Ὁ Ἐρντογάν ἐπιχειρεῖ νά ὑπονομεύσει τήν συμμαχία Ἑλλάδος – Αἰγύπτου

Συναγερμός στήν Ἄγκυρα γιά τήν τριμερῆ Ἀθηνῶν-Λευκωσίας-Καΐρου στήν Καβάλα

ΜΠΟΡΕΙ ὁ Ἐρντογάν νά παραμένει προκλητικός. Μπορεῖ ἐπίσης νά ἐπικαλεῖται ἐπετείους, ὅπως τήν μάχη τοῦ Σαγγαρίου γιά νά λεονταρίσει. Στήν πραγματικότητα ὅμως εὑρίσκεται σέ πανικό. Ἡ τριμερής τῆς Ἑλλάδος μέ τήν Κύπρο καί τήν Αἴγυπτο ἀποδεικνύεται πολύ πιό σημαντικό στοιχεῖο πιέσεως πρός τήν Ἄγκυρα, ἀπό ὅ,τι ὁρισμένοι πίστευαν. Ἡ ἐπικείμενη σύνοδος αὐτῆς τῆς τριμεροῦς στήν Καβάλα εἶναι τόσο ἐνοχλητική γιά τόν αὐταρχικό ἡγεμόνα τῆς Τουρκίας ὅσο καί τό γεγονός πώς πρέπει νά ἀναδιπλωθεῖ ἀπέναντι στήν Αἴγυπτο, ἐλπίζοντας νά βελτιώσει τίς σχέσεις του μαζί της. Ἔτσι ἀπό τήν μία παραληρεῖ ἀπέναντι στήν Ἑλλάδα καί ἀπό τήν ἄλλη φαίνεται νά ἐγκαταλείπει κάποια μεγαλοϊδεατικά σύμβολα, ὅπως τόν χαιρετισμό Rabia τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων τῆς Αἰγύπτου, τῶν ὁρκισμένων ἐχθρῶν τοῦ Προέδρου Σίσι. Τούς ἐγκαταλείπει σέ μιάν ἀπέλπιδα προσπάθεια νά ὑπονομεύσει τήν συνεργασία Ἑλλάδος – Αἰγύπτου.

Τό χαρακτηριστικό στοιχεῖο πού πρέπει νά ἐπισημάνουμε, ὅσον ἀφορᾶ τήν στάση του ἔναντι τῆς Αἰγύπτου, εἶναι ὅτι τελευταίως ἔχει σταματήσει νά χρησιμοποιεῖ τόν χαιρετισμό τῶν «τεσσάρων δακτύλων» τῆς «μουσουλμανικῆς ἀδελφότητος». Πράγματι τά τελευταῖα χρόνια ὁ Ἐρντογάν συνήθιζε νά χαιρετᾶ σέ ὅλες τίς δημόσιες ἐμφανίσεις του μέ τά τέσσερα δάκτυλα ἑνωμένα, στήν κίνηση τῆς Rabia τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων τῆς Αἰγύπτου. Πρόκειται γιά τόν χαιρετισμό πού συμβολίζει τήν φιλοδοξία ἀναβιώσεως τοῦ χαλιφάτου καί τήν προβολή του ὡς ἡγέτου ὁλοκλήρου τοῦ σουνιτικοῦ Ἰσλάμ, ὅπως ἦσαν κάποτε οἱ σουλτάνοι τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Καθώς αὐτός ὁ χαιρετισμός, στίς τελευταῖες ἐμφανίσεις τοῦ Ἐρντογάν, ἔπαυσε νά χρησιμοποιεῖται, ἐκτιμᾶται ὅτι ἡ ἀλλαγή αὐτή ἐξυπηρετεῖ τήν ἀγωνιώδη προσπάθεια τῆς Ἀγκύρας νά γεφυρώσει τίς χαώδεις διαφορές της μέ τό Κάιρο. Ἀντίστοιχες προσπάθειες καταβάλλονται γιά τήν συμφιλίωση μέ τά Ἐμιράτα καί τίς χῶρες τοῦ Κόλπου, μέ τίς ὁποῖες (μοναδική ἐξαίρεσις τό Κατάρ) ἡ Τουρκία εἶχε ἀνοίξει μέτωπα ἀντιπαραθέσεως. Αὐτό ἦταν τό ἀποτέλεσμα τῆς ὑπερφίαλης καί ἐξαιρετικά ἐπιθετικῆς ὅσο καί μιλιταριστικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς πού μαζί μέ τήν ρητορική τοῦ Ἐρντογάν, ἀπομόνωσαν τήν Ἄγκυρα. Ἔτσι τώρα, μιά στροφή συντελεῖται καθώς ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος ἐπιδιώκει νά κλείσει κάποια ἀπό τά μέτωπα πού ὁ ἴδιος ἄνοιξε. Κενά πού ἡ Ἑλλάς ἔχει καλύψει μέ κινήσεις ὅπως ἡ χθεσινή ἀποστολή πυροβολαρχίας Patriot στήν Σαουδική Ἀραβία.

