«Ἀνοίξαμε καί σᾶς περιμένουμε» ἤ «Τά παράπονά σας στόν δήμαρχο».
Αὐτό καί ἄλλα διλήμματα γεννᾶ (μία ἀκόμη) νέα πρωτοβουλία τοῦ Προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νά συνομιλήσει μέ τούς πολῖτες.
Σέ κάποιες ἄλλες ἐποχές, ἴσως αὐτή ἡ κίνηση νά ἀποτελοῦσε σπουδαία παρέμβαση. Σήμερα, ὅμως, μέ τούς τόσους τρόπους ἐπικοινωνίας πού ζώνουν ἀπό παντοῦ τόν πολίτη, σέ τί θά χρησιμεύσει αὐτή ἡ κίνηση;
Κατά μία ἄποψη, ὁ Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἔρχεται κοντά στόν πολίτη καί καταργεῖ αὐτό τό ἀπρόσιτο τῶν σημερινῶν πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι (ὅπως καί κάποιοι ἐπιχειρηματίες) κυκλοφοροῦν μέ φρουρά καί δύσκολα μπορεῖς νά τούς πλησιάσεις.
Πῶς, ὅμως, θά μπορέσει νά ξεπεράσει τό ἀπαράβατο ἑλληνικό ὅριο τοῦ «κάθε θαῦμα-τρεῖς ἡμέρες»; Πόσες φορές θά μπορέσει νά καθίσει στό γραφεῖο του καί νά δεχθεῖ ἑκατό, διακόσιους, τριακόσιους πολῖτες τήν ἡμέρα; Καί τί στήν εὐχή θά μπορέσει νά τούς πεῖ ἐκτός ἀπό τό «νά εἶσαι καλά, τό θέμα σου θά τό λάβω ὑπ’ ὄψιν»;
Δύσκολο τό βλέπουμε τό ἐγχείρημα, ἀγαπητέ Πρόεδρε. Ἄλλο πρᾶγμα νά λές καλημέρα καί νά τά χώνεις μέσῳ τοῦ TikTok κι ἄλλο νά καρφώνεσαι στήν καρέκλα καί νά πρέπει νά ἀκούσεις διακόσιες διαφορετικές ἀπόψεις, ἀπό τίς ὁποῖες πολύ δύσκολα θά βγάλεις συμπέρασμα.
Ἐντελῶς τυχαῖα, εἶδα τό βράδυ στήν τηλεόραση τήν ταινία ἐκείνη μέ τήν πολυκατοικία τῆς ὁδοῦ Στουρνάρη, ὅπου διατρηρούσε γραφεῖο ὁ βουλευτής Καλοχαιρέτας. Κι ἐκεῖνος ἄκουγε τούς πολῖτες καί ἔκλεινε τήν συζήτηση μέ ἕνα ἐμφατικό «ἐτελείωσε»! Ἀλλά αὐτό συνέβαινε τό 1960!
Ἄς δεχθοῦμε, ὅμως, ὅτι ὁ Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, πού βλέπει τό κόμμα του νά ἀποψιλώνεται (ἴσως νά τό θέλει, προκειμένου νά φτιάξει ἕνα ἐντελῶς δικό του κόμμα) εἰσάγει «καινά δαιμόνια» στήν πολιτική σκηνή, μέ σκοπό νά ἔλθει πιό κοντά στόν πολίτη. Καί ἄν –πού τό βλέπουμε δύσκολο– ἡ κίνηση αὐτή ἀποδώσει, μήν ἀποκλείετε νά δοῦμε νά τήν ἐφαρμόζουν καί ἄλλοι πολιτικοί ἀρχηγοί.
Ἄς πᾶμε τώρα στό θέμα πού ὅλοι ἀναφέρουν, ἀλλά κανείς δέν ἐπιχειρεῖ νά βγάλει τά κάστανα ἀπό τήν φωτιά. Εἶναι ἡ ἀκρίβεια, πού πλέον ἔχει ξεπεράσει κάθε ὅριο. Μπαίνεις στό σοῦπερ μάρκετ καί αἰσθάνεσαι ὅτι πρέπει νά σηκώσεις τά χέρια ψηλά! Δόο-τρία νεράκια ἀγοράζεις καί λίγο τυρί, ἕνα-δύο κιλά φροῦτα καί φεύγει τό πενηντάρικο σάν φτερό στόν ἄνεμο!
«Τά βλέπω κύριε» λέει ἡ ταμίας, στήν ὁποία λές τόν πόνο σου, ἀλλά τί νά σοῦ κάνει ἡ ὑπάλληλος, ὅταν οὐδείς ἐπιχειρεῖ νά ἁρπάξει ἀπό τόν γιακᾶ τούς ὑπαιτίους γι’ αὐτήν τήν μαζική ληστεία;
Καί τώρα πού εἶπα «νεράκια», μπορεῖ νά μᾶς ἐξηγήσει ἡ ΕΥΔΑΠ γιατί δέν κάνει μιά παρέμβαση πρός ἐκείνους τούς πωλητές φίλτρων, οἱ ὁποῖοι κάθε τόσο μᾶς λένε –μέ τόν τρόπο τους– ὅτι τό νερό πού πίνουμε «ἀπό τήν βρύση» εἶναι ἐπικίνδυνο; Κι ἄν εἶναι ἐπικίνδυνο, γιατί δέν ἀγοράζει ἡ ΕΥΔΑΠ, πού μαζεύει δισεκατομμύρια, τά ἀπαραίτητα φίλτρα ὥστε νά φθάνει τό νερό τοῦ Μόρνου καθαρό στά σπίτια μας;