Ἰσλάμ στήν Θεολογική τῆς Χάλκης; Ὁ Ἐλπιδοφόρος, ὁ Καλίν καί τό Κυπριακό

ΣΥΝΤΟΜΟ μάθημα πατριδογνωσίας ὡς εἰσαγωγή

Κάθε φορά πού ἐμφανίζεται σέ δεξίωση στό ἐξωτερικό ὁ Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ὁ Ἐρντογάν ἀκυρώνει τήν συμμετοχή του. Τήν αὐτή ἀκριβῶς ρητή ἐντολή ἔχουν καί οἱ Ὑπουργοί του: νά ἐξαφανίζονται στήν θέα τοῦ Ἀναστασιάδη. Ἐπί δεκαετίες ἀντιστοίχως τό ἴδιο ἀκριβῶς πράττουμε καί ἐμεῖς. Κατά μείζονα λόγο. Μέ ἐξαίρεση τήν μᾶλλον τυχαία συνάντηση τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη μέ τόν Τουρκοκύπριο ἡγέτη Τατάρ, κατά τήν διάρκεια ἑνός «μπρέκφαστ» στήν κουζίνα ξενοδοχείου στίς Βρυξέλλες καί τήν ἐπίσημη συνάντηση τοῦ τέως Γραμματέα τοῦ ΑΚΕΛ Ἄνδρου Κυπριανοῦ μέ τόν Τοῦρκο Ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Μεχμούτ Τσαβούσογλου στήν Ἄγκυρα πρό τριετίας, εἶναι παγία ἡ πρακτική Ἑλλαδιτῶν καί Κυπρίων ἀξιωματούχων νά γυρίζουν τήν πλάτη στούς εἰσβολεῖς ὅπου τούς «πετυχαίνουν». Εἶναι στοιχειώδης πράξη ἐθνικοῦ αὐτοσεβασμοῦ. Ὑπάρχουν πράγματα σέ αὐτή τήν ζωή πού δέν τά γιατρεύει ποτέ ὁ χρόνος! Ἡ ἀποχή ἀπό κάθε τυχαία συνάντηση μέ Τουρκοκυπρίους ἔχει ἐπιπρόσθετη σημασία αὐτήν τήν ἐποχή γιά ἕναν ἐξαιρετικῶς σημαντικό λόγο, ἐθνικῆς σημασίας: βρίσκεται σέ πλήρη ἐξέλιξη ὀργιῶδες παρασκήνιο γιά τήν ἀνατροπή τῶν ψηφισμάτων τοῦ ΟΗΕ πού προβλέπουν διζωνική-δικοινοτική ὁμοσπονδία ὑπέρ τῆς χαλαρῆς συνομοσπονδίας πού προωθοῦν ὕπουλα οἱ φίλοι μας οἱ Ἄγγλοι, στά Ἡνωμένα Ἔθνη. Ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Νῖκος Δένδιας καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια στήν Νέα Ὑόρκη γιά τήν ἀνατροπή τῶν βρεταννικῶν σχεδίων. Τό ἴδιο καί ὁ Πρόεδρος Ἀναστασιάδης. Μετά τό μάθημα πατριδογνωσίας, ἐπί τοῦ πρακτέου τώρα: ὅσοι λοιπόν κάνουν τούς ἀνήξερους καί ὑποκρίνονται πώς δέν καταλαβαίνουν ποιός εἶναι ὁ πραγματικός ἀντίκτυπος τῆς ἀπόφασης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρου νά παραστεῖ στά ἐγκαίνια τουρκικοῦ κτιρίου στήν Νέα Ὑόρκη, ἀπέναντι ἀπό τόν ΟΗΕ, παρόντος τοῦ Τουρκοκύπριου ἡγέτη Τατάρ (καί σπεύδουν νά προτάξουν τά στήθη τους γιά νά τόν ὑποστηρίξουν) ἤ ἄσχετοι καί ἀνιστόρητοι εἶναι ἤ μειοδότες. Ἄς ἐπιλέξουν. Τό πρόβλημα μέ τήν παρουσία Ἐλπιδοφόρου στήν ἐκδήλωση δέν ἦταν ἡ συνάντησή του μέ τόν Πρόεδρο Ἐρντογάν, ἄν καί ἐδῶ τό τάιμινγκ ἔχει πάντοτε σημασία: δέν μπορεῖς νά εἶσαι ἡγέτης τῶν Ὀρθοδόξων στήν Ἀμερική καί νά χαριεντίζεσαι ἀνέτως μέ αὐτόν πού ἔκανε τέμενος τόν περικαλλῆ ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας ἤ ὕβριζε σκαιῶς ἕως προχθές τούς Ἕλληνες γιά τό 1922. Ἀλλά ἄς δεχθοῦμε γιά τήν οἰκονομία τῆς συζήτησης τά ἀστεῖα τοῦ Εὐάγγελου Βενιζέλου καί τῶν λοιπῶν ἐλπιδοκτόνων δυνάμεων, οἱ ὁποῖοι μέ «ἱερά ὀργή» ὑπενθύμισαν σέ ἐμᾶς τούς «ἀδαεῖς» ὅτι ὁ Τοῦρκος ὑπήκοος Ἐλπιδοφόρος ἦταν ὑποχρεωμένος νά συναντήσει τόν Τοῦρκο Πρόεδρό του. Τό πρόβλημα δέν ἦταν αὐτό. Τό πρόβλημα ἦταν ἡ σύμπτωση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς μέ τόν Τουρκοκύπριο ἡγέτη Τατάρ στόν ἴδιο χῶρο. Ἡ νομιμοποίησή του! Γιατί μέ τήν συνάντηση αὐτήν ὁ Ἐλπιδοφόρος ὑπονομεύει εὐθέως τήν μάχη πού δίδουν ὁ Πρόεδρος τῆς Κύπρου Νῖκος Ἀναστασιάδης καί ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Νῖκος Δένδιας νά παραμείνουν ἐν ζωῇ τά ψηφίσματα τοῦ ΟΗΕ γιά τήν Κύπρο μας. Γιατί μέ αὐτήν βοηθᾶ ἀντικειμενικά τήν προσπάθεια τῶν Τούρκων καί ἄλλων δυνάμεων νά ἐπιβάλλουν de jure διά τῆς συνομοσπονδίας τήν de facto διχοτόμηση πού πέτυχαν διά τῆς εἰσβολῆς στό βόρειο τμῆμα τοῦ νησιοῦ τό 1974. Γιατί, τέλος, μέ τήν συνάντησή του αὐτή ὁ Ἐλπιδοφόρος ὑπονομεύει ἄν δέν διαρρηγνύει πλήρως τήν σχέση του μέ τόν πλήρωμά του στήν Ἀμερική, στό ὁποῖο περιλαμβάνονται καί οἱ ἀδελφοί μας Κύπριοι. Τούς ὁποίους ἀ-γνό-η-σε.

Θυμᾶται κανείς τούς μακαριστούς προκατόχους του, Ἰάκωβο καί Δημήτριο, νά ἔχουν πράξει ποτέ κάτι ἀνάλογο στό παρελθόν μέ προσφυγή στήν ἀστεία δικαιολογία τοῦ «Τούρκου ὑπηκόου» πού ἀναμηρυκάζουν οἱ πρόθυμοι ραγιάδες τῶν Ἀθηνῶν; Καί αὐτοί Τοῦρκοι ὑπήκοοι καί ἀπεσταλμένοι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη ἦταν! Ἀλλά δέν ἐξευτέλισαν τό ράσο τους. Δέν ἔχει νόημα νά ἀπαντήσουμε μετά ταῦτα στό ἐρώτημα τί εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἐλπιδοφόρος, «Ἔνοχος ἤ Βλάξ;». Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἀκριβῶς τό ἴδιο, εἴτε κάποιος εἶναι ἔνοχος, ὑπό τήν ἔννοια πώς γνώριζε ἐκ τῶν προτέρων τίς συνέπειες τῶν πράξεών του, εἴτε βλάξ. Ὡστόσο δέν γίνεται νά παραβλέψουμε ὅτι ἡ μεγαλειώδης αὐτή γκάφα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἶναι τό ἀποκορύφωμα σειρᾶς ἐνεργειῶν του, πού ὡς φαίνεται ἔχουν ὡς στόχο τόν ἐπίζηλο θῶκο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Προηγήθηκε ἡ αἰδήμων σιωπή του στό θέμα τῆς γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων ὅταν τήν ἀναγνώρισε ὁ ἴδιος ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ Μπάιντεν. Προηγήθηκε ἡ χλιαρότατη στάση του στό ζήτημα τῆς μετατροπῆς τῆς Ἁγίας Σοφίας σέ τέμενος. Προηγήθηκε, τέλος, καί κάτι ἀκόμη ἄγνωστο –τό ἀποκαλύπτουμε σήμερα: ἡ φερόμενη ἐμπλοκή του σέ παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις μέ τούς Τούρκους καί τόν ξένο παράγοντα ὑπέρ τῆς ἐπαναλειτουργίας τῆς Χάλκης μέ τήν μορφή τοῦ Θρησκειολογικοῦ Πανεπιστημίου! Ὡς Σχολῆς δηλαδή, πού θά ἔχει καί τομέα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν. Ὡς σχολῆς πού θά διδασκόταν