Οἱ Τσοχατζόπουλοι τοῦ μέλλοντος

ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ πέρασε σχεδόν ἀπαρατήρητο ὡς ἀντιπαράθεση ρουτίνας.

Ἀλλά δέν ἦταν. Ἀναφερόμαστε στήν ἆρον ἆρον φυγή τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἀπό τήν πρό ἡμερησίας διατάξεως συζήτηση τῆς Βουλῆς ὅταν ὁ Πρόεδρος τῆς «Ἑλληνικῆς Λύσης» Κυριάκος Βελόπουλος ἄρχισε νά θίγει μέ ἔνταση τό ζήτημα τῆς διαφθορᾶς στίς ἐφορίες. Ὅση ὥρα μιλοῦσε στό βῆμα ὁ Μακεδών πολιτικός, ἀκούγονταν φωνές ἀπό τό ἕδρανο τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ἀπευθυνόμενες πρός τόν κύριο Βελόπουλο, ἀλλά οὐδείς ἐδέησε νά ἀναζητήσει τά πρακτικά ἤ νά ρωτήσει καί νά μάθει ποιός ἦταν ἀκριβῶς ὁ λόγος πού ὤθησε τόν συνήθως ψύχραιμο κύριο Μητσοτάκη στίς διακοπές καί στίς διαμαρτυρίες, καθώς καί στήν ἔξοδό του ἀπό τήν αἴθουσα, μέ συνοπτικές διαδικασίες.

Μάθαμε, ἐν τέλει, πώς εἶπε πρός τόν κύριο Βελόπουλο ὅτι «εἶπες τρία ψέματα μέσα σέ δύο λεπτά.» Ἀλλά ὅταν ἀνέβηκε ξανά στό βῆμα γιά τήν δευτερολογία του, ἀπό τά τρία ψέματα πού κατηγόρησε τόν ἀντίπαλό του ὅτι εἶπε, ἀνέφερε μόνο ἕνα σχετικό γιά τόν πρόεδρο τοῦ ΣΕΒ, κύριο Δημήτρη Παπαλεξόπουλο. Τόν ὁποῖο κάλεσε μάλιστα τηλεφωνικῶς καί τόν ὑποχρέωσε νά κάνει δήλωση ἀνασκευῆς δηλώσεών του, γιά νά τήν χρησιμοποιήσει προκειμένου νά ἐνημερώσει τό σῶμα. Τακτική ἐλάχιστα κομψή ἀπέναντι τήν ἡγεσία τοῦ Συνδέσμου Ἑλληνικῶν Βιομηχανιῶν, ἡ ὁποία ἐμφανίστηκε νά κάνει δηλώσεις μετανοίας ὑπό τίς διαταγές τοῦ Πρωθυπουργοῦ.

Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ὁ κύριος Πρωθυπουργός φεύγει ἀπό τό κοινοβούλιο ὅταν ἀντιμετωπίζει δυσχέρεια νά ἀπαντήσει σέ ἕνα δύσκολο ἐρώτημα. Ἔχει ξαναφύγει τό 2023 ὅταν δυσκολεύτηκε νά ἀπαντήσει σέ ἐρωτήματα τοῦ τότε ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως Ἀλέξη Τσίπρα γιά τίς ὑποκλοπές καί γιά τίς παρακολουθήσεις τῶν ὑπουργῶν του καί τῶν ἀρχηγῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ἡ φυγή εἶναι μία εὔκολη ὑπόθεση πού σέ προστατεύει ἀπό τά χειρότερα, ἀλλά δέν εἶναι καί ἔνδειξη ἡγετικότητας. Σέ κάθε περίπτωση ὀφείλει κανείς νά διερευνήσει τί εἶναι αὐτό πού ὠθεῖ κάποιον νά σηκωθεῖ καί νά φύγει ἀπό μία συντεταγμένη συζήτηση στό κοινοβούλιο. Γιά νά τό ἀντιληφθοῦμε θά πρέπει νά θυμηθοῦμε ὅτι ἡ ἔρευνα πού ἔγινε εἰς βάρος τῶν ἐφοριακῶν τῆς Χαλκίδας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν βραβευτεῖ κατ’ ἐπανάληψη ἀπό ὑπουργούς τῆς Νέας Δημοκρατίας, ἄρχισε μετά ἀπό ὁρισμένες καταγγελίες ἐπιχειρηματιῶν στήν δικαιοσύνη. Ἄν ἕνας αὐτόνομος θύλακας μέσα στήν δημόσια διοίκηση κάνει τοῦ κεφαλιοῦ του καί διαφθείρεται, τότε οἱ καταγγελίες ὁμάδας ἐπιχειρηματιῶν δέν ἔχουν πολιτική προέκταση. Τό γεγονός εἶναι μέν ἀξιοσημείωτο ἀλλά πάντως μεμονωμένο.

Ἄν ὅμως διαμορφώνεται γενική πεποίθηση διαφθορᾶς καί καταργήσεως τοῦ ἀνταγωνισμοῦ μέσα στόν ἐπιχειρηματικό κλάδο, ἰδιαίτερα στίς μεσαῖες ἐπιχειρήσεις, τότε ὑπάρχει μεῖζον πρόβλημα.