Τά μέτωπα ὅμως δέν λείπουν καί ἀπό τό ἐσωτερικό τῆς Τουρκίας. Καί ἐκεῖ ὑπάρχει μία ἀντίστοιχη στροφή, καθώς ὁ Ἐρντογάν «βλέπει» τήν ἐκλογική δύναμή του νά ὑποχωρεῖ. Καταφεύγει λοιπόν σέ νέα τεχνάσματα. Πληροφορίες πού ἀνεδημοσιεύθησαν παντοῦ στόν τουρκικό Τύπο θέλουν τήν κυβέρνηση τοῦ Ἐρντογάν νά εἰσηγεῖται ἀλλαγή τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου, ὥστε νά μειωθεῖ τό ὅριο εἰσόδου ἑνός κόμματος στήν Βουλή ἀπό 10% σέ 7%. Ἄν οἱ πληροφορίες ἐπιβεβαιωθοῦν αὐτό θά διαψεύσει τά σενάρια πρόωρων ἐκλογῶν πρίν ἀπό τό φθινόπωρο τοῦ 2022, γιατί ὁ νέος ἐκλογικός νόμος δέν μπορεῖ νά ἐφαρμοσθεῖ πρίν κλείσει χρόνος ἀπό τήν ψήφισή του.

Τό σημαντικώτερο ὅμως εἶναι ὅτι ἡ ἀλλαγή αὐτή φέρνει καί ἀλλαγή πολιτικῶν ἰσορροπιῶν καί συμμαχιῶν. Ὁ χαμηλότερος πῆχυς θά ἐπιτρέψει στό ἀκροδεξιό ΜΗΡ νά διεκδικήσει αὐτοτελῶς τήν εἴσοδό του στήν Βουλή. Ἔτσι καί τό ΑΚΡ θά κατέβει στίς ἐκλογές μόνο, χωρίς νά συστεγάζεται μέ τούς ἐνοχλητικούς ἐθνικιστές. Ἐλπίζει δέ ὅτι θά τόν βοηθήσει νά διεκδικήσει ξανά τίς ἀποξενωμένες κουρδικές ψήφους. Ἐπί πλέον εὐελπισθεῖ ὅτι καί τό κόμμα τῆς Ἀκσενέρ θά δελεασθεῖ νά διεκδικήσει εἴσοδο στήν Βουλή καί νά σπάσει τήν συμμαχία τῆς ἀντιπολιτεύσεως.

Ἀπέναντι στήν Ἑλλάδα πάντως ἡ παραληρηματική ρητορική του συνεχίζεται. Ἐσχάτως τόν ἀκούσαμε νά συνδέει τόν Σαγγάριο, τό Μαντζικέρτ καί τήν Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀνιστόρητος ὁ ἴδιος δέν ἀντιλαμβάνεται βεβαίως ὅτι πρόκειται γιά τρεῖς μάχες τίς ὁποῖες ἔχασαν οἱ Ἕλληνες ἐξ αἰτίας ἰδίων τακτικῶν σφαλμάτων. Δέν τίς κέρδισαν οἱ Ὀθωμανοί μέ ὑπέρτερες τακτικές ἤ μέ ἡρωισμό. Αὐτά ὅμως δέν εἶναι τῆς παρούσης.

Γιά τόν Σαγγάριο λοιπόν εἶπε: «Ἡ μάχη τοῦ Σαγγαρίου ὁλοκληρώθηκε μέ τήν νίκη τῆς 30ῆς Αὐγούστου, ἐνῶ στίς 9 Σεπτεμβρίου ἔφτασε στόν τελικό της στόχο μέ τό πέταγμα τοῦ ἐχθροῦ στήν θάλασσα τῆς Σμύρνης. Ὁ ἐχθρός καθώς ἀπεσύρετο ἀπό τόν Σαγγάριο, κατέστρεφε καί ἔκαιγε κάθε μέρος καί ὁτιδήποτε εὕρισκε μπροστά του κάνοντας ἀμέτρητες ντροπιαστικές σφαγές καί δείχνοντας ἔτσι τό πραγματικό του πρόσωπο».

Ἐδῶ ὅμως ἔχουμε μία νέα τακτική, ὅπου ἡ ρητορική του παραμένει ἐπιθετική, ἡ προσπάθειά του ὅμως εἶναι νά ὑποστηρίξει ἐκ παραλλήλου, πώς οἱ Τοῦρκοι εἶναι «θύματα» ἑνός δῆθεν ἀνάλγητου ἐχθροῦ, γιά τόν ὁποῖο καί σήμερα ὑποστηρίζει πώς τόν ἐπιβουλεύεται.

Ἄς μήν τρέφουμε αὐταπάτες. Εἶναι ὁ ἴδιος Ἐρντογάν καί εἶναι ἡ ἴδια Τουρκία. Οὔτε ὑποχωρεῖ οὔτε λογικεύεται. Προβαίνει ἁπλῶς σέ τακτικό ἑλιγμό, καθώς οἱ ἀπώτερες ἐπιδιώξεις του δέν ἀλλάζουν. Ὁ Ἐρντογάν ἐξακολουθεῖ νά ἀπαιτεῖ κυριαρχία στό Αἰγαῖο, ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν ἑλληνικῶν νησιῶν, ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων ζωνῶν, συμφώνως πρός τίς δικές του ὀρέξεις. Αὐτή ἡ ρητορική ἐγκαινιάσθηκε σέ ἕνα συνέδριο γιά τίς ἑλληνο-τουρκικές σχέσεις, παρόντων τοῦ Ἐρντογάν καί τοῦ ὑπουργοῦ Ἀμύνης Ἀκάρ, ὅπου ἔγινε λόγος γιά «ἑλληνική ἐπιθετικότητα». Ὅπως προαναφέραμε ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος βρῆκε τρόπο νά συνδυάσει τήν τακτική αὐτή μέ τίς πάντα ἐπιθετικές δηλώσεις του.