Ὅλη ἡ βαρυσήμαντη ὁμιλία τοῦ Προέδρου Ἀντώνη Κουνάδη σέ ἡμερίδα
Η «ΕΣΤΙΑ» θεωρεῖ ἐξαιρετικά σημαντική τήν ὁμιλία πού πραγματοποίησε προσφάτως σέ ἡμερίδα τοῦ Ἱδρύματος «Μαριάννα Βαρδινογιάννη» ὁ Πρόεδρος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν Ἀντώνης Κουνάδης. Γι’ αὐτό καί τήν δημοσιεύουμε ὁλόκληρη σήμερα μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά ξυπνήσουν κοιμώμενες συνειδήσεις.
Ἡ βαθειά, πολύπλευρη καί πολυδιάστατη κρίση, πού διέρχεται ἡ χώρα μας· κρίση οἰκονομική, πολιτική, κοινωνική, εἶναι κρίση θεσμῶν καί ἀξιῶν, ὀφειλόμενη ὄχι μόνον στήν ὀλέθρια κακοδιαχείριση τῆς χώρας μας τίς τελευταῖες δεκαετίες, ἀλλά προεχόντως στό σοβαρό ἔλλειμμα Ἀνθρωπιστικῆς Παιδείας πού ὁδήγησε στό σημερινό ἀπίστευτα χαμηλό ἐπίπεδο ἠθικῆς παρακμῆς μέ ὅσα πρωτόγνωρα βιώνουμε καθημερινά: κακοποίηση τῆς γλώσσας μας, διαστρέβλωση τῆς ἱστορίας μας, κατάργηση τῶν ἐθνικῶν παραδόσεων, ἀνίερες ἐπιθέσεις σέ πιστούς μέσα σέ ναούς, βολές κατά τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ μας.
Προδήλως στόχος ὅλων αὐτῶν εἶναι νά πλήξουν τά βασικά χαρακτηριστικά τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος «γλῶσσα, ἱστορία, θρησκεία» καί συνακόλουθα ἡ ἀποδόμηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί ἡ συρρίκνωση τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας. Τήν σημερινή μάλιστα ἐξαιρετικά δυσχερῆ θέση πού εὑρίσκεται ἡ χώρα μας, ἐπιχειροῦν νά ἐκμεταλλευτοῦν γειτονικές μας χῶρες καί προεχόντως ἡ Τουρκία μέ συνεχεῖς ἀπειλές, παραβιάσεις τοῦ ἐθνικοῦ μας χώρου, προκλητικές καί ἀνιστόρητες δηλώσεις γιά ἀλλαγές συνόρων κατά παράβαση διεθνῶν συνθηκῶν ἀλλά καί κάθε ἔννοιας διεθνοῦς δικαίου. Ἀλλά ἄς δοῦμε πῶς φθάσαμε στή σημερινή δραματική κατάσταση, ξεκινώντας ἀπό τόν χῶρο τῆς Παιδείας.
Ἡ διαφθορά, ἡ ἐγκληματικότητα, ἡ μάστιγα τῶν ναρκωτικῶν, ἡ ἀνεργία, ἡ κατάθλιψη, ἡ ἀπόγνωση, ὁ αὐτοχειριασμός, πού πλήττουν ἰδιαίτερα τήν Νεολαία μας μπορεῖ νά ἀντιμετωπιστοῦν μέ τήν Ἀνθρωπιστική Παιδεία. Μέ μία Νεολαία χωρίς ὅραμα, χωρίς ἐλπίδα, βυθισμένη στήν ἀπογοήτευση καί μεταναστεύουσα κατά κύματα στό ἐξωτερικό, τό μέλλον τοῦ τόπου μας διαγράφεται ζοφερό.
Κυρίαρχη, ὅμως, ἔκφανση τῆς Ἀνθρωπιστικῆς Παιδείας εἶναι ἡ θύραθεν (Κλασσική) Παιδεία, βασικό στοιχεῖο τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, τό ὁποῖο ἡ μέν ἀρχαιολογική σκαπάνη συνεχίζει νά φέρνει στό φῶς, ἡ δέ Ἑλληνική Γλῶσσα –γραπτή καί προφορική– διεφύλαξε, προήγαγε καί κατέστησε γνωστό σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο.
