Ποιοί πρέσβεις παρέστησαν στήν χθεσινή ὁρκωμοσία τοῦ Ρώσσου Προέδρου – Οἱ φιλοδοξίες τῆς Γαλλίας νά ἀναλάβει μεσολαβητικό ρόλο καί ἡ παρουσία τῆς πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος
Η ΕΙΔΗΣΙΣ δέν εἶναι ὅτι ὁ Πρόεδρος Πούτιν ὁρκίσθηκε χθές γιά τήν πέμπτη θητεία του στό ἀνώτατο ἀξίωμα τῆς χώρας του. Ἐπρόκειτο ἄλλως τε γιά τήν τυπική ἐπισφράγιση τῆς σαρωτικῆς νίκης τήν ὁποία εἶχε καταγάγει στίς τελευταῖες ἐκλογές πού διεξήχθησαν ἀπό τίς 15 ἕως τίς 17 Μαρτίου. Τό θέμα εἶναι ὅτι οἱ εὐρωπαϊκές χῶρες, γιά μίαν ἀκόμη φορά, ἐπαρουσιάσθησαν διηρημένες. Πέντε πρέσβεις χωρῶν μελῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως (μεταξύ τῶν ὁποίων καί τῆς Ἑλλάδος) παρέστησαν στήν τελετή, ἐνῷ οἱ ὑπόλοιποι ἠκολούθησαν τό παράδειγμα τῶν ἀγγλοσαξωνικῶν κρατῶν καί ἀπουσίασαν ἐπιδεικτικῶς.
Εἰδικώτερα, μαζί μέ τόν Γάλλο πρέσβυ, στήν ὁρκωμοσία τοῦ Βλαντιμήρ Πούτιν παρηυρέθησαν οἱ πρέσβεις τῆς Ἑλλάδος, τῆς Κύπρου, τῆς Μάλτας, τῆς Σλοβακίας καί τῆς Οὑγγαρίας.
Ἡ εἰκόνα αὐτή ἀναδεικνύει τήν ἀνυπαρξία κοινῆς εὐρωπαϊκῆς πολιτικῆς, ἀλλά στήν σημερινή συγκυρία τῆς –ὑποτίθεται– καθολικῆς ἀντιδράσεως τῆς Δύσεως στήν Ρωσσία μετά τήν εἰσβολή στήν Οὐκρανία, δεικνύει ρήξη τοῦ μετώπου τῶν δυτικῶν κρατῶν. Εἶναι μάλιστα χαρακτηριστικό ὅτι ἡ Γαλλία ἐπέλεξε νά παρίσταται ὁ πρέσβυς της, παρά τό γεγονός ὅτι ἡ ἀντιρωσσική ρητορική τοῦ Προέδρου Ἐμμανυέλ Μακρόν κλιμακώνεται τίς τελευταῖες ἡμέρες μέ προαναγγελία ἀκόμη καί τῆς ἀποστολῆς Γάλλων στρατιωτικῶν γιά νά ἐνισχύσουν τήν Οὐκρανία. Σέ ἕνα τέτοιο περιβάλλον ἐντάσεων, ἡ ἀπόφασις αὐτή τῆς γαλλικῆς διπλωματίας δέν μπορεῖ νά ἀποδοθεῖ ἁπλῶς σέ λόγους ἁβρότητος. Εἶναι προφανές ὅτι τό Παρίσι δέν θέλει νά κατεδαφίσει τίς γέφυρες μέ τήν Μόσχα, προσβλέποντας σέ μιά συμβιβαστική προσέγγιση πού δέν πρέπει νά τοποθετεῖται πολύ μακρυά χρονικῶς. Ἐν ὀλίγοις, ἡ Γαλλία διαβλέπει τήν ἀνάγκη γιά διαπραγματεύσεις πολύ σύντομα καί κρατᾶ ἀνοικτή τήν δυνατότητα νά ἀναλάβει πρωτοβουλίες ὅταν οἱ συνθῆκες τό ἐπιτρέψουν ἤ μᾶλλον ὅταν οἱ συνθῆκες τό ἐπιβάλλουν.
Ἀνάλογο ρόλο δέν μπορεῖ νά διεκδικήσει βεβαίως ἡ Ἑλλάς, μετά τήν στάση ἀπολύτου στηρίξεως στήν Οὐκρανία, τήν ὁποία ἔλαβε ἀπό τήν ἀρχή τοῦ πολέμου, καί θά θεωρήσουμε λοιπόν ὅτι ἡ παρουσία τῆς Ἑλληνίδος πρέσβεως στήν τελετή ἀποδίδεται σέ διπλωματική ἁβρότητα τήν ὁποία θεωροῦμε ἐπιβεβλημένη, ἄν καί δέν ἀρκεῖ γιά νά ἀποκατασταθοῦν ἰσορροπίες στίς ἑλληνο-ρωσσικές σχέσεις. Καί πρίν ἐγείρει κανείς τό ἐρώτημα ἄν ἔπρεπε ἡ Ἑλληνίς πρέσβυς νά εἶναι παροῦσα στήν τελετή καί κυρίως πρίν κάποιος ἐπικρίνει τήν παρουσία της, θά συνιστούσαμε νά κατευθύνει τά πυρά του πρός τήν Ἄγκυρα. Πού σέ ἀντίθεση μέ τήν Ἑλλάδα, διατηρεῖ στενές φιλικές σχέσεις μέ τήν Μόσχα, χωρίς ὅμως νά μπορεῖ νά παίξει ἕναν μεσολαβητικό ρόλο, ἀνάλογο μέ αὐτόν πού φιλοδοξεῖ νά ἀναλάβει ἡ Γαλλία.
Δέν εἶναι τυχαῖο ἐξ ἄλλου ὅτι κατά τήν ὁμιλία του ὁ Βλαντιμήρ Πούτιν ἐτόνισε ὅτι ἡ Ρωσσία δέν ἀποκλείει τόν διάλογο μέ τήν Δύση, ὅμως αὐτός πρέπει νά γίνεται ἐπί ἴσοις ὅροις, ἐνῷ δέν παρέλειψε νά ἀναφέρει ὅτι ἡ χώρα του εἶναι ἀνοικτή νά ἀναπτύξει σχέσεις μέ ἄλλες χῶρες, τίς ὁποῖες περιέγραψε ὡς τήν «παγκόσμια πλειοψηφία». Ὅμως ὑπεσχέθη στούς Ρώσσους ὅτι θά νικήσουν «μαζί» καί θά βγοῦν πιό «ἰσχυροί» ἀπό μιά «δύσκολη περίοδο», ἐννοῶντας βεβαίως τόν πόλεμο στήν Οὐκρανία. «Εἴμαστε ἕνας ἑνωμένος καί μεγάλος λαός, καί μαζί θά ξεπεράσουμε κάθε ἐμπόδιο. Μαζί θά νικήσουμε» κατέληξε.
Μ.Η.Τ. 232122