Οἱ 4 μυστικές συναντήσεις Σημίτη-Γιάννου γιά τίς φρεγάτες

Πρό τῶν συνεδριάσεων τοῦ ΚΥΣΕΑ – Ἀντίθετο τό ΓΕΝ μέ τό πρόγραμμα ἐκσυγχρονισμοῦ

ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ἀποκάλυψη κάνει σήμερα ἡ «Ἑστία» γιά τό σκάνδαλο τῶν ἐξοπλισμῶν. Ὅπως τονίζει σέ ἄρθρο του πού δημοσιεύουμε ὁ διακεκριμένος διπλωματικός ἀναλυτής καί ἐκδότης τοῦ περιοδικοῦ «Ἄμυνα & Διπλωματία» Ἀλέξανδρος Τάρκας, πρίν ἀπό τήν λήψη τῶν ἐπίμαχων ἀποφάσεων τοῦ ΚΥΣΕΑ γιά τούς ἐξοπλισμούς, μεταξύ τῶν ὁποίων καί γιά τίς φρεγάτες, προηγήθηκαν τέσσερεις μυστικές συναντήσεις-συζητήσεις μεταξύ τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ Κώστα Σημίτη καί τοῦ τότε ὑπουργοῦ Ἀμύνης Γιάννου Παπαντωνίου: Στίς 12 Φεβρουαρίου 2002, τήν 1η Αὐγούστου 2002, στίς 30 Νοεμβρίου 2002 καί στίς 30 Νοεμβρίου 2003. Ὁ κ. Σημίτης γνώριζε καί ἐνέκρινε τίς ἀποφάσεις ὥστε σήμερα νά μήν δικαιολογεῖται νά χαρακτηρίζει «ἀπαράδεκτο» τόν πρώην ὑπουργό του. Ὅπως, μάλιστα, ἀποκαλύπτει ὁ κ. Ἀλέξανδρος Τάρκας, Σημίτης καί Γιάννος ὑπό τήν πίεσιν τοῦ Καγκελλαρίου Σρέντερ ἀναθεώρησαν ἀποφάσεις καί προχώρησαν σέ κατακυρωτικές διαταγές γιά μεγάλα ἐξοπλιστικά προγράμματα ὅπως τά Leopard καί τά ὑποβρύχια! Ἐάν, λοιπόν, ὁ κ. Παπαντωνίου εἶναι πολιτικά ἔνοχος (τά λοιπά θά τά βρεῖ ἡ Δικαιοσύνη), ὁ κ. Σημίτης εἶναι πολιτικά συνένοχος. Κατά μία πληροφορία, ἐπίσης τό ΓΕΝ εἶχε ἐκφράσει ἐπιφυλάξεις τότε γιά τό πρόγραμμα τῶν φρεγατῶν. Ὅλο τό ἐνδιαφέρον ἄρθρο τοῦ κ. Τάρκα ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Ἡ ἀπόφαση προσωρινῆς κράτησης τοῦ πρώην ὑπουργοῦ Γιάννου Παπαντωνίου, ὡς ὑπόπτου φυγῆς καί τέλεσης νέων κακουργημάτων, σηματοδοτεῖ τήν ἀφετηρία ἁλυσίδας ἀποκαλύψεων πού θά κρατήσουν ἐπί μακρόν.

Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ἐπειδή εἶναι ἀμφίβολο ὅτι ὁ κ. Παπαντωνίου θά δεχθεῖ νά χρεωθεῖ μόνον ὁ ἴδιος ὅλες τίς ἁμαρτίες τοῦ ἐξοπλιστικοῦ προγράμματος τῆς κυβέρνησης Σημίτη, οἱ ὁποῖες εἶχαν τήν ἔγκριση τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τοῦ πολυμελοῦς Κυβερνητικοῦ Συμβουλίου Ἐξωτερικῶν καί Ἄμυνας (ΚΥΣΕΑ). Ἐπιπλέον, ἐπειδή τό σήμερα ἐρευνώμενο πρόγραμμα, τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ τῶν φρεγατῶν “τύπου S”, εἶχε συμβατική τιμή “μόλις” 381,57 ἑκατομμυρίων εὐρώ, δηλαδή λιγότερο ἀπό τό 10% τοῦ συνόλου συμβολαίων τῆς περιόδου Ὀκτωβρίου 2001-Μαρτίου 2004, ἀρχικῆς ἀξίας ἄνω τῶν 4,11 δισεκατομμυρίων εὐρώ (ἀγορά μεταφορικῶν ἑλικοπτέρων NH-90, ἁρμάτων μάχης Leopard-2HEL, ἐπιθετικῶν ἑλικοπτέρων Apache-AH64D καί ἐκσυγχρονισμοῦ τριῶν ὑποβρυχίων κλάσης “Ποσειδῶν”). Πρόκειται γιά τά προγράμματα πού περιλαμβάνονταν στήν ποινική δικογραφία πού εἶχε ἀποσταλεῖ στή Βουλή τό 2015 ἀνεξάρτητα ἀπό τήν τότε ταυτόχρονη ἔναρξη ἐρευνῶν καί ἀπό τούς οἰκονομικούς εἰσαγγελεῖς.

