Γιά δές τόν φίλο μας τόν Ταγίπ. Οὔτε μιά ἡμέρα δέν περίμενε!
Μέ τό πού πέρασε τό καλοκαίρι καί «πάπαλα» ὁ τουρισμός, ἄρχισε πάλι τά περί «Γαλάζιας Πατρίδας» καί τά περί «ἀσφυξίας τῶν συνόρων».
Μίλησε γιά τήν θάλασσα, πού φθάνει «ὅπου φθάνουν τά ὄνειρα τοῦ καθενός», ἀναφέρθηκε στήν ἰσχύ τῆς χώρας του στό ὑγρό στοιχεῖο καί «πέταξε» μέχρι τήν Θράκη, μιλῶντας γιά «τούς γιούς τῆς Κομοτηνῆς», πού πρέπει ἡ Τουρκία νά προστατεύει… Φυσικά, δέν συμμεριζόμεθα τούς «πολεμοκαπήλους», πού ἀνά πᾶσα στιγμή ὀνειρεύονται πολέμους καί ὁπλισμούς (στούς ὁποίους… ἄλλοι θά πολεμήσουν) ἀλλά δέν ἀνήκουμε σέ ἐκείνους πού ἐφησυχάζουν καί ἀρκοῦνται σέ «ὑποσχέσεις» καί «δηλώσεις», οἱ ὁποῖες κρατοῦν ὅσο ἕνα λουλούδι στό βάζο. Πιστοί παραμένουμε στό δόγμα «Ἄν ἐπιθυμεῖς τήν εἰρήνη, ἄς εἶσαι ἑτοιμοπόλεμος» καί μ’ αὐτό, πιστεύουμε, πρέπει νά βαδίζει ἡ Ἑλλάδα.
Νά ἀπαντᾶ μέ φωνή δυνατή σέ κάθε πρόκληση, νά «ἐπαναφέρει στήν τάξη» τούς ἀτίθασους γείτονες, πού δέν μποροῦν νά ἀποφύγουν τίς «ψευτο-παλληκαριές» καί τούς «τσαμπουκᾶδες», ἀφοῦ εἶναι στοιχεῖα καταγεγραμμένα στό DNA τους καί εἶναι ἐκεῖνα πού τούς ἐπέτρεψαν νά κατοικοῦν, φιλοξενούμενοι, αἰῶνες τώρα, σέ ἐδάφη πού δέν εἶναι δικά τους!
Γι’ αὐτό ἀντιδροῦν ἔτσι οἱ Τοῦρκοι. Διότι γνωρίζουν ὅτι ὁ τόπος πού ἔχουν ὀνομάσει «Τουρκία» δέν τούς ἀνῆκε ποτέ! Ὅπου κι ἄν γυρίσεις, ὅπου κι ἄν σκάψεις, θά βρεῖς τά ἴχνη ἐκείνων πού μεγαλούργησαν, πού ἀνακάλυψαν, πού ἀναγνώρισαν καί ἀξιοποίησαν τήν περιοχή. Ὅσο καί ἄν οἱ ξεναγοί στήν Ἔφεσο, τήν Τροία καί τά ἑκατοντάδες ἀρχαιολογικά μνημεῖα τῆς Ἰωνίας καί τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀναφέρονται ἀορίστως σέ «ἀρχαῖα» ἤ χαρακτηρίζουν τά ἑλληνιστικά μνημεῖα «ρωμαϊκά», ὅλοι ξέρουμε ὅτι «scripta manent».
Καμμία πλάκα, καμμία ἐπιτύμβια στήλη, δέν εἶναι γραμμένη στά (ἀνύπαρκτα) τουρκικά! Γιά σκεφθεῖτε πῶς θά αἰσθανόσασταν ἐσεῖς ἄν καλλιεργούσατε ἕνα «καταπατημένο» κτῆμα!
Οἱ Τοῦρκοι, ἐκεῖνοι δηλαδή πού ξέρουν δύο γράμματα, γνωρίζουν ὅτι τό χῶμα πού πατοῦν «εἶναι ἀλλονῶν»! Καί καλύτερα ἀπό ὅλους τό γνωρίζει (λόγῳ καταγωγῆς) ὁ ἡγέτης τῶν γειτόνων μας.
Γι’ αὐτό καί προσπαθεῖ νά ξαναχτίσει σχέσεις μέ κάποια ἀπό τά «ξέφτια» τῆς παλαιᾶς αὐτοκρατορίας τῆς ἡμισελήνου. Γι’ αὐτό «παίζει» μέ τήν Ἀλβανία τοῦ Ράμα, ὁ ὁποῖος εἶναι μισός καλλιτέχνης καί μισός κατσαπλιᾶς. Γι’ αὐτό καί ἐναγκαλίσθηκε τούς τυχάρπαστους καί δίχως στοιχεῖα καταγωγῆς ἐποίκους τῆς περιοχῆς τῶν Σκοπίων, πού σήμερα διοικοῦνται ἀπό πολιτικούς τῆς κατηγορίας «Ντάτσουν» καί βάλε.
Ἐμεῖς, λοιπόν, ὡς χώρα-μέλος τῆς ΕΕ, ὡς ἱδρυτικό κράτος τῆς εὐρωπαϊκῆς συμμαχίας, ὡς συνεπές καί μέ ἱστορία μέλος τοῦ ΝΑΤΟ, τί πρέπει νά κάνουμε; Ἁπλά εἶναι τά πράγματα. Κόβουμε κάθε δίοδο καί κλείνουμε κάθε πόρτα τῶν Ἀλβανῶν καί τῶν Σκοπιανῶν πρός τίς Βρυξέλλες. Ἀπαντοῦμε ἀμέσως σέ κάθε πρόκληση τοῦ Ταγίπ καί μάλιστα στό ἴδιο ὕφος. «Γιούς τῆς Κομοτηνῆς» ἐκεῖνος;
Ἑλληνισμό τῆς Πόλης, Ἁγία Σοφία, Μονή τῆς Χώρας, Σεπτεμβριανά τοῦ ΄55, Μικρά Ἀσία, Ἰωνία ἐμεῖς.
Πῶς θά σᾶς φαινόταν μιά δήλωση τοῦ εἴδους «Ἀντιλαμβανόμεθα τόν κύριο Ἐρντογάν, καθ’ ὅτι ἔχει ἑλληνική ρίζα, καί γνωρίζουμε ὅτι κάποιες φορές ξεπερνᾶ κάθε ὅριο, ἀλλά συνέρχεται γρήγορα!». Δέν θά ἦταν δήλωση-βόμβα;