Ἡ ἑλληνική γλῶσσα μέ βασικά χαρακτηριστικά, ὅπως ἡ ἀπαράμιλλη διαχρονικότητα, ὁ πλοῦτος τοῦ λεξιλογίου, ἡ ὀνοματοδοσία ἐπιστημονικῶν ὅρων, ἡ συμφωνία λέξεων καί ἐτυμολογία τους, ἡ ἀπεριόριστη δυνατότητα παραγωγῆς νέων λέξεων, ἡ τελειότητα τῆς γραμματικῆς της δομῆς καί ἡ ποικιλία τῶν ἐκφάνσεών της, καλλιεργούμενη ἐδῶ καί 3500 χρόνια ἀπό τόν ἴδιο λαό, στόν ἴδιο τόπο συνεχῶς καί ἀδιασπάστως, εἶναι μία, ἑνιαία καί ἀδιαίρετη. Χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ἀπό τίς 6.300 λέξεις τοῦ Ὁμηρικοῦ λεξιλογίου ἐπιβιώνουν μέχρι σήμερα 1.800, ἐνῶ ἀπό τίς 4.900 λέξεις τῶν Εὐαγγελίων ἐπιβιώνουν περισσότερες ἀπό τίς μισές. Ὁ John Chadwick (συνεργάτης τοῦ Ventris στήν ἀποκρυπτογράφηση τῆς Γραμμικῆς Β΄) εἶχε δηλώσει: «Ἡ γλῶσσα πού μιλοῦσε κάποιος βοσκός σέ μία ἀπόκεντρη περιοχή τῆς Πελοποννήσου 1200 χρόνια πρίν γεννηθεῖ ὁ Χριστός εἶναι, παρ’ ὅλες τίς διαφορές της, ἡ ἴδια γλῶσσα μέ τήν Ἑλληνική πού μιλιέται σήμερα».
Ὅλες οἱ δυτικοευρωπαϊκές γλῶσσες –καί ὄχι μόνο– κατά τόν κορυφαῖο διεθνῶς γλωσσολόγο καί ἑλληνιστή Ἱσπανό καθηγητή κ. R. F. Adrados θεωροῦνται κρυφοελληνικές. Π.χ. οἱ λέξεις μέ ἑλληνικές ρίζες στή γαλλική γλῶσσα (κατά τό Ὑπ. Παιδείας) ἀνέρχονται στό 65%, ἐνῶ στήν πορτογαλική γλῶσσα ἀγγίζουν τό 80%, ὅπως μοῦ ἐγνώρισε ἡ Καθηγήτρια Alcina Dos Martires Lopes, συντάκτρια Ἀρχαιοελληνο-Πορτογαλικοῦ λεξικοῦ. Ἡ Ἀγγλική γλῶσσα, σύμφωνα μέ τό ὀγκῶδες Λεξικό τοῦ κ. Ἀρ. Κωνσταντινίδη, ἔχει περισσότερες ἀπό 150.000 λέξεις μέ ρίζες ἑλληνικές. Ἡ σημερινή γερμανική γλῶσσα διαμορφώθηκε ἀπό τόν Μαρτῖνο Λούθηρο τό 1534 μέ πρότυπο τούς κανόνες γραμματικῆς καί συντακτικοῦ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας.
Παρά ταῦτα, ἡ γλῶσσα μας ἀπό τῆς Μεταπολιτεύσεως καί ἐντεῦθεν δέχθηκε καίρια πλήγματα μέ τίς περιβόητες Ἐκπαιδευτικές Μεταρρυθμίσεις: τό 1976 μέ τήν κατάργηση τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν ἀπ’ τό πρωτότυπο στήν Β/θμια Ἐκπαίδευση καί τήν καθιέρωση τῆς Δημοτικῆς στήν Ἐκπαίδευση καί στήν Δημόσια Διοίκηση, καί τό δέ 1982 μέ τήν κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος γραφῆς.
