Χάγη: Ποτέ στήν κρίση τρίτων κάτι πού σοῦ ἀνήκει!

Συνυποσχετικό γιά παραπομπή στό Διεθνές Δικαστήριο τοῦ ζητήματος τῆς ἑλληνικότητος τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου καί τῆς ὀχυρώσεώς τους, πίσω ἀπό τήν ἐπίθεση φιλίας τοῦ Μεβλούτ Τσαβούσογλου

Δέν πέσαμε ἀπό τά σύννεφα μετά τίς δηλώσεις τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς γείτονος, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ὁ ὁποῖος ἔθεσε ἐκ νέου ζήτημα γκρίζων ζωνῶν καί ἀποστρατιωτικοποιήσεως νήσων, ζητῶντας ὅλα νά κριθοῦν «πακέτο» ἀπό τό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης. Δέν πέσαμε γιατί ἡ Ἱστορία μᾶς θυμίζει καί τό καταγράψαμε, ὅτι τήν διπλωματία τῶν σεισμῶν τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1999 τήν διαδέχθηκε τό ἐπονείδιστο Ἑλσίνκι τῶν «μεθοριακῶν διαφορῶν καί συναφῶν θεμάτων»· Ὅρο (Ἑλσίνκι), πού ἐξακολουθοῦν νά χρησιμοποιοῦν οἱ πολιτικές μας δυνάμεις καί ἰδιαιτέρως οἱ λαγοί τῆς Δύσεως καί τῶν Βρυξελλῶν, κύριοι Τσίπρας καί Ἀνδρουλάκης.

• Τοῦ Μανώλη Κοττάκη

Δεύτερον, διότι οἱ Τοῦρκοι εἶναι ἀναθεωρητική δύναμη πού μᾶς βλέπει ἀποικιοκρατικά, καί ὅποιος ἔχει αὐταπάτες, καλό εἶναι νά τούς παρακολουθεῖ προσεκτικά. Πρόσφατα ἔβαλαν τά φερέφωνά τους στήν Θράκη νά ἀπαντήσουν σέ ἔκθεση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας γιά τήν θρησκευτική ἐλευθερία. Μέ αὐτήν ἐμφανίζονται ὡς ἡ προστάτιδα δύναμη τοῦ Ἰσλάμ σέ ὅλη τήν ἐπικράτειά μας! Ζητοῦν νά ἐκπροσωπηθοῦν ἕως καί στό τζαμί τῶν Ἀθηνῶν, πού λοιδοροῦν.

Τρίτον, διότι ἡ θέση Τσαβούσογλου περί Χάγης δέν εἶναι νέα. Διατυπώθηκε πρό διετίας, τόν Μάιο τοῦ 2021, στό «Βῆμα» καί τήν σχολιάσαμε. Ἀντί ἀπαντήσεως, λοιπόν, ὑπενθυμίζουμε ἁπλῶς τί ἐπισημαίναμε ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν θέση στίς 2 Ἰουνίου 2021, σέ σημείωμα πού ἔφερε τόν τίτλο «Ἡ Χάγη τῶν Τούρκων». Ἰσχύουν στό ἀκέραιο! Γράφαμε τότε:

ΟΛΑ τά… «λεφτά» τῆς νέας στρατηγικῆς τῆς τουρκικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς εἶναι, νομίζω, ἕνα σημεῖο τῆς συνέντευξης πού παραχώρησε στόν συνάδελφο τῆς ἐφημερίδας «Τό Βῆμα» Ἄγγελο Ἀθανασόπουλο ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Ἕως τώρα, οἱ γείτονες προσπαθοῦσαν νά μᾶς σύρουν σέ ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης διάλογο, κάνοντας χρήση τῆς στρατιωτικῆς τους ἰσχύος. Σέ αὐτή τήν φάση πού διανύουμε, ἀξιοποιοῦν τό πάθος τῶν ἐλίτ τῶν Ἀθηνῶν γιά προσφυγή στήν Χάγη, γιά νά μᾶς σύρουν σέ κανονικές διαπραγματεύσεις, στίς ὁποῖες δύνανται νά θέσουν ἐπισήμως ὅλες τους τίς διεκδικήσεις (γκρίζες ζῶνες, ἀποστρατιωτικοποίηση)! Τό …τυράκι αὐτή τήν φορά ὀνομάζεται «συνυποσχετικό». «Εἰδική συμφωνία», ὅπως τό ὀνομάζει ὁ Τοῦρκος ΥΠΕΞ. Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές, σᾶς μεταφέρω αὐτούσιο τό ἀπόσπασμα τῆς συνέντευξης Τσαβούσογλου. Ἔχει ὡς ἑξῆς: «Θά ἔπρεπε, ὅμως, νά ὑπενθυμίσω ὅτι ἀκόμη καί ἄν φέρουμε τά ζητήματα ἐνώπιον τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου τῆς Χάγης, χρειάζεται νά διαπραγματευτοῦμε μία εἰδική συμφωνία. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἐπιμένουμε νά δίνουμε ἔμφαση στήν σημασία τοῦ διαλόγου. Θά πρέπει, ἐπίσης, νά ὑπογραμμιστεῖ ὅτι ἦταν ἡ Ἑλλάδα πού εἰσήγαγε ἐπιφυλάξεις στήν δικαιοδοσία τοῦ δικαστηρίου, ὅπως τό ἀποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου, τό εὖρος τοῦ ἐναερίου χώρου, ὁ καθορισμός τῶν θαλασσίων ὁρίων, ἡ ἐφαρμογή τῶν ἄρθρων 44 καί 83 τῆς Σύμβασης γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας». Τί ἐννοεῖ ὁ …ποιητής;

