Δεκτό καί τό δεύτερο τελεσίγραφο Φιντάν σέ Γεραπετρίτη μετά τήν Κάσο – Ὑπεχώρησε καί στά θαλάσσια πάρκα – Τά χωροθετεῖ μόνον ἐντός χωρικῶν ὑδάτων – Μειώνεται ὁ ζωτικός ἐθνικός χῶρος στό Αἰγαῖο, πού βαίνει πρός διχοτόμηση – Βαρειά ἡ παρακαταθήκη τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ
ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ νά πιστεύσουμε τούς ἰσχυρισμούς τῶν κυβερνητικῶν παραγόντων γιά τήν προσήλωσή τους στά κυριαρχικά δικαιώματα τῆς χώρας μας στό Αἰγαῖο, ἔρχεται ἡ ἐπικαιρότης νά μᾶς προσγειώσει στήν σκληρή πραγματικότητα. Ἡ Τουρκία μᾶς ἔχει περιορίσει στήν ζώνη τῶν ἕξι μιλίων τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων, καί ἐμεῖς δέν ἀντιδροῦμε. Ἔχουμε ἀτύπως ἀποδεχθεῖ ὅτι ἔξω ἀπό τήν αἰγιαλίτιδα ζώνη τῶν νησιῶν μας ἡ θάλασσα εἶναι «γκρίζα» καί οἱαδήποτε κίνησίς μας ὑπόκειται σέ ἔγκριση ἀπό τήν Ἄγκυρα. Τό εἴδαμε νά συμβαίνει σχετικῶς πρός τίς ἔρευνες γιά τήν ἠλεκτρική διασύνδεση Ἑλλάδος – Κύπρου, τό βλέπουμε τώρα, καθώς ἔρχονται στό φῶς οἱ ἀποφάσεις τῆς Κυβερνήσεως γιά τό ἐθνικό θαλάσσιο πάρκο στό Αἰγαῖο, τό ὁποῖο κατακερματίζεται. Δέν θά εἶναι ἑνιαῖο, ἀλλά θά ἀποτελεῖται ἀπό ἕνα σύνολο μικρῶν πάρκων, τό κάθε ἕνα ἀπό τά ὁποῖα θά περιορίζεται ἐντός τῶν χωρικῶν ὑδάτων μας.
Αὐτό ἀποκαλύπτει ρεπορτάζ τῆς ἐφημερίδος «Τά Νέα» στό ὁποῖο ὑπό τόν τίτλο «Θαλάσσια πάρκα ἐντός τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων» περιλαμβάνεται δήλωσις «ἁρμοδίων πηγῶν» τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν πού ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Ἐμεῖς προχωροῦμε ἀκάθεκτοι νά κάνουμε ὅ,τι πρέπει στό κομμάτι τῆς περιβαλλοντικῆς προστασίας. Δέν ἔχουμε κάτι νά μοιράσουμε μέ τούς Τούρκους. Δέν πᾶμε σέ διεθνῆ ὕδατα, πᾶμε σέ ἐθνικά ὕδατα, ἐντός τῶν 6 ναυτικῶν μιλίων ὅσον ἀφορᾶ στό Αἰγαῖο, ἐντός τῶν 12 ναυτικῶν μιλίων ὅσον ἀφορᾶ τό Ἰόνιο».
Πρόκειται γιά κυνική ὁμολογία του, ὅτι γιά δεύτερη φορά, μετά τήν Κάσο, ὑποχωρήσαμε στό τελεσίγραφο τοῦ Χακάν Φιντάν. Τό περιβαλλοντικό πάρκο πού εἶχε σχεδιασθεῖ κατά ἑνιαῖο τρόπο ἐγκαταλείπεται καί κατακερματίζεται ἔτσι ὥστε νά μήν «πᾶμε σέ διεθνῆ ὕδατα». Ὅμως ἐπ’ αὐτῶν τῶν διεθνῶν ὑδάτων, ἡ Ἑλλάς ἔχει κυριαρχικά δικαιώματα, τά ὁποῖα ἡ σημερινή κυβέρνησις ὄχι ἁπλῶς ἀποφεύγει νά τά διεκδικήσει, ἀρνεῖται νά τά ἀσκήσει, μέ βαρύτατες ἐπιπτώσεις στό μέλλον τοῦ ἔθνους. Διότι ἡ ἄρνησις αὐτή σημαίνει ὅτι «διασπᾶται ἡ ἐθνική ἑνότης τῆς Ἑλλάδος» καί «διχοτομεῖται ἡ ἑλληνική ἐπικράτεια». Αὐτό δέν τό λέμε ἐμεῖς. Εἶναι τά λόγια τοῦ ἀειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλῆ πρός τόν Πρόεδρο τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Τζώρτζ Μπούς (τόν πρεσβύτερο) κατά τήν διάρκεια ἐπισκέψεως τοῦ τελευταίου στήν Ἀθήνα.
