«Ἔχασε ὕψος» στήν Τουρκία ἀλλά τόν κρατᾶ ὄρθιο ὁ Λευκός Οἶκος

Τί κρύβεται πίσω ἀπό τήν ξαφνική πρόσκληση τοῦ ἄλλοτε «μαύρου προβάτου» τῆς Δύσεως Ταγίπ Ἐρντογάν στήν Ἀμερική γιά ἀναβαθμισμένη συνάντηση μέ τόν Πρόεδρο Μπάιντεν – Ποῦ «σκόνταψε» ἡ πρόσκλησις τοῦ Ἕλληνος Πρωθυπουργοῦ – Ἀνησυχητική ἐξέλιξις γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα ἡ ἐπαναπροσέγγισις ΗΠΑ-Τουρκίας

ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν ἦταν εἰλικρινής. «Χάσαμε ὕψος» παρεδέχθη, ἐνῷ ἡ καταμέτρησις τῶν ψήφων τῶν δημοτικῶν ἐκλογῶν τῆς περασμένης Κυριακῆς ἦταν ἀκόμη σέ ἐξέλιξη.

Πράγματι τό κόμμα τοῦ Ἐρντογάν «κόντυνε». Δέν εἶναι μόνον ἡ ἀπώλεια τῶν τριῶν μεγάλων δήμων τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Ἀγκύρας καί τῆς Σμύρνης, ἀλλά καί ὁ περιορισμός τῶν συνολικῶν ποσοστῶν τοῦ κόμματος τοῦ Τούρκου Προέδρου στό 35,5% ἔναντι τοῦ 37,7% τοῦ Ρεπουμπλικανικοῦ (κεμαλικοῦ) κόμματος, τό ὁποῖο πλέον εἶναι ἡ πρώτη πολιτική δύναμις στήν Τουρκία. Νά σημειωθεῖ ὡς πρός τά καθ’ ἡμᾶς ἡ ἄνοδος τῶν κεμαλιστῶν δέν εἶναι καί ἡ πλέον θετική ἐξέλιξις γιά τήν Ἑλλάδα, καθώς ἀνέκαθεν ἦσαν σκληρώτεροι καί ἐξ ἴσου διεκδικητικοί ἔναντι τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων μας.

Ἐν πάσῃ περιπτώσει, τό ἐκλογικό ἀποτέλεσμα τῆς Κυριακῆς δέν σημαίνει ὅτι ἐπέρχεται τό πολιτικό τέλος τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν, ὅπως ἔχουν σπεύσει νά προαναγγείλουν κάποιοι πολιτικοί ἀναλυτές ἀνά τόν κόσμο. Μία ἐκτίμησις πού μᾶλλον ἀπό κεκτημένη ταχύτητα προέρχεται, δεδομένου ὅτι μέχρι πρό τινος ὁ Πρόεδρος τῆς Τουρκίας ἦταν τό «μαῦρο πρόβατο» γιά τήν Δύση. Δέν εἶναι πλέον, ἀλλά δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού σημαντικές πολιτικές ἀλλαγές στό διεθνές σκηνικό γίνονται ἀντιληπτές μέ «διαφορά φάσεως». Ἀκόμη καί ἀπό τούς θεωρουμένους ὡς εἰδικούς.

Ἐν προκειμένῳ, τό …ὕψος τοῦ Ταγίπ Ἐρντογάν ἀνέλαβαν νά τό ἀποκαταστήσουν οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες. Ἤδη πρό τῶν δημοτικῶν ἐκλογῶν τῆς παρελθούσης Κυριακῆς εἶχε γίνει γνωστό ὅτι στίς 9 Μαΐου ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος θά μεταβεῖ στήν Οὐάσιγκτων, ὅπου θά γίνει δεκτός στόν Λευκό Οἶκο καί θά ἔχει συνομιλίες μέ τόν Τζό Μπάιντεν. Εἶναι ἡ πρώτη –καί ἀρκετά σημαδιακή– ἐπίσκεψις τοῦ Ἐρντογάν στίς ΗΠΑ μετά τό 2019, ὁπότε εἶχε γίνει δεκτός ἀπό τόν τότε Πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ. Ἔκτοτε, ἡ στάσις τῆς Τουρκίας στό οὐκρανικό καί ἡ ἀντίδρασίς της στήν ἔνταξη τῆς Σουηδίας καί τῆς Φινλανδίας στήν Ἀτλαντική Συμμαχία, ἐπέφεραν ψυχρότητα στίς σχέσεις μέ τήν Οὐάσιγκτων. Ψυχρότητα τήν ὁποία ἡ ἀμερικανική διπλωματία, συνεπικουρουμένη ἀπό τόν ΓΓ τοῦ ΝΑΤΟ Γένς Στόλτενμπέργκ, πάσχιζε νά ξεπεράσει. Ἐν τέλει, ἀφοῦ διαπραγματεύθηκε σκληρά τήν θέση του, ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος ἐπανῆλθε στήν «σωστή πλευρά» παίρνοντας σάν ἀντάλλαγμα ὄχι μόνον τά ὁπλικά συστήματα πού διεκδικοῦσε ἡ χώρα του, ἀλλά καί μιά πρόσκληση γιά ἀναβαθμισμένη συνάντηση μέ τόν Τζό Μπάιντεν. Ἡ ἀμερικανική Κυβέρνησις ἐπιδιώκει νά διατηρήσει τήν ἐπιρροή της, στήν Ἄγκυρα, ὄχι μόνον γιά νά τήν ἀξιοποιήσει ὡς πρός τήν Οὐκρανία, ἀλλά καί γιά νά ἐκμεταλλευθεῖ τίς σχέσεις της μέ τούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι τήν ἴδια στιγμή ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ὑπεχρεώθη νά ἀναβάλει τήν ἐπίσκεψή του στήν Οὐάσιγκτων, καθώς, συμφώνως πρός πληροφορίες, δέν θά εἶχε τό πρόγραμμα τό ὁποῖο ἐπιθυμοῦσε, ἀλλά μᾶλλον μιά χλιαρή ὑποδοχή, ὄχι ἀνάλογη πρός τήν πολιτική τοῦ νά ἀποδέχεται ἄνευ ὅρων ὅλα τά αἰτήματα τῶν ΗΠΑ καί τοῦ ΝΑΤΟ.

Ἡ σύγκρισις τῆς στάσεως τῶν ΗΠΑ ἀπέναντι στήν Ἑλλάδα καί τήν Τουρκία δέν εἶναι ἰδιαίτερα εὐχάριστη. Πόσῳ μᾶλλον πού κάποιοι κύκλοι καλλιεργοῦσαν τήν ἐντύπωση, ὅτι ὁ Τράμπ ἦταν ὁ φιλότουρκος στίς ΗΠΑ, ὁ δέ Μπάιντεν διέκειτο θετικά πρός τήν Ἑλλάδα. Ἐν τέλει ὅμως ὁ σημερινός Ἀμερικανός Πρόεδρος εἶναι αὐτός πού κρατεῖ τόν Ἐρντογάν ὄρθιο παρά τήν ἐκλογική μείωσή του.