Γιά ποιές «πιθανές συμφωνίες» ὁμιλεῖ ὁ Φιντάν, κ. Γεραπετρίτη;

Ἀφοῦ οἱ θέσεις σας ὑποτίθεται ὅτι «ἀφίστανται»; – Ὁ Τοῦρκος ὑπουργός Ἐξωτερικῶν ἐξέθεσε τόν Ἕλληνα ὁμόλογό του, ὁ ὁποῖος ἄφωνος τόν ἄκουσε μετά τήν χθεσινή συνάντηση νά λέγει ὅτι αὐτές θά ὑπογραφοῦν τόν Ἰανουάριο μεταξύ Μητσοτάκη – Ἐρντογάν! – Ἀπαθής ὁ Ἕλλην ΥΠΕΞ στίς προκλήσεις γιά τόν «δίκαιο διαμοιρασμό» τοῦ Αἰγαίου, γιά τά «δικαιώματα τῶν Τούρκων ὁμογενῶν» καί τήν συνεκμετάλλευση – Λέξις γιά τό τουρκο-λιβυκό

ΓΙΑ μία ἀκόμη φορά μάθαμε τήν πραγματικότητα ἀπό τήν τουρκική πλευρά. Ἐνῷ ὁ κ. Γεραπετρίτης ὁμιλοῦσε ἀορίστως μετά τήν χθεσινή συνάντησή του μέ τόν Τοῦρκο ΥΠΕΞ, ὁ κ. Χακάν Φιντάν ὁμίλησε εὐθέως γιά «πιθανές συμφωνίες», τίς ὁποῖες θά ὑπογράψουν τόν ἐρχόμενο Ἰανουάριο οἱ κ.κ. Μητσοτάκης καί Ἐρντογάν.

Περί ποίων συμφωνιῶν πρόκειται; Καί γιατί ὁ κ. Γεραπετρίτης ἄκουγε σιωπηλός τόν Τοῦρκο ὁμόλογό του νά τόν ἐκθέτει; Γιατί δέν ἀπήντησε κάτι; Γιατί παρέμεινε ἄφωνος καί δέν προσπάθησε νά διαψεύσει ὅτι ἔγινε συζήτησις γιά κάποιες συμφωνίες τίς ὁποῖες «πιθανόν» νά ὑπογράψουν τόν Ἰανουάριο ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργός καί ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος; Ἄν αὐτά πού εἶπε ὁ Χακάν Φιντάν δέν ἀνταποκρίνονται στήν πραγματικότητα, θά περιμέναμε ἀπό τόν Ἕλληνα ὑπουργό Ἐξωτερικῶν νά δώσει μίαν ἄμεση ἀπάντηση. Ὄχι νά κάθεται νά ἀκούει ἀπαθής. Μέ θλίψη πρέπει νά παρατηρήσουμε ὅτι τά λεγόμενα τοῦ Χακάν Φιντάν καί ἡ ἀφωνία τοῦ κ. Γεραπετρίτη μᾶς δημιουργοῦν τήν ὑποψία, ὅτι ἐδῶ ὑπάρχει κάποια «μυστική διπλωματία», ἡ ὁποία ἀσκεῖται ἐρήμην τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν καί εἰς βάρος ζωτικῶν συμφερόντων τῆς χώρας.

Θά θέσουμε λοιπόν εὐθέως τό ἐρώτημα: Ποιές εἶναι οἱ «πιθανές συμφωνίες» στίς ὁποῖες ἀναφέρεται ὁ κ. Φιντάν; Μέ ποιά ζητήματα ἔχουν νά κάνουν; Μέ τά κυριαρχικά μας δικαιώματα στό Αἰγαῖο; Μέ τά χωρικά μας ὕδατα; Μέ τό εὖρος τοῦ FIR; Μέ τήν ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν νησιῶν μας; Τί συνεζητήθη χθές πίσω ἀπό τίς κλειστές πόρτες τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν πού ἐπιτρέπει στόν Τοῦρκο ὑπουργό νά θεωρεῖ ὅτι εἶναι πιθανόν ἐντός δύο μηνῶν νά ὑπογραφοῦν συμφωνίες;

Καί μάλιστα περισσότερες τῆς μίας, ἀφοῦ χρησιμοποίησε πληθυντικό στήν ἀναφορά του.

Ἄλλως τε τό εἶπε ξεκάθαρα: «Νά βροῦμε λύσεις σέ ὅλα, ὄχι μόνο γιά ὑφαλοκρηπῖδα καί ΑΟΖ».

Ἡ ἔκβασις τῶν χθεσινῶν συνομιλιῶν ἔπρεπε νά εἶναι προδιαγεγραμμένη. Ἤδη πρίν συναντηθοῦν οἱ ὑπουργοί Ἐξωτερικῶν Ἑλλάδος καί Τουρκίας, εἶχαν παρουσιάσει τίς θέσεις τους. Ὁ μέν κ. Γεραπετρίτης, ὅτι ἡ διαφορά μας ἔγκειται μόνον στήν ὁριοθέτηση θαλασσίων ζωνῶν, ὁ δέ κ. Φιντάν στήν παγία τουρκική ἄποψη, ὅτι τά προβλήματα εἶναι πολλά καί ἀλληλένδετα, καί «δέν μποροῦν νά περιοριστοῦν μόνο στό ζήτημα τῆς ὑφαλοκρηπίδας καί τῆς ἀποκλειστικῆς οἰκονομικῆς ζώνης.»