Εἶχε πεῖ ἐπί λέξει ὁ τότε Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας: «Ἄν οἱ Τοῦρκοι πάρουν ὑφαλοκρηπῖδα μεγαλύτερης ἐκτάσεως αὐτῆς πού δικαιοῦνται, τότε τά ἑλληνικά νησιά θά ἐνταχθοῦν στόν χῶρο τῆς Τουρκίας. Καί ἔτσι διασπᾶται ἡ ἐθνική ἑνότης τῆς Ἑλλάδος».
Καί παρακάτω: «Τό Αἰγαῖο εἶναι 50% ἑλληνικός χῶρος, 42% διεθνής καί 8% τουρκικός. Καί παρά ταῦτα οἱ Τοῦρκοι θέλουν νά τό μοιράσουμε στή μέση. Ἄν γίνει αὐτό, διχοτομεῖται ἡ ἑλληνική ἐπικράτεια. Καί δυστυχῶς φοβοῦμαι ὅτι ὅλα αὐτά γίνονται ἄνευ λόγου, γιατί τελικά δέν ὑπάρχει πετρέλαιο».
Τό ζήτημα ὅμως δέν εἶναι τό πετρέλαιο. Διότι ἡ πολιτική διαδικασία καθορίζει τήν οἰκονομική. Ἐδῶ ἔχουμε νά κάνουμε μέ κυριαρχικά δικαιώματα καί ἀκόμη περισσότερο μέ ἐθνικό κῦρος. Ἡ Τουρκία, ὅπως παραδέχεται καί τό ρεπορτάζ τῶν «Νέων», «κάνει λόγο γιά γκρίζες ζῶνες στό Αἰγαῖο καί νησιά, νησῖδες, βράχους τῶν ὁποίων ἡ κυριαρχία δέν ἔχει ἐκχωρηθεῖ στήν Ἑλλάδα ἀπό τίς διεθνεῖς συνθῆκες.» Καί σέ αὐτό τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἀπαντᾶ ὅτι «πολιτικοποιεῖται ἕνα ἀμιγῶς περιβαλλοντικό ζήτημα». Αὐτή δέν εἶναι ἀπάντησις, εἶναι ὑπεκφυγή. Διότι ὅπως καί πάλι ὁ ἀείμνηστος Καραμανλῆς εἶχε τονίσει πρός τόν Πρόεδρο Μπούς, «τό Αἰγαῖο εἶναι κατοχυρωμένο μέ τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης».
Ἡ σημερινή Κυβέρνησις προέρχεται ἀπό τό κόμμα τῆς Νέας Δημοκρατίας. Ἀπό τό κόμμα πού ἵδρυσε ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς. Θά ἔπρεπε, λοιπόν, νά τηρεῖ εὐλαβικά τίς παρακαταθῆκες του, ὅσον ἀφορᾶ τοὐλάχιστον στά ἐθνικά θέματα. Ἀλλά φαίνεται εἶναι βαρειές αὐτές οἱ παρακαταθῆκες γιά τούς ὤμους ὁρισμένων. Καί ἄς μήν ἰσχυρισθοῦν ὅτι ἔχουν ἀλλάξει οἱ συνθῆκες, τό διεθνές περιβάλλον, οἱ συσχετισμοί δυνάμεων. Διότι τό μόνο πού δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει εἶναι ἡ βούλησις τοῦ ἔθνους γιά ἐπιβίωση καί διατήρηση τῆς ἑνότητός του.
Μ.Η.Τ. 232122