Τό μήνυμα ἑνότητος στίς τοποθετήσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ στίς Προγραμματικές
ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ἀναγέννηση φιλοδοξεῖ νά φέρει στήν Ἑλλάδα ἡ Κυβέρνησις τῆς ΝΔ, καί συνδέει τήν προσπάθεια αὐτή μέ τήν συμπλήρωση 200 ἐτῶν ἀπό τήν ἐθνική Παλιγγενεσία τοῦ 1821. Καί ὅμως ἀκόμη καί αὐτή ἡ φιλοδοξία ἐνοχλεῖ τούς «ἐκσυγχρονιστές». Ἐνοχλεῖ τούς αὐτοανακηρυχθέντες σέ «προοδευτικούς» ἀριστερούς. Ἡ μεμψίμοιρη ἀντίληψις τήν ὁποία ἀναδεικνύουν δέν τούς ἀφήνει νά ἀρυσθοῦν τῆς δόξης τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους καί νά μεθέξουν τοῦ πανηγυρικοῦ κλίματος πού ἤδη διαμορφώνεται. Εὐτυχῶς πού ὁ ΣΥΡΙΖΑ δέν θά εἶναι στήν κυβέρνηση τό 2021, γιά νά καταστρέψει τήν ἀτμόσφαιρα τῶν ἐκδηλώσεων. Ἤδη ὅμως οἱ ἐκπρόσωποί του κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιά νά ἀμαυρώσουν τήν ἐπέτειο.
Χαρακτηριστικό εἶναι τό παραλήρημα τοῦ γνωστοῦ καί μή ἐξαιρετέου Δημήτρη Λιάκου, διατελέσαντος ὑφυπουργοῦ παρά τῶ Ἀλέξη Τσίπρα (ὅταν ἦταν Πρωθυπουργός.) Ὁ ἐν λόγω Λιάκος παρομοιάζει τήν πρόθεση τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη νά συστήσει ἐπιτροπή γιά τήν ὀργάνωση τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 200 ἐτῶν μέ ἔργα τοῦ Μουσταφᾶ Κεμάλ καί τῆς σταλινικῆς Ρωσσίας. Θά τοῦ ἐπισημαίναμε ὅτι πέρα ἀπό κεμαλισμούς καί σταλινισμούς ὑπάρχουν καί δημοκρατικές διακυβερνήσεις, ἀλλά ἀμφιβάλλουμε ἄν θά μποροῦσε νά μᾶς καταλάβει. Τόν ἐνοχλεῖ λοιπόν πού ἡ ἐπιτροπή αὐτή θά ἀσχοληθεῖ μέ τήν «μελέτη καί ὑποβολή προτάσεων γιά τήν ἀνάδειξη τῶν ἀξιῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς ἱστορίας, ὅπως αὐτά διαμορφώθηκαν ἀπό τή σύσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους μέχρι σήμερα». Οἱ διαχρονικές ἀξίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὅμως, γιά τόν κ. Λιάκο, εἶναι «παρωχημένος λόγος». Ἔτσι τουλάχιστον δηλώνει ὁ ἴδιος, ὁ ὁποῖος ἐκφράζει καί τόν φόβο του, «ὅτι θά βρεθοῦν ἱστορικοί, πολιτικοί ἐπιστήμονες, νομικοί καί φιλόσοφοι, ὅσοι φιλοδοξοῦν ρόλο ἐθνικοῦ ταγοῦ ἤ γκουρού, πού θά σπεύσουν νά ὑποδείξουν τίς ἀξίες αὐτές σέ πνεῦμα νέας ἐθνικῆς συναίνεσης». Πολέμιος τῆς ἀριστείας ὅπως καί λοιποί ὁμόσταυλοί του στόν ΣΥΡΙΖΑ, ὁ κ. Λιάκος ἀμφισβητεῖ ὅποιον μπορεῖ νά διατυπώσει μία πρόταση ἤ μπορεῖ νά ἐμπνευσθεῖ ἀπό τό πνεῦμα μιᾶς νέας ἐθνικῆς συναινέσεως. Χαρακτηρίζει δέ «ἀνησυχητικό» τό γεγονός ὅτι στά καθήκοντα τῆς ἐπιτροπῆς περιλαμβάνεται «ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἐθνικοῦ ἀφηγήματος τῆς Ἑλλάδας, μέ σκοπό τήν δημιουργία ἑνιαίας εἰκόνας καί ταυτότητας τῆς χώρας καί τῶν φορέων τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους». Εἶναι γνωστόν ὅτι οἱ ἀριστεροί ἀνησυχοῦν ὅταν ἀναδεικνύεται ἡ ἱστορία.
