Ἕνας θυμοσοφῶν καί συνεπής ἄνθρωπος

Ὅταν ἀναλογίζομαι τά καλά τῆς δημοσιογραφίας…

… μέσα σέ αὐτά ξεχωριστή θέση κατέχει ἡ εὐκαιρία πού μοῦ δόθηκε νά γνωρίσω ἐνδιαφέροντες ἀνθρώπους.

Ὁ Ἀντώνης Καλογιάννης δέν ἦταν «ἕνας τσαγγάρης πού τραγουδοῦσε καί τόνε βρῆκε ὁ Θεοδωράκης» ὅπως ἔχει κατά κόρον γραφεῖ. Ὁ Ἀντώνης Καλογιάννης, τόν ὁποῖο γνωρίσαμε ἀπό τά τραγούδια τοῦ Μίκη καί ἀργότερα τόν ἀκούσαμε μέ ἰδιαίτερη εὐχαρίστηση νά ἑρμηνεύει στά ἑλληνικά τά μελαγχολικά τραγούδια τοῦ Ζώρζ Μουστακί, ἦταν ἕνας ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρων ἄνθρωπος. Μελετηρός καί συνεπής, θυμοσοφῶν καί ἀνακαλύπτων συνεχῶς, κατόρθωσε νά ἐπιβληθεῖ σέ ἕναν δύσκολο χῶρο, μέ τήν συνέπεια καί τήν δυναμική ταπεινότητά του.

Ἔφυγε ἀπό τήν ζωή, ἀφοῦ εἶχε χτυπηθεῖ σκληρά ἀπό τήν μοῖρα, καθώς ἔχασε τόν γυιό του σέ νέα ἡλικία καί δέν κατόρθωσε ἔκτοτε νά συνέλθει.

Θά τόν θυμηθοῦμε σήμερα μέσα ἀπό κάποια λόγια ἀπό μιά συνέντευξη πού εἶχε δώσει στήν φίλτατη Γιῶτα Συκκᾶ.

«Ἤμουν τσαγκάρης. Σ’ ἕνα ὑπόγειο μαγαζί ἔφτιαχνα παπούτσια καί τραγουδοῦσα. Μέ βρῆκε ὁ Θεοδωράκης. Μέσα σέ μία ἑβδομάδα τραγούδησα στή Μόσχα, στήν αἴθουσα Τσαϊκόφσκι, τούς “Μοιραίους” τοῦ Βάρναλη. Ἦταν τέλος τοῦ 1966.

Ἀκολούθησαν 30 συναυλίες σέ ὅλες τίς πόλεις τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης. Τόν Μάη τοῦ ’67 πῆγα στό Παρίσι. Ἔτσι ἄρχισαν οἱ συναυλίες σέ πέντε ἠπείρους. Μέ τήν Μαρία Φαραντούρη ζήσαμε ἔντονες στιγμές. Ἑκατοντάδες ἐμφανίσεις στό ἐξωτερικό. Περνᾶνε διάφορα ἀπό τό μυαλό: μνῆμες, νοσταλγία, μιά ἐπιθυμία. Θά ἤθελα νά μοῦ ξανασυμβοῦν ὅλα αὐτά. Δέν πρόσβαλλα τά αὐτιά τῶν ἄλλων. Δέν πρόδωσα κανέναν. Δέν ζήτησα ποτέ ἀπό τόν ἑκάστοτε συνθέτη τῆς μόδας, ὑλικό ἀνάλογα μέ τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς. Ποτέ δέν εἶπα: “Sos παιδιά, θά τραγουδήσω στά μεγάλα μαγαζιά, γράψτε μου κάτι νά ἔχει μεγάλη ἀπόδοση.” Εἶμαι περήφανος γιατί δέν συμβιβάστηκα, γιατί δέν ἀπαρνήθηκα αὐτό πού εἶμαι. Πορεύτηκα στή νύχτα τραγουδώντας Σικελιανό, Ἐλευθερίου, Χριστοδούλου. Τραγούδια ὡραῖα μέ λόγο σοβαρό. Μοῦ ἄρεσε ἡ ποίηση –ἀκόμη διαβάζω– δέν μποροῦσα λοιπόν νά τραγουδήσω κάτι φτηνό.

Ὁ ποιητής Δημήτρης Χριστοδούλου ἔφτιαξε τόν χαρακτῆρα μου. Σέ αὐτόν ὀφείλω τή γνωριμία μου μέ τήν ποίηση, μέ τή λογοτεχνία. Δέν εἶχα σχέση μέ τή μάθηση καί εἶμαι εὐχαριστημένος πού προσπάθησα νά μή μείνω ἀδαής.

Ἄνοιξα κάποια βιβλία, γνώρισα ἀνθρώπους ξεχωριστούς. Σαράντα χρόνια γεμᾶτα. Ἡ γενιά μου εἶχε διωγμούς, στερήσεις, οἰκογένειες σέ ἐξορίες. Ἀγωνία γιά τήν ἐπιβίωση, ὄχι γιά τό ἐπιπλέον. Ὑπῆρχε ἕνα κοινό ὅραμα.

Ὕστερα μπῆκαν καί οἱ μεγάλοι σέ αὐτό. Ποιητές καί δημιουργοί. Ἦταν οἱ αἱμοδότες.

Ὁ Θεοδωράκης, ὁ Χατζιδάκις. Ἔτσι ἀκούσαμε Βάρναλη, Σεφέρη, Ρίτσο.

