«Θά τήν θυμόμαστε γιά πάντα!» – Νόμπελ προκλήσεως ἀπό τόν Ἀλέξη Τσίπρα
Η «ΕΣΤΙΑ» δέν γνωρίζει ἐάν ὁ κ. Τσίπρας θά τιμηθεῖ μέ τό Νόμπελ εἰρήνης ὅπως προτείνεται ἀπό τόν Πάπα Φραγκῖσκο καί διαφόρους εὐρωβουλευτές. Γνωρίζει ὅμως μετά βεβαιότητος πώς θά μποροῦσε νά διεκδικήσει τό Νόμπελ προκλήσεως –ἄν ὑπῆρχε τέτοιος θεσμός! Πρό μηνός χαρακτήρισε «διπλωματικό ἀριστούργημα» τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν. Προχθές στόν «Ἀντέννα» ἐπανῆλθε κάνοντας νέο ἅλμα. Ἀφοῦ τήν χαρακτήρισε ὡς …«δῶρο» πού δέν μποροῦσε νά μήν ἀποδεχθεῖ, περίπου ἐνημέρωσε τόν ἑλληνικό λαό ὅτι ἡ Συμφωνία αὐτή θά τοῦ μείνει …ἀξέχαστη!! «Θά τήν θυμόμαστε γιά πάντα!» σχολίασε στόν ἐμβρόντητο Νῖκο Χατζηνικολάου κάνοντας μάλιστα ἀντιπαραβολή μέ τήν διάσημη φράση τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη πώς «σέ δέκα χρόνια δέ θά θυμᾶται κανείς τό Σκοπιανό». Στήν προσπάθειά του νά μᾶς πείσει γιά τό «ἀριστούργημα» πού ὑπέγραψε, μάλιστα δέν δίστασε νά πεῖ ψέματα πώς οἱ Σκοπιανοί ἄλλαξαν ἤδη τίς πινακίδες τῶν αὐτοκινήτων τους. Αὐτό δέν συμβαίνει γιά ἕναν ἁπλό λόγο: ἡ Συμφωνία προβλέπει προθεσμία πέντε ἐτῶν γιά τήν ἀλλαγή πινακίδων. Μέχρι τότε οἱ Σκοπιανοί θά τοποθετοῦν αὐτοσχέδια αὐτοκόλλητα στά ΙΧ τους. Ἀλλά οὔτε κι αὐτό ἔχει συμβεῖ. Εἶναι προφανές πώς ὁ Πρωθυπουργός ἔχει χάσει τό μέτρο. Πολλῶ δέ μᾶλλον ὅταν κατηγορεῖ τόν λαό πώς διατηροῦσε «συλλογική ψευδαίσθηση» πώς μπορεῖ νά προστατέψει τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας!!Ὅλο τό ἐπίμαχο ἀπόσπασμα τῆς συνεντεύξεως Τσίπρα γιά τό Σκοπιανό ἔχει ὡς ἑξῆς:
ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, δέν εἶχε κόστος αὐτή ἡ συμφωνία γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ;
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: Ἡ ἐκτίμησή μου εἶναι, ὅτι ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς συμφωνίας, ὁ ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ἔχει μία πολύ μεγάλη δυνατότητα μέσα ἀπό τήν ἀναδιάταξη τοῦ πολιτικοῦ συστήματος καί τήν ἀναδιάταξη τῶν διαχωριστικῶν γραμμῶν νά συγκροτήσει αὐτόν τόν προοδευτικό πόλο. Ἀλλά, ἀκόμα καί ἄν εἶχε κόστος, κύριε Χατζηνικολάου, δέν ξέρω, ἐσεῖς εἴσαστε ἀρκετά χρόνια, ὡς δημοσιογράφος, ἔχετε πάρει συνεντεύξεις ἀπό, σχεδόν, τούς περισσότερους πρωθυπουργούς τῆς Μεταπολίτευσης. Ἀλήθεια, στά κρίσιμα ἐθνικά θέματα οἱ προκάτοχοί μου σκεφτόντουσαν τό πολιτικό κόστος; Ἐγώ οὔτε μία στιγμή δέν τό σκέφθηκα αὐτό στίς μεγάλες καί κρίσιμες στιγμές πού εἶχα κατά τή διάρκεια τῆς τετραετοῦς θητείας μου. Οὔτε τό καλοκαίρι τοῦ ’15, ὅταν μέ τήν ἀπόφασή μου νά πάω σέ ἕναν δύσκολο συμβιβασμό, ἔχανα τή μισή μου κοινοβουλευτική ὁμάδα, ἀλλά ἤξερα ὅτι αὐτό πού κάνω εἶναι τό ὀρθό γιά τή χώρα, καί ἡ συνείδησή μου ἦταν ὅτι πρέπει νά κάνω αὐτό τό ὁποῖο εἶναι σωστό γιά τή χώρα. Καί βεβαίως οὔτε μία στιγμή, ὅταν μοῦ δόθηκε αὐτή ἡ μεγάλη ἱστορική