Νομίζουμε πώς εἶναι ξεκάθαρο. Ἄλλο πρᾶγμα λέμε ὅταν λέμε διάλογο καί διαπραγματεύσεις ἐμεῖς καί ἄλλο οἱ Τοῦρκοι. Ἄλλο πρᾶγμα ἐννοοῦμε ὅταν λέμε «Χάγη» ἐμεῖς καί ἄλλο οἱ Τοῦρκοι. Οἱ Τοῦρκοι –τό ἔδειξαν οἱ διερευνητικές συνομιλίες– διάλογο ἐννοοῦν καί τίς γκρίζες ζῶνες καί τά θέματα τῆς ἀποστρατιωτικοποίησης καί τά ζητήματα κυριαρχίας καί κυριαρχικῶν μας δικαιωμάτων, ὅπως τό μονομερές δικαίωμα ἐπέκτασης τῶν χωρικῶν ὑδάτων. Οἱ Τοῦρκοι, ὅταν λένε Χάγη, ἐννοοῦν ὅτι πρέπει νά παραιτηθεῖ ἡ Ἑλλάς ἀπό τίς ἐπιφυλάξεις Εὐάγγελου Βενιζέλου – Κρατεροῦ Ἰωάννου γιά θέματα ἄμυνας καί ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος ἀπό τήν δικαιοδοσία τοῦ δικαστηρίου, ὥστε νά περιληφθοῦν οἱ γκρίζες ζῶνες καί ἡ ἀποστρατιωτικοποίηση στό συνυποσχετικό! Καί νά ὑπῆρχε παρανόηση γιά τίς προθέσεις τους, ἐλύθη στίς διερευνητικές. Καί στούς δύο γύρους πού ἔχουν πραγματοποιηθεῖ μέχρι σήμερα, ἔθεσαν ἐν ἐκτάσει, λαμβάνοντας καί τίς ἀνάλογες ἀπαντήσεις, τά ζητήματα κυριαρχίας καί ἀποστρατιωτικοποίησης νήσων! Ἐρωτᾶται λοιπόν: Ἀκόμη καί ἄν ὑποθέσουμε ὅτι αὐτή ἡ στρατηγική τῶν Τούρκων δέν εἶναι προσχηματική, ὥστε μέ τήν κατάρρευση τοῦ διαλόγου νά στείλουν γεωτρύπανο γιά ἔρευνες μεταξύ Καστελλορίζου καί Κρήτης τό φθινόπωρο, εἶναι ποτέ δυνατόν νά δεχθεῖ κυβέρνηση ἑλληνική καί Ἕλληνας Πρωθυπουργός νά ἀχθοῦν ἐνώπιον τῆς κρίσης τῆς Χάγης θέματα ὅπως ἡ κυριαρχία μας ἐπί νήσων; Οἱ Οἰνοῦσσες, τίς ὅποιες ἀμφισβητοῦν οἱ ἀνιστόρητοι Τοῦρκοι, εἶναι τόσο ἀρχαῖα ἑλληνικές ὥστε μετεῖχαν –γιά ὅσους δέν τό ξέρουν– στήν πολιορκία τῆς Τροίας! Καί θά κρίνουν τήν ἑλληνικότητά τους ξένοι δικαστές; Τά αὐτά ἰσχύουν γιά τό ζήτημα τῆς ἀποστρατιωτικοποίησης τῶν νήσων πού διέπονται ἀπό τίς συνθῆκες τῆς Λωζάννης (1923), τοῦ Μοντραί (1936) καί τῶν Παρισίων (1947). Τό δίκαιο εἶναι καθολικά μέ τό μέρος μας. Ὁ ἴδιος ὁ Τοῦρκος ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, Ρουστού Ἀράς, διακήρυξε τό 1936 μέσα στήν Τουρκική Ἐθνοσυνέλευση ὅτι «ἡ φίλη Ἑλλάς ἔχει δικαίωμα νά στρατιωτικοποιήσει τήν Λῆμνο καί τήν Σαμοθράκη»! Ὄχι ἐμεῖς. Ὁ Ἀράς! Εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ, δε, τήν Συνθήκη τῶν Παρισίων, τῆς ὁποίας οἱ Τοῦρκοι δέν ἀποτελοῦν μέρος γιά νά τήν ἐπικαλοῦνται, δέον νά ἐπισημανθοῦν τά ἑξῆς: τήν ἀνέτρεψε στήν πράξη αὐτό πού στό Διεθνές Δίκαιο ὀνομάζουμε «θεμελιώδη μεταβολή τῶν συνθηκῶν».

