Προσκύνημα στό Φάληρο

Η ΜΑΚΡΑ ἐνασχόληση μέ τό πολιτικό ρεπορτάζ μοῦ ἔχει δώσει τήν δυνατότητα νά ζήσω ἀπό κοντά σχεδόν ὅλους τούς πρωθυπουργούς ἀπό τό 1990 καί μετά, καί νά…

… διαπιστώσω τήν σχέση πού ἔχουν μέ τά μέσα ἐνημέρωσης, εἰδικῶς μέ τόν Τύπο καί τά κανάλια. Ὁμολογῶ ὅτι ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ξεπερνᾶ στήν καθοδική του πολιτική φάση σέ ἰδιοτροπίες ἀκόμη καί τόν πλέον δύστροπο. Δέν κατέθεσε ἀγωγές ἤ μηνύσεις κατά δημοσιογράφων, δέν ξέρω νά διαμαρτυρήθηκε ποτέ ὁ ἴδιος σέ καναλάρχη γιά τήν στάση ΜΜΕ ἐναντίον του, δέν ἀπείλησε δημοφιλῆ διασκεδαστή πού τοῦ ἔκανε κριτική μέ τήν φράση «νά προσέχεις» (ὅπως κάποιος προκάτοχός του στό πρόσφατο παρελθόν), δέν συνέταξε ἀτομική μαύρη λίστα γιά δημοσιογράφους, ὅπως κάποιος ἄλλος στό παρελθόν, δέν ξέρω νά ἔστειλε τό ΣΔΟΕ σέ κανέναν καί δέν γνωρίζω νά ἀπαίτησε τήν ἀπόλυση παρουσιαστῆ εἰδήσεων (ὅπως ὁ Σημίτης γιά τόν Νῖκο Χατζηνικολάου).

Ὁ Τσίπρας κυρίως συγκρούστηκε μέ τίς κορυφές. Ἐν τούτοις, ἡ συμπεριφορά του στά Μέσα χαρακτηρίστηκε ἀπό τήν ὑποτίμησή τους, ἀπό τήν διαρκῆ καταγγελία τῶν ἰδιοκτησιῶν τους γιά μεροληπτική στάση ἐναντίον του, ἀπό τήν παρέμβασή του στήν τηλεοπτική ἀγορά ὑπέρ συγκεκριμένων παικτῶν, ἀπό τήν ἀπαίτηση ὁρισμοῦ συγκεκριμένων διευθυντῶν σέ συγκεκριμένα κεντροαριστερά μέσα ἐνημέρωσης ἀπό λάθος ὑπολογισμούς (ἀπόφαση ΣτΕ γιά τίς ἄδειες) καί ἀπό τήν ἐπιβολή τοῦ ἐμπάργκο σέ ΜΜΕ, προκειμένου νά «κολλήσει» στούς τιμωρηθέντες καναλάρχες τήν ρετσινιά τοῦ ἐμπαθοῦς. Βεβαίως, δέν πρέπει νά λησμονεῖ κανείς ὅτι ἐπί τῶν ἡμερῶν του ἐτέθησαν ἐκτός παιδιᾶς ἐμβληματικοί ἐκδότες καί μπῆκε λουκέτο σέ κανάλια ἐξ αἰτίας δικῶν τους λαθῶν, πού ἐκμεταλλεύθηκε ὁ ΣΥΡΙΖΑ. Ὡστόσο, αὐτό δέν ἀλλάζει τήν γενική εἰκόνα.

Ὁ Πρωθυπουργός τερματίζει τήν θητεία του ὅπως τήν ἄρχισε: καταγγέλλοντας κανάλια καί καναλάρχες. Ἡττημένος. Συμβιβασμένος. Μέ αὐτούς πού ἀνήγαγε σέ βασικούς του ἀντιπάλους καβάλα στό ἄλογο. Ἡ ἐμφάνισή του στόν «Σκάϊ», ἡ ὁποία προβλήθηκε ὡς μεῖζον τόλμημα καί ἀνατροπή ἐκ μέρους του, ἀποτέλεσε στήν πραγματικότητα τήν ἔμπρακτη ὁμολογία μιᾶς μεγάλης διπλῆς ἥττας. Ἥττας διότι ὁ Πρωθυπουργός ὑποτιμοῦσε συστηματικῶς τόν συγκεκριμένο τηλεοπτικό σταθμό σέ ὅλη τήν θητεία του καί θεωροῦσε πώς δέν τόν ἀφοροῦν ὅσοι «ψηφίζουν» τόν «Σκάι». Δέν εἶναι ψηφοφόροι του. Τόν θεωροῦσε –τό γνωρίζουμε ἀπό ἄριστες πηγές– ὡς τέλειο ἄλλοθι. Ἥττας ἐπίσης γιατί ἐπιχείρησε νά τόν ἀπαξιώσει, διατάσσοντας τά στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νά ἀπέχουν ἀπό τίς ἐκπομπές του. Τό λάθος του νά ἐπιτίθεται ὀνομαστικά σέ καναλάρχες – μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ Γιάννης Ἀλαφοῦζος, ὁ ὁποῖος δέν διεκδικεῖ κρατικές δουλειές στήν Ἑλλάδα, σέ συνδυασμό μέ τό ἐμπάργκο, μεγέθυνε τόν ἀντίκτυπο τῆς ἐπιστροφῆς του στό στούντιο τοῦ «Σκάϊ». Οἱ λεονταρισμοί του κατά τήν διάρκεια τῆς συνέντευξης στόν Ἀλέξη Παπαχελᾶ καί τήν Σία Κοσιώνη δέν ἀναιροῦν τό βασικό γεγονός: «Προσκύνησε».

