Τά κινητά, οἱ ἐπικοινωνίες μέ τούς κομμάντος καί ἡ ἐτυμηγορία
ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ περιεχόμενο τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἀρχῆς Προσφυγῶν τοῦ Ὑπουργείου Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς ἐπί τῆς αἰτήσεως χορηγήσεως ἀσύλου ἑνός ἐκ τῶν Τούρκων ἀξιωματικῶν πού τήν βραδυά τοῦ πραξικοπήματος διέφυγαν στήν Ἑλλάδα παρουσιάζει σήμερα ἡ «Ἑστία».
Ἡ ἐφημερίδα μας δίδει στήν δημοσιότητα τούς βασικούς ἰσχυρισμούς τῆς Εἰσαγγελίας Κωνσταντινουπόλεως πού κατ’ αὐτήν τεκμηριώνουν τήν συμμετοχή τῶν «ὀκτώ» στήν ἀπόπειρα πραξικοπήματος ἀλλά καί τήν αἰτιολογημένη ἀπάντηση τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχῆς Προσφυγῶν, τό περιεχόμενο τῆς ὁποίας θά ἐπικυρωθεῖ συντόμως ἐκτός ἀπροόπτου ἀπό τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας. Ἀπό τήν σύγκριση τῶν στοιχείων πού παρεσχέθησαν καί τίς ἀπαντήσεις τῆς Ἀρχῆς, ἡ ὁποία ἀποτελεῖται κατά πλειοψηφίαν ἀπό ἀνωτάτους δικαστές, μπορεῖ κανείς μέ ἄνεση νά συμπεράνει ἐάν ἡ ἀπόφασις τῆς ἁρμοδίας ἀρχῆς εἶναι «δεμένη» πλήρως ἤ ἄν τυχόν ἔχει παραλείψει νά λάβει ὑπ’ ὄψιν της στοιχεῖα πού τῆς ἐδόθησαν.
Ἡ «Ἑστία», βεβαίως, δέν θά ἀποφύγει νά καταθέσει τίς παρατηρήσεις της ἐπί τῶν 63 σελίδων τῆς ἀποφάσεως, τά σημαντικώτερα ἀποσπάσματα τῆς ὁποίας δημοσιεύουμε σέ περίληψη. Ἡ Εἰσαγγελία Κωνσταντινουπόλεως κόμισε στίς ἑλληνικές Ἀρχές δύο βασικά στοιχεῖα. Τό πρῶτο ἦταν τά εὑρήματα ἐπί τοῦ ἑλικοπτέρου. Γράφει: «Στήν Ἔκθεση Ἐμπειρογνωμοσύνης πού συντάχθηκε ἐπί τοῦ ἑλικοπτέρου διαπιστώθηκε ὅτι ἡ συσκευή ἀπο-αυτοματοποίησης ἀεροπορικοῦ μέσου πού ἐκπέμπει καί πληροφορίες ὑψομέτρων MOD C ἡ ὁποία εἶναι ἑνός τμήματος τοῦ Transponder καί πρέπει νά βρίσκεται στό ἠλεκτρονικό τμῆμα τοῦ μπροστινοῦ μέρους τοῦ ἑλικοπτέρου εἶχε ἀφαιρεθεῖ. Ἐπίσης σύμφωνα μέ τίς πληροφορίες τοῦ προσωπικοῦ τῆς μονάδας κατά τήν προσγείωση τοῦ ἑλικοπτέρου στήν περιοχή τῆς Ἀλεξανδρούπολης σβήστηκαν ὅλοι οἱ στρατιωτικοί κωδικοί καί τά στοιχεῖα πτήσεων». (σελίδα 21)
Τό δεύτερο στοιχεῖο πού καταθέτει ἡ Εἰσαγγελία ἡ ὁποία κατηγορεῖ τούς «ὀκτώ» γιά παραβίαση τοῦ Συντάγματος καί συμμετοχή στήν ἀπόπειρα δολοφονίας Ἐρντογάν εἶναι τό ἀρχεῖο τῶν ἐπικοινωνιῶν μέσω κινητῶν. Συμφώνως πρός ἔκθεση τῆς Διευθύνσεως Τηλεπικοινωνιῶν Κωνσταντινουπόλεως, «οἱ ὕποπτοι ἄν καί ὑπηρετοῦσαν σέ διάφορες μονάδες, συμπράττοντας, εἶχαν πολλές τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ τους, ἐπίσης