Καί ἐξηγεῖ γιατί ὁ Πρωθυπουργός ἔφυγε ἆρον ἆρον ἀπό τήν Βουλή. Γιατί δέν θέλει νά τό ἀντιμετωπίσει καί νά τό συζητήσει. Βεβαίως κάποιοι τολμηροί ὅπως ὁ Διοικητής τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος Γιάννης Στουρνάρας περιέγραψε μέ τόν τρόπο του, σέ πρόσφατη ἔκθεσή του, τό μεγάλο πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζει ἡ ἑλληνική ἀγορά, πού εἶναι στήν πραγματικότητα ἡ συρρίκνωση τοῦ ἀνταγωνισμοῦ καί ἡ καρτελοποίησή της. Ὁ περιορισμός του σέ μικρό ἀριθμό μεγάλων ἐπιχειρήσεων οἱ ὁποῖες νέμονται ὅλες τίς κρατικές προμήθειες καί δουλειές. Ἀκόμη καί τό πῶς ψηφίζονται ἀπό τό Κοινοβούλιο φωτογραφικές ρυθμίσεις πού ἱκανοποιοῦν τά ὀλιγοπώλια. Αὐτά πού ἡ ἔκθεση τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος περιγράφει κομψά, οἱ ὀργισμένοι δεξιοί κατά βάση ἐπιχειρηματίες ἰδιωτικῶς τό περιγράφουν φόρα παρτίδα, ψιθυρίζοντας Καζαντζίδη: «Τό μερτικό μου ἀπό τή χαρά μοῦ τό ’χουν πάρει ἄλλοι».

Ἡ διαφθορά δέν σταματᾶ στά ἐπίπεδα τῆς διοίκησης. Πάει καί πιό πάνω. Ἤδη αὐτό τό διάστημα ἔχουν ἀρχίσει οἱ πρῶτες ρωγμές μέ τίς καταγγελίες γιά ἀπ’ εὐθείας ἀναθέσεις στόν ΟΠΕΚΕΠΕ καί στόν τέως ΟΑΕΔ, νῦν ΔΥΠΑ. Οἱ ὁποῖες βεβαίως θάβονται ἐπιμελῶς ἀπό τίς τηλεοράσεις. Ἡ εἰκόνα πού διαμορφώνεται στήν ἀγορά εἶναι ἡ ἑξῆς: στούς ξένους παῖκτες ἔχει καταστεῖ κοινή πεποίθηση, ὅτι ἄν δέν συνεταιριστεῖς μέ κάποιον τοπικό «νονό», δέν ἔχεις καμμία τύχη σέ διαγωνισμούς τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου. Ἔχει ξανασυμβεῖ καί ἐπί Σημίτη. Στούς ἡμετέρους παῖκτες τῆς ἑλληνικῆς ἀγορᾶς ἔχει διαμορφωθεῖ ἄλλη πεποίθηση. Περιγράφονται σημεῖα καί τέρατα ἰδιωτικῶς, τά ὁποῖα κανείς μέχρι αὐτήν τήν στιγμή δέν τολμᾶ νά ξεστομίσει δημοσίως. Εἰδικῶς γιά τήν μαφιόζικη ἀπαίτηση κάποιων νά συμμετάσχουν ὡς μέτοχοι, ἄνευ καταβολῆς τιμήματος, γιά τήν ἀπόκτηση μετόχων στό μετοχικό κεφάλαιο τῶν ἐπιχειρήσεών τους. Πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι ἔχουμε ἀλλάξει πίστα. Ἀπό τόν διεφθαρμένο κρατικό καπιταλισμό ὁδηγούμαστε στόν πολιτικό κερδοσκοπικό καπιταλισμό.

Οἱ ἐπιχειρηματίες κάνουν ὑπομονή ἀκόμα. Καί δέν πράττουν ὅ,τι ἔπραξαν οἱ συνάδελφοί τους στήν Χαλκίδα οἱ ὁποῖοι συνασπίστηκαν καί κατήγγειλαν τούς ἐφοριακούς. Ἀλλά ἡ ὑπομονή σώνεται.

Ἡ ἀγορά βοᾶ. Τό λεξικό τοῦ Ἠλία Πετρόπουλου γιά τά λαμόγια ἔχει γίνει καί πάλι περιζήτητο! Τό πότε θά σκάσει ἡ βόμβα, πρίν ἤ μετά ἀπό τίς ἐκλογές, τό πιθανώτερο μετά ἀπό αὐτές, μικρή ἀξία ἔχει.

Εἶναι τόσο ἀσφυκτικά τά πλαίσια πού ἔχει δημιουργήσει τό «καθεστώς», πού ἀνά πᾶσα στιγμή τό μπάμ θά ἀκουστεῖ σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Ὑπάρχουν πρόσωπα μέσα στό σύστημα τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν ἀνά πᾶσα στιγμή τόν κίνδυνο νά γίνουν οἱ Ἄκηδες Τσοχατζόπουλοι τοῦ μέλλοντος. Μέχρι στιγμῆς ἀπό τύχη τήν ἔχουν γλυτώσει. Λόγῳ συσχετισμῶν. Οἱ ὁποῖοι ὅμως πλέον εἶναι ἐξαιρετικά ρευστοί. Ἔρχονται χρόνια δύσκολα, πού λέει καί ὁ Καζαντζίδης.