τό Ἰσλάμ! Τά αὐτά ἄλλως τε ἀκριβῶς συνέβησαν μέ τήν Θεολογική Σχολή τῆς Βοστώνης, στήν ὁποία ἐνετάχθη τό Ἰσλάμ στήν «διδακτέα ὕλη» της, μέ ἀποτέλεσμα τήν παραίτηση ἀπό αὐτήν ἐπιφανῶν προσωπικοτήτων της. Γιά τόν λόγο αὐτό ἄλλως τε –μαθαίνω– ἀνέβαλε τό ταξίδι του στίς ΗΠΑ ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Γιατί ἐνῶ ζητοῦσε ξεκάθαρη δήλωση στήριξης τῶν ΗΠΑ γιά τήν Ἁγία Σοφία καί τήν Χάλκη ἀπό τήν Ἀμερική, στό παρασκήνιο κάποιοι σέ ἀγαστή συνεργασία μέ τόν σύμβουλο τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν Ἰμπραήμ Καλίν προετοίμαζαν τήν κατάργηση τῆς σχολῆς τῶν Πατριαρχῶν καί τήν ἀντικατάστασή της ἀπό μιά multi culti σχολή τῶν Θρησκειῶν, χριστιανικῶν καί ἰσλαμικῶν! Πετώντας στά σκουπίδια πατριαρχική ἱστορία αἰώνων. Ἄς εἴμαστε ξεκάθαροι. Προφανῶς καί δέν ἀπαγορεύεται ἡ εὐγενής φιλοδοξία νά ἐκλεγεῖ κανείς Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἄν καί ὁ κύριος Βαρθολομαῖος ἔρριξε προσφάτως τό καρφί του λέγοντας στό Mega (Ἀνδρέας Ρομπόπουλος) ὅτι «ὑπάρχουν πολλοί ἀλάλητοι στεναγμοί» καί ὅτι ὅσοι θέλουν νά τόν διαδεχθοῦν «βλέπουν μόνο τήν δόξα τοῦ ἀξιώματος.»

Προφανῶς καί ἕνας ὑποψήφιος Οἰκουμενικός Πατριάρχης ὀφείλει νά ἔχει καλές σχέσεις μέ τήν Τουρκική ἡγεσία, λόγω τῆς ἐμπλοκῆς τῆς Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως στήν ἐκλογή τοῦ τριπρόσωπου. Ἀπό τό σημεῖο ὅμως αὐτό μέχρι τοῦ σημείου νά παραδίνεται κάποιος γιά νά ἐκλεγεῖ στό ἀξίωμα, ἡ ἀπόσταση εἶναι μεγάλη. Εἰδικῶς ὅταν αὐτοί, πού παραδίνεται, κρέμασαν ἱστορικούς Πατριάρχες μας, ὅπως ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης –ἄρα δέν εἶναι γιά ἐμπιστοσύνη. Ἡ παράδοση ἑνός ὑποψηφίου μέ στόχο τήν ἐκλογή στό ἀξίωμα ὑπονομεύει εὐθέως τό περιεχόμενο τοῦ ἀξιώματος. Τόν τρόπο ἄσκησής του. Τό ἀξίωμα εἶναι πρωτίστως πνευματικό καί ἔπειτα κοσμικό. Οἱ Χριστιανοί ὅλου τοῦ κόσμου, πόσω μᾶλλον οἱ Ἕλληνες, θέλουν ἡγέτη δικό τους, ὄχι ἡγέτη ὑποτεταγμένο στούς κοσμικούς ἐκπροσώπους τοῦ Ἰσλάμ. Ἡγέτη αὐτόφωτο, ὄχι ἡγέτη ἐξαρτώμενο. Ἡγέτη θρησκευτικό, ὄχι διπλωμάτη μέ ράσα. Ἄν δέν τόν εὕρουν, μία ὑπερχιλιετής παράδοση θά διακοπεῖ. Ἡ Μόσχα εἶναι πάντοτε ἐκεῖ καί καραδοκεῖ γιά νά ὑφαρπάξει τά πρωτεῖα τοῦ Πατριαρχείου μας. Κατά τοῦτο ἐπιμένουμε στήν ἄποψη πού διατυπώσαμε τόν περασμένο Ἰούνιο: ὁ κύριος Βαρθολομαῖος ὀφείλει νά λάβει γενναῖες πρωτοβουλίες καί νά προστατέψει τόν Θεσμό ὅσο εἶναι ἐν ζωῇ. Ἄν τό ἀφήσει γιά μετά, θά ζήσουμε περιπεπλεγμένες περιπλοκές, οἱ ὁποῖες πλήν τοῦ Φαναρίου θά περιλαμβάνουν καί τήν Θράκη. Τόν στενοχωροῦμε, τό ξέρουμε, τοῦ ζητοῦμε συγγνώμη γι’ αὐτό, ἀλλά ἔχει εὐθύνη. Ἀπέναντι τοῦ ἑαυτοῦ του, τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Ἔθνους, ἐν τέλει.