Ὁ κορυφαῖος δημοτικιστής Ἰωάννης Κακριδῆς, πρωτεργάτης τῆς Ἐκπαιδευτικῆς Μεταρρυθμίσεως τοῦ 1976, διαπιστώσας μετά ἀπό μερικά χρόνια τήν λεξιπενία καί τήν ἀδυναμία ἐκφράσεως τῶν νέων (πού χρησιμοποιοῦν στό καθημερινό λεξιλόγιό τους λιγότερες ἀπό 800 λέξεις) μετανόησε γιά τό κακό πού ἔγινε μέ τήν Μεταρρύθμιση αὐτή, δηλώνοντας τό 1986 τό ἑξῆς: «Ἡ γλῶσσα μας ἀργοπεθαίνει, τῆς λείπει τό ὀξυγόνο (ἐννοεῖ τά ἀρχαῖα ἑλληνικά) καί μόνο ὅσοι γνωρίζουν ἀρχαῖα ἑλληνικά, συμπλήρωσε ὁ Ἐλύτης, μποροῦν νά χρησιμοποιοῦν σωστά τήν Νεοελληνική». Ἔντονες ἐπίσης ὑπῆρξαν οἱ ἀντιδράσεις τῶν Ι. Θεοδωρακόπουλου, Κ. Τσάτσου, Γ. Σεφέρη, Ὀδ. Ἐλύτη, Ν. Βρεττάκου, Jacqueline de Romilly, E. Ἰονέσκο, τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς Ἰακώβου, τοῦ φιλόσοφου Κορνήλιου Καστοριάδη, ὁ ὁποῖος στίς 19/2/1989 εἶπε στήν «Ἐλευθεροτυπία»: «Ἡ κατάργηση τῶν τόνων καί τῶν πνευμάτων εἶναι κατάργηση τῆς ὀρθογραφίας πού τελικά εἶναι ἡ καταστροφή τῆς συνέχειας τῆς γλώσσας μας. Ἤδη τά παιδιά δέν μποροῦν νά καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ἐλύτη». Ὁ Παπαδιαμάντης διδάσκεται πλέον ἀπό μετάφραση! Ὅλα δέ αὐτά συμβαίνουν, διότι παρορᾶται τό αὐτονόητο! Ὅτι, δηλαδή, γιά νά μιλᾶς καί γράφεις σωστά τήν Δημοτική πρέπει νά ἔχεις διδαχθεῖ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά.
Εἶναι συνήθεις πλέον οἱ βαρβαρισμοί, οἱ σολοικισμοί, ἡ παραμορφωτική ἐκφορά λόγου ἀκόμη καί ἀπό παρουσιαστές εἰδήσεων. Ἡ γλῶσσα μας δέν εἶναι μόνο μέσον ἐπικοινωνίας, ὅπως γλωσσομάχοι ἐπιχειροῦν νά τήν καταστήσουν· εἶναι ἐργαλεῖο σκέψης, διανόησης, πρόσβασης στήν γνώση, φορέας πολιτισμοῦ καί ἱστορικῆς μνήμης, μέσον ἔκφρασης τοῦ ψυχισμοῦ καί τοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου ἑνός λαοῦ ἀλλά καί τό βασικό δομικό ὑλικό ὅλων τῶν κατασκευῶν στόν χῶρο τοῦ πνεύματος. Χωρίς γλῶσσα δέν ὑπάρχει σκέψη. Σκεπτόμεθα μέ τίς λέξεις. Πτωχότερο τό λεξιλόγιο, πτωχότερη ἡ σκέψη!
