ΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟ τραγούδι τοῦ Διονύση Σαββόπουλου γιά τόν πονηρό πολιτευτή ἔχει μᾶλλον καταγγελτικό χαρακτῆρα
Ἄν καί τό χιοῦμορ τοῦ λαοφιλοῦς συνθέτου εἶναι διαβρωτικό, γιατί τό τραγούδι ἔχει στοιχεῖα ἐρωτισμοῦ. Ὁ Σαββόπουλος καταλήγει κάπως ἔτσι:
«Ὁ πρῶτος προβοκάτορας ἀπ’ ὅλους στή ζωή μου
εἶναι ἡ ἀφεντιά σου πού ἀντιγράφει τή φωνή μου.
Ἄλλαξες τό σῶμα μου μέ ἔπιπλα καί σκεύη
σάν τόν σοσιαλισμό πού σέ βολεύει.
Χαρά νά σέ γιαούρτωνα ἐκεῖ πού ρητορεύεις
ἐκεῖ πού μέ χειροκροτᾶς χωρίς νά τό πιστεύεις
παίρνεις τήν ἀλήθεια μου καί μοῦ τήν κάνεις λιῶμα
ἀπ’ τό πόδι μέ τραβᾶς βαθειά μέσα στό χῶμα.».
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς τό νά πολιτεύεσαι μέ ἕνα κόμμα δέν εἶναι ἔγκλημα καθοσιώσεως. Πολύ δέ περισσότερο τό νά ἀποτυγχάνεις νά ἐκλεγεῖς μέ ἕνα κόμμα. Ὁ πολιτευτής πού διεκδικεῖ τήν λαϊκή ψῆφο καί ὁμιλεῖ καθημερινῶς μέ ἁπλούς ἀνθρώπους καί τούς πείθει νά ἐπιλέξουν ἕναν σχηματισμό στήν κάλπη ἔχει κατ’ ἀρχάς τά προσόντα γιά νά διεκδικήσει μιά δημόσια θέση. Ὑπό μία προϋπόθεση ὅμως: νά ἔχει καί ἄλλα προσόντα. Πτυχίο πανεπιστημιακό, διδακτορικό ἤ μεταπτυχιακό τίτλο, ἐξειδίκευση. Ἡ διακυβέρνηση στίς μέρες μας ἀπό Ὑπουργικό Συμβούλιο ἕως καί ἐπαρχιακό νοσοκομεῖο ἔχει ἐξελιχθεῖ περίπου σέ ἐπιστήμη. Καλεῖσαι νά διαχειρισθεῖς ἀνθρώπους, ζωές, πόρους, ὑποδομές.
Τό θέμα πού προέκυψε, λοιπόν, μέ ἀφορμή τήν ὑπόθεση τοῦ Νοσοκομείου Τρικάλων καί τό γεγονός ὅτι τό 30% τῶν διορισθέντων Διοικητῶν δέν ἔχει τά ἀπαραίτητα πτυχία, δέν εἶναι ἄν πολιτεύθηκαν. Οὔτε ἄν ηὗραν ἤ δέν ηὗραν τήν ψῆφο τους στήν κάλπη. Οὔτε ἄν εἶναι Πρόεδροι τῶν Νομαρχιακῶν Ἐπιτροπῶν τῆς ΝΔ, ἀπό τήν στιγμή πού παραιτοῦνται ἀπό τό ἀξίωμά τους βεβαίως. (Κόμμα καί κράτος δέν σημαίνει «Θόδωρος Τσουκᾶτος» στήν κεντροδεξιά παράταξη.) Τό κρίσιμο εἶναι ἐάν μποροῦν νά ὑπηρετήσουν ἀποτελεσματικῶς τήν πολιτική ὑγείας τῆς ΝΔ καί τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη. Τό κρίσιμο εἶναι ἄν μποροῦν. Ἄν κάποιοι στίς παρυφές τῆς συντηρητικῆς παρατάξεως ἀντιμετωπίζουν μέ σνομπισμό τούς πάσης φύσεως «πολιτευτές» τῆς ΝΔ ἤ τούς ἀποστράτους, διότι δέν εἶναι τοῦ γούστου τους οἱ λέξεις «πολιτευτής» ἤ «ἀπόστρατος» (καί