Ὁ Koτζιᾶς ὁμολογεῖ μυστικές ἐπαφές μέ Ζάεφ

Καί ἐξαπολύει ὕβρεις κατά Καραμανλῆ – Μητσοτάκη – Ντόρας

ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ἀποκαλυπτικός εἶναι ὁ τέως ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Νῖκος Κοτζιᾶς στόν πρόλογο πού ἔγραψε γιά τό ἐξαιρετικά ἐνδιαφέρον βιβλίο πού ἔγραψε τό μέλος τῆς διαπραγματευτικῆς ὁμάδος τοῦ Σκοπιανοῦ, ὁ καθηγητής Ἱστορίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Σπυρίδων Σφέτας. (Οἱ μεταλλάξεις τοῦ Μακεδονικοῦ. Ὁ μακρύς δρόμος πρός τίς Πρέσπες, ἐκδόσεις Ἰωάννη Σιδέρη.) Ὁ κ. Κοτζιᾶς ἀποκαλύπτει τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ἔκρινε ὡς ὑπουργός Ἐξωτερικῶν ὅτι ἔπρεπε νά κλείσει ἡ μακρά ἐκκρεμότης γιά τήν ὀνομασία τοῦ γειτονικοῦ κράτους καί στό πλαίσιο αὐτό δίδει στήν δημοσιότητα ἄγνωστες συνομιλίες του μέ Σκοπιανούς καί Ἀλβανούς ἀξιωματούχους κατά τήν διάρκεια τῶν διαπραγματεύσεων, μά τό κυριώτερο καί πρίν ἀπό τήν ἔναρξη αὐτῶν! Ὅπως τονίζει ὁ κ. Κοτζιᾶς, «ἰσχυρός παράγοντας τῆς διακυβέρνησης Γκρούεφσκι πού εἶχε ἀρχίσει νά διαφοροποιεῖται ἀπό αὐτόν μαζί μέ συνεργάτες του, μοῦ ἐπισήμανε τήν αὐξανόμενη ἐπιρροή τῆς Τουρκίας σέ αὐτή τήν χώρα, τήν ἐξαγορά πολλῶν ΜΜΕ ἀπό τήν Ἄγκυρα καί τήν ἐκπαίδευση τῶν πολιτικῶν, στρατιωτικῶν καί ἄλλων ἐλίτ. […] Ὁ Ἀχμέτι, ὁ φυσικός ἡγέτης τῶν Ἀλβανῶν στήν FYROM […] μοῦ ἐπισήμανε τόν κίνδυνο ὅτι, ἄν δέν λυθεῖ τό ὀνοματολογικό, κινδυνεύουμε, καί ἐκεῖνοι καί ἐμεῖς, ἀπό τόν μετασχηματισμό τοῦ ἀκόμη περιορισμένης ἐμβέλειας καί ἤπιου στόν χαρακτῆρα του ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ σέ ἰσχυρό καί ἐπιθετικό ἰσλαμικό φονταμενταλισμό. […] Ἡ σκέψη καί ἀνησυχία πού εἶχα ὡς Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδας ἦταν ὅτι σέ σχετικά σύντομο διάστημα ἡ Ἑλλάδα θά μποροῦσε νά εἶναι “ἐγκλωβισμένη” ἀπό μιά δαγκάνα “τουρκικοῦ κάβουρα”».

Βασικό ἐπιχείρημα τοῦ ὑπουργοῦ λοιπόν εἶναι ὅτι ἡ Ἑλλάς ἔκανε παραχωρήσεις σέ θέματα «μακεδονικῆς» ταυτότητας καί ὀνομασίας ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου ὅτι ἡ Τουρκία θά καταλάβει τά Σκόπια. Ἀρκετά ἀποκαλυπτικός ὅμως ἦταν στίς ἀναφορές του γιά τίς μυστικές ἐπαφές πού εἶχε μέ τόν Ζάεφ γιά τήν ἐξεύρεση λύσεως σέ χρόνο ἀνύποπτο. Γράφει ὁ κ. Κοτζιᾶς: «Τό πρόβλημα ἔπρεπε νά λυθεῖ προτοῦ κακοφορμίσει καί ἄλλο καί πάρει ἕναν ἀρνητικό δρόμο χωρίς ἐπιστροφή. Σέ αὐτή τήν πρόθεση λύσης βοηθοῦσε καί τό γεγονός τῆς ἐκλογῆς τοῦ Ζ. Ζάεφ ὡς πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας του. Πολιτικό μέ τόν ὁποῖο εἴχαμε προσωπικά πολύχρονο διάλογο καί ἐπικοινωνία».

