Ἡ ἀγάπη τῶν ἀρίστων γιά τήν σημαία ἀνεξαρτήτως τελικῆς ἐπιδόσεως

Συγκίνησε ἡ πρωταθλήτριά μας ἀπό τήν Καρδίτσα καί σημαιοφόρος στήν τελετή ἐνάρξεως Ἀντιγόνη Ντρισμπιώτη – Τερμάτισε 22η ἀνεμίζοντας τό ἐθνικό σύμβολο – Ἀπό τήν ἀνόθευτη καί βαθειά Ἑλλάδα τῆς περιφέρειας ἡ συντριπτική πλειονότης τῶν ἀθλητῶν μας

Δέν Yπῆρξε ἑλληνική ψυχή πού νά μήν συγκινήθηκε βλέποντας τόν τελικό τοῦ ἀγῶνος τῶν 29 χιλιομέτρων βάδην γυναικῶν. Δέν ὑπῆρξε πρωτιά. Δέν ὑπῆρξε μετάλλιο. Ὑπῆρξε ὅμως ἀριστεία. Ἡ πρωταθλήτρια τῆς καρδιᾶς μας, ἡ Ἀντιγόνη Ντρισμπιώτη, τερμάτισε 22η. Τερμάτισε ὅμως κρατῶντας τήν ἑλληνική σημαία. Τήν σημαία μέ τήν ὁποία ἡ ἴδια ἀθλήτρια ἄνοιξε τούς ἐφετινούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες τοῦ Παρισιοῦ. Καί ἄν πεῖ κανείς ὅτι στήν τελετή ἐνάρξεως κρατοῦσε τήν σημαία ἐπειδή «ἔπρεπε», στόν τερματισμό τοῦ ἀγωνίσματός της τήν κρατοῦσε διότι τό αἰσθανόταν.

Διότι ἐκείνη τήν στιγμή καί μέ αὐτήν τήν πράξη ἐκπροσωποῦσε ἕνα ὁλόκληρο ἔθνος. Ἀνατρέχοντας στήν εἰδησεογραφία καί στήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία τῆς ἐπεδόθη ἡ σημαία γιά τήν τελετή ἐνάρξεως, θά διαπιστώσουμε βεβαίως ὅτι καί τότε τήν διακατεῖχε ἡ ἴδια ἱερά συγκίνησις. Εἶχε μιάν αἴσθηση καθήκοντος παραλαμβάνοντας τήν σημαία. Δέν τό ἔκανε ἀπό ὑποχρέωση. Καί αὐτό εἶναι ἀριστεία. Αὐτή εἶναι ἡ πραγματική ἑλληνική ἀριστεία. Μιά ἔννοια ἐν πολλοῖς ἄγνωστη σέ κάποιους πολιτευομένους πού ἄλλοτε τήν χλευάζουν καί τήν ἀπορρίπτουν καί ἄλλοτε τήν καπηλεύονται.

Εὐτυχῶς λοιπόν πού ὑπάρχει ὁ ἀθλητισμός. Ὁ ἀθλητισμός πού μένει ἀλώβητος ἀπό τίς παρακμιακές φιέστες τίς ὁποῖες ὅλοι καταδικάσαμε. Ὁ ἀθλητισμός τῆς Ντρισμπιώτη καί τοῦ Θοδωρῆ Τσελίδη, ὁ ὁποῖος προχθές κατέκτησε γιά τήν Ἑλλάδα τό πρῶτο μετάλλιο στούς Ὀλυμπιακούς τοῦ Παρισιοῦ. Καί αὐτός γιά τήν σημαία μίλησε: «Εἶμαι πολύ περήφανος πού ἤμουν σημαιοφόρος στούς εὐρωπαϊκούς ἀγῶνες. Γιά ἐμένα αὐτή ἦταν ἡ μεγαλύτερη τιμή. Ὅταν μοῦ εἶπαν ὅτι θά εἶμαι σημαιοφόρος, εἶχα σοκαριστεῖ. Ἦταν τόσο μεγάλη τιμή. Ἄν μοῦ ἐπιτρέψουν νά εἶμαι σημαιοφόρος στήν τελετή λήξης, θά εἶμαι ὁ πιό εὐτυχισμένος ἄνθρωπος τοῦ κόσμου».

Ἄς τά ἀκοῦνε αὐτά ὁρισμένοι πού ἤθελαν νά χωρίσουν τήν σημαία ἀπό τήν ἀριστεία καί νά ὁρίζουν τούς σημαιοφόρους διά κληρώσεως.