Γι’ αὐτόν τόν λόγο ἡ «Ἑστία» θά παραθέσει τά κύρια σημεῖα τῆς ἀπαντήσεως τήν ὁποία ἐκ τῶν προτέρων εἶχε δώσει ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τήν ἐκφώνηση τῶν προγραμματικῶν δηλώσεων τῆς Κυβερνήσεως. Μιᾶς ἀπαντήσεως, ἡ ὁποία ἀπό μιᾶς ἀρχῆς ἦταν ἀποστομωτική ἔναντι τῶν ὅποιων αἰτιάσεων θά μποροῦσαν νά διατυπωθοῦν. Ἄλλωστε εἶναι τόσο πτωχός ὁ ἀριστερός λόγος, πού εὔκολα μπορεῖ κανείς νά τόν προλάβει καί νά ἀποδομήσει προκαταβολικῶς τούς ἰσχυρισμούς του.
Δήλωνε λοιπόν ὁ Κυρ. Μητσοτάκης, ἀναπτύσσοντας τό ὅραμά του γιά τήν Ἑλλάδα:
«Σέ 20 μῆνες ἀπό σήμερα, οἱ Ἕλληνες, ὅπου γῆς, θά γιορτάσουμε τά 200 χρόνια ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ‘Ελληνικῆς Ἐπανάστασης. Εἶναι μία εὐκαιρία νά ἀναλογιστοῦμε πῶς μποροῦμε νά φέρουμε μία δεύτερη ἀναγέννηση στήν πατρίδα μας. Τόν δρόμο τόν δείχνουν οἱ πρόγονοί μας πού σμίλεψαν καί τά χαρακτηριστικά μας. Εἴμαστε ἔθνος βαθειά δημοκρατικό. Ἡ καθολική ψηφοφορία καθιερώθηκε στήν Ἑλλάδα πολύ πρίν ἀπό μεγάλες εὐρωπαϊκές χῶρες. Καί στίς δημοκρατικές διαδικασίες ἐντάχθηκαν, παρά τούς κλυδωνισμούς, ὅλοι οἱ πληθυσμοί, γηγενεῖς ἀλλά καί πρόσφυγες. Εἶναι χρέος μας, τώρα, νά ἐνισχύσουμε τή δημοκρατική λειτουργία μέσα ἀπό μιά ἐπανάσταση διαφάνειας, λογοδοσίας ἀλλά κυρίως ἀποτελεσματικότητας. Εἴμαστε ἕνα ἔθνος προοδευτικό. Γιατί, παρά τά κατά καιρούς πισωγυρίσματα, πάντα βρίσκαμε τή νεωτερικότητα καί τόν τρόπο νά προχωρήσουμε μπροστά. Τό κράτος ἀλλά καί ἡ ἀγορά ἀναπτύχθηκαν νωρίς. Δυστυχῶς ὅμως, ὄχι στό βάθος καί μέ τήν ποιότητα ἄλλων χωρῶν. Γι’ αὐτό καί τό σημερινό μας στοίχημα ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ὁ ριζικός ἐκσυγχρονισμός!
