Ὑπό προστασία τό Ἰσλάμ Ὑπό καταδίωξη ἡ Ὀρθοδοξία

«Προσβολή» τά μπάρμπεκιου ἀλλά «σκοταδισμός» ὁ νόμος κατά τῆς βλασφημίας!

ΗΛΠΙΖΕ κανείς ὅτι ἡ δεκαετής κρίσις θά ἄλλαζε θεμελιωδῶς τήν χώρα. Θά τήν ἐξυγίαινε καί θά τήν ἀπήλλασσε ὄχι μόνον ἀπό τά ἄσχημα «δημοσιονομικά» της ἀλλά καί ἀπό τίς ἐθνικές ἁμαρτίες της. Μετά θλίψεως διαπιστώνουμε ὅτι κατά τήν μετάβαση ἀπό τήν μία ἐποχή στήν ἄλλη «παίρνουμε» μαζί μας, μεταφέρουμε τά χειρότερα ἐλαττώματά μας καί τά ἐπιδεινώνουμε κιόλας. Ἡ ἐχθρική στάσις ἀπέναντι στόν νόμο καί ἡ ἄρνησις τῆς ἐφαρμογῆς του, ἡ ἀνοχή στήν βία, ἡ ἀνάγνωσις τῆς Ἱστορίας χωρίς ἑστίαση στά πρόσωπα πού κίνησαν τήν Ἱστορία (θά ἐπιχειρηθεῖ μέ τίς ἐκδηλώσεις γιά τό 2021), ἡ προκατάληψις κατά τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ἡ εὔνοια ὑπέρ ὁποιασδήποτε θρησκείας τόν πολεμᾶ, κυρίως τοῦ Ἰσλαμισμοῦ, ἡ ἄρνησις κάθε τι ἑλληνικοῦ καί ἡ ὑποταγή σέ κάθε τι ξένο, ἡ καταδίωξις τῆς πλειοψηφίας καί ἡ ἐπιβολή τῆς μειοψηφίας, εἶναι μερικά ἀπό τά συμπτώματα, παλαιά καί νέα, πού παρατηροῦνται καί στήν νέα ἐποχή.

Τά παραδείγματα δέν εἶναι ἕνα καί δυό. Εἶναι πολλά. Ἄρνησις ἐφαρμογῆς τοῦ νόμου δέν εἶναι ὅταν ἐκλεγμένοι βουλευτές τοῦ Κοινοβουλίου δέν πειθαρχοῦν σέ ἀποφάσεις προκαταρκτικῆς ἐπιτροπῆς πού λειτουργεῖ ὡς οἱονεί δικαστικό συμβούλιο καί ἐκδηλώνουν τάσεις ἀπειθείας; Ἀτιμωρησία καί ἄρνησις ἐφαρμογῆς τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ νόμου δέν εἶναι νά ἀπαλλάσσεται ἀπό τήν ἀγωνία τῆς αὐτεπάγγελτης ποινικῆς διώξεως ὁ τραπεζίτης πού «κουρεύει» ἐπιχειρηματικά θαλασσοδάνεια πού ἐδόθησαν ἀπό τό ὑστέρημα τῶν καταθετῶν; Ἄρνησις ἐφαρμογῆς τοῦ νόμου δέν εἶναι ὁ θόρυβος πού ξεσηκώθηκε γιά τούς ἀνηλίκους πού παρακολουθοῦσαν τήν χαρακτηρισμένη ἀπό τίς δημόσιες ἀρχές ὡς «ἀκατάλληλη» ταινία «Τζόκερ»; Ἄρνησις ἐφαρμογῆς τοῦ νόμου δέν εἶναι ὅτι φοιτητές παραβιάζουν ἀπόφαση νομίμως ἐκλεγμένης πρυτανικῆς ἀρχῆς, παραβιάζουν λουκέττα καί εἰσβάλλουν σέ κλειστό πανεπιστημιακό χῶρο; Ἐνδεικτικά τά παραδείγματα. Δυστυχῶς!