εἶχαν πολλές τηλεφωνικές συνομιλίες μέ τόν Ἀντισυνταγματάρχη πιλότο τῆς Ἀεροπορίας Στρατοῦ (Ἐπιτελής) DAVUT UCUN πού ἀναφέρθηκε ὅτι εἶχε σχέση μέ τήν ἀπόπειρα δολοφονίας τοῦ κυρίου Προέδρου τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν, καί πρίν καί τήν ἴδια μέρα τοῦ συμβάντος. Στό πλαίσιο αὐτό, ὁ ὕποπτος ταγματάρχης πιλότος Ἀεροπορίας Στρατοῦ (Ἐπιτελής) AHMET GUZEL εἶχε συνομιλίες μέ τόν ἀντισυνταγματάρχη Πιλότο τῆς Ἀεροπορίας Στρατοῦ (Ἐπιτελής) DAVUT UCYN 3 φορές, ὁ ὕποπτος Ἀρχηγός Πιλότος Ἀεροπορίας Στρατοῦ ΑBDULLAH GETIK 15 φορές, ὁ ὕποπτος ἀρχαιότερος Ἀρχιλοχίας Ἀεροπορίας Στρατοῦ BILAL KURUGUL 4 φορές καί ὁ ὕποπτος Λοχαγός Πιλότος τῆς Ἀεροπορίας Στρατοῦ (Ἐπιτελής) FERUDUN CHOBAN 2 φορές. Ὁ ἀντισυνταγματάρχης DAVUT UCUN καί ὁ ἀντισυνταγματάρχης Ἀεροπορίας Στρατοῦ (Ἐπιτελής) ALI AKTYRK μετά τήν ἀπογείωσή τους μέ ἑλικόπτερο τύπου Σικόρσκι μετέφεραν τήν εἰδική ὁμάδα τῶν εἰδικῶν ἐπιχειρήσεων κοντά στό ξενοδοχεῖο πού βρισκόταν ὁ κύριος Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας στήν ἐπαρχία Μαρμαρίδα». (σελ. 24-25)
Συμφώνως πρός τό περιεχόμενο τοῦ ἀνακριτικοῦ φακέλου, «ὅλοι οἱ ὕποπτοι ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἀπογείωσής τους ἀπό τήν ἀεροπορική βάση Σαμάνδρα ὑποστήριζαν τά σπουδαῖα σημεῖα τῆς Κωνσταντινούπολης μέ στρατιωτική δύναμη καί ὑλικό πολέμου».
Ἡ Εἰσαγγελία Κωνσταντινουπόλεως ἐνημερώνει ἐπίσης τίς ἑλληνικές Ἀρχές ὅτι οἱ ὕποπτοι διέφυγαν μέ διαφορετικό ἑλικόπτερο τύπου Σικόρσκυ ἀπό αὐτό μέ τό ὁποῖο μετέβησαν στήν Κωνσταντινούπολη. Βασικός ὑπερασπιστικός ἰσχυρισμός τοῦ αἰτοῦντος ἄσυλο ἐνώπιον τῶν ἑλληνικῶν Ἀρχῶν ἦταν πώς ἐκείνη τήν βραδυά διετάχθη νά μεταβεῖ στήν Κωνσταντινούπολη γιά συλλογή καί μεταφορά τραυματιῶν στό νοσοκομεῖο καθώς στήν Ἀμερική «μετεκπαιδεύτηκε σέ ἑλικόπτερα Σικόρσκυ τά ὁποῖα εἶναι Utility helicopters, δηλαδή ἑλικόπτερα μεταφορᾶς ἀσθενῶν καί τραυματιῶν». Ἰσχυρίστηκε ἐπίσης πώς ὅταν ἔφθασαν στό σημεῖο πού τούς εἶχαν δώσει συντεταγμένες, «οἱ ἀστυνομικοί ἄρχισαν νά πυροβολοῦν ἐναντίον τους γεγονός πού δημιούργησε πανικό στό πλήρωμα ἀφοῦ δέν γνώριζαν τί συμβαίνει». Μετά ταῦτα προσγειώθηκαν στό πλησιέστερο στρατόπεδο καί κατά δήλωσή του «τρομοκρατήθηκαν καί πολλοί τηλεφωνοῦσαν στίς οἰκογένειές τους καί τίς ἐνημέρωναν ὅτι κινδυνεύει ἡ ζωή τους διότι ἄν καί δέν εἶχαν ἐμπλοκή στήν ἀπόπειρα πραξικοπήματος ἐν τούτοις ἐκ μόνης τῆς παρουσίας τους στό στρατόπεδο κινδύνευαν ἀπό τόν ὄχλο».
