«Τό ἐπεισόδιο ἔληξε μέ τήν ἀποχώρηση τοῦ ἰταλικοῦ πλοίου, τό ὁποῖο ὁλοκλήρωσε πρόωρα τό ἔργο του, καί μετά ἀπό ἔντονες παρασκηνιακές ἀνταλλαγές ἀνάμεσα στούς ὑπουργούς τῶν Ἐξωτερικῶν τῶν δύο κρατῶν – Ἡ ἀποχώρηση τοῦ πλοίου δέν ἀνταποκρίνεται πρός τίς ἡμερομηνίες πού εἶχαν θέσει οἱ ἑλληνικές Ἀρχές»! – Ἰδού γιατί δεσμευθήκαμε στόν ΟΗΕ γιά «ἀποχή» ἀπό ἐνέργειες στό Αἰγαῖο
Πολιτική βόμβα ἀπό τόν πρώην ὑφυπουργό Ἐξωτερικῶν καί ἐξ ἀπορρήτων μυστικοσύμβουλο τοῦ Πρωθυπουργoῦ κ. Χρῆστο Ροζάκη, ὁ ὁποῖος μέ ἄρθρο του στό KReport διαψεύδει, μέ νομική μάλιστα τεκμηρίωση, ὅσα ὑποστηρίζει γιά τά συμβάντα στήν Κάσο ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν κ. Γιῶργος Γεραπετρίτης. Τόσο στίς ἀρχικές του δηλώσεις ὅσο καί στίς ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπαντήσεις πού ἔδωσε μιλῶντας σέ πρωινή τηλεοπτική ἐκπομπή τοῦ ΣΚΑΪ ὁ κ. Γεραπετρίτης ὑποστηρίζει ὅτι δέν ὑπῆρξε ὑποχώρησις ἀπό ἑλληνικῆς πλευρᾶς ἤ ἀναγνώρισις τουρκικῶν ἀπαιτήσεων, ἰσχυρίζεται ὅτι ὑπάρχει «παραπληροφόρησις» καί… «ἐχθροπάθεια», ἐνῶ παραθέτει τρία κατ’ αὐτόν ψεύδη: «Πρῶτον, ὅτι δέν ἔγινε ἡ ἔρευνα μέ βάση τόν προγραμματισμό. Ψεῦδος. Δεύτερον, ὅτι ὑπῆρξε ἀναγνώριση ἐκ μέρους τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας γιά τίς τουρκικές διεκδικήσεις. Ψεῦδος. Τρίτον ὅτι ὑπῆρξε ἄδεια ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας. Οὐδέποτε ζητήθηκε ἄδεια. Ἄρα βλέπουμε ὅτι δυστυχῶς ὑπάρχει μία κλιμάκωση στόν δημόσιο λόγο σέ σχέση μέ τά ἐθνικά, τά ὁποία δημιουργοῦν παραπληροφόρηση. Καί δημιουργοῦν, δυστυχῶς τό λέω, καί μία κουλτούρα στήν ἑλληνική κοινωνία ὑπερέντασης καί ἐχθροπάθειας».
Ὅλοι οἱ ἀνωτέρω ἰσχυρισμοί ἔχουν ἀπό τήν πρώτη στιγμή δεόντως σχολιασθεῖ ἀπό τήν «Ἑστία». Τώρα ὅμως ἔχουμε καί τόν κ. Ροζάκη νά διαψεύδει ἐπί τῆς οὐσίας τούς ἰσχυρισμούς τοῦ κ. Γεραπετρίτη. Ὁπότε τό ἐρώτημα εἶναι: ποιός ἐν τέλει ψεύδεται;
Ἀναφέρει λοιπόν ὁ κ. Ροζάκης μιλῶντας πρός τό KReport:
«Ἡ νομική πραγματικότητα ἔχει ὡς ἑξῆς: Τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας θεωρεῖ ὅτι ἡ τοποθέτηση ὑποθαλάσσιων καλωδίων ἤ ἀγωγῶν ἀποτελεῖ μιά ἀπό τίς προστατευόμενες ἐλευθερίες τῶν θαλασσῶν, ὅπως καί ἡ σχετική ἔρευνα γιά τήν τοποθέτησή τους. Αὐτές οἱ ἐλευθερίες ἐξασφαλίζονται καί στήν περίπτωση τῶν ὑδάτων τῆς ὑφαλοκρηπῖδας καί τῆς Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης (ΑΟΖ), ὅπου ἡ ἐλευθερία τῶν θαλασσῶν ἐξακολουθεῖ νά ἰσχύει, μέ τόν περιορισμό τῆς μή παρεμπόδισης τῶν νόμιμων δραστηριοτήτων τοῦ παράκτιου κράτους σέ αὐτές. Εἰδικότερα γιά τήν ΑΟΖ οἱ ἐλευθερίες πού παραμένουν σέ σχέση μέ τήν γενικότερη δικαιοδοσία πού ἔχει τό παράκτιο κράτος σέ αὐτήν περιλαμβάνουν ἐκτός ἀπό τήν ἐλευθερία τῆς ναυσιπλοΐας καί τήν ἐλευθερία τοποθέτησης ὑποθαλάσσιων καλωδίων καί ἀγωγῶν, πού, ὅπως προείπαμε, δέν πρέπει νά παρεμποδίζουν τήν ἄσκηση τῶν δικαιωμάτων τοῦ παράκτιου κράτους σέ αὐτήν. Τό ἐπεισόδιο ἔληξε μέ τήν ἀποχώρηση τοῦ ἰταλικοῦ πλοίου, τό ὁποῖο ὁλοκλήρωσε πρόωρα τό ἔργο του καί μετά ἀπό ἔντονες παρασκηνιακές ἀνταλλαγές ἀνάμεσα στούς ὑπουργούς τῶν Ἐξωτερικῶν τῶν δύο κρατῶν . Ἡ ἀποχώρηση τοῦ πλοίου δέν ἀνταποκρίνεται πρός τίς ἡμερομηνίες πού εἶχαν θέσει οἱ ἑλληνικές Ἀρχές, ἀλλά ἄς δεχτοῦμε ὅτι τό πλοῖο ὁλοκλήρωσε τό ἔργο του».
