Σκέρτσος: μεταξύ Δεξιᾶς καί Κέντρου ἐπιλέγουμε τό Κέντρο!

Δέν μᾶς ἐνδιαφέρουν τά στεγανά – Οὔτε ἄν δυσαρεστοῦμε τούς συντηρητικούς ψηφοφόρους

ΑΠΟ ὅ,τι γνωρίζουμε, ὁ ὑπουργός Ἐπικρατείας, Ἄκης Σκέρτσος, δέν εἶχε καί μεγάλη σχέση μέ τήν Νέα Δημοκρατία, μέχρις ὅτου ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης τόν ἐνέταξε στήν Κυβέρνησή του. Οὔτε, βεβαίως, εἶχε τήν παραμικρή σχέση μέ τήν Δεξιά. Ἀπό τό γραφεῖο τοῦ Γιάννη Στουρνάρα (ὅταν ἦταν ὑπουργός Οἰκονομικῶν) ξεκίνησε τήν ἐνασχόλησή του μέ τήν πολιτική. Ὡς ἐκ τούτου, δέν θά ἔπρεπε νά μᾶς κάνει ἐντύπωση τό γεγονός ὅτι ἀπαξιώνει τήν Δεξιά καί τούς Δεξιούς καί προτάσσει τό Κέντρο! Θά τοῦ θυμίσουμε, ὅμως, ὅτι ὁ πυρῆνας τῶν ψηφοφόρων τῆς Νέας Δημοκρατίας εἶναι οἱ δεξιοί ψηφοφόροι. Τό Κέντρο στήν τελευταία αὐτόνομη κάθοδό του στίς ἐκλογές, τό 1981, ἐξησφάλισε μόλις τό 0,40% τῶν ψήφων. Ἐντυπωσιακή πτῶσις, ἄν ὑπολογίσει κανείς ὅτι ἐκεῖ ἔπεσε ἀπό τό 11,95%, πού εἶχε λάβει τό 1977.

Γιά ποιούς Κεντρώους ὁμιλοῦμε, λοιπόν;

Καί ὅμως, ὁ κ. Σκέρτσος ἀγνοεῖ καί τά γεγονότα καί τά χαρακτηριστικά τοῦ κόμματος πού τόν ἔχει ἀναδείξει σέ ὑπουργό καί στενό συνεργάτη τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Σέ συνέντευξή του ὑποστήριξε ὅτι «ἡ δική μας πολιτική προσέγγιση εἶναι ὅτι εἴμαστε μίά κυβέρνηση γιά ὅλους, ὄχι γιά κάποιους ἤ γιά λίγους. Ἐφαρμόζουμε πολιτική πού ἀφορᾶ ὅλη τήν κοινωνία καί πρέπει νά τήν κρατᾶ συνεκτική». Ἐνῷ, στό ἐρώτημα ἄν διαπιστώνει δυσαρέσκεια τοῦ δεξιοῦ τμήματος τῆς Νέας Δημοκρατίας, σημείωσε: «Δέν θέλουμε νά δυσαρεστοῦμε ἐπί τούτου κόσμο, ἀλλά κάποιες φορές πρέπει νά πάρεις μία ἀπόφαση. Αὐτή πρέπει νά τοποθετεῖται, ὅσο τό δυνατόν περισσότερο, στό Κέντρο καί νά μήν περιχαρακώνεται σέ κομματικά στεγανά». Δίνοντας μάλιστα ἔμφαση, ἐπανέλαβε ὅτι: «Μποροῦμε νά λειτουργοῦμε, πέρα ἀπό τά στεγανά τῆς Δεξιᾶς καί τῆς Ἀριστερᾶς, καί νά ἐφαρμόζουμε πολιτικές πού πιάνουν τόπο καί ἔχουν προστιθέμενη ἀξία στήν οἰκονομία καί τήν κοινωνική συνοχή».

Βεβαίως, ἡ κάθε Κυβέρνησις πρέπει νά εἶναι Κυβέρνησις γιά ὅλους, ἀλλά τό κάθε κόμμα ξεχωρίζει γιά τήν πολιτική καί τίς ἀρχές του. Ὁ σεβασμός πρός τούς ψηφοφόρους δέν συνιστᾶ «κομματικά στεγανά».

