Ἄγνωστες ἐπιστολές Χριστόδουλου πρός Μπούς γιά τήν Μακεδονία

Ὁ στενός συνεργάτης του Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος ἀποκαλύπτει στήν «Ἑστία»

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ γιά τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ἀποτελοῦσε πάντα ζήτημα ἰδιαίτερης μέριμνας. Κατ’ ἐπανάληψη εἶχε ἐπισκεφθεῖ τή Θεσσαλονίκη καί τίς ἄλλες πόλεις τῆς Μακεδονίας καί πάντα μιλοῦσε καί γιά τήν ἑλληνικότητα τῆς περιοχῆς. Ἀπόδειξη ἦταν πώς ἡ τελευταία του ποιμαντική ἐπίσκεψη, πρίν νά εἰσαχθεῖ στό Ἀρεταίειο νοσοκομεῖο καί ἔκτοτε νά μήν ἀνανήψει, ἦταν στήν Ἔδεσσα. Βρέθηκε ἐκεῖ τήν 1η Ἰουνίου 2007 –στίς 9 εἰσήχθη στό Ἀρεταίειο– γιά νά συμμετάσχει στίς ἐκδηλώσεις γιά τά 100 χρόνια ἀπό τήν ἐκτέλεση τῶν Μακεδονομάχων Τέλλου Ἄγρα καί Ἀντώνη Μίγγα. Σέ κάθε εὐκαιρία πού τοῦ δόθηκε μίλησε ἐνώπιον μεγάλου πλήθους Μακεδόνων, οἱ ὁποῖοι ἐνθαρρύνθηκαν ἀπό τούς λόγους του καί τόν καταχειροκρότησαν.

Στήν ἀρχή τῆς κεντρικῆς ὁμιλίας του, στίς 3 Ἰουνίου 2007, πού ἀποτελεῖ καί τήν παρακαταθήκη του γιά τούς Ἕλληνες, σημείωσε: «Εἴμαστε σήμερα ὅλοι ἐδῶ ἑνωμένοι κάτω ἀπό τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του γιά τήν ἀπότιση τοῦ χρέους τῆς μνήμης καί τῆς ἀλήθειας, ἔναντι τῶν Ἑλλήνων ἡρώων τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα, ἐπειδή πιστεύουμε ὅτι ἡ συντήρηση τῆς ἱστορικῆς μνήμης δέν ἀποτελεῖ παραχώρηση στή μισαλλοδοξία καί στόν φανατισμό, ἀλλά εἶναι εὐλαβικό κερί, πού τονίζει τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τούς ἐθνικούς μας ἥρωες καί τονώνει τό ἠθικό καί πατριωτικό μας φρόνημα.». Καί στή συνέχεια τόνισε μέ νόημα:

«Στά “πύρινα χρόνια” τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα κρίθηκε ἡ ἑλληνικότητα αὐτῆς τῆς γῆς τῶν Μακεδόνων, χωρίς νά ἐξαγορασθῆ μέ εὐτελές τίμημα καιροσκοπικῆς διπλωματίας, ἀλλ’ ἐπιβεβαιώθηκε μέ τό αἷμα καί τή θυσία τῶν ἄξιων παιδιῶν της καί τῶν ἁπανταχοῦ Ἑλλήνων, πού προσέτρεξαν ἐθελοντικά καί πολέμησαν μέ θαυμαστή αὐτοθυσία γιά τήν ἀλήθεια καί τήν τιμή. Ἄν οἱ ἥρωες σκέπτονταν ὅπως κάποιοι –εὐτυχῶς ὀλίγοι– τήν καλοπέρασή τους, τόν συμβιβασμό καί τό συμφέρον τους, δέν θά εἴχαμε αὐτήν ἐδῶ τήν Πατρίδα. Τήν ἔχουμε ἐπειδή πλήρωσαν γι’ αὐτήν μέ τή ζωή τους οἱ Μακεδονομάχοι καί ὅλοι οἱ ἀγωνιστές ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος.».