– Ὅταν οἱ Τοῦρκοι εἰσέβαλαν τό 1974 στήν Κύπρο, κηρύσσοντας οὐσιαστικά πόλεμο, καί ὅταν στόν πόλεμο αὐτό ἔπεσαν Ἕλληνες στρατιῶτες τῆς ΕΛΔΥΚ…

– Ὅταν οἱ Τοῦρκοι τό 1995 υἱοθέτησαν τήν ἀπειλή πολέμου, μόλις ἡ Ἑλλάς ὑπέγραψε τήν Διεθνῆ Σύμβαση γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας (12 μίλια), καί τό 1996 ἀποβίβασαν κομμάντος τους στό ἑλληνικό ἔδαφος τῶν Ἰμίων.

– Ὅταν οἱ Τοῦρκοι ἔβαλαν τήν Στρατοχωροφυλακή τους νά πυροβολεῖ Ἕλληνες στρατιῶτες στό ἐπεισόδιο τοῦ Ἕβρου τόν Φεβρουάριο τοῦ 2020…

– Ὅταν οἱ Τοῦρκοι ἔχουν ἀναπτύξει τόν μεγαλύτερο ἀποβατικό ναυτικό στόλο στό Αἰγαῖο.

Καί ὅταν ἐπιμένουν ὅτι ἑλληνικά κατοικημένα νησιά εἶναι δικά τους, ὑπάρχει ἀμφιβολία γιά τό ἄν δικαιοῦται ἤ ὄχι ἡ Ἑλλάς νά ἐπικαλεῖται τό δικαίωμα τῆς νόμιμης ἄμυνας τοῦ ΟΗΕ καί νά ὀχυρώνει τά νησιά; Ὑπάρχουν ἀφελεῖς στήν Ἀθήνα πού πιστεύουν ὅτι, ἄν ὑποχωρήσει 200 ἕως 400 μίλια στήν τουρκική ἐνδοχώρα ἡ Στρατιά τοῦ Αἰγαίου, ἐκλείπει ὁ κίνδυνος καί μποροῦμε νά ἀφήσουμε τά νησιά στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ;

Καί ἡ ὀχύρωση τῶν νησιῶν καί ἡ ὑπεράσπιση τῆς κυριαρχίας τους εἶναι, λοιπόν, δικαίωμά μας. Κυριαρχικό δικαίωμα. Καί σέ ὅσους λένε ὅτι «ἀφοῦ ἔχουμε δίκαιο, γιατί τότε φοβόμαστε τό Διεθνές Δικαστήριο;», ἡ ἀπάντηση εἶναι ἡ ἑξῆς: Κανείς δέν θέτει δικαίωμα πού τοῦ ἀνήκει εἴτε αὐτό λέγεται κυριαρχία εἴτε ὀχύρωση νήσων στήν κρίση τρίτων. Καί μόνη ἡ ἀπόφαση νά τεθεῖ πρός κρίση ἀνοίγει τήν πόρτα τῆς ἀμφισβήτησης καί τῆς διεκδίκησης. Ὅταν λές ὅτι δέν ἔχω πρόβλημα νά κρίνετε ὅτι εἶναι δικό μου αὐτό πού εἶναι δικό μου, ἀνοίγεις τόν Ἀσκό τοῦ Αἰόλου. Κανένα δυτικό κράτος δέν ἔκανε ποτέ κάτι παρόμοιο, γιά νά τό κάνουμε ἐμεῖς.

Υ.Γ: Μέ τό κρίσιμο θέμα τῶν χωρικῶν ὑδάτων –δέν γίνεται νά πᾶμε στήν Χάγη γιά ὁριοθέτηση μέ 6 μίλια– θά ἀσχοληθοῦμε σέ ξεχωριστό σημείωμα».

Αὐτά γράφαμε τότε. Δυστυχῶς, παραμένουν ἐπίκαιρα. Οἱ πολιτικοί ἀρχηγοί χρωστοῦν ξεκάθαρες ἀπαντήσεις στήν προεκλογική περίοδο ἀντί νά τσακώνονται σάν μικρά παιδιά γιά τά λοῦμπεν ψηφοδέλτιά τους.