Τό πένθος ταιριάζει στήν Δημοκρατία

Τό ναυάγιο τοῦ πολιτικοῦ κόσμου: Ἀκυρώθηκε ἡ τηλεμαχία μέ ἄλλοθι τήν τραγωδία τῆς Πύλου – Τεράστια ἐρωτήματα γιά τούς χειρισμούς τοῦ Λιμενικοῦ

EINAI AKATANOHTH γιά τούς περισσότερους Ἕλληνες ἡ ἀπόφασις τῆς ὑπηρεσιακῆς Κυβερνήσεως γιά κήρυξη τριημέρου ἐθνικοῦ πένθους γιά τό πολύνεκρο ναυάγιο στά ἀνοικτά τῆς Πύλου.

Πολλοί οἱ νεκροί πράγματι, ἀλλά οὐδείς ἐξ αὐτῶν Ἕλλην, τό δέ ναυάγιο ἐσημειώθη σέ διεθνῆ ὕδατα. Ἁπλῶς ἦταν σέ περιοχή εὐθύνης τῆς Ἑλλάδος ὅσον ἀφορᾶ στήν ἔρευνα καί διάσωση. Δέν μποροῦμε νά πιστέψουμε ὅτι τήν ἀπόφαση γιά τήν κήρυξη τοῦ πένθους τήν ἔλαβε μόνος του ὁ ὑπηρεσιακός Πρωθυπουργός κ. Ἰωάννης Σαρμᾶς.

Θεωροῦμε βέβαιον ὅτι θά ἐπικοινώνησε μέ περισσοτέρους τοῦ ἑνός πολιτικούς ἀρχηγούς πρίν προβεῖ στήν ἀνακοίνωση τῆς ἀποφάσεώς του. Ἴσως μάλιστα νά ἔγινε κατά τρόπον ἀντίστροφο. Ἴσως δηλαδή κάποιος ἐκ τῶν ἀρχηγῶν τῶν μεγάλων κομμάτων νά ἀνέλαβε τήν πρωτοβουλία νά ζητήσει τήν κήρυξη τριημέρου πένθους.

Διότι ἐν τέλει, μόνον τά κόμματα ἐπωφελοῦνται ἀπό τήν ἀπόφαση αὐτή. Ἔχουν κατ’ ἀρχήν τριήμερη ἀναστολή τῶν ὑποχρεώσεών τους στό πλαίσιο τῆς διεξαγωγῆς τῆς πλέον βαρετῆς προεκλογικῆς ἐκστρατείας τῶν τελευταίων δεκαετιῶν. Ἀντί περιοδειῶν, ἐμφανίσεων, ὁμιλιῶν καί ὑποσχέσεων, τελοῦν σέ τριήμερες διακοπές.

Στό τριήμερο αὐτό θά ἔπεφτε καί τό περίφημο ντημπαίητ. Θά ἔπρεπε νά εἶχε γίνει χθές. Ὅμως ἀκυρώθηκε. Ἡ λογική θά ἔλεγε νά ἀναβληθεῖ. Τήν Κυριακή τό πένθος θά ἔχει λήξει. Γιατί λοιπόν νά μήν γίνει τότε (ἤ ἔστω τήν Δευτέρα) ἡ τηλεμαχία τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν; Καί νά θυμίσουμε ὅτι πρόκειται γιά δεύτερη ἀκύρωση. Πρό τῶν ἐκλογῶν τοῦ Μαρτίου οἱ ἀρχηγοί εἶχαν συμφωνήσει σέ ἕνα ντημπαίητ μέ συμμετοχή τῶν δύο μεγαλυτέρων, τοῦ κ. Μητσοτάκη καί τοῦ κ. Τσίπρα, καί ἕνα «κλασσικό» μέ ὅλους τούς πολιτικούς ἀρχηγούς. Τό πρῶτο εἶχε ἤδη ἀκυρωθεῖ μέ αἰτιολογία τήν μεγάλη διαφορά ποσοστῶν τῆς Νέας Δημοκρατίας ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ. Καί ὁ κ. Τσίπρας δέν εἶπε λέξη. Ὡσάν νά εἶχε ἀναγνωρίσει ἤδη τήν ἧττά του. Τώρα ἀκυρώνεται καί τό «κανονικό» ντημπαίητ.

Καί ὁ μόνος πού ἄρθρωσε μιά φωνή διαμαρτυρίας κατηγορῶντας τά μεγάλα κόμματα γιά ἀλαζονεία ἦταν ὁ κ. Κυριάκος Βελόπουλος. Οὐδείς ἄλλος.