Καί καταλήγει: «Εἴδαμε στό διαδίκτυο στρατιῶτες ἀποκεφαλισμένους, ἄλλους νά τούς πετοῦν ἀπό τήν γέφυρα τοῦ Βοσπόρου. Δέν ξέραμε τί νά κάνουμε, φορούσαμε τίς στολές μας, ἄν μᾶς ἔβλεπαν οἱ ὀπαδοί τοῦ Ἐρντογάν θά μᾶς δολοφονοῦσαν». Ὅσον ἀφορᾶ στόν λόγο πού δέν θέλει νά ἐπιστρέψει στήν Τουρκία, ὁ ἐν λόγω εἶπε πώς πιστεύει ὅτι «δέν θά παραμείνω ζωντανός». (σελ 36)
Τό διατακτικό τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχῆς Προσφυγῶν ξεκινᾶ μέ μία μακρά ἀναφορά στήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στήν Τουρκία εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ στίς ἀτομικές ἐλευθερίες καί δευτερευόντως ἐξετάζει τά στοιχεῖα πού διεβιβάσθησαν γιά τήν κατάσταση τοῦ ἑλικοπτέρου καί τίς ἐπικοινωνίες τῶν ὑπόπτων μέ τόν ἀνώτατο ἀξιωματικό πού συντόνισε τήν μεταφορά τῶν κομμάντος δολοφονίας κατά τοῦ Ἐρντογάν. Ἀπό τίς σελίδες 43-58 γίνεται ἐκτενής ἀναφορά σέ ἐκθέσεις τῆς Διεθνοῦς Ἀμνηστίας, τῆς ὀργανώσεως Freedom from Torture, σέ Ἔκθεση τοῦ Συμβουλίου Ἀποκαταστάσεως Θυμάτων Βασανιστηρίων, στήν ΜΚΟ Πλατφόρμα, ψηφίσματα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου πού τεκμηριώνουν ὅτι στήν Τουρκία γίνονται βασανιστήρια καί ὁ ὕποπτος δέν θά ἔχει δίκαια δίκη. Ἐπίσης, σέ δήλωση Ἐρντογάν γιά τήν ἐπαναφορά τῆς θανατικῆς ποινῆς. Τό τελικό σκεπτικό τῆς ἀποφάσεως βάσει τῆς ὁποίας ὁ πιλότος τραυματιοφορεύς θεωρεῖται «πρόσφυγας» γιατί κατηγορεῖται γιά διάπραξη πολιτικοῦ ἐγκλήματος, ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Ἐπειδή, οἱ πράξεις πού ἀποδίδονται στόν προσφεύγοντα, σύμφωνα μέ τήν ἀνωτέρω αἴτηση ἔκδοσης τῆς Εἰσαγγελίας τῆς Κωνσταντινούπολης (προσβολές τοῦ πολιτεύματος, προπαρασκευαστικές πράξεις ἐσχάτης προδοσίας, βία κατά τοῦ πολιτικοῦ σώματος ἤ τῆς κυβέρνησης), ἔχουν πολιτικό χαρακτῆρα διότι στρέφονται κατά τῆς πολιτειακῆς τάξης τῆς Τουρκίας καί, εἰδικότερα, ἀποβλέπουν στήν ἀλλοίωση ἤ στή μεταβολή τῆς ὑφιστάμενης πολιτειακῆς τάξης τοῦ τουρκικοῦ κράτους μέ τήν ἀνατροπή τῆς ἐκλεγμένης κυβέρνησης τῆς χώρας.