Φυσικά, τήν σχετική συζήτηση πυροδότησαν οἱ ἀποφάσεις τῆς Κυβερνήσεως, ὅσον ἀφορᾶ τήν κηδεία τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου, τίς ὁποῖες ὁ κ. Σκέρτσος δικαιολόγησε ὡς ἑξῆς: «Ἡ συγκεκριμένη ἀπόφαση εἶχε νά κάνει μέ ἕνα πολύ σοβαρό ζήτημα, μέ ἕναν πρώην ἀρχηγό κράτους, (σ.σ. ὁ ὁποῖος) εἶναι κομμάτι τῆς ἱστορίας μας. Πήραμε μιά ἀπόφαση πού, κατά τήν γνώμη μου, εἶναι καί θεσμικά σωστή, ὡς πρός τήν διαχείριση πού ἔγινε, εἶναι καί συνεπής μέ τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες τῆς Νέας Δημοκρατίας καί τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ· ὁ ὁποῖος, ὁ ἴδιος, ἔβαλε τέλος στό προηγούμενο πολίτευμα καί εἶπε ὅτι σέ μία σύγχρονη δημοκρατία δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει κληρονομικό δικαίωμα. Δέν μπορεῖ, δηλαδή, νά μεταβιβάζεται ἕνα προνόμιο πού σχετίζεται μέ τήν ἐξουσία. Αὐτό ὑποστηρίζουμε στό πλαίσιο μίας φιλελεύθερης δημοκρατίας». Σωστά ὅλα αὐτά, ἄσχετα ὅμως μέ τό ζήτημα. Ὁ Κωνσταντῖνος ὑπῆρξε ἀρχηγός τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, τό ὁποῖο ὡς σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία ἔχει συνέχεια. Ἡ ἀλλαγή τοῦ πολιτεύματος δέν διαγράφει τό παρελθόν. Οὔτε μπορεῖ νά ἰσχύει αὐτό πού εἶχε πεῖ ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης στήν Ἀλεξανδρούπολη, ὅτι δηλαδή «ὑπῆρξε ἀρχηγός τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος τό ὁποῖο δέν ὑπάρχει πιά»! Ὅμως, εἴτε ὡς Βασίλειο εἴτε ὡς Δημοκρατία, ἡ Ἑλλάς ὑπάρχει. Καί εἶναι τό ἴδιο κράτος. Εἰς πεῖσμα ὅσων ὑποστηρίζουν τό ἀντίθετο.

Κατά τά λοιπά, ὁ κ. Σκέρτσος ἀνεφέρθη στίς ἐκλογές καί ἀφοῦ προσδιόρισε ὅτι «ἔχουμε μέχρι καί τό τέλος τῆς ἄνοιξης πολλά πράγματα νά κάνουμε ὡς Κυβέρνηση», ἐνισχύοντας τίς ἐκτιμήσεις τῆς «Ἑστίας» γιά τόν χρόνο διεξαγωγῆς τῶν ἐκλογῶν τόν Μάϊο, ἀνεφέρθη στήν προεκλογική στρατηγική, πού στηρίζεται ἀποκλειστικῶς στήν σύγκριση τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς μέ αὐτήν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Εἶπε συγκεκριμένα: «Ἐμεῖς μειώσαμε τούς φόρους στήν ἐργασία, στό κεφάλαιο, στίς ἐπενδύσεις, αὐτό ἔφερε μεγαλύτερη οἰκονομική ἀνάπτυξη καί τά ἔσοδα στά δημόσια ταμεῖα ἔρχονται νά χρηματοδοτήσουν ὑψηλότερες κοινωνικές δαπάνες.

Αὐτή εἶναι ἡ ἐπιτυχία τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς Μητσοτάκη». Γιά νά ἐπανέλθει στήν ἀπόρριψη τῆς Δεξιᾶς (προσθέτοντας αὐτή τήν φορά καί ὀλίγη Ἀριστερά), λέγοντας καί πάλι: «Δείχνει ὅτι μποροῦμε νά λειτουργοῦμε, πέρα ἀπό τά στεγανά τῆς Δεξιᾶς καί τῆς Ἀριστερᾶς, καί νά ἐφαρμόζουμε πολιτικές πού πιάνουν τόπο καί ἔχουν προστιθέμενη ἀξία στήν οἰκονομία καί τήν κοινωνική συνοχή». Καλή κοινωνική συνοχή, ἀλλά ἀπό ἕναν ὑπουργό Κυβερνήσεως πού θέλει νά λέγεται Κεντροδεξιά, θά περιμέναμε νά ἀκούσουμε καί κάποιον πατριωτικό λόγο…