ἄς ἔχουν οἱ τελευταῖοι τεράστια ἐμπειρία διοικήσεως), τότε θά μᾶς ἀναγκάσουν νά θέσουμε ὀνομαστικῶς συγκεκριμένες ἐρωτήσεις: Ὁ κ. Κώστας Σπηλιόπουλος (πολιτικός φίλος τοῦ κ. Εὐάγγελου Βενιζέλου) πολιτεύτηκε μέ τό ΠΑΣΟΚ στίς τελευταῖες ἐκλογές καί ἀπέτυχε νά ἐκλεγεῖ. Εἶναι ἀποτυχών πολιτευτῆς. Γιατί ἡ ΝΔ τόν διόρισε Πρόεδρο τοῦ ΟΣΕ; Ὁ κ. Παναγιώτης Ρήγας εἶναι ἐπίσης ἀποτυχών πολιτευτής τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τέως ὑπουργός. Διορίσθηκε –ὁ πρώην βουλευτής καί τέως ὑπουργός– μετακλητός ὑπάλληλος στήν Βουλή. Ἀπό δήμαρχος κλητήρας. Γιατί διορίστηκε; Ὁ ἀγαπητότατος σέ ἐμᾶς Γιῶργος Μαυρωτᾶς, τέως βουλευτής τοῦ Ποταμιοῦ (πού τίμησε τό ἐθνόσημο πολλάκις), διορίσθη Γενικός Γραμματεύς τοῦ Ὑπουργείου Ἀθλητισμοῦ. Γιατί ἐπίσης; Ἀποτυχών πολιτευτής δέν εἶναι; Ἡ συμπαθαστάτη σέ ἐμᾶς πρώην ὑπουργός τοῦ ΠΑΣΟΚ Ἄντζελα Γκερέκου, ἡ ὁποία ἀπέτυχε νά ἐκλεγεῖ στίς ἐκλογές τοῦ 2015 μέ τήν ΝΔ, τοποθετήθηκε Πρόεδρος τοῦ ΕΟΤ. Γιατί νά ἐπιμείνουμε σέ αὐτήν τήν λογική; Ὁ ὑπεύθυνος τοῦ Γραφείου Τύπου τοῦ Μαξίμου, τέως στέλεχος τοῦ Ποταμιοῦ, ἔδωσε μέ ἀξιοπρέπεια τήν μάχη τοῦ σταυροῦ, δέν τά κατάφερε, ἀλλά ἐπελέγη γιά αὐτήν τήν νευραλγική θέση. Γιατί πάλι;
Τά παραδείγματα πού παραθέτουμε εἶναι ἐνδεικτικά καί τά ἐρωτήματα ρητορικά. Ἔχουμε καί ἄλλα. Τά ἀναφέρουμε γιά νά τονίσουμε ὅτι εἶναι λάθος ἡ προσέγγισις τῶν ἐλίτ, πώς ὅπου πολιτευτής καί ἀνάξιος. Ὅπου πολιτευτής καί ἄχρηστος. Ὅπου πολιτευτής καί κηφήνας. Αὐτή εἶναι μία ἐλιτίστικη προσέγγισις τῆς πολιτικῆς, τήν ὁποία δέν πρέπει νά ἀκολουθήσει ἡ ΝΔ. Ὅταν πρόκειται γιά πλήρωση συγκεκριμένων πολιτικῶν θέσεων τά κριτήρια πρέπει νά εἶναι μόνον ἡ διοικητική ἐπάρκεια καί ἡ συμφωνία μέ τήν ἀκολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Διότι ἄν δέν εἶναι, καί τελικῶς ὁ ὑπερῆλιξ τῶν Τρικάλων διεσύρθη λόγω τοῦ ἀναγραφομένου ἔτους γεννήσεως στήν ἀστυνομική ταυτότητά του, τότε εὔκολα συνάγουμε τό συμπέρασμα, ὅτι κάποιοι δέν ἀντιπαθοῦν τούς πολιτευτές, γενικῶς. Ἀντιπαθοῦν τούς πολιτευτές τῆς ΝΔ, εἰδικῶς. Οἱ πολιτευτές τοῦ σοσιαλισμοῦ –πού λέει καί ὁ Σαββόπουλος– ἐξαιροῦνται τοῦ ὀπτικοῦ πεδίου τους. Μά ἄν προκαλούμεθα, δέν θά ἐξαιροῦνται τοῦ δικοῦ μας.
Μ.Η.Τ. 232122