«Τό “Athens Talks” ἀποτελεῖ ἕνα σύγχρονο ἐργαλεῖο πολιτικῆς, σχεδιασμένο νά ἐνσωματώνει τίς ἀρχές τῆς καινοτομίας, τῆς βιωσιμότητας καί τῆς συμμετοχικότητας.
Πρόκειται γιά μιά πρωτοβουλία πού φιλοδοξοῦμε ὅτι θά καταστεῖ θεσμός, ἑνώνοντας δυνάμεις καί προωθῶντας συνέργειες. Τό ἐργαλεῖο αὐτό ἐνισχύει τήν διαφάνεια, τόν διάλογο καί τήν κοινή δράση, βοηθῶντας τήν Ἀττική νά ἀντιμετωπίσει τίς προκλήσεις τοῦ μέλλοντος. Ἡ πλατφόρμα περιλαμβάνει δράσεις ὅπως συνέδρια, ἡμερίδες, ψηφιακό περιεχόμενο καί διαδικτυακή διαβούλευση. Στόχος εἶναι ἡ κινητοποίηση φορέων, ἐπιστημόνων καί πολιτῶν, ὥστε νά συνδιαμορφωθεῖ τό μέλλον τῆς Αττικής». Τάδε ἔφη ὁ περιφερειάρχης Νικ. Χαρδαλιᾶς.
Παρευρέθην, ἀπό περιέργεια, στήν προχθεσινή ἐκδήλωση τῆς Περιφερείας Ἀττικῆς. Ἡ ἐξαγγελία μιᾶς «πλατφόρμας», μέ τόν «πιασάρικο» ξενόγλωσσο τίτλο «Athens Τalks», μοῦ προκάλεσε ἐνδιαφέρον.
Δέν εἶχα ποτέ σχέσεις μέ αὐτό πού ἀποκαλεῖται «Περιφέρεια», ἄν καί νομίζω ὅτι πρόκειται γιά μιά ἐνδιαφέρουσα στροφή στήν ἑλληνική πολιτική πραγματικότητα. Αὐτά τά περί «Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης» καί ἄλλα βαρύγδουπα τά ἔχω ἀκούσει «βερεσέ», καθ’ ὅτι γνωρίζω τί ἀκριβῶς συμβαίνει στούς δήμους, μέ τίς «παρεοῦλες», τίς «τοπικές κοινωνίες» καί τά «καταστήματα ὑγειονομικοῦ ἐνδιαφέροντος».
Γνωρίζω ὅτι σέ πολλούς δήμους «ἄν δέν εἶσαι μαζί μας» δέν εἶσαι τίποτε, δέν ὑπάρχεις!
Δηλαδή μπορεῖ νά προτείνεις, ἄς ποῦμε, ὡς τοπικός σύλλογος, νά παρουσιάσεις τρία βιβλία σημαντικῶν συγγραφέων. Ὑποβάλλεις αἴτηση καί ζητᾶς ἡμερομηνίες γιά τίς παρουσιάσεις. Βιβλία γνωστῶν συγγραφέων, ὄχι «τῆς πλάκας». Καί σοῦ τηλεφωνεῖ «ἐκ μέρους τῆς διευθύνσεως» μιά κοπελίτσα καί σοῦ λέει «Σᾶς δίνουμε μιά ἡμερομηνία νά τά παρουσιάσετε καί τά τρία μαζί!». Καί, φυσικά, σκᾶς στά γέλια, καθ’ ὅτι δέν εἶσαι βιβλιοπώλης!
Αὐτά τά ἔχει ἡ «Τοπική Αὐτοδιοίκηση», δηλαδή οἱ «παρέες», μικρές ἤ μεγάλες, μέ τά «μαγαζάκια» τους, μέ τά «βιλαέτια» τους καί «δέν πᾶ’ νά ‘σαι καί ἡ Μάγια Μελάγια», ὅπως εἶχε πεῖ ὁ χωροφύλαξ τῆς Ἐπιδαύρου στήν Κατίνα Παξινοῦ, ὅταν ζήτησε νά περάσει στό θέατρο γιά τήν πρόβα!
Πῆγα, λοιπόν, «στοῦ Χαρδαλιᾶ» γιά νά «πάρω γεύση» καί γιά νά δῶ ἄν πρόκειται γιά «μιά ἀπό τά ἴδια». Δηλαδή ἄν πρόκειται γιά: «ναί, πῶς, ἔτσι εἶναι, ἔχετε δίκιο» κι ὕστερα ἀπαντᾶ ἡ γραμματέας τοῦ δημάρχου ἤ τοῦ κοινοτάρχη καί σοῦ λέει: «Δέν μπορεῖ νά σᾶς μιλήσει τώρα» καί ἄλλες ἀηδίες.
Καί εἶδα ἕναν ἄνθρωπο πού μίλησε λίγο, ἀλλά εἶπε πολλά -σέ λίγο- καί πού ἀναφέρθηκε στό «βαθύ κράτος», στό ὁποῖο ἀπέδωσε τήν ἀνυπαρξία ἔργου τήν ὁποία συνάντησε.
Προφανῶς δέν ἤθελε νά «μπεῖ σέ λεπτομέρειες» ἤ μπορεῖ νά εἶναι καί ἔτσι.
Κι ἀφοῦ τελείωσε τίς ἀναφορές στήν «πλατφόρμα» , ἐγώ, ὡς παλαιός στόν χῶρο, πῆγα καί μίλησα μέ ἀνθρώπους τῆς μειοψηφίας (ἀντιπολιτεύσεως δηλαδή) στήν Περιφέρεια. Καί «ρωτοῦσα νά μάθω τί γίνεται». Καί δέν ἄκουσα τίποτε πού νά «μοῦ βάλει ψύλλους στ΄ αὐτιά». Ἄκουσα, ὅμως, ὅτι ὁ Χαρδαλιᾶς, ἐκτός ἀπό τό κόστος καί τήν ἡμερομηνία ἐνάρξεως κάθε ἔργου, ἀναφέρει καί τήν ἡμερομηνία κατά τήν ὁποία τό ἔργο πρέπει νά ἔχει ὁλοκληρωθεῖ!
«Βάζει ὁ ἴδιος πολύ ψηλά τόν πήχυ καί παίρνει μεγάλο ρίσκο!» μοῦ εἶπε ὑψηλό στέλεχος τῆς μειοψηφίας.
Μακάρι νά πετύχει ἡ προσπάθεια. Καί μόνο πού ἀναφέρεται «ἡμερομηνία παραδόσεως», ἀξίζει νά πετύχει!