Ποιά τουρκική προκλητικότης κύριοι; Περί τουρκικῆς ἀπειλῆς πρόκειται

Προωθοῦν τίς διεκδικήσεις τους γιά Αἰγαῖο καί νησιά ἐκμεταλλευόμενοι τόν ρωσσικό ἀναθεωρητισμό Ἡ συνάντησις Μητσοτάκη μέ Μπάιντεν καί οἱ ἀπώτεροι στόχοι τῆς Ἀγκύρας

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ δηλώνει πρός τόν Γένς Στόλτενμπεργκ ὅτι ἡ συμπεριφορά τῆς Τουρκίας «εἶναι ἁπλά ἀπαράδεκτη.» Σημαίνει αὐτό κάτι γιά τήν Τουρκία; Τό ὅτι «ἡ στάση τῆς Ἄγκυρας ὑπονομεύει τήν πρόοδο πού σημειώθηκε τούς προηγούμενους μῆνες» τό γνωρίζουμε. Διερωτώμεθα μόνον ποῦ εἶχε δεῖ πρόοδο ὁ Πρωθυπουργός. Ὅσο γιά τίς δηλώσεις του ὅτι «πρέπει νά σταματήσει ἀμέσως. Ἡ Τουρκία δέν συμμορφώνεται μέ καμμία ἀπό τίς κυρώσεις, κάτι πού δέν συνάδει μέ τήν εὐρωπαϊκή οἰκογένεια» ναί μέν συμφωνοῦμε, ἀδυνατοῦμε ὅμως νά κατανοήσουμε κατά τί θά συμβάλλουν στήν ἀποτροπή τῆς ἐπαναλήψεως τέτοιας ἐπιθετικῆς συμπεριφορᾶς. Τήν ἴδια στιγμή παράγων τοῦ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης δηλώνει καί αὐτός ὅτι δέν καταλαβαίνει: «Δέν καταλαβαίνουμε γιατί ἡ Τουρκία ἔκανε πάνω ἀπό 40 παραβιάσεις σέ μία ἡμέρα, ἴσως λόγω Οὐκρανίας πιστεύουν πώς δέν θά ὑπάρξουν συνέπειες»! Μᾶς τρομάζει τό γεγονός ὅτι ἄνθρωποι στό καθ’ ὕλην ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο ανερυθριάστως δηλώνουν ὅτι «δέν καταλαβαίνουν»!

Ὅσο γιά τίς διαρροές περί ηὐξημένης «ἐπαγρυπνήσεως» ὅσον ἀφορᾶ τό ἐθνικό σύστημα ἀεραμύνης, διερωτώμεθα τί ἀκριβῶς σημαίνουν. Θά ἐνεργοποιηθεῖ τό σύστημα γιά νά καταρρίπτει τουρκικά μαχητικά ἤ UAV; Θά τά ἐγκλωβίζει μόνον μέ τά συστήματα διευθύνσεως βολῆς τῶν κατευθυνομένων βλημάτων; Θά «παρακολουθεῖ» ἁπλῶς τίς κινήσεις τους; Τό μόνο σωστό πού ἀκούσαμε τίς τελευταῖες ἡμέρες προῆλθε ἀπό τόν βουλευτή καί πρώην ὑπουργό Γιῶργο Κουμουτσάκο. Ἔμπειρος διπλωμάτης ὁ ἴδιος προέβη στήν ἀκριβέστατη ἐπισήμανση, ὅτι δέν ὁμιλοῦμε πλέον περί «τουρκικῆς προκλητικότητος.» Πλέον πρέπει νά ὁμιλοῦμε περί «τουρκικῆς ἀπειλῆς.»
Δέν εἶναι μόνον οἱ παραβιάσεις καί ὑπερπτήσεις πού συνιστοῦν ἄμεση ἀπειλή γιά τό Αἰγαῖο καί γιά τά νησιά μας. Εἶναι καί δηλώσεις τόσο τοῦ Ἐρντογάν ὅσο καί τῶν Τσαβούσογλου καί Ἀκάρ, πού διαμορφώνουν τό πολιτικό πλαίσιο, τό «ἀφήγημα», κατά κάποια μοντερνίζουσα φρασεολογία, τῆς διεκδικήσεως. Οἱ Τοῦρκοι θέλουν τό μισό Αἰγαῖο. Θέλουν νησιά. Θέλουν τήν θάλασσα τοῦ Καστελλορίζου ἄν μή καί τό ἴδιο τό Καστελλόριζο. Καί τονίζουν διά τῶν ὅπλων ὅτι δέν προτίθενται νά ὑποχωρήσουν. Ἄν αὐτό δέν εἶναι ἀπειλή, τότε τί εἶναι; Δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ προκλητικές ἁπλῶς ἐνέργειες. Ἔχουμε ἔμπρακτες ἀμφισβητήσεις τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας. Στίς ὁποῖες οὐδεμία οὐσιαστική ἀντίδραση προτάσσουμε. Τά διαβήματα καί οἱ ἀναφορές τῶν συμβάντων στήν ΕΕ καί στό ΝΑΤΟ ἔχουν κατ’ ἐπανάληψιν ἀντιμετωπισθεῖ χλευαστικῶς ἀπό τήν Τουρκία. Εἶναι σαφές ὅτι οὐδόλως τούς ἐπηρεάζουν. Ἀπ’ ἐναντίας τά θεωροῦν ἐνδείξεις ἀδυναμίας καί ὡς κουτοπόνηροι Ἀσιᾶτες πιστεύουν ὅτι τώρα πρέπει νά ἐντείνουν τίς πιέσεις τους. Καί ὅμως ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις συνεχίζει τήν ἴδια τακτική. Δέν ἔχει διδαχθεῖ τίποτε στά τρία χρόνια πού εἶναι στήν ἐξουσία. Ἄς μήν ὁμιλήσουμε καί γιά τά 40 χρόνια τῶν τουρκικῶν παραβιάσεων. Ἀλήθεια, ἔχει ἐπιδείξει κανείς τό ἐνδιαφέρον νά μελετήσει τά σχετικά στατιστικά στοιχεῖα; Θά ἔβγαζε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα καί θά κατανοοῦσε εἰς βάθος τήν κατάσταση.

