Σέ μιά ἀπό τίς πολύ λίγες συζητήσεις πού εἶχα μέ τόν Δημήτρη Καρέλα, τόν ἄνθρωπο πού ἐπεδίωξε, στά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ΄50, νά ἀπογειώσει τό ἑλληνικό (μίζερο τότε καί ἄγνωστο διεθνῶς) ποδόσφαιρο μέ τήν ἔνταξη στόν ἱστορικό Ἐθνικό Πειραιῶς τῶν μεγάλων Οὕγγρων ποδοσφαιριστῶν πού εἶχαν καταπλήξει τήν ὑφήλιο μέ τήν ἐθνική τους ὁμάδα (Πούσκας, Λόραντ, Τσίμπορ, Χιντεγκούτι, Ντόλγκος κ.ἄ.) μοῦ εἶχε πεῖ μέ πικρία:
«Ἄν τότε μᾶς εἶχαν ἀφήσει νά φέρουμε τήν οὑγγρική σχολή στήν Ἑλλάδα, θά εἶχε ἀλλάξει μοῖρα τό ἑλληνικό ποδόσφαιρο! Τούς πῆραν οἱ Ἱσπανοί καί ἔγιναν μιά ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀθλητικές δυνάμεις στόν κόσμο! Φαντάζεστε πόσοι νέοι θά εἶχαν στραφεῖ στό ποδόσφαιρο καί τά σπόρ γενικότερα, ἄν εἴχαμε μιά “μαγική” ὁμάδα; Τό ἔκαναν ἡ Ρεάλ καί ἡ Μπαρτσελόνα καί βλέπουμε σήμερα τό ἀποτέλεσμα»…
Ἔβλεπα τήν Ἐθνική ὁμάδα τῆς Ἱσπανίας, μέ ἕναν παίκτη 17 ἐτῶν, μέ ἕναν ἄλλο 20, μέ δύο-τρεῖς ἀπό 21-24 καί θυμήθηκα τόν ἄτυχο Καρέλα, πού πέθανε «πανί μέ πανί» ἔχοντας χάσει τά ἐργοστάσια καί τά βαπόρια τῆς οἰκογενείας του τόσο μέ τά χρήματα πού διέθεσε στόν Ἐθνικό του ὅσο καί μέ τό «κυνηγητό» πού ὑπέστη ἡ ἰδιωτική πρωτοβουλία στά πρῶτα, ἀλλοπρόσαλλα χρόνια τοῦ ΠΑΣΟΚ στήν ἐξουσία.Κι ὅμως, εἴχαμε καί ἐμεῖς τήν δική μας χρυσή εὐκαιρία. Μᾶς τήν ἔδωσαν ἁπλόχερα οἱ ἀθλητές τῆς ποδοσφαιρικῆς ὁμάδας τοῦ Ὄττο Ρεχάγκελ, οἱ ὁποῖοι, ἀψηφῶντας τήν λογική καί τίς παραδόσεις, κέρδισαν τό Κύπελλο Εὐρώπης καί ἔγραψαν τό ὄνομά τους στήν εὐρωπαϊκή ποδοσφαιρική Ἱστορία.
Τί ἔγιναν ἐκεῖνες οἱ χρυσές περγαμηνές; Τί ἔγιναν ἐκεῖνα τά χρυσά πρωτεῖα; Μά, φυσικά, πῆγαν περίπατο, ὅπως καί οἱ ἐξαιρετικοί μας Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες (ἔργο Γιάννας), πού ἄφησαν πίσω τους τσιμέντα καί χορταριασμένα «Ὀλυμπιακά ἀκίνητα» (ἔργα ἐκσυγχρονιστῶν)…
Εἴδατε οἱ Ἱσπανοί; Διαπρέπουν σέ ὅλα τά ὁμαδικά ἀγωνίσματα! Πρῶτοι στό ποδόσφαιρο σέ ἐπίπεδο ἐθνικῶν ὁμάδων, ὅλων τῶν ἡλικιῶν. Πρῶτοι στό μπάσκετ, μέ ἐξαγωγή παικτῶν στό ΝΒΑ ἀλλά καί σέ πολλές εὐρωπαϊκές χῶρες. Πάντα μεταξύ τῶν πρώτων στό βόλεϊ ἀνδρῶν καί γυναικῶν, στήν ὑδατοσφαίριση ἀνδρῶν καί γυναικῶν, ἀκόμη καί στό μοναχικό τένις! Πῶς τά πέτυχαν ὅλα αὐτά; Μά, μέ ἐπιμέλεια, μέ συνεχῆ ἐργασία καί, κυρίως, μέ ὑπευθυνότητα!
Ὁ προπονητής τῆς Ἐθνικῆς τους ὁμάδος ποδοσφαίρου ἦταν ἐπί σειρά ἐτῶν προπονητής τῶν ὁμάδων Νέων, μέ τούς ὁποίους κέρδισε ὅλους τούς τίτλους, καί ἔπειτα ἀνέλαβε τήν ὁμάδα τῶν Ἐλπίδων, γιά νά φθάσει τελικά νά γίνει ὁ τεχνικός ἡγέτης τῆς «μεγάλης» Ἐθνικῆς ὁμάδος τῆς Ἱσπανίας, μέ τήν ὁποία κέρδισε τόν Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα!
Κι ἐμεῖς; Τί κάνουμε ἐμεῖς; Μά, ἐμεῖς, ὡς συνήθως, «ἄδομεν», καθόμαστε γιά τά καλά ἐπάνω στίς ἐφήμερες δάφνες μας καί κάνουμε χάζι τούς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι βελτιώνονται καί γίνονται εὐρωπαϊκοί καί παγκόσμιοι πρωταθλητές.
Κι ἐμεῖς, τό 2004, μπορούσαμε νά χτίσουμε ἐπάνω στίς δάφνες τῆς ποδοσφαιρικῆς μας ὁμάδος, ἀλλά καί τῶν ἀθλητῶν μας τοῦ κλασσικοῦ ἀθλητισμοῦ. Ἀντ’ αὐτοῦ, ὅμως, κυνηγούσαμε τόν… Κεντέρη, ὁ ὁποῖος λίγα χρόνια νωρίτερα εἶχε κερδίσει πεντακάθαρα ὅλους τούς μεγάλους ξένους πρωταθλητές στά 200 μέτρα!
Ἀλήθεια, θυμᾶται κανείς πώς ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες, «φάγαμε» ἀπό τούς δικούς μας Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες τόν Κώστα Κεντέρη καί τήν Κατερίνα Θάνου;