Ἀποθανέτω ἡ ψυχή μας μετά τῶν ἀλλοφύλων

ΕΙΝΑΙ ἡ πρώτη ἐπιλογή τοῦ Ἐρντογάν ὁ πόλεμος;

Πρίν ὁ φόβος κυριεύσει τό τρομαγμένο καί ταλαιπωρημένο ἀπό τήν δεκαετία ἔθνος μας, ἄς ἀπαντήσουμε: Ὄχι. Ἄν ὅμως μέ ὅπλο τόν φόβο πού προκαλεῖ ἕνας πόλεμος ἐπιχειρήσει καί πάλι νά ἐπιβάλει τό σύνολο τῶν διεκδικήσεων πού ἡ Τουρκία θεωρεῖ ὡς διαφορές της μέ τήν Ἑλλάδα (ἐπικαιροποίηση Λωζάννης, Θράκη, ἀποστρατικοποίηση νήσων Αἰγαίου, εὖρος χωρικῶν ὑδάτων, ΑΟΖ, μειονοτικό Δωδεκανήσων, Κυπριακό), ἄς μήν ὑπάρχει ἀμφιβολία: Θά μπλοφάρει καί θά ἐπιχειρήσει νά πείσει ὅτι θέλει πόλεμο. Ὅπως τό ἔπραξε τόν Νοέμβριο τοῦ 2018 πού προσπάθησε νά διεξαγάγει σεισμικές ἔρευνες στό Καστελλόριζο στέλνοντας ἀρκετά πλοῖα καί ἐρευνητικό σκάφος. Μόνο πού καί ἐμεῖς ἤμασταν τότε πειστικοί καί δείξαμε ἀπολύτως διατεθειμένοι νά ἀναλάβουμε τό ρίσκο. Ὁ ἀρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ἀποστολάκης ἔστειλε τήν φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκᾶς», ἡ ὁποία «ὅρμηξε» μέ ταχύτητα πρός τά τουρκικά πλοῖα καί τά ἔτρεψε εἰς ἄτακτο φυγή.

Τίς προηγούμενες μέρες «διαβάσαμε» τό διεθνές περιβάλλον. Εἶναι εὐνοϊκό γιά τόν Τοῦρκο Πρόεδρο. Δέν ὑπάρχει κανείς (ΗΠΑ, Ρωσσία, ΕΕ) γιά νά τόν ἐμποδίσει στήν πράξη ἄν θέλει νά κλιμακώσει στήν θάλασσα. Μέ τά λόγια τῶν συμμάχων χτίζουμε ἀνώγεια καί κατώγεια, βεβαίως, ἀλλά στήν πράξη… Ὡστόσο, πρέπει νά διαβάσουμε ἐξίσου καλά τίς ἐξελίξεις στό ἐσωτερικό τῆς Τουρκίας. Οἱ τελευταῖες δημοσκοπήσεις δείχνουν τό κόμμα τοῦ Ἐρντογάν νά ἔχει ὑποχωρήσει στό 40%, ἐνῶ οἱ Σύμμαχοί του Ἐθνικιστές τοῦ Μπαχτσελί τούς ὁποίους ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη γιά νά ἐπανεκλεγεῖ στήν Προεδρία, κινοῦνται περί τό 13%. Οἱ ἐκτιμήσεις πού ἔρχονται ἀπό τήν Ἄγκυρα εἶναι πώς ὁ Σουλτάνος ἄγχεται γιά τήν μείωση τῆς ἀπήχησής του καί πιθανόν νά προκηρύξει Προεδρικές ἐκλογές πρίν ἀπό τό 2023. Δεδομένου ὅτι οἱ παλαιοί του συνοδοιπόροι Νταβούτογλου, Γκιούλ, Μπαμπατζάν ἱδρύουν συγγενῆ ἰσλαμικά κόμματα γιά νά ἀπορροφήσουν τήν φυσιολογική του φθορά (σχεδόν εἴκοσι χρόνια στήν ἐξουσία), ὁ Ἐρντογάν ἔχει ἕναν λόγο παραπάνω νά ἐπισπεύσει τίς ἐκλογές. Καί δεδομένου ὅτι ἡ τουρκική οἰκονομία δέν ἔχει τήν ἴδια δυναμική μέ τό παρελθόν, εἶναι «ἑρμηνεύσιμο» γιατί κλιμακώνει μέ ἐμᾶς.

Ἐπί τῆς οὐσίας τώρα: ὁ Ἐρντογάν ξέρει μόνο ἀπό ἰσχύ. Διεθνές Δίκαιο δέν ξέρει. Τό διαπίστωσε ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης στό Λονδῖνο, τό διαπίστωσε σέ παλαιότερη συνάντησή τους στήν Ἄγκυρα καί ὁ Ἀλέξης Τσίπρας. Συμβουλεύεται πολύ λίγους ἀνθρώπους. Πού καί αὐτοί δέν γνωρίζουν ἄριστα τά θέματα. Ὁ μειλίχιος ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τοῦ Τσαβούσογλου πού διαδέχθηκε τόν «σατανᾶ» Νταβούτογλου, ζεῖ ἐδῶ καί δύο χρόνια (μετά τήν ἀπώλεια τοῦ Δήμου τῆς γενέτειράς του Ἀττάλειας), μέ τόν φόβο τῆς καρατόμησης. Εἶναι ὑπάκουος. Ὁ ὑπουργός Ἄμυνας Χουλουσί Ἀκάρ, ἀξιωματικός πού ἐκπαιδεύτηκε στίς ΗΠΑ, ἔχει δική του ἀτζέντα. Φιλοδοξεῖ μέ ὄχημα τήν «Γαλάζια Πατρίδα» νά διαδεχθεῖ κάποια στιγμή τόν Ἐρντογάν. Καί παρωθεῖ τά πράγματα στήν ὄξυνση. Ὁ περίφημος σύμβουλός του Καλίν εἶναι ἐξουδετερωμένος. Γιά τήν γραφειοκρατία τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν δέν συζητᾶμε: Κεμαλιστές καί «ἐχθροί».