17. Ἐπειδή, κατά τήν κρίση τῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ περιγραφή τῶν ἀνωτέρω πράξεων, ὅπως ἀναφέρονται στήν ὡς ἄνω αἴτηση ἔκδοσης τῆς Εἰσαγγελίας τῆς Κωνσταντινούπολης, εἶναι ἐντελῶς ἀόριστη, ἀφοῦ στήν αἴτηση αὐτή ἀναφέρονται γενικῶς τά γεγονότα τῆς νύκτας πού ἐκδηλώθηκε τό πραξικόπημα, χωρίς περαιτέρω προσδιορισμό τῶν πράξεων, τοῦ τρόπου καί τοῦ βαθμοῦ συμμετοχῆς τοῦ προσφεύγοντος στίς πράξεις αὐτές, μέ τήν παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων, θεμελιωτικῶν τῶν πράξεων πού τοῦ ἀποδίδονται. Εἰδικότερα, ἡ γενική ἀναφορά σέ τηλεφωνικές κλήσεις τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ πληρώματος τοῦ ἑλικοπτέρου κατά τή νύκτα τοῦ πραξικοπήματος καί ἡ μέσω αὐτῶν ἐπιχειρούμενη σύνδεση τοῦ προσφεύγοντος μέ τίς ἐγκληματικές πράξεις πού ἀποδίδονται σ’ αὐτόν δέν συνιστοῦν συγκεκριμένα στοιχεῖα, ἱκανά νά στηρίξουν τίς σέ βάρος τοῦ προσφεύγοντος κατηγορίες, οὔτε προσδιορίζεται ὁ τρόπος συμμετοχῆς του στίς πράξεις αὐτές. Ἐξάλλου, οὔτε ἀπό ἄλλα ἔγγραφα πού ὑπάρχουν στό φάκελο τῆς ὑπόθεσης, σέ συνδυασμό μέ ὅσα ἐξέθεσε ὁ προσφεύγων τόσο ἐνώπιον τῆς ὑπηρεσίας ἀσύλου ὅσο καί ἐνώπιον τῆς Ἐπιτροπῆς, προέκυψαν κρίσιμα στοιχεῖα καί περιστατικά πού νά θεμελιώνουν “σοβαρούς λόγους”, οἱ ὁποῖοι νά ὁδηγοῦν στήν κρίση ὅτι ὁ προσφεύγων συμμετεῖχε στή διάπραξη τοῦ πραξικοπήματος. Πολύ δέ περισσότερο, δέν τεκμηριώνεται, μέ βάση τό πραγματικό τῆς ὑπόθεσης, ὅτι ὁ προσφεύγων διέπραξε πράξεις, ἰδιαίτερα σκληρές ἤ δυσανάλογες τοῦ ἐπιδιωκόμενου σκοποῦ, ἤτοι τῆς ἀνατροπῆς τῆς δημοκρατικά ἐκλεγμένης κυβέρνησης ἤ συνετέλεσε ἄλλως στή δολοφονία ἀμάχων πολιτῶν ἤ στήν ἀπόπειρα δολοφονίας τοῦ Προέδρου Ταγίπ Ἐρντογάν, ἀφοῦ δέν προκύπτει μέ ποιόν τρόπο ὁ προσφεύγων ἤ κάποιο ἄλλο συγκεκριμένο πρόσωπο τό ὁποῖο ὁ προσφεύγων συνέδραμε, ἐπιχείρησε νά ἀφαιρέσει τή ζωή τοῦ Προέδρου τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας ἤ μέ ποιόν τρόπο συμμετεῖχε, ἐνδεχομένως, σέ κάποια προπαρασκευαστική ἐνέργεια γιά τήν τέλεση τοῦ ἐγκλήματος αὐτοῦ. Μόνη, ἐξάλλου, ἡ ἀναφορά τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ ἄμαχου πληθυσμοῦ πού ἔχασε τή ζωή του κατά τή διάρκεια τῆς ἀπόπειρας πραξικοπήματος, χωρίς ταυτοχρόνως νά περιγράφονται οἱ πράξεις τίς ὁποῖες ἐνήργησε ὁ προσφεύγων καί οἱ ὁποῖες νά συνδέονται αἰτιωδῶς μέ τούς θανάτους αὐτούς, δέν δύναται νά θεμελιώσει κατηγορία σέ βάρος τοῦ προσφεύγοντος γιά τήν τέλεση ἰδιαιτέρως σκληρῶν πράξεων καί συνεπῶς σέ καμία περίπτωση δέν συντρέχει λόγος ἀποκλεισμοῦ τοῦ προσφεύγοντος ἀπό τό καθεστώς διεθνοῦς προστασίας, κατά τά ἄρθρα 1 ΣΤ τῆς Σύμβασης τῆς Γενεύης καί 12 τῆς Ὁδηγίας 2011/95/ΕΕ.
