«Παράσταση γιά ἕναν ρόλο»

Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καί Ὑπουργεῖα Παιδείας καί Πολιτισμοῦ ἄνοιξαν ἕνα ἀχρείαστο μέτωπο – Ἔβαλαν τήν Τέχνη ἀπέναντι καί ἔβγαλαν τούς ἠθοποιούς στόν δρόμο χαρακτηρίζοντας τίς σχολές τους «Λύκεια» καί ἐκείνους «ἀποφοίτους ΔΕ» – Νά φωτογραφίζονται ὅμως μαζί τους μετά τίς παραστάσεις γιά νά προβάλλονται, ξέρουν

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ τῶν Ἀθηνῶν ἀπεκλείσθη καί χθές. Αὐτήν τήν φορά ὅμως ἡ διαμαρτυρία τῶν ἠθοποιῶν καί ἄλλων καλλιτεχνῶν πού πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας πρός τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ ἦταν εὔλογη. Μέ ἕνα ἀνεξήγητο Προεδρικό Διάταγμα, τά πτυχία τους κατέστησαν ἰσότιμα ἀπολυτηρίων μέσης ἐκπαιδεύσεως. Ἐν προκειμένῳ ἀναδεικνύεται καί μιά ἐσωτερική διαφωνία μεταξύ τῶν Ὑπουργείων Πολιτισμοῦ καί Παιδείας, οἱ διαφορετικές θέσεις τῶν ὁποίων γιά τό ζήτημα τό ὁδήγησαν σέ ἀδιέξοδο. Ἐν πολλοῖς, αὐτό ὀφείλεται στήν ἄρνηση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας νά ἀναγνωρίσει τίς δραματικές σχολές ὡς πανεπιστημιακές. Τό θέμα εἶναι ἤδη γνωστό ἀπό τήν εἰδησεογραφία, ἐν προκειμένῳ ὅμως ἀνακύπτει ἕνα πολιτικό ζήτημα πού ἔχει νά κάνει μέ τήν ἀψυχολόγητη στάση τῆς Κυβερνήσεως, ἡ ὁποία ὅλως ἀναιτίως δημιούργησε ἕνα ἀχρείαστο μέτωπο καί ἔφερε καί τήν Τέχνη ἀπέναντί της.

Δέν προέβλεψαν ἄραγε τίς ἐπιπτώσεις αὐτοῦ τοῦ Διατάγματος οἱ ὑπηρεσίες πού τό ἐπεξεργάσθηκαν; Ἤ μήπως περιορίσθηκαν στήν νομική ἐπεξεργασία τῶν διατυπώσεών του καί ἄφησαν νά τούς ξεφύγει ἡ οὐσία; Ἐν προκειμένῳ τήν εὐθύνη φέρει ἀποκλειστικῶς ἡ πολιτική ἡγεσία, ἡ ὁποία ὑποτίθεται ὅτι θά πρέπει νά ἐπιδεικνύει εὐρύτητα ἀντιλήψεως καί νά ξεφεύγει ἀπό τά αὐστηρῶς γραφειοκρατικά ὅρια πού θέτει ἡ ἀπρόσωπη ὑπηρεσιακή προσέγγισις.

Τό Διάταγμα φέρει βεβαίως τήν ὑπογραφή τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Ἡ ὁποία ἐμφανίζεται νά εἶναι θιασῶτις τοῦ Θεάτρου, καί πολύ συχνά φωτογραφίζεται μέ τούς ἠθοποιούς καί τούς συντελεστές τῶν παραστάσεων τίς ὁποῖες παρακολουθεῖ. Ἐκεῖ περιορίζεται τό ἐνδιαφέρον της; Δέν ἔχει βεβαίως θεσμική ἁρμοδιότητα νά παρέμβει στό περιεχόμενο τῶν διαταγμάτων, τά ὁποῖα συντάσσουν καί τῆς παρουσιάζουν τά ὑπουργεῖα πού ἔχουν τήν εὐθύνη τῆς ἑκάστοτε πολιτικῆς. Σέ ἕνα τέτοιο ἐξόφθαλμο θέμα ὅμως θά μποροῦσε νά ἐκφράσει μιάν ἄποψη. Τό ἔπραξε;

Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι ἡ τελευταία πρᾶξις αὐτῆς τῆς ἱστορίας δέν ἐγράφη χθές στούς δρόμους τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν, ὅπου ἠθοποιοί καί καλλιτέχνες διεμαρτύροντο μέ πανώ πού ἀνάμεσα στά ἄλλα ἔγραφαν «Δέν εἴμαστε χομπίστες». Πράγματι, «χομπίστες» μπορεῖ νά ὑπήρξαμε ὅλοι μας μετέχοντας κάποτε σέ σχολικές ἤ ἄλλες ἐρασιτεχνικές παραστάσεις.

Οἱ ἠθοποιοί ὅμως πρέπει νά συνδυάζουν καί ταλέντο καί ἐπαγγελματική κατάρτιση. Καί ὑπάρχουν στήν Ἀθήνα σχολές πού ἔχουν καταξιωθεῖ καί πού ἔχουν στήν προμετωπίδα τους τά ὀνόματα Ἑλλήνων καλλιτεχνῶν πού
διεκρίθησαν καί πού ἀποτελοῦν πρότυπα καί ὁδηγούς γιά τούς σημερινούς θεράποντες τῆς Τέχνης.

Ὅλα αὐτά ἔπρεπε νά συνυπολογίζονται ἀπό τήν Κυβέρνηση καί ἀπό τήν Πολιτεία, οἱ ὁποῖες ἐν προκειμένῳ ἐπιδεικνύουν μιά προσέγγιση μονοδιάστατη, σάν νά πρόκειται γιά «παράσταση γιά ἕνα ρόλο». Δέν εἶναι ἔτσι ὅμως.

Διότι δημιουργοῦνται τριβές καί ἀντιπαλότητες ἀπό τίς ὁποῖες δέν ἔχει νά κερδίσει κανείς. Τό ἀντίθετο μάλιστα. Ὅλοι χαμένοι θά βγοῦν. Ἡ Κυβέρνησις, ἡ ὁποία ὑφίσταται ἐπιθέσεις τίς ὁποῖες δέν εἶχε κανένα λόγο νά προκαλέσει. Οἱ καλλιτέχνες, πού ἡ ὑποβάθμισις τῶν τίτλων σπουδῶν τους δημιουργεῖ προβλήματα στήν ἐνδεχομένη συνέχισή τους σέ σχολές τοῦ ἐξωτερικοῦ. Καί, τέλος, ἡ πνευματική καί καλλιτεχνική ζωή τῆς χώρας πού, μέ τέτοιες ἀποφάσεις καί ἀντιπαλότητες, μοιραίως ὑποβαθμίζεται.