»Εἴμαστε ἕνα ἔθνος μέ μιά γεωπολιτική θέση πού ὁρίζει συχνά τή μοῖρα του. Γιά τό καλό ἤ γιά τό χειρότερο. Στίς γονιμότερες στιγμές της, ἡ χώρα κέρδισε ἀπό τή θέση της. Ἀξιοποίησε τά πλεονεκτήματά της. Μέ ἑνότητα, ὑπερηφάνεια καί πολυδιάστατη ἐξωτερική πολιτική. Ὅταν διχάστηκε, ὑπέστη ἐθνικές καταστροφές. Ἄς ἀποδείξουμε, λοιπόν, ὅλοι ὅτι μάθαμε ἀπό τήν Ἱστορία μας. Μέ αὐτά τά χαρακτηριστικά προχωρᾶμε, αὐτές τίς παραδόσεις ἀνανεώνουμε, ἔτσι συμμετέχουμε στίς παγκόσμιες ἀλλαγές. Γιατί, ναί, ὁ σημερινός κόσμος δέν σταματᾶ νά ἀλλάζει. Ἡ κλιματική ἀλλαγή καί ἡ ἀνεξέλεγκτη μετανάστευση παραμονεύουν ὡς διαρκεῖς ἀπειλές. Ἡ τεχνητή νοημοσύνη πολλαπλασιάζει τήν παραγωγή ἀγαθῶν καί ὑπηρεσιῶν. Ἀλλάζει ὅμως καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο εἶναι ὀργανωμένες οἱ κοινωνίες καί ἡ ἀγορά ἐργασίας. Καί αὐτές οἱ μεταβολές ἀνατρέπουν ὅλα ὅσα ξέραμε. Δημιουργοῦν νέες ἀνισότητες, ἀλλά ταυτόχρονα καί νέες εὐκαιρίες. Δέν μποροῦμε, συνεπῶς, νά ἀσχολούμαστε ἄλλο μέ τά προβλήματα τοῦ περασμένου ἤ καί τοῦ προπερασμένου αἰῶνα δίνοντας μάχες ὀπισθοφυλακῆς, ἐνῶ ὁ ὑπόλοιπος κόσμος τρέχει πρός τό μέλλον. Ἀρκετά μείναμε πίσω.
»Κυρίες καί κύριοι συνάδελφοι, κλείνω λέγοντάς σας ὅτι ἐμπιστεύομαι τούς Ἕλληνες, ἀλλά πιστεύω βαθιά καί στήν παράταξη τῆς ὁποίας ἔχω τήν μεγάλη τιμή νά ἡγοῦμαι. Στή Νέα Δημοκρατία. Στή μεγάλη πολιτική δύναμη τοῦ μέτρου, τῆς Δημοκρατίας καί τῆς δημιουργικότητας τοῦ ἀτόμου. Τῆς ἐλευθερίας ἀλλά καί τῆς ἀλληλεγγύης. Κυρίως, ὅμως, τήν παράταξη τῆς σύνθεσης. Τά ψέματα καί ἡ δημαγωγία ἀνήκουν στήν Ἑλλάδα τῆς κρίσης. Τό “ἤ ἐμεῖς ἤ αὐτοί” ἀνήκει στήν Ἑλλάδα τοῦ διχασμοῦ. Καί τό “πολλοί καί οἱ λίγοι” ἀνήκει στήν Ἑλλάδα τῶν ἐπιδομάτων φτώχειας. Ὅλα αὐτά εἶναι παρελθόν. Καί στήν Πατρίδα μας δέν ἀξίζει νά βαλτώνει στό χθές. Οἱ Ἕλληνες κουράστηκαν ἀπό τά πολλά λόγια καί ἀπό τά μεγάλα λάθη. Δοκιμάστηκαν ἀπό τή δημαγωγία καί τήν ἀνικανότητα. Ζητοῦν λιγότερες ὑποσχέσεις καί περισσότερα χειροπιαστά ἀποτελέσματα. Ζητοῦν ἀσφάλεια, δουλειές, χαμηλότερους φόρους, μιά καλύτερη καθημερινότητα. Ζητοῦν κυρίως νά ξαναπάρουν στά χέρια τους τόν ἔλεγχο τῆς ζωῆς τους. Νά ἐλπίζουν βάσιμα ὅτι τά παιδιά τους θά ζήσουν καλύτερα ἀπό τούς ἴδιους. Ἀπό τό πολιτικό τους σύστημα ἀπαιτοῦν ἦθος, ἐπαγγελματισμό καί ὡριμότητα. Καί κυρίως ἀποτελεσματικότητα. Σέ αὐτά τά αἰτήματα θά ἀνταποκριθεῖ ἡ κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας. Γύρω ἀπό αὐτούς τούς στόχους καλεῖ σέ συμπόρευση ὅλους τούς πολῖτες.