Θά εἶμαι εἰλικρινής: Πράγματι, ὁ συγκεκριμένος σταθμός ὑπῆρξε ὑπέρμετρα αὐστηρός ἀπέναντι στήν Κυβέρνησή του κατά τήν διάρκεια τῆς θητείας τοῦ κ. Τσίπρα, στόν ἴδιο προσωπικά μόνο στήν τελική εὐθεῖα. Καί ἄλλοι πρωθυπουργοί γνώρισαν τήν ἀντιπάθειά του. Ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης πέρα ἀπό κάθε ὅριο. Ὁ Γιῶργος Παπανδρέου σίγουρα. Ὁ Καραμανλῆς κατά διαστήματα. Ὁ Σαμαρᾶς στήν τελική εὐθεῖα γιά τήν ἀνατροπή του. Ποτέ κανείς ὅμως δέν ἐξέδωσε ντιρεκτίβα ἀποχῆς τῶν στελεχῶν τοῦ κόμματός του ἀπό τόν σταθμό. Οὔτε στίς χειρότερες μέρες. Ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης ἀντιμετώπιζε καθημερινά τό 1990 ἀνηλεές σφυροκόπημα ἀπό τήν τριπλέτα Γιῶργος Τράγκας – Νῖκος Κακαουνάκης – Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, ξεχωριστή κατηγορία ὁ καθείς. Στό τέλος, παρά τίς ἀλησμόνητες κόντρες, ἀποκατέστησε τήν σχέση του μέ ἕναν-ἕναν χωριστά. Ὁ Κώστας Καραμανλῆς πολεμήθηκε ὅσο κανείς γιά πέντε χρόνια ἀπό τό κανάλι τῶν ἐκδοτῶν μέ τήν ἀθεμελίωτη σκανδαλολογία. Ποτέ δέν σήκωσε τηλέφωνο νά διαμαρτυρηθεῖ σέ ἐκδότη-καναλάρχη, ποτέ δέν ἔκανε δημόσια δήλωση ἐναντίον οὐδενός ὀνομαστικά, ποτέ δέν διέταξε σταλινικά βουλευτή του νά μήν ἐμφανιστεῖ σέ τηλεοπτική συχνότητα.

Ἡ παρουσία τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα στό Φάληρο, λοιπόν, ἀποτελεῖ τήν ἧττα μιᾶς ὁλόκληρης ἀντίληψης γιά τήν πολιτική καί τά ΜΜΕ. Οἱ πρωθυπουργοί πρέπει νά εἶναι ἄρχοντες. Δοθέντος ὅτι εἶναι θεωρητικῶς οἱ ἰσχυροί τοῦ συστήματος, δέν πρέπει νά μειώνουν τήν αἴγλη τῆς ἐξουσίας τους μέ παιδιάστικες συμπεριφορές τοῦ τύπου «δέν σοῦ μιλάω» ἤ μέ ἐπώνυμες καταγγελίες, πού καθιστοῦν ἰσουψεῖς τούς καναλάρχες μέ τούς ἐκλεγμένους. Ὁ Ἀλέξης δυστυχῶς ἀνήκει σέ αὐτή τήν κατηγορία. Δέν κατανόησε τό πολύ ἁπλό δόγμα: ἐάν ἡ πολιτική σου εἶναι σωστή, τότε καί ὅλα τά κανάλια νά ἔχεις ἐναντίον σου, πάντα θά κερδίζεις στόν λαό. Ἄν ἡ πολιτική σου εἶναι λάθος, καί ὅλα τά κανάλια νά ἔχεις μαζί σου (μέχρι τίς εὐρωεκλογές τέσσερα στά πέντε πλήν ἑνός ἦταν εὐμενῶς οὐδέτερα ὑπέρ του), τότε θά χάσεις στόν λαό. Καί ὑπεύθυνος γι’ αὐτό εἶσαι ἐσύ! Κανένας ἄλλος.