Ἰδεολογικός καί θεσμικός ἐκτροχιασμός

Κάποτε δίωκαν τήν Ἀριστερά γιά σχέσεις μέ τήν Μόσχα, τώρα διώκουν τήν …Δεξιά! – Ἡ Δικαιοσύνη ὡς ἐργαλεῖο ὑπονομεύσεως τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν

ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ! Γιά αὐτό πού καταδικάστηκε σέ στέρηση πολιτικῶν δικαιωμάτων ἡ Λέ Πέν καί ἀποκλείεται κατ’ ἀρχάς ἀπό τίς Προεδρικές Ἐκλογές τῆς Γαλλίας «ἀθωώθηκαν» στήν Ἑλλάδα Ἕλληνες εὐρωβουλευτές καί περιελήφθησαν ἐκ νέου στά εὐρω-ψηφοδέλτια τῶν κομμάτων τους. Ἡ διαφορά τῆς Λέ Πέν ἀπό τούς δικούς μας εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι ἦταν πιό ἔξυπνοι ὅταν κατηγορήθηκαν ὅτι «ὑπεξαιροῦσαν» τούς μισθούς τῶν συνεργατῶν τους. Προσέφυγαν «μιλημένοι» σέ ἕνα τοπικό δικαστήριο τῶν Βρυξελλῶν, τό ὁποῖο κήρυξε ἑαυτό ἀναρμόδιο, σταμάτησε ἡ ἔρευνα τῆς OLAF καί δέν ἀσκήθηκε ἐναντίον τους κἄν δίωξη.

Ἀλλά ἀνεμίζοντας τήν ἀπόφαση τοῦ «ἀναρμοδίου» δικαστηρίου ἐπέστρεψαν στήν Ἑλλάδα «δικαιωμένοι», ζήτησαν μέ θράσος τόν λόγο σάν «θιγέντες» καί μέ ἀπόφαση τῶν κομμάτων τους πολιτεύτηκαν ἐκ νέου.

Ἔχει ἐνδιαφέρον ἐπίσης τό ἑξῆς: ἡ Λέ Πέν καταδικάστηκε ἀπό τήν Γαλλική Δικαιοσύνη γιά «ὑπεξαίρεση κοινοτικοῦ χρήματος». Μάλιστα! Ὅλως τυχαίως αὐτή εἶναι ἡ κατηγορία πού ἀπηύθυνε ἡ Εὐρωπαία εἰσαγγελέας Λάουρα Κοβέσι κατά Ἑλλήνων ἀξιωματούχων γιά τήν σύμβαση 717. Ὅτι ἔδιναν μέ παρατάσεις κοινοτικό χρῆμα σέ δύο ἑταιρεῖες, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ μία ἦταν ἡ Γαλλική Alstom, ἀλλά τό ἔργο πού θά εἶχε ἀποσοβήσει τό μοιραῖο δυστύχημα τῶν Τεμπῶν εἶχε γίνει τό γιοφύρι τῆς Ἄρτας. Ὅσο πιό πολλά ἔπαιρναν ἀπό τίς Βρυξέλλες τόσο πιό πολύ καθυστεροῦσαν. Καί ὅταν ἡ Εὐρωπαία εἰσαγγελέας ζήτησε τήν ποινική δίωξη μελῶν τῆς κυβερνήσεως γιά διασπάθιση κοινοτικοῦ χρήματος, οἱ «Μένουμε Εὐρώπη» τῆς φιλελεύθερής μας ΝΔ ἔβαλαν τίς δικογραφίες της στό… συρτάρι τῆς Βουλῆς. Καί ἀντί νά ὑπερασπιστοῦν τό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο (ὅπως ἔκαναν γιά νά ἀκυρώσουν τόν βασικό μέτοχο) ὑπερασπίστηκαν τό Σύνταγμα. Δηλαδή: Οἱ Ἕλληνες «κοσμοπολῖτες» φιλελεύθεροι «πούλησαν» στήν κοινή γνώμη αὐτό πού συνήθως πολεμοῦν: Συνταγματικό πατριωτισμό! Ἡ Κοβέσι ζητοῦσε ἀπό τό Κοινοβούλιο ὅ,τι ὑπέστη ἀπό τήν γαλλική δικαιοσύνη ἡ Λέ Πέν: κρίση πολιτικῶν προσώπων ἀπ’ εὐθείας ἀπό τήν ἑλληνική τακτική δικαιοσύνη. Ἀλλά ἐκεῖνο εἶπε «ὄχι». Τίς «μονές» μέρες τοῦ χρόνου ἐφαρμόζει τό ἄρθρο 28 τοῦ Συντάγματος, πού ἀναγνωρίζει τό κοινοτικό δίκαιο ὡς ἐκχώρηση κυριαρχίας, καί τίς «ζυγές» ὄχι.