Τό τέλος τῆς ὁμιλίας-παρακαταθήκης του ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος ἦταν μιά ἔκκληση στούς Μακεδόνες:

«Μείνετε ὄρθιοι στίς ἐπάλξεις, σταθεῖτε καί φυλάξτε τίς ἐθνικές καί θρησκευτικές μας παραδόσεις, διατηρεῖστε τήν ἑνότητα μέ τίς ρίζες μας γιά νά μήν ξεραθῆ ἡ ψυχή σας, ἀλλά νά εἶναι πάντα καρποφόρα. Τό μήνυμα τοῦτο προσλαμβάνει σήμερα ἰδιάζον βάρος γιά ὅλους τούς Ἕλληνες καί μάλιστα τούς Μακεδόνες. Στό διάβα τῆς ἱστορίας μας ἡ Μακεδονία ἀπετέλεσε μῆλον ἔριδος πολλῶν γειτόνων μας. Οἱ ἀγῶνες καί οἱ θυσίες τῶν πατέρων μας ἔσωσαν τήν Μακεδονία ἀπό τή βία καί τήν τρομοκρατία τότε, πρίν 100 χρόνια, τοῦ βουλγαρικοῦ κομιτάτου. Ἦταν ἀγῶνες δύσκολοι καί ἦταν οἱ θυσίες βαριές. Ἡ Ἐκκλησία στάθηκε ὄρθια ὅταν τίποτε ἄλλο δέν προσεφέρετο νά στηρίξει τήν ἀποσταμένη ἐλπίδα. Ἔκλεισε μέσα στό ράσο τῶν παπάδων καί δεσποτάδων Της ὅλα τά παιδιά Της καί ἔδωσε πρώτη τό παράδειγμα τῆς αὐτοθυσίας καί τοῦ ἡρωισμοῦ… Ὅλοι τό ξέρουμε καί ὅλοι τό διαλαλοῦμε. Χωρίς νά λησμονοῦμε μάθαμε νά συγχωροῦμε αὐτούς πού μᾶς ἀδίκησαν καί μᾶς ἀδικοῦν. Αὐτό εἶναι τό χρέος μας, ὅπως τό ἔχουμε διδαχθεῖ ἀπό τήν Ὀρθοδοξία μας καί τόν Ἑλληνισμό μας. Μπορεῖ νά πικραινόμαστε γιά κάποιες ὕποπτες συμπεριφορές μερικῶν παιδιῶν τῆς Πατρίδας μας, πού ἀποκλίνουν ἀπό τήν ἐθνική μας συμπόρευση. Στήν Ἑλλάδα καί πρίν, καί σήμερα, καί αὔριο, κανένας δέν μπόρεσε οὔτε θά μπορέσει ποτέ νά κάμψει τό φρόνημά μας. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται νά δικαιωθοῦν οἱ θυσίες τῶν ἡρώων μας Μακεδονομάχων».

Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος δέν ἔμεινε μόνο στούς λόγους Πίστης καί Ἐλπίδας πρός τούς Μακεδόνες Ἕλληνες. Μέ δύο ἐπιστολές του πρός τόν Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ Τζώρτζ Μπούς τόν νεότερο ὑπογράμμισε τά δίκαια τῆς Ἑλλάδας ἔναντι τῶν σφετεριστῶν τοῦ ὀνόματος καί τῆς ὀνομασίας τῆς Μακεδονίας γειτόνων της. Ἡ πρώτη ἐστάλη στίς 10 Νοεμβρίου 2004 καί ἡ δεύτερη ἀκολούθησε στίς 17 Νοεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους. Καί οἱ δύο ἐγράφησαν μετά τήν ἀπόφαση τῶν ΗΠΑ νά ἀναγνωρίσουν τά Σκόπια μέ τό συνταγματικό τους ὄνομα «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας».

Ὅπως σημειώνει ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος στήν πρώτη του ἐπιστολή, ἡ χρήση τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία» ἀπό τά Σκόπια εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό μίαν ἁπλή καί ἀθώα πολιτιστική ὑπεξαίρεση. Γιατί, καθώς ἔγραψε, «τά ὅρια τοῦ πολιτιστικοῦ, τοῦ πολιτικοῦ καί τοῦ ἐπεκτατικοῦ εἶναι ἀμυδρά». Καί ἐπισημαίνει στή συνέχεια:

«Οἱ Ἕλληνες θεωροῦμε πώς ἡ ἀναγνώριση τοῦ ὅμορου μέ τήν Ἑλλάδα κράτους τῆς πΓΔΜ μέ τό ἐθνωνύμιο “Μακεδονία” ὄχι μόνο δέν ἐξυπηρετεῖ κανένα βαλκανικό κράτος, ἀφοῦ ἀνεβάζει τή θερμοκρασία τῆς ἔντασης καί τῆς καχυποψίας στήν περιοχή, ἀλλά φαίνεται πώς δικαιώνει ὅλους ὅσοι κτίζουν τήν ἱστορία τους μέ κλοπιμαῖα ὑλικά καί ἐπιβραβεύει ὅσους διατηροῦν ἄσβηστη τή σπίθα τῆς ἀταξίας καί τῆς μόνιμης ἀστάθειας σέ μία κρίσιμη γιά τήν Εὐρώπη περιοχή καί σέ μίαν ἐποχή ἀδιάκοπων ἐντάσεων.».