Ἀπό τήν κορυφή ἕως τήν βάση ἡ νομιμότης στήν Ἑλλάδα δέν εἶναι αὐτονόητος, ἀκόμη καί μετά τήν χρεοκοπία. Ἡ ἀντίστασις στόν νόμο καί ἡ ὑπονόμευσίς του εἶναι ὅμως. Ἡ Κίνα, τῆς ὁποίας τόν Πρόεδρο ὑποδεχθήκαμε στήν πατρίδα μας, διεκδικεῖ τήν ἡγεμονία τοῦ κόσμου, ἐπειδή συνδυάζει ἰδιωτική πρωτοβουλία καί πειθαρχία. Πειθαρχία στόν νόμο. Ὁ καπιταλισμός της ὀνομάζεται «πειθαρχημένος καπιταλισμός». Στήν πατρίδα μας ἀντιθέτως ἀπολαμβάνουμε «κρατισμό μέ ἀναρχία». Ἀναρχία ἐννοῶντας «χωρίς ἀρχές». Ἄν εἴχαμε ἀρχές, δέν θά μεροληπτούσαμε ἀπέναντι στήν βία. Ἡ φαλτσέτα τοῦ Ρουπακιᾶ στήν Νίκαια, τά ρόπαλα, τά τάγματα ἐφόδου καί οἱ ναζιστικές κραυγές καταγγέλλονται σωστά καί μέ σφοδρότητα κάθε μέρα στόν δημόσιο διάλογο. Ἡ Δημοκρατία κινδυνεύει. Ἀλλά ὅταν ἡ Ἀστυνομία δίδει στήν δημοσιότητα φωτογραφίες ἀπό βαρύ ὁπλισμό τρομοκρατικῶν ὁμάδων –καλασνίκωφ, τσεκούρια κ.λπ.– ἤ ὅταν ἡ Ἀστυνομία δίδει στήν δημοσιότητα καδρόνια, πέτρες, μπουκάλια γιά βόμβες μολότωφ, ἡ τάσις στόν δημόσιο διάλογο εἶναι νά μήν μείνουμε πολύ στό θέμα, ἡ τάσις δέν εἶναι νά σταθοῦμε, ἡ τάσις δέν εἶναι νά καταγγείλουμε αὐτά τά φασιστικά τάγματα ἐφόδου. Ὅταν ἀναλαμβάνει δράση ἡ τρομοκρατία, ἡ Δημοκρατία δέν κινδυνεύει! Πόσο μπορεῖ νά ἔχει σαπίσει ἕνα σύστημα πού παριστάνει τόν ἀμείλικτο τιμωρό τῆς ἀκροδεξιᾶς βίας, ἀλλά εἶναι ἐξαιρετικά ἐπιεικές –ἕως καί ἀθωωτικό στήν ἀκροαριστερή βία;

Ἡ ἄρνησις ἐφαρμογῆς τοῦ νόμου καί ἡ ἀνοχή στήν βία εἶναι ἁμαρτίες πού μετακόμισαν ἀπό τήν μία ἐποχή στήν ἄλλη. Ὑπάρχουν ὅμως καί νέες. Ἡ πρώτη εἶναι ἡ ὑποταγή τοῦ πολιτικοῦ συστήματος στά social media. Δοῦλος τους ἔχει καταστεῖ ὁ πολιτικός κόσμος. Λαμβάνει πιό σοβαρά τίς ἀπόψεις πού διατυπώνονται στόν σύγχρονο καφενέ τοῦ διαδικτύου ἀπό ἰσχυρές μειοψηφίες παρά τήν τεκμηριωμένη ἄποψη ἑνός εἰδικοῦ. Διαφωνεῖ τό «φιλελευθεράτο» μέ τήν ἀπόφαση νά δοθεῖ σέ σταθμό τοῦμετρό τό ὄνομα πολιτικοῦ θύματος τῆς τρομοκρατίας; Ἐπιτίθεται; Ἀνακαλεῖ ἡ Κυβέρνηση ἆρον-ἆρον. Χλευάζει ὁ καφενές τοῦ Twitter τήν διάταξη γιά τήν βλασφημία κατά τῶν θείων καί γίνεται, κατά τήν φράση τοῦ συρμοῦ, «πάρτυ στό Twitter»; Νέος πανικός στήν Κυβέρνηση. Νέα ἀνάκλησις. Ὑποτίθεται ὅτι οἱ ἡγεσίες βλέπουν πιό μακρυά καί δέν ἐπηρεάζονται ἀπό ἐφήμερες ἀντιδράσεις τῆς στιγμῆς.

Ἡ δεύτερη ἁμαρτία εἶναι ἡ καταδίωξις τῆς πλειοψηφίας. Ξεσηκώνεται ὁ λαός τοῦ Twitter γιά τό μπάρμπεκιου στά Διαβατά; Δεκαήμερη ἀφωνία σέ ἀπείθαρχους δεξιούς βουλευτές, δημοσία καταγγελία στό πῦρ τό ἐξώτερον ὅποιος τολμᾶ νά ἐκφράσει διαφορετική ἄποψη, διαγραφές. Τό ἀνθολόγιο τῶν ἐθνικῶν ἁμαρτιῶν, παλαιῶν καί νέων, ἐμπλουτίζεται καθημερινῶς. Ἡ Ἑλλάς (φαίνεται πώς) εἶναι μία τελειωμένη χώρα. Βαθειά διαβρωμένη. Καί ἄς πηγαίνουν καλά τά ὁμόλογα, τά ἐπιτόκια, τά spread. Καί ἄς μᾶς ἀναβαθμίζουν οἱ διεθνεῖς οἶκοι. Ἠθικῶς παραμένουμε σέ κατάσταση χρεοκοπίας.