Θεωρίες πεζοδρομίου

ΑΚΟΥΩ μέ προσοχή τίς θεωρίες ὅτι ἡ ἐπιστροφή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στήν ἀντιπολίτευση σηματοδοτεῖ καί τήν ἐπιστροφή του στό πεζοδρόμιο καί στήν λεγόμενη «κινηματική λογική» –ἐπεισόδια, φωτιές, μπαχαλάκηδες– ἀλλά μέ βάση ὅσα γνωρίζω δέν τήν «ἀγοράζω».

Μέχρι στιγμῆς τουλάχιστον. Ὁ Τσίπρας τοῦ 2019 δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τόν Τσίπρα τοῦ 2014. Ὁ Τσίπρας τοῦ σήμερα εἶναι καθαρά συστημικός καί γεωπολιτικός παίκτης, καμμία σχέση μέ τόν ταραξία καί τόν διαδηλωτή τοῦ παρελθόντος. Ὁ Τσίπρας τῆς ἐποχῆς αὐτῆς γνωρίζει ἄριστα ὅτι ἡ τυχόν μελλοντική –πολύ μελλοντική καί ἄν, μετά τό 2023, ὅπως ἐξελίχθηκαν τά πράγματα– ἐπάνοδός του στήν ἐξουσία περνᾶ ἀπό τήν εἰκόνα πού θά ἔχει στά διεθνῆ κέντρα λήψης ἀποφάσεων. Σέ αὐτά πού ἔδωσε μέ ἐπιτυχία ἐξετάσεις ὑποταγῆς, κλείνοντας τό Σκοπιανό. Σᾶς βεβαιῶ πώς ἡ γνώμη τους τόν ἀπασχολεῖ περισσότερο καί ἀπό τήν γνώμη κάποιων ἀρχι-συνδικαλιστῶν ΔΕΚΟ.

Ὑπάρχει, ὅμως, καί ἕνας ἀκόμη λόγος πού ὁ ΣΥΡΙΖΑ δέν θέλει νά «κάψει» τήν Ἀθήνα. Δέν εἶναι τό ἴδιο κόμμα μέ τό 2012. Ἔχει ἀποχωρήσει ἀπό τίς τάξεις του ἡ κομμουνιστογενής Ἀριστερή Συσπείρωση Λαφαζάνη, πού εἶχε καί ὀργανωτική κυριαρχία στό ἐσωτερικό του. Στίς κάλπες τῆς Κυριακῆς ἡττήθηκε βαρειά καί ἡ λεγομένη –ὁ Θεός νά τήν κάνει– ἀριστερόστροφη τάση. Δέν ἐκλέγονται βουλευτές ὁ Σταῦρος Κοντονῆς, ὁ Γιῶργος Σταθάκης, ὁ Νῖκος Ξυδάκης, ὁ Μάκης Μπαλαούρας, ὁ Χρῆστος Καραγιαννίδης ἡ Ἀννέτα Καββαδία, ὁ Χρῆστος Μαντᾶς καί ἄλλοι ἀστέρες τῆς ὁμάδος τῶν 53. Ἀντιθέτως, ἐνισχύονται στό ἐσωτερικό του οἱ κεντρογενεῖς καί πασοκογενεῖς. Ἀκόμη καί ὁ ὅρος «δομική ἀντιπολίτευση» πού χρησιμοποίησε χθές ὁ Γραμματέας τοῦ κόμματος Πάνος Σκουρλέτης γιά νά περιγράψει τήν στρατηγική τοῦ κόμματος, εἶναι ἐμπνεύσεως Σημίτη, ὅρος ΠΑΣΟΚ τοῦ 1977.

Βεβαίως, δέν ἔχουμε τήν αὐταπάτη ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὑπό τήν ἡγεσία Τσίπρα θά πάει ἀπό τό ἕνα ἄκρο στό ἄλλο καί πώς θά κάνει ἀντιπολίτευση σαλονιῶν μέ ροδοπέταλα. Τό ἀντίθετο. Ὅπου μπορεῖ θά ἐνθαρρύνει τήν κοινωνική διαμαρτυρία χωρίς νά φαίνεται πώς τήν ὑποκινεῖ, ὡστόσο ἡ γενική θεώρησις δέν ἀλλάζει. Στόχος τοῦ Τσίπρα εἶναι νά μετατρέψει τήν ἀριστερά σέ κεντρογενές ἀστικό κοινοβουλευτικό κόμμα ὅπως τό ΠΑΣΟΚ τοῦ 1981 καί νά ἀφήσει τούς Ρουβίκωνες νά κάνουν τήν βρώμικη δουλειά χωρίς νά λερώνει τά χέρια του. Δέν εἶναι στόχος του νά γίνει ξανά κόμμα διαμαρτυρίας τοῦ πεζοδρομίου καί τοῦ 3%.