Ὁ λαός ἀγαποῦσε ἐξ ἴσου τή “Συννεφιασμένη Κυριακή” και τό “Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου”. Πάντα φοροῦσα λευκά ροῦχα. Στόν Μεσαίωνα τό λευκό ἦταν στοιχεῖο πένθους. Εἶχα πολλά νά πενθήσω. Τή ζωή πού φεύγει, αὐτό πού δέν πάει καλά, τούς δικούς μου ἀγνοούμενους, τούς ἄλλους στήν ἐξορία. Λίγες ἦταν οἱ χαρές.νήθηκα στήν Καισαριανή. Ἐδῶ πού μένω. Ἐδῶ γονεῖς, ἐδῶ παιδιά, ἐδῶ ἔφυγαν ὅλοι οἱ ἀγαπημένοι, ἀπό ἐδῶ θά εἶναι τό τελευταῖο ταξίδι.

Ἐδῶ, στήν Καισαριανή, ἐξοικειωθήκαμε νωρίς μέ τόν θάνατο. Δέν τόν προκαλῶ, ἀλλά τοῦ λέω περήφανα: “Δέ σέ φοβᾶμαι. Ἔλα νά φύγουμε, καί θά τά ποῦμε στό δρόμο.”

Απόψεις

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τίμησε με οφίκιο τον επιχειρηματία και φιλάνθρωπο Σπυρίδωνα Διβάνη

Εφημερίς Εστία
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος κατά τον Εσπερινό της Κυριακής της Ορθοδοξίας το εσπέρας του Σαββάτου 8 Μαρτίου 2025 στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι,  απένειμε το Οφίκιο του Άρχοντος Πρωτονοταρίου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας στον Εντιμολογιώτατο κ. Σπυρίδωνα Διβάνη, οικονομολόγο και διακεκριμένο επιχειρηματία ξενοδοχειακού κλάδου εξ’ Ελλάδος. Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφάνιος, ενώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος παρέστη συμπροσευχόμενος από το Ιερό Βήμα. Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι Ιεράρχες των δύο Εκκλησιών, οι  Ηγούμενοι των Αγιορειτικών Μονών Παντοκράτορος και Ξενοφώντος Πανοσιολογιώτατοι Αρχιμανδρίτες κύριοι Γαβριήλ και Αλέξιος, με μέλη των Αδελφοτήτων τους, η Οσιοτάτη Ηγουμένη του Ι. Ησυχαστηρίου Τίμιου Προδρόμου Ακριτοχωρίου κ. Ιακώβη, με μέλη της περί αυτήν Αδελφότητος, ο Εντιμολ. Άρχων Έξαρχος κ. Αθανάσιος Μαρτίνος, Πρόεδρος της Αδελφότητος Οφφικιαλίων της Μ.τ.Χ.Ε. «Παναγία η Παμμακάριστος» μαζί με Άρχοντες Οφφικιαλίους, και πλήθος πιστών από την Πόλη και προσκυνητών από το εξωτερικό. Περί Σπυρίδωνος Διβάνη Ο Σπυρίδων Διβάνης διευθύνει σήμερα έναν από τους γνωστότερους και πιο βραβευμένους και μεγαλύτερους ξενοδοχειακούς ομίλους της Ελλάδας με πλήθος ομογενών πελατών. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ναυτεμπορική», «Ορόσημα για την πορεία του ομίλου Διβάνη αποτελούν η απόκτηση του ξενοδοχείου Caravel το 1993 και του Divani Apollon Palace & Thalasso […]

Σέ δοκιμασία ἡ δημοκρατία στήν Εὐρώπη Συλλαμβάνονται ὑποψήφιοι Πρόεδροι

Εφημερίς Εστία
Σύγκρουσις τῶν Βρυξελλῶν μέ τήν Οὐάσιγκτων μέσῳ Ρουμανίας – Ἡ ἀπαγόρευσις τῆς ὑποψηφιότητος Γκεοργκέσκου Οἱ προειδοποιήσεις Βάνς γιά τήν ἀπομάκρυνση τῆς ΕΕ ἀπό τίς ἀξίες τῆς δημοκρατίας καί τῆς ἐλευθερίας

«Παραπολιτικό» ὁ ἀνασχηματισμός, ἄν κάνεις διαρκῶς ἰδεολογικές γκάφες!

Μανώλης Κοττάκης
Οἱ πολιτικές εἶναι τό πρόβλημα, ὄχι τά πρόσωπα

Συνεχίζεται τό λουτρό αἵματος στήν Συρία

Εφημερίς Εστία
Δαμασκός.– Συνεχίζεται τό λουτρό αἵματος στό ὁποῖο ἔχουν ἐξελιχθεῖ οἱ ἐκκαθαριστικές ἐπιχειρήσεις τῶν Ἰσλαμιστῶν κατά Χριστιανῶν καί Ἀλαουιτῶν, στήν Συρία.

Ὁ βουλευτής ὀφείλει νά εἶναι παράδειγμα, ὄχι πρός ἀποφυγήν

Δημήτρης Καπράνος
Στίς δυτικές δημοκρατίες, στίς ὁποῖες πιστεύουμε ὅτι ἀνήκουμε, ὁ σεβασμός πρός κάθε εἴδους θρησκεία εἶναι αὐτονόητος.