Περαίνων τήν ἐπιστολή του ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος ἀφοῦ τονίζει ὅτι τό ὄνομα «Μακεδονία» ἀποτελεῖ κύριο στοιχεῖο τῆς πολιτιστικῆς μας κληρονομιᾶς καί συστατικό μέρισμα τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπίας ὑπογραμμίζει:

«Ἐξοχότατε, εἶμαι πεπεισμένος πώς ἡ περιστολή τῆς πολιτικῆς καί δή τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς στήν ψυχρή καί μόνο ἐξυπηρέτηση ἐφήμερων καί ἰδιοτελῶν συμφερόντων, ἀποτελεῖ βασικό αἴτιο τῆς παγκόσμιας ἀστάθειας καί ἀταξίας στή μετα-διπολική ἐποχή πού διανύουμε. Ὡς ὀργανικό μέλος ἑνός ἱστορικοῦ λαοῦ, τοῦ ὁποίου οἱ προτεραιότητες οὐδέποτε ὑπῆρξαν ἐφήμερες, οὔτε κἄν ἰδιοτελεῖς, καί ὡς ἐκκλησιαστικός ὑπηρέτης τῆς Ὀρθοδοξίας… ἐπιθυμῶ διά τῆς παρούσης νά ἐκδηλώσω μέ τόν πλέον ἔντονο τρόπο τά αἰσθήματα ἀγωνίας πού μέ διακατέχουν γιά τόν κόσμο πού διαμορφώνουμε μέ πλήρη ἀπαξία στήν ἀντικειμενικότητα καί τήν ἀλήθεια.».

Στή δεύτερή του ἐπιστολή πρός τόν Ἀμερικανό πρόεδρο ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος ἐπανέρχεται στό θέμα τῆς ὀνομασίας καί τοῦ ἐπισημαίνει προφητικά:

«Μιά ὀνομασία τοῦ γειτονικοῦ κράτους πού νά περιέχει τόν ὅρο “Μακεδονία” δέν δύναται νά ἀνατρέψει τούς ἱστορικούς λόγους, τούς ὁποίους ἔχει ἡ Ἑλλάδα κατά τῆς ὑφαρπαγῆς τοῦ ὀνόματος ἀπό τήν πΓΔΜ. Κάθε Ἕλληνας φέρει μέσα του αὐτό τό ἱστορικό ψῆγμα. Δέν εἶναι μόνο τά ἑλληνικά χώματα τά ὁποῖα ἀναδύουν στήν ἐπιφάνεια τά ἀπομεινάρια τῆς Μακεδονικῆς δυναστείας. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ πολιτισμός καί τά γονίδια τά ὁποῖα ἔχουν κληροδοτηθεῖ σέ μᾶς μέσω τῶν αἰώνων. Γιά τούς λόγους αὐτούς… οἱαδήποτε ἐξαναγκασμένη παρέκκλιση ἀπό αὐτήν τήν ἱστορικήν ἀλήθεια δέν θά ἀποφέρει ὥριμα φροῦτα εἰρήνης καί καλῆς γειτονίας ἀλλά ἄγουρους καρπούς καχυποψίας καί ἐχθρότητας μεταξύ τῶν δύο “Μακεδονιῶν”».

Στήν ὁμιλία του στήν Ἔδεσσα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἶπε πώς δέν μπορεῖ νά σιωπᾶ ὅταν βλέπει ὅτι κινδυνεύει ἡ Πατρίδα καί τό ποίμνιό του, ἔστω καί ἄν αὐτό τοῦ στοιχίζει πολύ ἀκριβά. Ἐκ τῶν πραγμάτων εἶναι γνωστό ὅτι τοῦ στοίχισε. Ὅμως οἱ παρακαταθῆκες του μένουν μέτρο ἀναφορᾶς καί σύγκρισης γιά τούς ἑπόμενούς του Ἀρχιερεῖς.