Τό ζητούμενο, λοιπόν, γιά τήν ΝΔ καί τήν διακυβέρνησή της εἶναι νά ζυγίσει σωστά τήν στρατηγική τοῦ ἀντιπάλου, ὁ ὁποῖος δέν θά εἶναι ὁ ἴδιος καί πάντως ὄχι ὁ ἀναμενόμενος. Τό πικρό μάθημα πού ἔλαβε ὁ τέως Πρωθυπουργός στίς εὐρωεκλογές, σημεῖο ἐκκινήσεως τῆς μεγάλης ἥττας του στίς ἐθνικές ἐκλογές ἀπό τόν Κυριάκο Μητσοτάκη, ἦταν πώς ἡ ἀποξένωσίς του ἀπό τό κέντρο καί τήν μεσαία τάξη κόστισε πολύ. Πάρα πολύ. Ἐξ αἰτίας αὐτῆς συνετρίβη.

Καί ἄν ὅλα τά παραπάνω ἐπιχειρήματα γιά τήν διαγραφόμενη μεταβολή φυσιογνωμίας τῆς Ἀριστερᾶς δέν σᾶς πείθουν, ἰδού ἀκόμη ἕνα: Γιατί ὁ τέως Πρωθυπουργός ἐνέταξε στήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος ρύθμιση μέ τήν ὁποία ἐπιτρέπει τήν ἐκλογή Προέδρου Δημοκρατίας μέ 151 ψήφους; Ἀπάντηση: Πρῶτον, γιατί δέν ἤθελε νά ἀναγκαστεῖ νά συναινέσει μέ τήν ΝΔ γιά τούς 180. Δεύτερον, διότι, διευκολύνοντας τήν ΝΔ νά ἐκλέξει μόνη Πρόεδρο, ἀποτρέπει τήν συνεργασία της μέ τό ΚΙΝΑΛ. Ἄρα, ἐπιβοηθᾶ τήν συγκρότηση τοῦ πολιτικοῦ ἀντινεοδημοκρατικοῦ μετώπου πού ἔχει στό μυαλό του κατά τά πρότυπα τοῦ ἀντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Καί τρίτον, διότι, ὅπως ἐξομολογήθηκε σέ συνομιλητή του προσφάτως ὁ κ. Τσίπρας, ἤθελε νά μεταδώσει στό ἐξωτερικό τήν εἰκόνα ὅτι δέν θά παίξει παιγνίδια μέ τήν σταθερότητα. Βασικό στοιχεῖο τῆς ἀντιπολιτεύσεως ΣΥΡΙΖΑ θά εἶναι ἡ μεταφορά τῆς σύγκρουσης στό Κοινοβούλιο, ἡ ἔλλειψη οἱασδήποτε συναίνεσης σέ ὁτιδήποτε καί ἡ συγκρότηση ἀντι-μητσοτακικοῦ μετώπου μεταξύ τῶν δυνάμεων τῆς ἀντιπολίτευσης. Τό κεντρικό διακύβευμα γιά τή ΝΔ μετά ταῦτα –ὅσον ἀφορᾶ στό ζήτημα τῆς προστασίας τῆς κοινωνικῆς εἰρήνης– εἶναι νά μήν ὑποδαυλίζει μέ ἀποφάσεις της ἐντάσεις ἰδεολογικοῦ χαρακτῆρα πού θά ἐπιτρέπουν σέ ἀσύντακτες συλλογικότητες νά ἀναστατώνουν τήν Ἀθήνα. Εὐτυχῶς, ὅπως πληροφορούμαστε, ὁ ἀναπληρωτής ὑπουργός Δημόσιας Τάξης Λευτέρης Οἰκονόμου πηγαίνει στήν Κατεχάκη ὄχι μέ λυμένα τά ζωνάρια ἀλλά μέ διάθεση γιά «χειρουργικές κινήσεις»…