανίας γιά τό κατοχικό δάνειο καί τίς ἐπανορθώσεις εἶναι νομικῶς ἐνεργές καί δικαστικῶς ἐπιδιώξιμες.» Ἀπό τίς «ἐνεργές ἀπαιτήσεις» τοῦ χθές φθάσαμε στήν νέα ἀόριστη Προεδρική διατύπωση περί «ἐνεργοῦ ἀγῶνα». Ἡ κυρία Σακελλαροπούλου στήν δήλωσή της κάνει ἐπίσης λόγο γιά «ἐπανόρθωση». Ὄχι γιά «ἐπανορθώσεις». Ἀλλάζει πλήρως ἡ νομική ἔννοια. Καί βεβαίως μέ τήν δήλωσή της διαγράφει δύο ἀκόμη λέξεις πού θά ἔκαναν τόν Μανώλη Γλέζο νά σηκωθεῖ ἀπό τόν τάφο του. Διαγράφει τίς λέξεις «κατοχικό δάνειο». Καί τό κορυφαῖο ὅλων! Ἡ …ἀσθενοῦς μνήμης κυρία Σακελλαροπούλου λησμονεῖ νά ἀναφέρει τήν ἐθνικότητα τῶν ἐπανορθώσεων –ἐπανορθώσεως κατ’ αὐτήν– καί τήν ἐθνικότητα τῶν διεκδικήσεων. Δέν τολμᾶ νά χρησιμοποιήσει τόν ὅρο «γερμανικές». Τόν διαγράφει. Οὔτε βεβαίως ἀναφέρει τόν ὅρο «ἀπαιτήσεις ἑλληνικές». Ἀξιολογώντας μέ τίς καλύτερες προθέσεις τήν δήλωσή της, θά λέγαμε ὅτι εἶναι τραγικά ἐλλιπής. Μένουμε σέ αὐτό. Στήν θέση τοῦ Γερμανοῦ πρέσβη στήν Ἀθήνα θά ἀνοίγαμε σαμπάνια στό ἄκουσμα αὐτῆς τῆς διατυπώσεως. Ὁ ἀρχηγός τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους δέν προσδιορίζει τίς ἐπανορθώσεις ὡς «γερμανικές», δέν τίς θεωρεῖ «ἀπαιτήσεις νομικῶς ἐνεργές» καί «ἑλληνικές» ἀλλά «ἐνεργό ἀγῶνα» ἀορίστως. Καί βεβαίως διαγράφει τό κατοχικό δάνειο. Ἀσήμαντος λεπτομέρεια! Οὔτε στά καλύτερα ὄνειρά του. Δυστυχῶς ἡ «ἐκτροπή» πού ἐπισημαίνουμε δέν εἶναι νέα. Καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ πρώτου χρόνου τῆς θητείας της ἡ Πρόεδρος εἶναι πλειστάκις ὑπότροπη. Ἄλλοτε ξεχνᾶ χῶρες, ἄλλοτε ἔννοιες καί σύμβολα σημαντικά γιά τόν ἑλληνισμό, ἄλλοτε προβαίνει σέ διατυπώσεις ἄκρως παρεξηγήσιμες. Τήν μία μεταβαίνει στήν Θράκη τήν ἡμέρα πού ὁ Ἐρντογάν μετατρέπει τήν Ἁγία Σοφία σέ τέμενος καί μιλᾶ χλιαρά γιά «ἐξ ἀνατολῶν γείτονα». Δέν τολμᾶ νά προφέρει τήν λέξη «Τουρκία». Τήν ἄλλη μεταβαίνει στό Ἀγαθονήσι καί λέει στούς κατοίκους του ὅτι «εἶστε μακριά ἀπό τήν ἠπειρωτική Ἑλλάδα». Κεῖται μακράν δηλαδή. Ροζάκειος ἀντίληψις. Τήν ἑπομένη ἀντικαθιστᾶ σέ μήνυμά της γιά τήν 25η Μαρτίου τήν λέξη «ὀθωμανικός ζυγός» μέ τήν λέξη «δεσποτισμός» ἐνῶ παραλείπει τήν λέξη «Ἔθνος». Τήν μεθεπομένη πηγαίνει στήν Κύπρο καί χαρακτηρίζει τό Κυπριακό ἁπλῶς «ἐθνικό θέμα τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς» ἐνῶ ἡ παγία θέσις εἶναι πώς ἀποτελεῖ «θέμα διεθνές καί εὐρωπαϊκό». (Στό τέλος τό κατάλαβε.) Κάνει λόγο ἐπίσης γιά «διζωνική-δικοινοτική ὁμοσπονδία», κάτι πού ὁ Πρόεδρος Ἀναστασιάδης ἀπέρριψε σέ Σύνοδο Κορυφῆς γιατί παραπέμπει σέ «συνομοσπονδία». Νά μήν θυμηθοῦμε τέλος τήν ἀφαίρεση τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Σημαίας ἀπό τό γραφεῖο της, τήν παράλειψη ἀναφορᾶς στόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ τήν ἡμέρα ἀποκαταστάσεως τῆς Δημοκρατίας, τήν ἀπόφασή της νά μεταβεῖ στό Καστελλόριζο ἐσπευσμένως μόνον ὅταν ἔμαθε ὅτι προσεκλήθη νά μιλήσει σέ ἡμερίδα τῶν Δικηγορικῶν Συλλόγων ὁ προκάτοχός της. Καί ἔπειτα ἀπό ὅλα αὐτά ἀπορεῖ τό ἐπιτελεῖο τῆς κυρίας Προέδρου γιατί ἡ δημοτικότης της βρίσκεται στά τάρταρα καί ὁ θεσμός βρίσκεται κάτω ἀπό τό ὅριο τοῦ 50% τῶν προτιμήσεων τῶν Ἑλλήνων στίς δημοσκοπήσεις ἐπί τῶν ἡμερῶν της. Ὑπάρχει αἰτία: ὁ ἀπολογισμός της εἶναι κάκιστος.

Ἡ «Ἑστία» ἐπεχείρησε μέ αἰτήματα πού ἀπηύθυνε στό γραφεῖο τῆς Προέδρου νά ἔχει μία συνάντηση μαζί της, προκειμένου νά γνωρίζει τίς θέσεις της ἐπί ὅλων αὐτῶν, καθώς ἡ κριτική πού τῆς ἀσκοῦμε δέν ἐκκινεῖ ἀπό προσωπικές συμπάθειες ἤ ἀντιπάθειες ἀλλά ἀπό (ἐθνική) θέση ἀρχῆς. Δέν κατέστη δυνατή ἡ ἐπικοινωνία μας. Ἕτερον ἑκάτερον ὅμως. Ἐν τέλει, τά κείμενα ἀρκοῦν. Δυστυχῶς ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κατά τόν πρῶτο χρόνο ἀσκήσεως τῆς θητείας της δέν κατάφερε νά προσεγγίσει τό ἄλικο αἴσθημα. Ἀναδιατυπώνοντας ἐπί τά χείρω μάλιστα ἐθνικές θέσεις δεκαετιῶν ἀποξενώθηκε μέ τό «καλημέρα» ἀπό τήν πλειονότητα τῶν Ἑλλήνων. Ἔχει ὅλο τόν καιρό νά βρεθεῖ στήν σωστή πλευρά τῆς ἱστορίας. Δέν εἶναι ἀργά.