Πλησιάζει ἡ ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς, ἐντείνεται τό ἐνδιαφέρον…

«Θά πᾶς νά ψηφίσεις γιά τόν ἀρχηγό τοῦ Κιν-Αλ;»

ρώτησα τόν φίλο μου, παλαιό ψηφοφόρο-στέλεχος τοῦ Πασόκ, ἐσχάτως ἀποστασιοποιημένο.

«Καί βέβαια θά πάω καί θά πάρω καί τήν σύζυγό μου νά ψηφίσει κι ἐκείνη» μοῦ εἶπε μέ θέρμη… Ἀπόρησα, δεδομένου ὅτι ἔχει ἀπό καιρό σταματήσει νά μιλᾶ γιά τήν πολιτική καί κυρίως γιά τό κόμμα τό ὁποῖο πίστεψε καί ὑπηρέτησε ἀνιδιοτελῶς.

«Πῶς κι ἔτσι; Ἐσύ ἀπεῖχες ἀπό κάθε ἐκδήλωση κομματική ἐπί χρόνια» τόν ρώτησα καί ἄρχισε ὁ ἀκόλουθος, ἐνδιαφέρων, νομίζω, διάλογος.

«Εἶναι μιά εὐκαιρία νά ξαναθυμηθεῖ ὁ κόσμος ὅτι ἡ δημοκρατική παράταξη, ὅπως τήν ἐννοοῦμε ἐμεῖς, δέν εἶναι δυνατόν νά ἐκφράζεται ἀπό τήν παλιοπαρέα τοῦ Σύριζα. Ὁ χῶρος τῆς κεντρο-αριστερᾶς δέν μπορεῖ νά ἔχει σχέση μέ τόν δῆθεν ἀκτιβισμό καί τήν τσαπατσουλιά» μοῦ εἶπε, πολύ ἤρεμα… «Ἔ, μήν ὑπερβάλλεις τώρα. Κι ἐσεῖς, ὅταν γίνατε κυβέρνηση εἴχατε μαζεμένη τήν “σάρα καί τή μάρα”, ἀπό χουντικούς μέχρι παρκαρισμένους κομμουνιστές» τοῦ εἶπα, περισσότερο γιά νά ξυπνήσω τήν παλαιά του πασοκική φλόγα (ὄχι ὅτι δέν τά πίστευα δηλαδή αὐτά πού εἶπα) γιά νά ἀνάψει ἡ κουβέντα… «Ναί, καθ’ ὅτι στήν πολιτική ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα. Ἀλλά ὅταν κυβέρνησε τό ΠΑΣΟΚ, ἐπέδειξε σύνεση καί συνέπεια καί ὑπευθυνότητα. Καί μήν λησμονεῖς ὅτι ὁ ἐθνάρχης τῆς Δεξιᾶς, ὁ Καραμανλῆς, τόν Ἀνδρέα ἀποκαλοῦσε ἀπό τό 1975 “Ἀριστερά τῆς Ἀριστερᾶς” καί τοῦ ἔδινε πόντους. Ἔβλεπε, ὁ ἄνθρωπος, ὅτι μόνο ὁ Παπανδρέου θά μποροῦσε νά ἐκφράσει τό “ἀντίπαλον δέος”» εἶπε καί ἄναψε τσιγάρο…

«Ἐν τάξει, ἄς ἀφήσουμε τά παλιά. Ποιόν θά ψηφίσεις γιά πρόεδρο τοῦ Κιν-Αλ»; εἶπα προκλητικά. «Κατ’ ἀρχάς δέν θά ψηφίσω γιά πρόεδρο τοῦ Κιν-Αλ οὔτε τῆς Ἀλ-Ἀχράμ. Θά ψηφίσω γιά πρόεδρο τοῦ ΠΑΣΟΚ!»… «Δηλαδή ὅποιον θέλει ἤ ὅποιον δέν θέλει ἡ Νέα Δημοκρατία ἤ ὁ Σύριζα»; τοῦ εἶπα, μέ φαρμακερή διάθεση. «Κάποιοι νομίζουν ὅτι ἡ ΝΔ θέλει Παπανδρέου ἐπειδή θά “κόψει” πολύ ἀπό τόν Σύριζα στίς ἐκλογές. Κάποιοι ἄλλοι νομίζουν ὅτι ὁ Σύριζα θέλει τόν Γιῶργο γιά νά πάρει πίσω τούς σημιτικούς ἀπό τήν ΝΔ. Κάποιοι στήν ΝΔ θέλουν τόν Λοβέρδο ἐπειδή τόν θεωροῦν “πιό κοντά” τους. Δέν ξέρουν, προφανῶς, ὅτι ὁ Λοβέρδος ἀντιδρᾶ περίεργα. Στόν Σύριζα ἐπίσης (λένε ὅτι) θέλουν Λοβέρδο ἐπειδή θά φύγουν ἀπό τό Κιν-Αλ οἱ “πασόκοι” καί θά ψηφίσουν Τσίπρα. Κάποιοι στήν ΝΔ θέλουν Ἀνδρουλάκη ἐπειδή εἶναι νέος καί ἄπειρος καί θά τόν “βραχυκυκλώσουν” πιό εὔκολα. Στόν Σύριζα, θέλουν ἐπίσης κάποιοι Ἀνδρουλάκη, ἐπειδή δέν πρόκειται νά ἀποτελέσει πόλο ἕλξεως γιά τούς “πασοκογενεῖς” ψηφοφόρους τοῦ Τσίπρα. Ὅλοι κάνουν λάθος!» μοῦ λέει, ἀναλύοντας τήν κατάσταση.

«Ἐγώ βλέπω Γιῶργο νά βγαίνει στόν δεύτερο γῦρο» λέω γιά νά κάνω πιό ἐνδιαφέροντα τόν διάλογο. «Ἡ ἐκλογή εἶναι ἀπρόβλεπτη, στό λέω ἐκ πείρας. Ἀφ’ ὅτου ἐξέλιπε ὁ Ἀνδρέας, κάθε ἐσωτερική ἐκλογική ἀναμέτρηση ΠΑΣΟΚ εἶχε ἐνδιαφέρον καί κρινόταν “στά πέναλτι”. Ἐμένα, αὐτή ἡ ἀναμέτρηση, ὑπολογίζοντας μόνο τούς τρεῖς, ἀπό τούς ἕξι ὑποψηφίους, μοῦ θυμίζει τήν ἀναμέτρηση Ἄκη-Ἀρσένη-Σημίτη. Κι ἄν θυμᾶσαι, τότε δέν ἐξελέγη τό “φαβορί”» μοῦ εἶπε καί ἔφυγε…