Ἡ ἀβίαστη αὐτή ὁμολογία τοῦ τέως ὑπουργοῦ ἔχει ἀξία γιά ἕναν καί μόνο λόγο: Διότι ὅταν στό πλαίσιο τῆς κόντρας ὑπουργοῦ Ἀμύνης-ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν ὁ Πάνος Καμμένος ἰσχυρίσθηκε ὅτι ὑπῆρχαν μυστικές ἐπαφές, μυστικές ἐπικοινωνίες καί μυστικές συμφωνίες τοῦ κ. Κοτζιᾶ μέ τόν κ. Ζάεφ, ὁ Νῖκος Κοτζιᾶς ἐξανέστη. Τώρα χωρίς πίεση ἀποκαλύπτει ὅτι «εἴχαμε προσωπικά πολύχρονο διάλογο καί ἐπικοινωνία». Πέραν αὐτοῦ ὁ τέως ὑπουργός Ἐξωτερικῶν κάνει κάτι ἀξιοσημείωτο γιά τόν χαρακτῆρα του. Ἐξαπολύει φωτογραφική ἐπίθεση κατά τοῦ Κώστα Καραμανλῆ, τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη καί τῆς Ντόρας Μπακογιάννη μέ ἐπιχειρήματα ἀνακριβῆ πού δέν εὐσταθοῦν. Ὁ κ. Κοτζιᾶς ἀμφισβητεῖ κατ’ ἀρχάς ἄν ἐτέθη βέτο στό Βουκουρέστι τό 2008 χαρακτηρίζοντας «ἀνόητα ψέματα» καί «ψευδεῖς δηλώσεις» ὅσα εἰπώθηκαν τότε ἀπό τόν πρώην Πρωθυπουργό καί τήν τέως ὑπουργό Ἐξωτερικῶν. Γράφει: «Ὑπῆρχε καί ἄλλος ἕνας λόγος πού τό πρᾶγμα μέ τό ὀνοματολογικό εἶχε γίνει κατά τήν γνώμη μου ἄμεσα ἐπίκαιρο. Μετά τά ἀνόητα ψέματα πού εἶχαν πεῖ δημόσια ὑπουργοί τῆς ΝΔ τό 2008 ὅτι τάχα ἡ χώρα εἶχε βάλει στή Σύνοδο τοῦ ΝΑΤΟ βέτο γιά τήν ἔνταξη τῆς FYROM καί ὁδήγησε –ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ἐπιπολαιότητας– στήν καταδίκη τῆς Ἑλλάδας ἀπό τό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης, ἡ διαπραγματευτική θέση τῆς χώρας δυσκόλεψε. Ἰδιαίτερα δυσκόλεψε διότι τό Δικαστήριο τῆς Χάγης δέν στηρίχθηκε σέ πραγματικά γεγονότα, ἀλλά στίς ψευδεῖς δηλώσεις στελεχῶν τῆς ΝΔ».

