Παράθυρο ΣτΕ γιά ἀκύρωση τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν

Ὑποδεικνύει ἐμμέσως ὅτι μετά τήν κύρωση ἔχουν νόημα οἱ αἰτήσεις ἀκυρώσεως

ΒΙΑΣΤΗΚΕ ἡ Κυβέρνησις νά πανηγυρίσει γιά τήν ἀπόρριψη τῆς αἰτήσεως ἀναστολῆς πού εἶχαν καταθέσει κατά τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν οἱ Παμμακεδονικές ὀργανώσεις στό Συμβούλιο Ἐπικρατείας. Ὡστόσο μιά πιό προσεκτική ἀνάγνωσις τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀναστολῶν πού εἶχε χαρακτῆρα ἐγκρίσεως ἤ ἀπορρίψεως προσωρινῶν ἀσφαλιστικῶν μέτρων, ἀποκαλύπτει ὅτι τό Ἀνώτατο Δικαστήριο ἀπέφυγε σέ αὐτή τήν φάση νά εἰσέλθει στήν οὐσία τῆς ὑποθέσεως καί μέ τίς διατυπώσεις του ἀφήνει ὀρθάνοικτο τό ἐνδεχόμενο ἀμφισβητήσεως τῆς συμφωνίας στό μέλλον ὡς παράνομης ὑπό δύο ἀπαράβατες προϋποθέσεις:

Πρῶτον, νά κυρωθεῖ προηγουμένως ἀπό τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο ἡ Συμφωνία, νά ὑπάρξουν «μή ἀντιστρεπτές νομικές καταστάσεις».

Δεύτερον, οἱ μελλοντικές αἰτήσεις ἀκυρώσεως πού θά κατατεθοῦν στό Ἀνώτατο Δικαστήριο νά μήν ἀφοροῦν στό σύνολο τῆς Συμφωνίας ἡ ὁποία θά ἀποτελέσει νόμο τοῦ κράτους, ἀλλά ξεχωριστά κεφάλαιά της ἤ καί ἄρθρα της. Καί τοῦτο διότι συμφώνως πρός σκέψη τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀναστολῶν στήν ὁποία προήδρευσε ὁ ἀντιπρόεδρος Ἀθανάσιος Ράντος, μιά αἴτησις ἀκυρώσεως δέν θά εἶναι παραδεκτή ἄν ἀποτελεῖ κυβερνητική πράξη ἀπό τίς λίγες ἐκεῖνες πού ἡ νομοθεσία ὁρίζει πώς δέν προσβάλλονται ἤ ἄν εἶναι μονομερής ἐκτελεστή διοικητική πρᾶξις. Στήν οὐσία τό Ἀνώτατο Δικαστήριο μέ ἐξαιρετική νομική ὁρολογία ἐνημερώνει τούς ἐνδιαφερομένους πώς οἱ μελλοντικές αἰτήσεις ἀκυρώσεώς τους θά ἔχουν τύχη ἀξιολογήσεως καί εὐδοκιμήσεως ἐφ’ ὅσον ἐκεῖνοι στραφοῦν κατά τῆς Συμφωνίας ἀνά κεφάλαιο καί ἄρθρο καί ὄχι ἐν συνόλω στό μέτρο πού αὐτή ὡς ἐσωτερικό δίκαιο θά ἀρχίσει νά ὑλοποιεῖται μέ διοικητικές πράξεις. Εἰδική αἴτησις ἀκυρώσεως μπορεῖ νά κατατεθεῖ ἀπό τούς ἐπιχειρηματίες πού ἔχουν ἔννομο συμφέρον γιά τά ἐμπορικά σήματα. Εἰδική αἴτησις ἀκυρώσεως ἀπό συλλόγους γιά τυχόν ἀναθεώρηση τῶν σχολικῶν βιβλίων κατά τρόπο πού ἀλλοιώνει τήν ἑλληνική ἱστορία. Εἰδική αἴτησις ἀκυρώσεως γιά τούς πολιτιστικούς συλλόγους. Εἰδική αἴτησις γιά θέματα γεωγραφικοῦ προσδιορισμοῦ τμήματος τῆς ἐπικρατείας.

Ἡ φρασεολογία πού διατρέχει ὁλόκληρη τήν ἀπόφαση ἐπί τῆς αἰτήσεως ἀναστολῆς εἶναι ἐνδεικτική. Τό ΣτΕ (Ἐπιτροπή Ἀναστολῶν) χαρακτηρίζει τήν αἴτηση ἀναστολῆς τῶν Παμμακεδονικῶν ὀργανώσεων «πρόωρη», ἐνῶ τονίζει ὅτι ἀπό τήν συμφωνία προκύπτει πώς «οἱ διαδικασίες δέν ἔχουν ὁλοκληρωθεῖ» καί πώς δέν ἔχουν δημιουργηθεῖ «μή ἀντιστρεπτές νομικές καταστάσεις». Γιά δέ τά ἐμπορικά σήματα τῶν θιγομένων 4.000 ἐπιχειρήσεων, τό ΣτΕ δέν μπῆκε κἄν στόν κόπο νά εἰσέλθει στήν οὐσία τοῦ θέματος, ὄχι μόνο διότι ἡ συμφωνία δέν ἔχει κυρωθεῖ ἀκόμη ἀλλά καί διότι οἱ προσφεύγοντες πολῖτες-μέλη τῶν ὀργανώσεων δέν ἔχουν ἄμεσο ἔννομο συμφέρον ὡς ἰδιοκτῆτες ἐπιχειρήσεων.

Γιά τήν ἱστορία: οἱ αἰτοῦντες ζητοῦσαν τήν ἀναστολή καί ἀκύρωση τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, ἐπειδή παραβιάζει τό ἄρθρο 27 τοῦ Συντάγματος, συμφώνως πρός τό ὁποῖο πρίν ἀπό τήν ὑπογραφή τῆς συμφωνίας ἀπαιτεῖται προηγούμενη ψήφισίς του ἀπό τήν Βουλή, μέ αὐξημένη μάλιστα πλειοψηφία, ἐπειδή περιλαμβάνει ἀλλαγή γεωγραφικῶν ὅρων (τῆς περιοχῆς τῆς Μακεδονίας).

Παραλλήλως, ὑπεστήριζαν ὅτι παρεβιάσθη τόσο ἡ ἀρχή τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας, τοῦ ἄρθρου 1 παρ. 3 Συντάγματος, ἐπειδή ὑπεγράφη παρά τήν ἀντίθεση σύσσωμου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στήν ὁποιαδήποτε παραχώρηση ὀνόματος, χωρίς διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ἀλλά παρεβιάσθη καί ἡ ἀρχή τῆς δεδηλωμένης γιά τό θέμα τῆς παραχωρήσεως τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας. Ἡ κυρία αἴτησις ἀκυρώσεως ἔχει προσδιορισθεῖ νά συζητηθεῖ στήν Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ τό πρῶτο δεκαήμερο τοῦ ἐρχομένου Δεκεμβρίου μέ εἰσηγητή τόν Σύμβουλο Ἐπικρατείας Δημήτρη Σκαλτσούνη.