Παράλληλα, στό πολιτικό καί δικαστικό ἐπίπεδο εἶναι σαφές ὅτι στήν περίπτωση Παπαντωνίου ὁ πρώην πρωθυπουργός Κων. Σημίτης δέν μπορεῖ νά ἀκολουθήσει τήν τακτική τῆς περίπτωσης Τσοχατζόπουλου. Μόνον σέ μία ἀπό τίς πολλές ὑποθέσεις τοῦ ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Ἄμυνας τῆς περιόδου Σεπτεμβρίου 1996-Ὀκτωβρίου 2001 καί μόνον στό Ἐφετεῖο ὁ κ. Σημίτης κατέθεσε ὅτι ὁ χρηματισμός Τσοχατζόπουλου δέν μποροῦσε νά συσχετιστεῖ μέ τίς νόμιμες ἀποφάσεις τοῦ ΚΥΣΕΑ καί τίς θεμελιωμένες εἰσηγήσεις τῶν Γενικῶν Ἐπιτελείων.

Ὅμως, γιά ὅσους παρακολουθοῦν ἐπί μακρόν τά ζητήματα τοῦ ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἄμυνας καί τό σχετικό διπλωματικό καί οἰκονομικό παρασκήνιο τῶν ἐξοπλιστικῶν προγραμμάτων, ἡ περίπτωση Παπαντωνίου εἶναι πολύ διαφορετική γιά τούς ἑξῆς λόγους:

• Πρώτον, ὅλα –ἀνεξαιρέτως– τά ὑπογραφέντα συμβόλαια τῆς περιόδου 2001-2004 δέν εἶχαν ἐγκριθεῖ ἁπλῶς ἀπό τό ΚΥΣΕΑ, ἀλλά εἶχαν ἐξεταστεῖ λεπτομερειακά καί προ-εγκριθεῖ ἀπό τόν τότε Πρωθυπουργό σέ μακρᾶς διάρκειας συναντήσεις μέ τόν τότε ὑπουργό Ἐθνικῆς Ἄμυνας, πρίν ὑποβληθοῦν στίς ἐπίσημες συνεδριάσεις μέ τά ἄλλα μέλη τῆς κυβέρνησης. Πρόκειται, σύμφωνα μέ τόν ἀδόκιμο ὅρο, γιά τέσσερα “προ-ΚΥΣΕΑ” μέ συναντήσεις τῶν κυρίων Σημίτη καί Παπαντωνίου στίς 12 Φεβρουαρίου 2002, 1η Αὐγούστου 2002, 20 Νοεμβρίου 2002 καί 4 Νοεμβρίου 2003. Ἀσφαλῶς, πέραν αὐτῶν τῶν τεσσάρων “προ-ΚΥΣΕΑ”, ὑπῆρχε καί πλῆθος ἄλλων συναντήσεών τους.

• Δεύτερον, ὁ κ. Σημίτης εἶναι γνωστό ὅτι ἀκόμα καί τήν περίοδο πού “ἀναγκαζόταν” νά διατηρεῖ ἰσορροπίες μέ τήν ἀνάθεση τοῦ ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἄμυνας στόν ἐσωκομματικό του ἀντίπαλο Α. Τσοχατζόπουλο, παρακολουθοῦσε τούς ἡμεδαπούς καί ἀλλοδαπούς ἀνταγωνισμούς γύρω ἀπό τά ἐξοπλιστικά προγράμματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ στάση του ἔναντι τῶν παρεμβάσεων τῆς Ἀμερικανίδας ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Μ. Ὀλμπράιτ καί τοῦ Γερμανοῦ καγκελάριου Χ. Κόλ, πρίν καί μετά τήν ἀνάθεση τοῦ συμβολαίου ἐκσυγχρονισμοῦ τῶν ἀεροσκαφῶν F-4 τό 1997. Λίγο ἀργότερα, τόν Ἰούλιο τοῦ 1998, ὁ κ. Σημίτης εἶχε ἀναθέσει στόν στρατιωτικό του σύμβουλο, ὑποπτέραρχο Ἀθ. Γεωργούδη, νά συνοδεύσει τόν Α. Τσοχατζόπουλο σέ ταξίδι του στίς ΗΠΑ καί νά παρακολουθήσει τίς ἐκεῖ συναντήσεις του. Σύμφωνα μέ τό παρασκήνιο τῆς ἐποχῆς, ὁ κ. Σημίτης ἀγανάκτησε, ὅταν διάβασε τήν ἄτυπη “ἔκθεση Γεωργούδη” μέ τήν περιγραφή τῶν κινήσεων Τσοχατζόπουλου. Πρέπει νά σημειωθεῖ ὅτι ὁ διευθυντής τοῦ Γραφείου Πρωθυπουργοῦ Ν. Θέμελης καί ὁ Ἀθ. Γεωργούδης συνέχισαν, στό πλαίσιο τῶν ὑπηρεσιακῶν καθηκόντων τους, νά ἐνημερώνουν τόν κ. Σημίτη καί τήν περίοδο Παπαντωνίου. Δυστυχῶς, δέν μποροῦν νά συνεισφέρουν σήμερα στήν ἀποκάλυψη λεπτομερειῶν, καθώς ἀπεβίωσαν, ἀντίστοιχα, τό 2011 καί τό 2012.