Ἔχει ἐπίσης ἐνδιαφέρον: Ἡ «φιλελεύθερη» Κριστίν Λαγκάρντ κατέλαβε ἰσχυρή εὐρωπαϊκή θέση, Πρόεδρος στήν Εὐρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, παρά τό γεγονός ὅτι φέρει στήν πλάτη της καταδίκη ἀπό ποινικό δικαστήριο τῆς Γαλλίας. Ἀλλά ἡ «ὑπερσυντηρητική» Λέ Πέν πού ἔλαβε 10 ἑκατομμύρια ψήφους στίς πρόσφατες βουλευτικές ἐκλογές δέν μπορεῖ νά διεκδικήσει ἀξίωμα. Ἄλλο Κριστίν καί ἄλλο Μαρίν.

Ἔχει ἐνδιαφέρον, τέλος. Ἡ Οὔρσουλα πού ἔχει διορίσει στίς Βρυξέλλες ὅλο της τό σόι καί τό «σιτίζει» ἀπό τόν κοινοτικό προϋπολογισμό, ἡ Οὔρσουλα πού ἀρνεῖται νά δώσει στοιχεῖα στόν Εὐρωπαῖο Συνήγορο τοῦ Πολίτη γιά τήν ἀνάρμοστη φιλοξενία της στήν οἰκία τοῦ Πρωθυπουργοῦ στήν Κρήτη, παραδίδει ἰδιωτικῶς καί μαθήματα γιά τόν σεβασμό στό κοινοτικό χρῆμα.

Οἱ ἑλληνικές καί οἱ λοιπές παλινωδίες Βρυξελλῶν ὡστόσο εἶναι τό ὀλιγώτερον. Τό ζήτημα δέν εἶναι τοπικό. Εἶναι κάτι πολύ παραπάνω. Ἀξιακό, θεσμικό καί γεωπολιτικό.

Ἄν ἀφιερώσαμε τίς πρῶτες γραμμές αὐτοῦ τοῦ σημειώματος γιά νά ἐπιχειρηματολογήσουμε «παραδειγματικά» αὐτό πού συμβαίνει, γιατί δέν ἀντέχουμε τήν ὑποκρισία αὐτῶν πού κρατοῦν μονοπωλιακά τήν σημαία τῆς τάχα ὑπερασπίσεως τοῦ κράτους δικαίου, τῆς δημοκρατίας καί τοῦ φιλοευρωπαϊσμοῦ στήν πατρίδα μας. Μεγαλύτεροι ὑποκριτές ἀπό αὐτούς δέν ὑπάρχουν. Εἴτε ἡ δημοκρατία βιάζεται στό Παρίσι, εἴτε στήν Ἄγκυρα, εἴτε στήν Σαουδική Ἀραβία, ἄν πρόκειται νά διακινδυνεύσουν τίς μπίζνες τους μέ τόν Μακρόν, τόν Ἐρντογάν καί τόν πρίγκηπα, στό καλό καί ἡ …δημοκρατία στό καλό καί ἡ …Εὐρώπη, στό καλό καί τό …κράτος δικαίου.

Πᾶμε λοιπόν στά μεγάλα θέματα, τά ἑξῆς τρία: τόν νέο ἀντικομμουνισμό τῆς Δύσης πού ὀνομάζεται «Ρωσσοφοβία», τήν ἐργαλειοποίηση τῆς δικαιοσύνης σέ Δύση καί Ἀνατολή γιά τήν μετατροπή τῆς δημοκρατίας σέ κεκαλυμμένη δικτατορία, τήν ἀλλαγή ἐν τέλει τοῦ ἀξιακοῦ πυρῆνα τῆς Δύσεως πού διώκει, δέν ἀντέχει, τήν διαφορετική ἄποψη. Εἶναι πρωτότυπο: Κάποτε ἡ Δύση κήρυσσε παράνομα τά κομμουνιστικά κόμματα καί τά ἀπέκλειε ἀπό τίς ἐκλογές μέ τήν κατηγορία τῆς συνεργασίας μέ τήν Μόσχα. Ἡ ἴδια αὐτή Δύση, ὀγδόντα χρόνια μετά, καταδιώκει τίς πολιτικές ἡγεσίες τῆς ὑπερδεξιᾶς στήν Ἀμερική καί στήν Εὐρώπη μέ τήν ἴδια ἀκριβῶς κατηγορία: τῆς συνεργασίας μέ τήν Μόσχα! Τό ἔκαναν στόν Πρόεδρο Τράμπ ἐναντίον τοῦ ὁποίου κίνησαν ἀνεπιτυχῶς ἔρευνα γιά ρωσσική ἀνάμειξη στίς ἀμερικανικές ἐκλογές τοῦ 2016. Τό ἔκαναν μέ τόν Πρωθυπουργό τῆς Σλοβακίας τόν ὁποῖο ἐπιχείρησαν νά δολοφονήσουν. Τό ἔκαναν μέ τόν ἀνεξάρτητο ὑποψήφιο Πρόεδρο τῆς Ρουμανίας Γκεοργκέσκου τόν ὁποῖο πέταξαν ἔξω ἀπό τόν δεύτερο γῦρο τῶν ἐκλογῶν τῆς Ρουμανίας μέ τήν γνωστή κατηγορία τῆς λειτουργίας τῶν ρωσσικῶν λογαριασμῶν bots ὑπέρ του. (Σᾶς θυμίζει κάτι αὐτό; Καί ἄλλος ἔχει τόν πειρασμό περιστολῆς τῶν ἐλευθεριῶν!) Τό ἔκαναν μέ τήν Λέ Πέν στήν Γαλλία, τήν ὁποία ἀρχικῶς ἐπιχείρησαν νά διώξουν μέ τό ἐπιχείρημα τῆς χρηματοδοτήσεως ἀπό τήν Ρωσσία, καί ὅταν δέν τούς βγῆκε ἀνακάλυψαν τήν ὑπεξαίρεση κοινοτικοῦ χρήματος.