Ὡς ἐκ τούτου, ἀναμενομένη ἦταν ἡ παραδοχή, ἀπό τόν κ. Γεραπετρίτη χθές, μετά τήν συνάντηση μέ τόν κ. Φιντάν, ὅτι «οἱ θέσεις μας, ὅσον ἀφορᾶ τό εὖρος τῆς συζήτησης ἀφίστανται.» Ἐρωτήματα ἠγέρθησαν ὅμως ἀπό τό γεγονός ὅτι, ὅπως εἶπε, ἀμέσως μετά «προσηλωμένοι σέ μιά εἰλικρινῆ προσπάθεια ἐπίτευξης προόδου μέσῳ τοῦ διαλόγου, θά συνομιλήσουμε γιά τό θέμα αὐτό σέ ἑπόμενη συνάντησή μας στό ἐγγύς μέλλον.» Ὅταν τό ἐγγύς μέλλον εἶναι ἡ 2α Δεκεμβρίου, ὁπότε θά γίνει ὁ ἑπόμενος γῦρος συζητήσεων τῆς λεγομένης «θετικῆς ἀτζέντας» (;), ἡ πρώτη ἀπορία εἶναι τί θά ἔχει ἀλλάξει μέχρι τότε.

Ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτό. Εἶπε καί ἄλλα ὁ κ. Φιντάν τά ὁποῖα ὁ κ. Γεραπετρίτης ἄκουγε ἀπαθής καί ἄφωνος. Ἀνεφέρθη στήν προοπτική συνεκμεταλλεύσεως στίς θάλασσές μας, λέγοντας ὅτι «ἡ Τουρκία ὑποστηρίζει τήν ἀρχή τοῦ δίκαιου διαμοιρασμοῦ στήν ἀνατολική Μεσόγειο. Οἱ ἡγέτες μας πρίν ἀπό ἕναν χρόνο περίπου ὑπέγραψαν τήν Διακήρυξη τῶν Ἀθηνῶν. Εἴμαστε τῆς ἀπόψεως ὅτι θά ξεπεράσουμε τίς διαφορές ἄν κινηθοῦμε μέ τό πνεῦμα καί τό νόημα τῆς διακηρύξεως αὐτῆς.»

Μιλῶντας γιά «δίκαιο διαμοιρασμό» ὅμως ὁ Τοῦρκος ὑπουργός ἔδωσε στόν κ. Γεραπετρίτη μιάν ἰδανική εὐκαιρία νά θέσει τό ζήτημα τοῦ τουρκο-λιβυκοῦ μνημονίου, πού παράνομο εἶναι καί παραβιάζει κάθε ἀρχή δικαίου, ὅπως τοὐλάχιστον τίθεται ἀπό τό ἀποδεκτό, ἀπό τόν ΟΗΕ, Διεθνές Δίκαιο τῆς Θαλάσσης. Ὅμως ὁ κ. Γεραπετρίτης παρέμενε σιωπηλός.

Ἐπίσης ὁ κ. Φιντάν ἀνεφέρθη στήν Κύπρο ὑποστηρίζοντας ὅτι «τό μοντέλο τῆς ὁμοσπονδίας δέν ἰσχύει πιά.»

Καί πάλι ὁ κ. Γεραπετρίτης τόν ἄκουγε ἀπαθής καί ἄφωνος. Μίλησε ἀκόμη γιά θέματα μειονοτήτων καί εἶπε ὅτι ἐξέφρασε τίς προσδοκίες «πού ἔχουν οἱ ὁμογενεῖς μας στήν Ἑλλάδα.» Ἔθεσε δηλαδή ζήτημα τουρκικῶν ὄχι μουσουλμανικῶν μειονοτήτων σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα, ὄχι μόνον στήν Θράκη! Καί ὁ κ. Γεραπετρίτης τόν ἄκουγε ἀπαθής.

Ἀλήθεια, δέν ἀναρωτήθηκε ἄν αὐτό συνιστᾶ ἔμμεση ἀναγνώριση τῶν ἰσχυρισμῶν του;

Μᾶς εἶπε, ἀκόμη, ὁ κ. Φιντάν ὅτι ἡ Τουρκία θεωρεῖ πολύ σημαντική τήν προστασία τῆς ὀθωμανικῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς στήν Ἑλλάδα καί ὅτι μπορεῖ ἡ χώρα του νά βοηθήσει σέ αὐτό. Καί ὁ κ. Γεραπετρίτης τόν ἄκουγε σιωπηλός χωρίς νά ἐκμεταλλευθεῖ τήν εὐκαιρία νά θέσει τό ζήτημα τῆς βεβηλώσεως τῆς ἑλληνικῆς ὀρθοδόξου πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς στήν Τουρκία. Τό ζήτημα τῆς βεβηλώσεως τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τῆς Μονῆς τῆς Χώρας. Ἀλλά δέν τό ἔπραξε.

Ἀκόμη, εἶπε ὁ κ. Φιντάν ὅτι ἀναμένει «πιό ἀποτελεσματική συνεργασία μέ Ἑλλάδα στόν ἀγῶνα κατά τῶν τρομοκρατικῶν ὀργανώσεων μέ πρῶτο τό FETO, τό ΡΚΚ καί DHKP-C», γιατί «εἶναι πρός ὄφελος τῶν δύο χωρῶν.»

Ἀλλά ἀπό τόν κ. Γεραπετρίτη καί πάλι ἀφωνία…