Ἀλλά πρέπει νά εἶναι βαθειά ριζωμένο τό ἐθνικό αἴσθημα σέ κάποιον γιά νά μπορεῖ τόν διακατέχει ἡ συγκίνησις τῆς σημαίας. Καί εὐτυχῶς τό αἴσθημα αὐτό ὑπάρχει στήν Ἑλλάδα. Στήν ἁγνή ἀνόθευτη Ἑλλάδα τῆς ὑπαίθρου καί τῆς περιφέρειας. Δέν εἶναι τυχαῖο πού ἀπό τούς 28 ἀθλητές καί ἀθλήτριες πού συγκροτοῦν τήν Ὀλυμπιακή μας ὁμάδα, μόνον δύο ἔρχονται ἀπό τήν Ἀθήνα (ὅπου κατοικεῖ τό 50% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας). Ἀπό τήν περιφέρεια καί ἀπό τήν ἑλληνική διασπορά προέρχονται οἱ 26 ἀπό τούς ἀθλητές. Ἀπό τήν Καρδίτσα ξεκίνησε ἡ Ἀντιγόνη Ντρισμπιώτη. Ἀπό τήν μακρινή βόρεια Ὀσετία ὁ Θοδωρῆς Τσελίδης. Καί νά μήν διανοηθεῖ κανείς νά τόν χαρακτηρίσει «Ρωσσοπόντιο». Εἶναι Ἕλληνας Πόντιος ἀπό Ἕλληνες γονεῖς μέ ἐθνικά αἰσθήματα πολύ πιό ἑλληνικά ἀπό πολλούς ἐξ ἡμῶν. Θά μποροῦσε, ἄν ἤθελε, νά ἀγωνίζεται μέ τά χρώματα τῆς Ρωσσίας καί νά ἐπωφελεῖται πολλαπλασίως. Αὐτός ὅμως ἐπέλεξε καί πάλεψε γιά νά τό πετύχει νά εἶναι στήν ἑλληνική ὁμάδα. Ὡς ἀθλητής τοῦ ΠΑΟΚ, ἀφοῦ στήν βόρειο Ἑλλάδα ζεῖ μέ τήν οἰκογένειά του.

Ἀπό τά Κουφάλια Θεσσαλονίκης εἶναι ἡ ἀθλήτρια δρόμων ταχύτητος Πολυνίκη Ἐμμανουηλίδου (100-200 μ.), ἀπό τά Γρεβενά ὁ ἅλτης μήκους Μίλτος Τεντόγλου, ἀπό τήν Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικῆς ἡ ἀκοντίστρια Ἑλίνα Τζένγκο, ἀπό τόν Πύργο Ἠλείας ὁ ἐπικοντιστής Ἐμμανουήλ Καραλῆς, ἀπό τά Χανιά οἱ σφυροβόλοι Χρῆστος Φραντζεσκάκης καί Μιχάλης Ἀναστασάκης, ἀπό τήν Κέρκυρα ἡ ἀθλήτρια τοῦ ἅλματος εἰς ὕψος Παναγιώτα Δόση. Ὅσο γιά τούς κολυμβητές, ἀπό τήν Χαλκίδα εἶναι ὁ Στέργιος Μπίλας, ἀπό τίς Σέρρες ὁ Ἀπόστολος Σίσκος, ἀπό τήν Πάτρα ἡ Νόρα Δράκου καί ἀπό τά Χανιά ἡ Ἄννα Ντουντουνάκη. Στήν κωπηλασία, ἀπό τά Ἰωάννινα εἶναι ὁ Στέφανος Ντοῦσκος, ἀπό τήν Θεσσαλονίκη ἡ Μπούρμπου, ἡ Ζωή Φίτσιου καί ὁ Πέτρος Γκαϊδατζής, ἀπό τήν Καστοριά ἡ Εὐαγγελία Ἀναστασιάδου, ἀπό τήν Μυτιλήνη ἡ Μιλένα Κοντοῦ καί ἀπό τόν Βόλο ὁ Ἀντώνης Παπακωνσταντίνου. Ἀπό τήν Λάρισα εἶναι ἡ ἀθλήτρια τῆς ξιφασκίας Δῶρα Γκουντούρα , ἀπό τήν Δρᾶμα ἡ σκοπεύτρια Ἄννα Κορακάκη, ἀπό τά Τρίκαλα ὁ τεννίστας Στέφανος Τσιτσιπᾶς. Τρεῖς ἀθλήτριες καί ἕνας ἀθλητής (ὁ Θοδωρῆς Τσελίδης) προέρχονται ἀπό τήν ἑλληνική διασπορά. Εἶναι ἡ σφυροβόλος Σταματία Σκαρβέλη ἀπό τίς ΗΠΑ, ἡ Τατιάνα Γκούσιν στό ἅλμα εἰς ὕψος ἀπό τήν Μολδαβία καί ἡ Ἑλένη Πόλακ στό ἅλμα ἐπί κοντῷ ἀπό τήν Πολωνία.

Τέλος, ἀπό τήν Ἀθήνα εἶναι οἱ ἀθλήτριες τοῦ ἅλματος ἐπί κοντῷ Κατερίνα Στεφανίδη καί Ἀριάδνη Ἀδαμοπούλου. Καί φυσικά τό σχόλιό μας γιά τήν μειωμένη συμμετοχή ἀπό τήν πρωτεύουσα δέν ἀναφέρεται στίς δύο τελευταῖες ἀθλήτριες. Ἀπεναντίας θά λέγαμε ὅτι πάλι καλά πού ὑπάρχουν καί αὐτές καί σώζουν τήν ἀθλητική τιμή τῶν Ἀθηνῶν. Ὅμως εἶναι προφανές τό ποῦ πάλλεται ἡ καρδιά τῆς Ἑλλάδος.