Καί ἐνῶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι κακοποιήσαμε τήν γλῶσσα μας, ἐκδηλώνεται παγκοσμίως αὐξανόμενο ἐνδιαφέρον γιά τήν ἐκμάθηση τῆς Ἑλληνικῆς (Ἀρχαίας καί Νέας) ἀπό τή μακρινή Χιλή καί τήν Ἀλάσκα, μέχρι τό Βλαδιβοστόκ καί τήν Αὐστραλία. Ἐνδεικτικά ἀναφέρω ὅτι ἐδῶ καί τρία χρόνια στίς δύο τελευταῖες τάξεις τῶν δημοτικῶν σχολείων τῆς Μεγάλης Βρεταννίας διδάσκονται ἀρχαῖα ἑλληνικά, διότι βοηθοῦν τά παιδιά στήν ἀνάπτυξη κριτικῆς σκέψεως καί στήν καλύτερη ἐκμάθηση τῆς μητρικῆς τους γλώσσας! Στήν Αὐστραλία, ΗΠΑ, Ρωσσία καθιερώθηκε ἡ ὑποχρεωτική διδασκαλία τῆς ἑλληνικῆς ὡς δεύτερης (κατ’ ἐπιλογήν) γλώσσας.
Σοβαρότατο εἶναι τό πρόβλημα καί μέ τά διδακτικά βιβλία τῆς ἱστορίας καί στίς δύο βαθμίδες ἐκπαίδευσης. Ὑπενθυμίζεται ὅτι ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν κατόπιν αἰτήματος τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας εἶχε ὑποβάλει ἀναλυτικές προτάσεις γιά τό περιβόητο βιβλίο τῆς ἱστορίας τῆς ΣΤ΄ τοῦ Δημοτικοῦ (μέ τά περί «συνωστισμοῦ» στήν Σμύρνη τό 1922).
Καίρια ἐπίσης πλήγματα δέχονται τό Ἑλληνορθόδοξο θρήσκευμά μας, τά ἤθη, τά ἔθιμα καί γενικώτερα οἱ ἐθνικές μας παραδόσεις μέ τήν ἐπιχειρούμενη κατάργηση στά σχολεῖα τῆς πρωινῆς προσευχῆς καί τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, τῶν μαθητικῶν ἀλλά καί ἐθνικῶν παρελάσεων, τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τά σχολεῖα καί τά δημόσια καταστήματα τῶν ἱερῶν εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας.
Οἱ ἥρωες τῆς Ἐθνεγερσίας θυσιάστηκαν καί ἔχυσαν ποταμούς αἵματος γιά νά εἴμαστε ἐμεῖς σήμερα ἐλεύθεροι, ἀγωνιζόμενοι ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος. Ὁ Θ. Κολοκοτρώνης σέ λόγο πού ἐκφώνησε στίς 7 Ὀκτωβρίου 1838 στήν Πνύκα σέ μαθητές Γυμνασίου ἐνώπιον τοῦ Γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου εἶπε μεταξύ ἄλλων: «Πρέπει νά φυλάξετε τήν πίστιν σας καί νά τή στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τά ἅρματα εἴπαμε πρῶτα ὑπέρ πίστεως καί ἔπειτα ὑπέρ πατρίδος. Ὅλα τά ἔθνη τοῦ κόσμου ἔχουν καί φυλάττουν μία θρησκεία».
Ὡστόσο, κατά τήν ἵδρυση τῆς ΕΕ (τότε ΕΟΚ), οἱ ἐμπνευσμένοι πολιτικοί Σούμαν, Ἀντενάουερ, Ντέ Γκάσπερι καί μεταγενέστερα Εὐρωπαῖοι ἡγέτες εἶχαν δηλώσει κατηγορηματικά ὅτι τά κράτη μέλη θά διατηρήσουν τά ἤθη, τά ἔθιμα καί τήν ἐθνική τους ταυτότητα μετά τήν ἔνταξή τους στήν Εὐρωπαϊκή Οἰκογένεια. Αὐτονόητο εἶναι ὅτι ὁδηγίες καί ἀποφάσεις τῆς ΕΕ πού θίγουν τήν ἐθνική μας ταυτότητα θά πρέπει νά ἀπορριφθοῦν ὁποιοδήποτε κι ἄν εἶναι τό κόστος.