εὐκαιρία νά λυθεῖ μία διαφορά 30 ἐτῶν, καί νά λυθεῖ πρός ὄφελος τῆς χώρας, πού ἀναβαθμίζει τίς δυνατότητες τῆς χώρας, τό κῦρος της στό ἐξωτερικό, λύνει μία διαφορά πού ἦταν ἐμπόδιο μέ μία χώρα στά βόρεια σύνορα πού εἶχε γυρίσει τήν πλάτη της πρός τήν Ἑλλάδα, πού θά ἦταν καί εἶναι ὁ φυσικός της σύμμαχος, πού μᾶς δίνει τώρα τή δυνατότητα ἐμεῖς νά ἔχουμε οἰκονομική δραστηριότητα ἐκεῖ, αὐτοί νά εἶναι οἱ βασικοί στρατηγικοί μας ἑταῖροι. Τά ἀεροπλάνα τῆς Πολεμικῆς μας Ἀεροπορίας ἀντί τῶν τουρκικῶν F16 νά εἶναι αὐτά πού ἐπιτηροῦν τόν δικό τους ἐναέριο χῶρο. Αὐτές τίς μεγάλες δυνατότητες, αὐτή τήν ἐθνικῆς σημασίας καί πατριωτικῆς ἀξίας συμφωνία πού ἤμουν τυχερός, γιατί μοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά τό κάνω.
ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Βέβαια, ἡ ἀντιπολίτευση λέει ὅτι αὐτή δέν εἶναι μία καλή συμφωνία. Ὅτι δηλαδή εἶναι μία συμφωνία πού καί στό θέμα τοῦ ὀνόματος καί στό θέμα τῆς γλώσσας καί στό θέμα τῆς ὑπηκοότητας, δέν συμβαδίζει μέ τά ἐθνικά συμφέροντα. Ὅτι δηλαδή, τούς χαρίζουμε «μακεδονική γλῶσσα» καί «μακεδονική ὑπηκοότητα», ἐνῶ θά ἔπρεπε νά εἶναι Βορειομακεδόνες καί ὅτι ἐν πάση περιπτώσει τό ὄνομα Μακεδονία ἔστω καί μέ γεωγραφικό προσδιορισμό, ἐκχωρήθηκε. Καί μάλιστα, πολλοί ἀπό αὐτούς λένε, γιατί ἐνῶ τήν ἄλλη φορά ἔκανε δημοψήφισμα στήν ἄλλη μεγάλη κρίση τό ’15 δέν ἔκανε ἐδῶ δημοψήφισμα νά ρωτήσει τό λαό;
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: Μά θά κάνουμε ἐμεῖς δημοψήφισμα γιά τό πῶς θά λέγονται οἱ γείτονές μας; Κοιτάξτε, κύριε Χατζηνικολάου. Ἐγώ αὐτό πού γνωρίζω εἶναι ὅτι σήμερα, ἄν μπεῖτε στό διαδίκτυο καί πληκτρολογήσετε τή λέξη «MACEDONIA», δέν βγαίνουν τά Σκόπια. Μέχρι προχθές ἔβγαιναν τά Σκόπια. Ἐγώ αὐτό πού ξέρω εἶναι ὅτι οἱ γείτονές μας γιά πρώτη φορά συναίνεσαν στό νά ἀλλάξουν τό ὄνομά τους καί νά βάλουν γεωγραφικό προσδιορισμό. Μέχρι προχθές, ἡ συνταγματική τους ὀνομασία ἦταν «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας». Καί ἐμεῖς τούς ἀναγνωρίζαμε ὡς «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας». Καί ὄχι ἁπλά ἄλλαξαν τό ὄνομά τους σέ Βόρεια Μακεδονία, πού δέν εἶναι ἐθνοτικός ἀλλά γεωγραφικός προσδιορισμός, ἀλλά ἄλλαξαν καί τό Σύνταγμά τους βγάζοντας ὅλες τίς ἀλυτρωτικές ἀναφορές τελειώνοντας ὁριστικά τό ζήτημα περί πιθανότητας διεκδίκησης ὁμογένειας στή χώρα. Ἄλλαξαν τίς πινακίδες στά δημόσια κτήρια, ἄλλαξαν τίς ταμπέλες στά ἀεροδρόμιά τους, στούς ἐθνικούς τους δρόμους, ἄλλαξαν τίς ταμπέλες στά αὐτοκίνητά τους. Ξεκαθάρισαν ὅτι δέν ἔχουν καμία σχέση μέ τήν ἀρχαία κληρονομιά τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας, πού εἶναι κομμάτι ἀναπόσπαστο τοῦ ἑλληνισμοῦ. Τί ἄλλο θά μπορούσαμε νά διεκδικοῦμε περισσότερο; Βεβαίως, δέν καταλάβαμε τά Σκόπια. Δέν εἴχαμε μία πολεμική ἀναμέτρηση ὅπου ἐπιβάλαμε ὅλους τούς δικούς μας ὅρους. Αὐτό εἶναι γεγονός.
ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τότε γιατί ὑπάρχει αὐτή ἡ λαϊκή ἀντίδραση… πῶς τό ἐξηγεῖτε;
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: Κύριε Χατζηνικολάου, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μεγάλο μέρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ὅλα τά προηγούμενα χρόνια μέ εὐθύνη τῶν πολιτικῶν δυνάμεων, τό εἶπα μιά στή Βουλή αὐτό, ζοῦσε μέσα σέ μιά συλλογική ψευδαίσθηση. Κανείς ἀπό μᾶς, οὔτε σεῖς, οὔτε ἐγώ, οἱ δημοσιολογοῦντες δέν ὁμιλούσαμε περί πρώην Γιουγκοσλαβικῆς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας. Δέν τολμούσαμε νά τό ποῦμε. Μιλούσαμε γιά Σκόπια καί Σκοπιανούς. Ἀναφέραμε αὐτούς τούς ἀνθρώπους μέ τό ὄνομα τῆς πρωτεύουσας τῆς χώρας τους, τοῦ κράτους τους. Αὐτό ἦταν μιά συλλογική ψευδαίσθηση. Συνεπῶς ἡ ρητορική, ἡ συνομωσιολογική ρητορική ἀκραίων κύκλων δημιούργησε τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ ἑλληνική κυβέρνηση δέν ἔρχεται νά ἐφαρμόσει τήν ἐθνική γραμμή ἐνῶ αὐτό κάναμε. Τήν γραμμή πού εἴχαμε ἀπό τό 2004, ἀλλά ἔρχεται νά δώσει κάτι, τό ὁποῖο ὅμως δέν τό ἔδωσε διότι τό εἶχαν ἤδη. Δέν δώσαμε κάτι, πήραμε ἀπό αὐτή τήν ὑπόθεση.
ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Γιά νά κλείσω τό συγκεκριμένο θέμα ἐννοῶ. Νά προσθέσω μία παράμετρο. Λένε οἱ τῆς ἀντιπολίτευσης, μποροῦσε ὁ Πρωθυπουργός νά δημιουργήσει ἕνα κλῖμα συναίνεσης, νά συζητήσουμε καί νά συναποφασίσουμε σέ ἕνα τόσο κρίσιμο ἐθνικό θέμα. Γιατί γιά παράδειγμα δέν ἔγινε ἕνα συμβούλιο πολιτικῶν ἀρχηγῶν; Γιατί δέν φωνάξατε, ἔστω τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης, νά βρεῖτε ἕνα κοινό τόπο;
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: Προφανῶς καί φώναξα δυό φορές τούς ἀρχηγούς τῶν κομμάτων.
ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Γι’ αὐτό τό θέμα;
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: Προφανῶς, δέν τό θυμᾶστε; Γιά τό Μακεδονικό δυό φορές, ἀλλά ἦταν προδιαγεγραμμένη ἡ στάση τοῦ Κυριάκου τοῦ Μητσοτάκη, τήν ὁποία τήν εἶχε διαμηνύσει μέσω κύκλων καί συμβούλων πολύ νωρίτερα, γιά λόγους πού εἶχαν τότε νά κάνουν μέ τίς ἐσωτερικές ἀντιφάσεις στό κόμμα του. Ἀργότερα, διότι φιλοδοξοῦσε νά πατήσει πάνω σέ αὐτό τό κλῖμα, τήν εὐαισθησία μεγάλου μέρους τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Κράτησε μία στάση ἡ ὁποία ἦταν ἀκραία ἀντιπολιτευτική. Ἀλλά πρίν πᾶμε σέ αὐτό, ἐγώ θέλω νά σᾶς πῶ κάτι τό ὁποῖο γιά μένα ἔχει μεγαλύτερη σημασία, διότι ἔχουν εἰπωθεῖ πάρα πολλά, γραφτεῖ πάρα πολλά. Εἴδαμε καί τίς ἀντιδράσεις τῶν ἀκραίων κύκλων κι ἄν θέλετε γιά μένα τό χειρότερο πού ἔπραξε ὁ κ. Μητσοτάκης, δέν εἶναι ὅτι κράτησε μιά στάση ἀνακόλουθη μέ αὐτή πού εἶχε τό κόμμα του, ἀκόμα καί ὁ ἴδιος ὁ πατέρας του ὅταν ἦταν Πρωθυπουργός. Τό χειρότερο πού ἔκανε ἦταν ὅτι υἱοθέτησε τή συνομωσιολογική ρητορική, ὅτι δῆθεν ὑπῆρξε μιά συναλλαγή μέ τό ζήτημα τῶν συντάξεων, κάτι τό ὁποῖο, χωρίς ἐπιχειρήματα, ἀστήρικτο. Οὔτε ὁ ἴδιος προφανῶς μπορεῖ νά τό ἀποδείξει, ἀλλά οὔτε καί αὐτός ὁ ὁποῖος κατηγορεῖται, δέν μπορεῖ νά ἀποδείξει ὅτι δέν εἶναι ἐλέφαντας. Ἀλλά κοιτάξτε νά δεῖτε, ἔλεγε κάποτε ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης, ὅτι σέ δέκα χρόνια αὐτό τό θέμα θά τό ’χουμε ξεχάσει. Ἐγώ σήμερα μπορῶ νά σᾶς πῶ, μέ βεβαιότητα, ὅτι θά τό θυμόμαστε γιά πάντα καί ὅτι σέ δέκα χρόνια καί σέ πολύ λιγότερο, ἀκόμα κι αὐτοί πού σήμερα καλοπροαίρετα διαφωνοῦν, θά ἔχουν συνειδητοποιήσει τήν μεγάλη ἱστορική ἀξία καί σημασία γιά τήν Ἑλλάδα αὐτῆς τῆς Συμφωνίας. Γιά τήν Ἑλλάδα πού γίνεται ξανά ἡγέτιδα δύναμη στά Βαλκάνια, γιά τήν Ἑλλάδα ἡ ὁποία ἔχει αὐτοπεποίθηση, γιά τήν Ἑλλάδα ἡ ὁποία ἀνακτᾶ τήν ἱστορική της κληρονομιά. Τό πρόβλημά μας μέ τούς γείτονες ἦταν ὅτι εἴχανε ἕναν περίεργο ἐθνικιστή πρόεδρο ὅλα τά προηγούμενα χρόνια, ὡς πρωθυπουργό, πού γέμιζε ὅλη τή χώρα του μέ Μεγαλέξανδρους καί Φίλιππους καί φαντασιώνονταν ὅτι ἦταν ἀπόγονοι τοῦ Μεγαλέξανδρου. Σήμερα ἔχουμε κάποιους ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι θέλουν νά μιλήσουν σοβαρά, θέλουν νά δοῦν τό μέλλον τους. Λένε, βεβαίως, ὅτι κατοικοῦνε στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Μακεδονίας, ὅτι ἡ χώρα τους ἔχει αὐτή τήν ὀνομασία καί δέχονται τόν γεωγραφικό προσδιορισμό, ἀλλά θέλουν νά κοιτᾶνε πρός τήν Ἑλλάδα. Θέλουν νά γίνουνε ὁ στρατηγικός σύμμαχος τῆς Ἑλλάδας. Θέλουν οἱ οἰκονομικές τους σχέσεις νά εἶναι ἐδῶ. Θέλουν ἡ στρατιωτική τους συνεργασία νά εἶναι ἐδῶ. Ἔ, αὐτό τό μεγάλο δῶρο γιά τή χώρα, ἐγώ ἀπέναντι σέ ὁποιοδήποτε πολιτικό κόστος, ὡς ἕνας Πρωθυπουργός μέ αἴσθηση τῆς ἐθνικῆς εὐθύνης, δέν μποροῦσα νά τό ἀπορρίψω, κ. Χατζηνικολάου.
Μ.Η.Τ. 232122