• Τρίτον, τό Φεβρουάριο τοῦ 2001 ὁ κ. Σημίτης καί ὁ κ. Παπαντωνίου, ὑπό τήν ἰδιότητα ἀκόμα τοῦ ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Οἰκονομίας καί Οἰκονομικῶν, εἶχαν συναποφασίσει τήν ἐπ’ ἀόριστο ἀναβολή τῆς οἰκονομικῆς διαπραγμάτευσης μέ τήν κοινοπραξία τῶν μαχητικῶν Eurofighter γιά τά ὁποῖα ὑπῆρχε καταρχήν ἀπόφαση τοῦ ΚΥΣΕΑ. Ἀκριβῶς ἕνα χρόνο ἀργότερα, τό Φεβρουάριο 2002, οἱ κύριοι Σημίτης καί Παπαντωνίου (ὡς ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἄμυνας πλέον) κρίνουν πάλι ἀπαραίτητη τήν ἀναβολή λήψης ἀποφάσεων γιά τά ἅρματα μάχης καί τά ὑπόλοιπα λεγόμενα “ὥριμα πρός ὑπογραφή” ἐξοπλιστικά προγράμματα, καθώς ἡ οἰκονομία (ἐνόψει τοῦ τεράστιου κόστους τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων) δέν ἄντεχε τήν προϋπολογισμένη δαπάνη τῶν 2,93 δίς εὐρώ. Εἶχε ἄλλωστε μόλις προηγηθεῖ τό σχεδόν ἰσόποσο (2,8 δισ.) swap τῆς κυβέρνησης Σημίτη μέ τή GoldmanSachs γιά τό ἑλληνικό χρέος.

• Τέταρτον, στό πλαίσιο συνομιλίας μέ τόν Γερμανό καγκελάριο Γκ. Σρέντερ στό Βερολῖνο τό Νοέμβριο 2002, ὁ Πρωθυπουργός ἀνέφερε ὅτι λόγω τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων εἶναι ἀδύνατη ἡ δέσμευσή του γιά τό Eurofighter, ἀλλά σύντομα θά ἐξεταζόταν ἡ δυνατότητα ἐκταμιεύσεων γι’ ἄλλα ἐκκρεμῆ προγράμματα γερμανικοῦ ἐνδιαφέροντος, ὅπως τά Leopard καί τά ὑποβρύχια. Λίγο μετά, τό Μάρτιο τοῦ 2003, οἱ κ.κ. Σημίτης καί Παπαντωνίου μεταβάλουν ξαφνικά τίς δύο ἀποφάσεις τους (Φεβρουαρίου 2001 καί 2002) περί συγκράτησης δαπανῶν, ἐγκρίνοντας τήν ἔκδοση τῶν τελικῶν “κατακυρωτικῶν διαταγῶν” γιά τά μεγάλα ἐξοπλιστικά προγράμματα, καθώς καί γιά τό συμβόλαιο ἀσφαλείας τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων μέ τή SAIC (ἄνω τῶν 650 ἑκατ. εὐρώ) τόν Ἰούνιο 2003); Ὅπως ἔχει ἀποκαλυφθεῖ στό παρελθόν, ἐνδεικτικό τῆς ἄμεσης παρακολούθησης, π.χ. τοῦ προγράμματος τῶν ἁρμάτων μάχης ἀπό τόν κ. Σημίτη, εἶναι ὅτι, λίγες μέρες μετά τήν ἀπόφαση γιά τά Leopard, εἶχε ἀποστείλει ἐπιστολή στόν Γάλλο πρωθυπουργό Ζάν-Πιέρ Ραφαρέν στήν ὁποία ἐξηγοῦσε τό ἑλληνικό σκεπτικό καί διαβεβαίωνε πώς θά προτιμηθοῦν γαλλικά συστήματα, μέ τήν πρώτη εὐκαιρία, σέ ἄλλο πρόγραμμα.

Ἀσφαλῶς, βάσει ὅλων τῶν προαναφερθέντων, δέν ἀρκεῖ ἡ (ἀνεπίσημη) ἐξομολόγηση τοῦ κ. Σημίτη ὅτι “στεναχωριέται” καί ἦταν “ἀπαράδεκτοι” οἱ δύο ὑπουργοί του. Ὁ κ. Σημίτης, ἄν καί ἀπό τούς πιό συγκροτημένους πολιτικούς τῆς Μεταπολίτευσης, δέν εἶχε καταφέρει νά ἀντιληφθεῖ τίποτα παρά τήν τόσο στενή παρακολούθηση τοῦ Α. Τσοχατζόπουλου καί τήν τόσο στενή συνεργασία μέ τόν Γ. Παπαντωνίου;».