Στήν Α/θμια Ἐκπαίδευση ὑπάρχει σοβαρό πρόβλημα: Ἡ οἰκογένεια, ὁ δάσκαλος, ὁ ἱερέας, πού ὑπῆρξαν οἱ βασικοί πυλῶνες τῆς πνευματικῆς, τῆς ψυχικῆς καί τῆς ἠθικῆς ἀγωγῆς τῆς νεολαίας μας, ἀντικαταστάθηκαν ἀπό τήν τηλεόραση, ἡ ὁποία λόγω τῆς πολύωρης καθημερινῆς παρακολούθησής της ἀπό παιδιά ἀκόμη καί πολύ μικρῆς ἡλικίας ἀσκεῖ ὀλέθρια ἐπίδραση ὄχι μόνο στή γλῶσσα καί στήν ἔκφραση ἀλλά καί στή διαμόρφωση χαρακτῆρα καί στή διάπλαση ἤθους. Ἡ νεολαία μας δέν ἔχει πρότυπα, δέν ἔχει ὁράματα, δέν ἐμπιστεύεται τήν Πολιτεία, τήν κοινωνία, ἀμφισβητεῖ τούς θεσμούς φθάνοντας σέ μαζικές ἀκρότητες, βανδαλισμούς, καταστροφές ξένων περιουσιῶν καί σέ καταλήψεις. Εἶναι ἄραγε ὑπεύθυνη ἡ νεολαία μας γιά τά πρωτόγνωρα αὐτά φαινόμενα; Οὐδείς διερωτήθηκε ποιός φταίει, οὐδείς κατήγγειλε ὅτι ὅλα αὐτά ὀφείλονται στό σοβαρό ἔλλειμμα Ἀνθρωπιστικῆς Παιδείας.
Μέ τήν Ἀνθρωπιστική Παιδεία, καί ἰδιαίτερα τήν Σχολική, ἐνισχύεται ἡ ἠθική συνοχή τοῦ λαοῦ μας καί συνακόλουθα ὁ πατριωτισμός, τά δέ βιβλία, προπάντων τῆς ἱστορίας, ἔχουν ἐξέχουσα σπουδαιότητα γιά τήν συντήρησή του ὡς πηγῆς ὑψηλοῦ φρονήματος καί ὁμοψυχίας, ἀφοῦ ἄλλωστε καί μέ τό ἄρθρο 16§2 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος βασική ἀποστολή τῆς Παιδείας εἶναι ἡ ἀνάπτυξη ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως.
Ἡ Οἰκονομική καί ἡ Τεχνολογική ἀνάπτυξη, κυρίαρχη ἐπιδίωξη ὅλων τῶν μεταπολιτευτικῶν κυβερνήσεων, ἔγινε αὐτοσκοπός καί ὄχι ἕνα μέσο γιά τήν πνευματική, ἠθική καί πολιτισμική ἀνέλιξη τοῦ πολίτη. Μιά κοινωνία, ὅμως, ὑλικῶς εὐημεροῦσα ἀλλά μέ πολῖτες πού στεροῦνται ἰδανικῶν καί ἀρχῶν, μοιραίως γίνεται εὐάλωτη στίς μάστιγες τοῦ σημερινοῦ κόσμου. Ἀποτελεῖ χρέος τῆς χώρας μας ἀπέναντι τοῦ ἑαυτοῦ της ἀλλά καί στήν ἀνθρωπότητα νά ἡγηθεῖ μιᾶς οἰκουμενικῆς προσπάθειας ἐπανόδου στά ἀνθρωπιστικά γράμματα πού εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς Ἐκπαίδευσης, τῆς Παιδείας, τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καί τοῦ Ἑλληνικοῦ λόγου.
Στό πλαίσιο αὐτό εἶναι ἐπιβεβλημένη ἡ χάραξη μιᾶς ἐθνικῆς πολιτικῆς γιά τήν Παιδεία ἀπό ἕνα –εἰ δυνατόν– συνταγματικά κατοχυρωμένο Συμβούλιο προσωπικοτήτων, ἐγνωσμένου κύρους, διοριζόμενο ἀπό τήν Βουλή μέ ἰσχυρή πλειοψηφία γιά μία 5ετία πού θά ἔχει τήν εὐθύνη καταρτίσεως ὅλων τῶν προγραμμάτων καί τῶν τριῶν βαθμίδων τῆς Ἐκπαιδεύσεως.