»Στόν δρόμο γιά τήν Ἑλλάδα πού ἀξίζουμε, ἄς κάνουμε πρῶτο σταθμό προόδου τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Καί ὅπως λέει καί ὁ Κίπλινγκ, σέ ἕνα ἀπό τά ἀγαπημένα μου ποιήματα, τό “Ἄν”: “ἄς ἐμπιστευτοῦμε τόν ἑαυτό μας ὅταν ὁ κόσμος δέν μᾶς πιστεύει … καί ἄς ὀνειρευτοῦμε χωρίς νά γίνουμε σκλάβοι τῶν ὀνείρων μας”. Ἄς ξεκινήσουμε τή δική μας Ἐπανάσταση γιά τήν φωτεινή Ἑλλάδα τοῦ 21ου αἰῶνα. Ἑνωμένοι, τό μποροῦμε! Τό ἀξίζουμε! Ἀλλά εἶναι στό χέρι μας νά τά καταφέρουμε. Σᾶς καλῶ, λοιπόν, νά ὑπερψηφίσετε τίς Προγραμματικές μας Δηλώσεις πού ὁδηγοῦν ὅλους τούς Ἕλληνες σέ ἕνα καλύτερο αὔριο.
»Γιατί οἱ καιροί ἄλλαξαν καί προφανῶς καί οἱ ἰδεολογικές διαφορές δέν καταργοῦνται. Κάτω ἀπό τήν πίεση τῶν γεγονότων, ὅμως, μετατοπίζονται τά σύνορά τους. Γιατί ἡ πραγματικότητα γίνεται ὅλο καί πιό σύνθετη, ἰδίως σέ χῶρες πού ἔμειναν γιά πολύ καιρό πολύ πίσω, ὅπως ἡ δική μας. Γιά παράδειγμα, ἄλλοτε τό ζήτημα τῆς Ἀσφάλειας ὑπῆρξε ὄντως ἐπιχείρημα ἐπιβολῆς τῶν νικητῶν στούς ἡττημένους. Ὄντως ὑπῆρξαν ἐποχές στήν ἑλληνική Ἱστορία πού ὑπῆρξε τό πρόσχημα τῆς ἐξουσίας γιά νά ἑδραιωθεῖ σέ βάρος τῆς Δημοκρατίας. Σήμερα, ὡστόσο, τό ἴδιο θέμα ἔχει μεταβληθεῖ σέ κεντρικό αἴτημα τοῦ καθημερινοῦ πολίτη. Καί μάλιστα τοῦ πιό ἀδύναμου πολίτη: Τῆς ἡλικιωμένης γυναίκας, πού θέλει νά κυκλοφορεῖ ἄφοβα στή γειτονιά της. Τοῦ ἐμπόρου, στό κέντρο τῆς Ἀθήνας, πού θέλει τό μαγαζί του νά μήν εἶναι ἕρμαιο ληστῶν. Τοῦ φοιτητῆ, πού θέλει νά σπουδάζει ἐλεύθερος στή σχολή του, ἀλλά καί τοῦ συνταξιούχου, πού ἁπλά θέλει νά κοιμᾶται ἥσυχος, κάθε βράδυ, στό σπίτι του.
»Αὐτή πρέπει νά εἶναι ἡ ὀπτική τῆς νέας Ἑλλάδος. Μία θεώρηση στό φάσμα τῆς ὁποίας θαμπώνουν δοξασίες τοῦ παρελθόντος καί προβάλλει καθαρά τό κρίσιμο ζητούμενο τῶν καιρῶν. Κι αὐτό εἶναι μόνο ἕνα: τό χειροπιαστό ἀποτέλεσμα! Ἡ Ἱστορία ἐξάλλου διδάσκει ὅτι ὅταν οἱ Ἕλληνες συσπειρωθήκαμε γύρω ἀπό ἕναν τέτοιο μεγάλο στόχο, μεγαλουργήσαμε. Εἶναι ὁ φιλελεύθερος ἐκσυγχρονισμός, πού πρῶτος ὑπηρέτησε ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος! Ἕνα ρεῦμα ἀναγέννησης πού θά ἀναδείξει τελικά τήν καλή πλευρά τοῦ καθένα μας. Καί αὐτή ἀκριβῶς εἶναι καί ἡ ἀντίληψη πού διέπει τίς Προγραμματικές Δηλώσεις τῆς νέας Κυβέρνησης: ἑνότητα, σχέδιο, κανόνες, δουλειά, καί κυρίως πρακτικές λύσεις».
Μ.Η.Τ. 232122