Τό ὅτι «κάτι δέν πάει καλά» μέ τούς ἰσχυρισμούς τοῦ κ. Γεραπετρίτη τεκμαίρεται καί ἀπό τίς ἴδιες τίς ἑλληνικές Navtex. Ἡ πρώτη Navtex (693/24 στίς 17/07/24) ἦταν γιά τό διάστημα ἀπό 17 μέχρι τίς 29/07/24, ἐνῶ τό πλοῖο «ὁλοκλήρωσε», ὑποτίθεται, τίς ἔρευνες καί ἔπλευσε γιά τό Ἡράκλειο ὥρα 03:40 στίς 24/07/24, πέντε ἡμέρες ἐνωρίτερα. Προκύπτει λοιπόν ὅτι δέν ὑπῆρξε κλιμάκωσις, ἀποκλειστικῶς καί μόνον ἐπειδή ἐπεδείχθη κατευναστική στάσις τῆς Ἀθήνας, ἡ ὁποία ἀπέναντι στά πέντε τουρκικά πλοῖα ἀντέταξε μία κανονιοφόρο, ἕνα περιπολικό τοῦ Λιμενικοῦ καί μιά φρεγάτα ἡ ὁποία βρισκόταν σέ μεγάλη ἀπόσταση στό στενό τῆς Κάσου.
Οἱ δηλώσεις Γεραπετρίτη ὅμως δημιουργοῦν καί ἕτερο ζήτημα, διότι ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν ὑποστηρίζει ὅτι «δέν ὑπάρχει ὁριοθέτηση» σέ μιά περιοχή πού καλύπτεται ἀπό τήν ἑλληνοαιγυπτιακή συμφωνία καθορισμοῦ ΑΟΖ, κάτι πού ἀντιφάσκει σέ αὐτά πού λέγει ἀμέσως μετά. Ἀναφέρει ὅτι «ἀκόμη καί τό ζήτημα πού ἀνέκυψε στήν Κάσο ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι δέν ὑπάρχει ὁριοθέτηση.
Καί ἐκεῖ ὑπάρχει μία ἐπικάλυψη μεταξύ ἑνός νομίμου καί ὑπαρκτοῦ συμφώνου, ὅπως εἶναι τό ἑλληνοαιγυπτιακό, καί μεταξύ ἑνός ἄκυρου καί ἀνυπόστατου πού εἶναι τό τουρκικό». Βάζει δηλαδή στήν ἴδια μοῖρα τήν νόμιμη συμφωνία μέ τό ἀνυπόστατο μνημόνιο, δημιουργῶντας γιά τήν Τουρκία εὐκαιρία γιά εὐθεία ἀμφισβήτηση τῆς ἑλληνοαιγυπτιακῆς ὁριοθετήσεως.
Ἄλλωστε, σύμφωνα μέ τήν ἀπάντηση τῆς Ἑλλάδος πρός τόν Γενικό Γραμματέα τοῦ ΟΗΕ στό πλαίσιο τῆς διαδικασίας γιά τήν ἐνίσχυση τῆς ἀσφαλείας στήν ἀνατολική Μεσόγειο, ἀπέχουμε «ἐπικινδύνων» ἐνεργειῶν. Εἰδικώτερα ἀναφέρει: «Ἡ Ἑλλάδα ἀσκοῦσε πάντα τά κυριαρχικά της δικαιώματα στίς θαλάσσιες περιοχές της σύμφωνα μέ τό Διεθνές Δίκαιο τῆς Θάλασσας, ὅπως ἀποτυπώνεται στή Σύμβαση τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας, ἀπέχοντας ἀπό δραστηριότητες πού θά μποροῦσαν νά ἐπιδεινώσουν τίς ἐντάσεις καί νά θέσουν σέ κίνδυνο τήν περιφερειακή εἰρήνη καί ἀσφάλεια». Ἡ Ἑλλάς λοιπόν ἀπέχει ἐνεργειῶν (ὅπως ἔκανε στήν Κάσο) δικαιώνοντας τήν στάση τῆς Τουρκίας, ἡ ὁποία ἐν τέλει εἶναι ἡ μόνη ἀπειλή γιά τήν ἀσφάλεια στήν περιοχή.
Μ.Η.Τ. 232122