Βεβαίως ὁ κ. ὑπουργός παραλείπει νά γράψει ὅτι ἔγιναν δύο συνεδριάσεις μία χωρίς πρακτικά (ἐκεῖ πού ἐτέθη τό βέτο Καραμανλῆ) καί μία μέ πρακτικά, ὅπου τό βέτο ἐνεφανίσθη ὡς ὁμόφωνη ἀπόφασις γιά νά μήν πληγεῖ τό γόητρο τῶν ΗΠΑ. Παραλείπει νά πεῖ γιατί τό Δικαστήριο μᾶς κατεδίκασε γιά τό βέτο, ἄν τό βέτο δέν εἶχε τεθεῖ. Εἶχε πρόσβαση στά πρακτικά τῆς Συνόδου, ἄν ἤθελε. Καί βεβαίως παραλείπει νά πεῖ ὅτι ἡ Ἑλλάς ἐπί ἡγεσίας ΓΑΠ δέν ἔδωσε μέ ζῆλο τήν μάχη στήν Χάγη (ἀκόμη καί μέ κατάθεση ἀνταγωγῆς), διότι ὁ ἁρμόδιος ὑπουργός Δρούτσας ἔλεγε σέ διπλωμάτες: «Δέν χρειάζεται ἀνταγωγή, θά τό χειριστοῦμε ἐπικοινωνιακά». Καί αὐτά δέν εἶναι ἀνόητα ψέματα ἀλλά ἱστορικές ἀλήθειες. Ἀνάλογα ἰσχύουν γιά τήν κεκαλυμένη ἐπίθεση πού ἐξαπολύει ὁ κ. Κοτζιᾶς κατά τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη. Γράφει: «Αὐτό πού ἀκούω ὅλο τό 2018 εἶναι ὅτι “ἄν ἔρθουν στά πράγματα”, θά “κάνουν μιά πολύ καλή συμφωνία”. Καί τό μοτίβο αὐτό διατυπώνεται μέ ἐξίσου ἀνευθυνότητα τόσο σέ Ἀθήνα καί Θεσσαλονίκη, ὅσο καί στά Σκόπια ἀπό ἀκραῖες ἐθνικιστικές συντηρητικές ἀντιπολιτευτικές φωνές. Καί οἱ δύο κοροϊδεύουν τό ἀκροατήριό τους καθότι καλύτερη συμφωνία δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει. […] Βέβαια, πάντα στή ζωή ὑπάρχουν καί τά χειρότερα. Ἐκεῖνοι πού ὀνειρεύονται τόν διαμελισμό τῆς γείτονος χώρας, δυνάμεις ἀκραῖες δεξιές σέ ἀντιπολίτευση καί ὄχι μόνο. Αὐτές ὀνειρεύονται ἀναθεωρητισμό τῆς Συνθήκης τοῦ Βουκουρεστίου καί διαμελισμό τῆς FYROM. Δέν μετρᾶνε, βέβαια, τό ἀποτέλεσμα ὅτι ἡ χώρα μας θά κλειστεῖ στά βόρειά της ἀπό μιά “μεγάλη” Βουλγαρία καί μιά “μεγάλη” Ἀλβανία».

Παραλείπει καί ἐδῶ πράγματα ὁ κ. Κοτζιᾶς. Παραλείπει νά πεῖ ὅτι εἶναι τόσο καλή ἡ συμφωνία, πού ὑπέγραψε ὥστε ἤδη ὑπάρχουν προβλήματα ἑρμηνείας ἀπό τίς δηλώσεις Ζάεφ (περί μακεδονικοῦ ἔθνους) μέ τόν ὁποῖο εἶχε «προσωπικά πολύχρονο διάλογο». Ζητήματα ἑρμηνείας γιά θέματα ἔθνους καί μειονοτήτων πού ἐπιχειρεῖται νά ἐπιλυθοῦν στό πλαίσιο τῆς ἀναθεωρήσεως τοῦ Σκοπιανοῦ Συντάγματος. Τήν ὁποία ἀναθεώρηση ἐπίσης δέν ἐπιθυμοῦσε ὁ κ. Κοτζιᾶς. Συμπέρασμα: Ἡ Ἑλλάς παραχωρεῖ τίτλους ἱστορικῆς κληρονομίας της ἐπειδή φοβᾶται ταυτοχρόνως Μεγάλη Τουρκία, Μεγάλη Ἀλβανία καί Μεγάλη Βουλγαρία στά βόρεια σύνορά της.