18. Ἐπειδή, περαιτέρω, ἐνόψει τῶν κατηγοριῶν πού ἀποδίδονται ἀπό τίς τουρκικές ἀρχές σέ βάρος τοῦ προσφεύγοντος, ὁ τελευταῖος ἔχει καταστεῖ, κατά τήν κρίση τῆς Ἐπιτροπῆς, πρόσωπο «ἀρκετοῦ ἐνδιαφέροντος» γιά τίς τουρκικές ἀρχές ὥστε νά κινδυνεύει μέ σύλληψη καί ἀνάκριση (βλ. ΕΔΔΑ, Ν.Α. κατά Ἀγγλίας, Ἀρ. προσφ. 25904/07), ἰδίως στά πλαίσια τῶν ἀνωτέρω ἀναφερόμενων ἐκτελεστικῶν διαταγμάτων, μέ τά ὁποῖα ἐνεργοποιήθηκε τό καθεστώς προσωρινῆς παρέκκλισης ἀπό τίς διατάξεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης γιά τά Ἀνθρώπινα Δικαιώματα ὑπό τό ἄρθρο 15 τῆς Σύμβασης “προκειμένου νά καταπολεμηθεῖ ἡ ὀργάνωση αὐτή ἡ ὁποία ἐπιχείρησε τό πραξικόπημα, καθώς καί ὅλα τά συστατικά στοιχεῖα της”. Συνεπῶς, συντρέχει, κατά τήν κρίση τῆς Ἐπιτροπῆς, σοβαρός κίνδυνος σέ περίπτωση ἐπιστροφῆς τοῦ προσφεύγοντος στήν Τουρκία, νά κρατηθεῖ ἀπό τίς ἀστυνομικές καί σωφρονιστικές ἀρχές τῆς Τουρκίας καί νά ὑποστεῖ βασανιστήρια καί ἀπάνθρωπη καί ἐξευτελιστική μεταχείριση, παρόμοια μέ ἐκείνη τήν ὁποία, σύμφωνα μέ τίς διαπιστώσεις διεθνῶν ὀργανισμῶν καί ἀνθρωπιστικῶν ὀργανώσεων, ἀλλά καί τά δημοσιεύματα τῶν διεθνῶν Μ.Μ.Ε, ὑφίστανται ὅσοι συνελήφθησαν μετά τό πραξικόπημα, κυρίως στρατιωτικοί, ὡς συμμέτοχοι σ’ αὐτό, ἐνῶ καθίσταται ὁρατός ὁ κίνδυνος νά ἐπιβληθοῦν σέ βάρος τοῦ προσφεύγοντος ποινές ἀπάνθρωπες, καθόσον εἶναι ἰδιαιτέρως πιθανή ἡ ἐπαναφορά τῆς θανατικῆς ποινῆς μέ ἀναδρομική ἐφαρμογή ἐνόψει τῶν σχετικῶν δημοσίων ἐξαγγελιῶν τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τῆς Τουρκίας. Ἐπίσης, συντρέχει εὔλογος κίνδυνος, ὁ προσφεύγων, σέ περίπτωση ἐπιστροφῆς του στήν Τουρκία, νά δικασθεῖ ἀπό δικαστήριο τό ὁποῖο δέν θά παρέχει τά ἀναγκαῖα ἐχέγγυα γιά ἀνεξάρτητη καί ἀμερόληπτη δικαστική κρίση, δεδομένης τῆς ἀθρόας ἀποπομπῆς μεγάλου ἀριθμοῦ δικαστικῶν λειτουργῶν, καθώς καί τῆς ὕπαρξης πλήθους ἐνδείξεων γιά ἰσχυρές πολιτικές πιέσεις καί παρεμβάσεις τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας στό ἔργο τῶν δικαστῶν μετά τήν ἀπόπειρα τοῦ πραξικοπήματος στήν Τουρκία. Σέ κάθε δέ περίπτωση, ἡ πιθανότητα ἀκυρώσεως ἤ περιστολῆς τοῦ πλαισίου προστασίας τῶν δικαιωμάτων τοῦ προσφεύγοντος, κατά τά προεκτεθέντα, δέν ἐπιτρέπει στή συγκεκριμένη περίπτωση τήν ἐφαρμογή διατάξεων εἴτε διεθνῶν συμβάσεων εἴτε τοῦ ἐσωτερικοῦ δικαίου, πού περιορίζουν τό καθεστώς χορήγησης διεθνοῦς προστασίας ἤ ἀποκλείουν τήν ἐφαρμογή του, ἀφοῦ αὐτές, ὅπως προαναφέρθηκε, ὑποχωροῦν ἔναντι τῶν ὑπέρτερης σημασίας κανόνων τοῦ διεθνοῦς δικαίου, πού προστατεύουν τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου καί τά ἐξ αὐτῆς θεμελιώδη δικαιώματα αὐτοῦ (βλ. ΑΠ 136/2017). Ἐνόψει τούτων, ἡ Ἐπιτροπή δέχεται ὅτι, λόγω τῶν πράξεων πού τοῦ ἀποδίδονται, ὁ προσφεύγων ἔχει βάσιμο φόβο δίωξης στήν Τουρκία, ἐνῶ, γιά τόν ἴδιο λόγο, δέν ὑπάρχει δυνατή καί εὔλογη λύση μετεγκατάστασης τοῦ προσφεύγοντος σέ ὁποιαδήποτε ἄλλη περιοχή τῆς Τουρκίας.
19. Ἐπειδή, σύμφωνα μέ ὅσα ἔγιναν δεκτά στίς προηγούμενες σκέψεις, ἡ Ὑπηρεσία Ἀσύλου πού δέχτηκε τά ἀντίθετα, ὅτι δηλαδή ὁ προσφεύγων συμμετεῖχε στή διάπραξη τοῦ πραξικοπήματος μέ στρατιωτική δύναμη καί ὑλικό πολέμου καί ὅτι οἱ πράξεις αὐτές δέν ἐμπίπτουν στήν ἔννοια τοῦ πολιτικοῦ ἐγκλήματος καθώς ἦταν δυσανάλογες τοῦ ἐπιδιωκόμενου πολιτικοῦ σκοποῦ, ἤτοι τῆς ἀνατροπῆς τῆς δημοκρατικά ἐκλεγμένης τουρκικῆς κυβέρνησης, ἔσφαλε στήν ἐκτίμησή της καί πρέπει κατά παραδοχή τῆς ὑπό κρίση αἰτήσεως νά ἀκυρωθεῖ ἡ προσβαλλόμενη πράξη.
20. Ἐπειδή, κατ’ ἀκολουθίαν τῶν ἀνωτέρω, ἡ Ἐπιτροπή ἀναγνωρίζει τόν προσφεύγοντα ὡς πρόσφυγα, δεδομένου ὅτι ὑφίσταται κίνδυνος δίωξης σέ βάρος του γιά πολιτικούς λόγους, σύμφωνα μέ ὅσα ὁρίζονται στό ἄρθρο 1 Α (2) τῆς Σύμβασης τῆς Γενεύης τοῦ 1951 καί στά ἄρθρα 2 ἐδ. ε΄ καί 13 τοῦ π.δ/τος 141/2013.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Δέχεται τήν ὑπ’ ἀριθμ. πρώτ. 66373/25.10.2016 ἐνδικοφανῆ προσφυγή.
Ἀκυρώνει τήν ὑπ’ ἀριθμ. 61477/2016/29-09-2016 ἀπόφαση τοῦ Περιφερειακοῦ Γραφείου Ἀσύλου Ἀττικῆς.
Ἀναγνωρίζει ὡς πρόσφυγα τόν προσφεύγοντα OZKAYNAKCI SULEYMAN τοῦ YASAR καί τῆς LEYLA, ὑπήκοο Τουρκίας.»
Μ.Η.Τ. 232122