Καί τοῦτο μᾶς δημιουργεῖ τό ἐρώτημα, μήπως πέραν τῆς ἀνάγκης τριημέρου προεκλογικῆς χαλαρώσεως ὑπῆρξαν καί ἄλλοι λόγοι πού ὑπηγόρευσαν τήν ἀκύρωση; Μήπως τό μεγαλύτερο μέρος ἑνός ντημπαίητ, μόλις τρεῖς ἡμέρες μετά τό πολύνεκρο ναυάγιο, θά ἐπικεντρώνετο σέ αὐτό, ὁπότε θά ἐτίθεντο ἐρωτήσεις πού θά ἔκαναν τούς πολιτικούς ἀρχηγούς νά αἰσθανθοῦν ἄβολα; Καί ὁ κ. Μητσοτάκης καί ὁ κ. Τσίπρας ἔχουν στό περιβάλλον τῶν συνεργατῶν τούς ἀξιολόγους ναυάρχους. Προφανῶς καί θά τούς συμβουλεύθηκαν, καί ἴσως αὐτά πού ἄκουσαν νά μήν ἦσαν ἀκριβῶς αὐτά πού περίμεναν. Καί ἔτσι κατέληξαν, κατά τρόπον «εὐαγγελικό», στήν ἀπόφαση «ἀπελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τό ποτήριον τοῦτο»! Οὐδέν ὅμως ἀπέρχεται ἐπί τοῦ σταυροῦ τῆς πολιτικῆς, ὁπότε οἱ ἀρχηγοί τῶν κομμάτων θά βροῦν πολύ σύντομα μπροστά τους τά ἐρωτήματα πού θέλουν τώρα νά ἀποφύγουν.

Διότι καλῶς ἤ κακῶς, ἀπό ὅποια πλευρά καί ἄν τό δεῖ κανείς, ἀνακύπτουν ἐρωτήματα ὄχι μόνον ὡς πρός τό πῶς διαχειρίζεται τό ἑλληνικό Κράτος καταστάσεις κρίσεως, ἀλλά γενικώτερα ὡς πρός τήν προετοιμασία καί τήν ἀντίληψη τῶν ὑπηρεσιῶν μας γιά τέτοιες καταστάσεις.

Ἁπλό παράδειγμα ἡ ἀνάρτησις τοῦ Ὑπουργείου Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς, τό ὁποῖον ἀφ’ ἑνός ἐπαίρεται γιά τήν ἐπιτυχῆ ἐπιχείρηση διασώσεως πού σημαίνει τήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἔργου τῶν διακινητῶν καί τήν ἐγκατάσταση τῶν μεταναστῶν στήν Ἑλλάδα (κατ’ ἀρχήν στήν Μαλακάσα) καί ἀφ’ ἑτέρου ὑπογραμμίζει τήν ἀνάγκη ἐξαρθρώσεως τῶν κυκλωμάτων αὐτῶν. Πρόκειται γιά ἀντίφαση γιά τήν ὁποία δέν φταίει ὁ ὑπηρεσιακός Ὑπουργός. Αὐτός οὔτε νά βελτιώσει τίς ὑπηρεσίας τοῦ ὑπουργείου μπορεῖ, οὔτε βεβαίως καί νά τίς ὑποβαθμίσει. Ὅ,τι βρῆκε θά παραδώσει.

Ἕνα ἄλλο ζήτημα ἐπί τοῦ ὁποίου πρέπει νά δοθοῦν ἀπαντήσεις, εἶναι τί ἔκαναν οἱ ἑλληνικές καί ἡ FRONTEX κατά τίς ὧρες πού προηγήθηκαν τοῦ ναυαγίου. Νά τονίσουμε ὅτι τό πλοῖο ἐκινεῖτο ἐντός τῆς περιοχῆς εὐθύνης τῆς Ἑλλάδος γιά ἔρευνα καί διάσωση. Ἐπίσης ἡ περιοχή κεῖται ἐντός τῆς ΑΟΖ τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ἔχει ὁρισθεῖ ἀπό τόν ἰσχύοντα νόμο Μανιάτη, γεγονός πού γιά συγκεκριμένα θέματα (ἁλιείας, ἐρευνῶν, ὑποθαλάσσιων ἐρευνῶν κ.λπ.) τήν θέτει στήν δικαιοδοσία τῆς Ἑλλάδος –ἀποτελεῖ δηλαδή περιοχή πού δικαιολογεῖται ἡ αὐξημένη ἐπιτήρησις τῆς ναυσιπλοΐας.

«Κάποιος» μιλοῦσε μέ τό Λιμενικό καί ἔλεγε ὅτι δέν χρειάζεται βοήθεια. Ὅμως τό πλοῖο αὐτό ἦταν νηολογημένο ὡς ἁλιευτικό, συνεπῶς θά μποροῦσαν νά εὑρεθοῦν στοιχεῖα γιά τόν ἰδιοκτήτη καί τόν κυβερνήτη του. Ἦταν ὁ κυβερνήτης του αὐτός πού μιλοῦσε μέ τό Λιμενικό; Ἔγιναν προσπάθειες ἐπικοινωνίας μέ τούς πλοιοκτῆτες;

Ἀνεζητήθη μετά ὁ κυβερνήτης, ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι μέ αὐτόν μιλοῦσε ὁ θάλαμος ἐπιχειρήσεων τοῦ Λιμενικοῦ;

Δύο σκάφη, ἕνα ἑλληνικό καί ἕνα τῆς FRONTEX, ἔπλεαν κοντά του. Ἔγινε μάλιστα κατόπτευσις μέ μή ἐπανδρωμένο ἀερόχημα. Δέν εἶδε κανείς κάτι ὕποπτο ὥστε νά ἀποφασισθεῖ ἡ πραγματοποίησις νηοψίας;

Θά σημειώσουμε μόνον ὅτι τό σκάφος ἔπλεε χωρίς σημαία. Ἄν αὐτό δέν εἶναι ἀρκετό γιά νά γίνει νηοψία, τί ἄλλο θά χρειαζόταν;