«Τραγωδία στήν Ρόδο» ἀνέφεραν οἱ τίτλοι στίς ἱστοσελίδες. Φωτογραφίες αὐτοκινήτων τό ἕνα ἐπάνω στό ἄλλο, κατεστραμμένοι δρόμοι καί ὁρμητικά νερά.
Μετά τίς πυρκαϊές, πού ἀπογύμνωσαν τίς πλαγιές, τά νερά δέν ἔχουν κανένα πρόβλημα νά φθάσουν ὁρμητικά στίς ἀκτές. Τά νησιά, πού εἶναι ἁπλωμένα στόν ἥλιο τά καλοκαίρια, ἔμαθαν νά ζοῦν μόνο μέ τό μυαλό στήν τουριστική περίοδο, ἀδιαφορῶντας, ἴσως, γιά τό τί θά γίνει τούς μῆνες πού σταματᾶ ὁ τουρισμός.
Ἰδιαίτερα σέ νησιά σάν τήν Ρόδο καί τήν Κῶ, πού ζοῦν σχεδόν ἀποκλειστικά ἀπό τόν τουρισμό, ὅλο τό βάρος πέφτει σέ ἐκείνη τήν περίοδο καί ὁ χειμῶνας εἶναι σχεδόν «περίοδος ἀδράνειας».
Καί μήν ἀρχίσουν τώρα οἱ κατά τόπους δημοτικές ἀρχές νά μᾶς ποῦν ὅτι τά πράγματα δέν εἶναι ἔτσι, διότι, δυστυχῶς, εἶναι ἔτσι, καί χειρότερα!
«Νά καθαρίσουν ἐπί τέλους τά φρεάτια» ἄκουσα, στήν τηλεόραση, νά λένε κάτοικοι τῆς Ρόδου. Μά, σέ ἕνα νησί τοῦ ὁποίου ἀπογυμνώνονται κάθε τόσο τά δάση ἀπό πυρκαϊές, τά φρεάτια εἶναι τό ἐλάχιστο πού μπορεῖ νά συμβάλλει στήν ἀποτροπή τῆς καταστροφῆς ἀπό μιά θεομηνία.
Δέν θέλει πολύ μυαλό γιά νά καταλάβει κανείς ὅτι τά ὄμβρια θά κατέβουν ἀπό τά ψηλότερα, μέ ὁρμή καί –ἄν δέν ἔχουν γίνει τά κατάλληλα ἀντιπλημμυρικά ἔργα– θά σαρώσουν τά πάντα στό διάβα τους. Τό νερό εἶναι μία τεράστια δύναμη, τήν ὁποία συνήθως ὁ ἄνθρωπος τῶν πόλεων καί τῶν ἀστικῶν κέντρων ὑποτιμᾶ. Ἄς σκεφθοῦμε μόνον ὅτι ἡ ὁρμή τοῦ νεροῦ εἶναι ἱκανή νά παραγάγει ἠλεκτρική ἐνέργεια, εἶναι ἱκανή νά κινήσει ἐργοστάσια καί νά ἠλεκτροδοτήσει πόλεις.
Γιά τήν δύναμη τοῦ νεροῦ, λοιπόν, τό νά κατέβει ὁρμητικά ἀπό τίς πλαγιές τῶν ἀπογυμνωμένων ἀπό τά δάση ὑψωμάτων τῆς Ρόδου, εἶναι ζήτημα ἐλάχιστου χρόνου, ἄν ἡ βροχή πέσει μέ τήν πυκνότητα ἐκείνη πού συνιστᾶ «Θεομηνία». Ἔχει ξανασυμβεῖ καί συνέβη καί πάλι. Μέλημα, λοιπόν, τῶν τοπικῶν ἀρχῶν τῆς Ρόδου ἀλλά καί τῶν ἄλλων νησιῶν, τά ὁποῖα, τόν τελευταῖο καιρό, ὅλο καί πιό συχνά δέχονται «ἐπισκέψεις» σφοδρῶν καί περίεργων φυσικῶν φαινομένων, ἄς εἶναι ἡ ἀντιπλημμυρική θωράκιση. Καί τέτοια ἔργα, δέν ἐκτελοῦνται, φυσικά, τό καταχείμωνο. Ἀπαιτεῖται νά γίνουν νωρίς τήν Ἄνοιξη, ἴσως καί μέσα στό καλοκαίρι. Καλός ὁ τουρισμός, καλές οἱ παραλίες καί οἱ πισίνες, ἀλλά τά νησιά καλό εἶναι νά ζοῦν ὑπό συνθῆκες ὁμαλότητος καί κατά τίς περιόδους πού ὁ τουρισμός ἀπουσιάζει.
Καί, ἄν τό καλοσκεφθοῦμε, οἱ εἰκόνες τῶν δρόμων μέ τά σωρευμένα αὐτοκίνητα καί τίς φερτές ὕλες ἀπό τά ψηλά, τά πλημμυρισμένα ρέματα καί οἱ πλημμυρισμένες λεωφόροι, δέν εἶναι καί ὅ,τι καλύτερο γιά τήν τουριστική εἰκόνα τοῦ νησιοῦ. Κονδύλια ὑπάρχουν, ἄς τά ἀναζητήσουν οἱ τοπικοί ἄρχοντες σέ συνεργασία μέ τήν κεντρική ἐξουσία καί ἄς ὀχυρωθοῦν τά νησιά μας. Ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται, πολύ περισσότερο κινδυνεύουν ἀπό τά καπρίτσια τῶν Θεῶν παρά ἀπό τίς ἀπειλές τῶν ἀπέναντι γειτόνων.
Ὅπως λέει ἡ σοφή παροιμία «τῶν φρονίμων τά παιδιά, πρίν πεινάσουν μαγειρεύουν.» Καί ἐπειδή ἡ Ρόδος δέν μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι πεινᾶ, ἄς ἀρχίσει νά μαγειρεύει!