Σήμερα εἶναι ἀναγκαία, ὅσο ποτέ ἄλλοτε στή νεότερη Ἱστορία μας, ἡ θωράκιση καί ἡ ἐνίσχυση τῆς ἐθνικῆς μας ὀντότητος, ἡ συνταγματική προστασία τῆς γλώσσας μας, τῶν ἐθνικῶν παραδόσεών μας καί ἡ ἐνίσχυση τῶν δεσμῶν τῆς Πολιτείας καί Ἐκκλησίας μέ βάση τίς Ἑλληνορθόδοξες καταβολές μας καί τούς ἔνδοξους ἀγῶνες τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ μέγιστος πολιτικός τῆς Νεωτέρας Ἑλλάδος Ἰωάννης Καποδίστριας ἔθετε ὡς ἐγγύηση γιά τήν πρός τά πρόσω πορεία τοῦ Ἔθνους τήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοση, ὅπως φαίνεται ἀπό τόν ὁρισμό πού εἶχε δώσει τό 1827 γιά τό Ἑλληνικό Ἔθνος: «Τό Ἑλληνικόν Ἔθνος σύγκειται ἐκ τῶν ἀνθρώπων, οἵτινες ἀπό τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως δέν ἔπαψαν ὁμολογοῦντες τήν ὀρθόδοξη πίστη, καί τήν γλῶσσα τῶν πατέρων αὐτῶν λαλοῦντες, καί διέμειναν ὑπό τήν πνευματικήν ἤ κοσμικήν (δηλ. ἐθναρχικήν) δικαιοδοσίαν τῆς Ἐκκλησίας των, ὅπου ποτέ τῆς Τουρκίας καί ἄν κατοικῶσιν». Μήν λησμονοῦμε ἐπίσης τήν παρακαταθήκη τοῦ ὀλιγογράμματου ἀλλά θυμόσοφου Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη, πού συμπυκνώνεται στή φράση: «Ὅταν μοῦ πειράξουν τήν πατρίδα καί τή θρησκεία μου, θά μιλήσω, θά ἐνεργήσω καί ὅ,τι θέλουν ἄς μοῦ κάνουν».
Εἶναι ὑπέρτατο καθῆκον μας νά προστατεύσουμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις τά βασικά χαρακτηριστικά τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητας: γλῶσσα, ἱστορία, θρησκεία. Ἄν ἀγωνιστοῦμε, ἔλεγε ὁ Μπέρτολτ Μπρέχτ, μπορεῖ καί νά χάσουμε. Ἄν δέν ἀγωνιστοῦμε, εἴμαστε ἤδη χαμένοι!
Ἡ οἰκονομική ἐξαθλίωση πού βιώνουμε σήμερα, ἡ γεωπολιτική μας θέση, ἡ Νέα Τάξη πραγμάτων, καί ἰδιαίτερα ἡ σημερινή δυσμενής διεθνής συγκυρία μέ τίς ἀσύμμετρες ἐξωτερικές ἀπειλές πού δεχόμεθα καθημερινά λόγω τοῦ ὀξυτάτου μεταναστευτικοῦ προβλήματος σέ συνδυασμό μέ τήν δραματική μείωση τῶν γεννήσεων καί τήν ἄφρονα γεωπολιτική πού ἐφαρμόζει ἡ γείτονα χώρα, καθιστοῦν ἐθνική ἐπιταγή τήν συστράτευση τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Συνελλήνων καί ὅλων τῶν δυνάμεων τοῦ ἔθνους, οἰκονομικῶν, πολιτικῶν, πνευματικῶν, κοινωνικῶν μέ στόχο τήν ἐνίσχυση τῆς χώρας μας στούς καίριους τομεῖς τῆς Παιδείας, τῆς Ἄμυνας καί τῆς Οἰκονομίας. Αὐτό τό μήνυμα ὑπαρξιακῆς σημασίας γιά τήν χώρα μας καί τόν Ἑλληνισμό πρέπει νά ἐκπέμψει ἡ σημερινή σύναξη.
Μ.Η.Τ. 232122