Ἐκτός ἀπό τούς συσχετισμούς σημασία ἔχει νά δοῦμε ἀκόμη δύο πράγματα: τήν ψυχολογία τοῦ Ἐρντογάν καί τίς ἐναλλακτικές ἐπιλογές του ἐπί τοῦ πεδίου. Ἡ ψυχολογία του ἔναντι ἡμῶν: Θεωρεῖ ὅτι τόν ἔχουμε «γελάσει» δύο τρεῖς φορές καί ἔχει ἐμμονή μέ αὐτά τά θέματα. Θεωρεῖ ὅτι τόν «γελάσαμε» τό 2004 μέ τό σχέδιο Ἀννάν, στό ὁποῖο ἐξετέθη καί «ἔδωσε» χωρίς νά λάβει. Θεωρεῖ ὅτι τόν «γελάσαμε» μέ τό ζήτημα τῆς ἔκδοσης τῶν 8 πραξικοπηματιῶν πού μετεῖχαν στό σχέδιο δολοφονίας του. Τοῦ ὑποσχέθηκε ὁ Τσίπρας ὅτι θά τούς στείλει πίσω σέ 15 μέρες καί δέν τό ἔκανε (σ.σ. ἡ Κυβέρνηση δέν πρέπει νά ὑποτιμήσει καθόλου τά ζητήματα ἀπέλασης γκιουλενιστῶν πού ἔβαλε στό τραπέζι στό Λονδῖνο ὁ Σουλτάνος, γιά τούς ἐχθρούς του μιλοῦσε!). Θεωρεῖ πώς πρέπει νά ἐπιτρέψουμε τήν ἐκλογή Μουφτήδων ἀπό τήν μειονότητα στήν Θράκη ἐπικαλούμενος ἀστήρικτα νομικά ἐπιχειρήματα.

Ὅσον ἀφορᾶ τώρα τίς ἐπιλογές του. Πρίν φθάσει στήν ἀπειλή σύρραξης γιά νά μᾶς καθίσει στό τραπέζι τῆς διμεροῦς διαπραγμάτευσης, ἔχει τρεῖς ἐπιλογές, μετά τήν καταχώριση τῆς συμφωνίας μέ τήν Λιβύη στά ἀποθετήρια τοῦ ΟΗΕ. Νά προχωρήσει σέ σύναψη εἰκονικῶν συμβολαίων ἔρευνας καί ἐκμετάλλευσης ἐντός τῆς ΑΟΖ τῆς Λιβύης. Νά προχωρήσει σέ ἔρευνα κοντά στήν Ρόδο ἐντός τῆς «ΑΟΖ» του. Νά προχωρήσει σέ σύναψη εἰκονικῶν συμβολαίων γιά ἔρευνα ἐκεῖ πού προσπάθησε καί πέρυσι καί τόν ἀποκρούσαμε μέ ἀποφασιστικότητα (ἥρωες Κοτζιᾶς – Ἀποστολάκης), στό Καστελλόριζο. Ἄν ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος νοιάζεται τόσο πολύ γιά τήν ὑστεροφημία του ἔναντι τοῦ Κεμάλ καί γιά τήν ἐπανεκλογή του στό Προεδρικό ἀξίωμα, ἀξίζει νά τοῦ σταλεῖ ἕνα μήνυμα: Δέν εἶναι ἡ Ἑλλάδα, τό Αἰγαῖο καί ὁ λαός μας πάνω στήν πλάτη τοῦ ὁποίου θά περάσετε στό πάνθεον τῆς τουρκικῆς ἱστορίας, κ. Πρόεδρε. Βρεῖτε ἄλλο τρόπο. Ἄν τό ἐπιχειρήσετε, καλό εἶναι νά γνωρίζετε ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἀγαπᾶμε μιά ρήση τοῦ Σαμψών (Κριταί ΙΣτ΄ 30), ἄν μᾶς πιέσει κάποιος πολύ: «Ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετά τῶν ἀλλοφύλων». Μπορεῖ σέ μιά σύντομη σύρραξη νά χάσουμε, μπορεῖ νά κερδίσουμε, ἀλλά ἕνα εἶναι σίγουρο. Τό Αἰγαῖο θά γίνει ὁ ὑγρός τάφος τῶν πολιτικῶν σας φιλοδοξιῶν, σεβαστέ Τοῦρκε Πρόεδρε. Ἡ γαλάζια πατρίδα θά γίνει …κόκκινο ποτάμι.