Καί τί σύμπτωση: ἡ ἀπόπειρα ἀποκλεισμοῦ ὑποψηφίων ἡγετῶν ἀπό ἐκλογές πού διεξάγονται μέ «δημοκρατικές διαδικασίες» ἔγινε σέ ὅλες τίς περιπτώσεις μέ ἐμπροσθοφυλακή τήν ἀνεξάρτητη δικαιοσύνη. Τό Συνταγματικό Δικαστήριο στήν Ρουμανία, τό Συνταγματικό στήν Γερμανία (ἀπόπειρα κατά τοῦ AfD), τήν τακτική δικαιοσύνη στήν Γαλλία.

Μόνο στήν Ἑλλάδα πρωτοτυπήσαμε καί πρωτοπορήσαμε ὡς πρός αὐτό. Ψηφίσαμε ἰδιώνυμο νόμο (Ἀλιβιζάτου) γιά νά παρακάμψουμε τό Σύνταγμα πού λέει πώς καθείς ὅ,τι καί νά πρεσβεύει, μπορεῖ νά εἶναι ὑποψήφιος βουλευτής ἄν δέν ἔχει καταδικαστεῖ ἀμετακλήτως.

Πέραν τοῦ ἰδεολογικοῦ καί θεσμικοῦ ἐκτροχιασμοῦ τοῦ πανικόβλητου εὐρωπαϊκοῦ κατεστημένου, πού ἐγκαθιδρύει δικτατορίες μέ τήν εὐγενική σύμπραξη τῆς δικαιοσύνης, τίθεται ἕνα ἀκόμη ζήτημα. Γιατί τά συστημικά κόμματα ὀνομάζουν «λαϊκισμό» τά πολιτικά ρεύματα πού τά σαρώνουν; ¨Ενας Ἀμερικανός καθηγητής ἔχει ἀποφανθεῖ ὅτι «λαϊκισμό ὀνομάζει ἡ ἐλίτ τά ἀποτελέσματα τῆς δημοκρατίας ὅταν αὐτά δέν τῆς ἀρέσουν!».

Ἐδῶ ἔχουμε κάτι παραπάνω. Ὄχι ἁπλῶς τόν ἀποκλεισμό ἑνός ὑποψηφίου ἀπό τίς ἐκλογές ἀλλά τήν ἀπαγόρευση τῆς διαφορετικῆς ἀπόψεως. Καί κατ’ ἐπέκτασιν, τήν συρρίκνωση τῆς ἐλευθερίας τῶν ἐπιλογῶν τῶν πολιτῶν. Ἡ Δύση μοιάζει ὅλο καί πιό πολύ μέ τήν ἀπολυταρχική Ρωσσία, μέ τήν Τουρκία, μέ τό Ἰράν, μέ τήν Κίνα καί μέ τήν Βόρεια Κορέα. Χάνει τήν ταυτότητά της. Τήν ὑπεραξία της στόν κόσμο. Καί αὐτό εἶναι κάτι πού πρέπει νά ἀποτελεῖ πλέον τό βασικό διακύβευμα τῶν ἐκλογῶν. Δημοκρατία!

Ἐλεύθερη οἰκονομία χωρίς ἀποτελεσματική δημοκρατία δέν ὑπάρχει. Ἐκτός καί ἄν «γοητευόμαστε» ἀπό τόν πειθαρχημένο καπιταλισμό τοῦ Πεκίνου καί τῆς Μόσχας.