Ὅμως ἡ Ἑλλάς εἶναι ἐπικεντρωμένη στό γεγονός ὅτι προγραμματίζεται τό ταξίδι τοῦ Ἕλληνος Πρωθυπουργοῦ στήν Οὐάσιγκτων καί ἡ συνάντησίς του μέ τόν Τζό Μπάιντεν. Πού εἶναι μία μόνον ἀπό τίς πτυχές τοῦ καμβᾶ πού ξεδιπλώνουν οἱ τουρκικές ἀπειλές. Γιά τό συγκεκριμένο ζήτημα πάντως καί πάλι θά ἀνατρέξουμε στόν Γιῶργο Κουμουτσάκο, ὁ ὁποῖος σέ πρόσφατο ἄρθρο του ἀνέλυε τό εὐνοϊκό περιβάλλον πού ἔχει διαμορφωθεῖ σήμερα γιά τό ταξίδι αὐτό. Ὁ ἴδιος ὅμως ἐπισημαίνει καί τά προβλήματα. Τά ὁποῖα συνοψίζονται σέ μία λέξη: Τουρκία. Ἀναφέρει συγκεκριμένα: «Ἀγκάθι σέ ὅλα αὐτά εἶναι ἡ ἐπίμονη ἀναθεωρητική πολιτική τῆς Τουρκίας πού παραβιάζει κανόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου καί ρυθμίσεις τῶν Διεθνῶν Συνθηκῶν. Κύρια ἔκφραση καί ἐπιτομή τῆς ἀποσταθεροποιητικῆς αὐτῆς πολιτικῆς εἶναι ἡ διαβόητη θεωρία τῆς “Γαλάζιας Πατρίδας”. Μιά πολιτική πού, δημιουργῶντας συνεχῶς προβλήματα καί ἐντάσεις, ἀφ’ ἑνός ἐμποδίζει τίς προοπτικές διμεροῦς καί περιφερειακῆς συνεννόησης γιά τά ζητήματα καί τίς δυνατότητες τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, ἀφ’ ἑτέρου ὑποσκάπτει ἐπικίνδυνα τή συνοχή τῆς Ἀτλαντικῆς Συμμαχίας στήν κρίσιμη Νοτιοανατολική της Πτέρυγα, καί μάλιστα στήν παροῦσα συγκυρία πού ἐπιβάλλει ἀποτελεσματικές πολιτικές ἀνάσχεσης καί ἀποτροπῆς τοῦ ρωσσικοῦ ἀναθεωρητισμοῦ».

Ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι ὁ στόχος τῆς Τουρκίας εἶναι πολύ συγκεκριμένος. Θεωρεῖ ὅτι ἡ ἐξομάλυνσις τῶν σχέσεών της μέ τήν Ἑλλάδα, κατά τήν παροῦσα συγκυρία, δέν εὐνοεῖ τίς μακροπρόθεσμες ἐπιδιώξεις της. Σέ μιά στιγμή πού τήν σκυτάλη τοῦ ἀναθεωρητισμοῦ τήν κρατᾶ ἡ Μόσχα, στήν Ἄγκυρα πιστεύουν ὅτι δέν πρέπει νά χάσουν τήν εὐκαιρία νά προωθήσουν καί τόν δικό τους. Ὅ,τι καί νά λέγει τό ΝΑΤΟ, ὅ,τι καί νά θέλουν οἱ Ἀμερικανοί. Θεωροῦν ὅτι ἡ ἐπιθετικότης τους σέ συνδυασμό μέ τήν πρόθεση τῆς Ἑλλάδος νά ἀξιοποιήσει τήν συνάντηση μέ τόν Μπάιντεν, θά ὁδηγήσει ἐν τέλει σέ κάποιο κέρδος. Σέ κάποια προώθηση τῶν ἀναθεωρητικῶν σχεδίων τους.
Καί ἐμεῖς προσπαθοῦμε ἀκόμη νά καταλάβουμε…