Ὀλιγαρκής ἀφθονία

ΤΙ ΚΟΙΝΟ μπορεῖ νά ἔχουν ἕναν πρώην καλλιεργητής κοκαΐνης μέ ἕναν πρώην καταληψία σχολείου;

Τό πιθανότερο εἶναι ὅτι καί οἱ δύο ζοῦν στήν νιρβάνα τῶν ψευδαισθήσεων καί τῶν φαντασιώσεων. Ἄν, ἐπί πλέον, ὅπως συμβαίνει στήν περίπτωση, προέρχονται ἀπό «δύο λαούς πού μοιράζονται κοινές ἀξίες καί κοινούς ἀγῶνες», τότε ἔχουν ἕνα πρόσθετο κοινό σημεῖο: ἡγοῦνται τῶν λαῶν τους! Τώρα πού βρῆκε ὁ Τσίπρας ὅτι ἡ Βολιβία τοῦ Μοράλες ἔχει κοινές ἀξίες καί κοινούς ἀγῶνες μέ τήν Ἑλλάδα, ἴσως εἶναι θέμα …«μπάφου», γι’ αὐτό καί δέν χρειάζεται νά ἑρμηνεύσουμε περισσότερο τήν ἀνιστόρητη πρωθυπουργική φιλοφρόνηση…

Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ Τσίπρας ἔχει ἀνατραφεῖ μέ τά σπέρματα τῆς ἀπατηλῆς γοητείας, πού ἄσκησε (καί) στήν ἑλληνική ἀριστερά καί δι’ αὐτῆς στήν ἀδιάβαστη νεολαία τῆς «προοδευτικῆς» καλοπέρασης καί τῶν ἐπαναστατικῶν ὀνειρώξεων, ὁ ἀδίστακτος, κυνικός καί αἱμοσταγής Τσέ Γκεβάρα. Χάρη σ’ αὐτή του τήν «διαπαιδαγώγηση», ὁ πρωθυπουργός μας αἰσθάνεται, ἀκόμη καί σήμερα, καθώς ἀναζητεῖ τήν πολιτική του ἐπιβίωση στά χάδια τῶν μισητῶν «καπιταλιστῶν», τήν ἀνάγκη νά διατηρήσει, στίς τάξεις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τόν μῦθο τοῦ αἰώνιου καί ἀσυμβίβαστου ἐπαναστάτη πού καθοδηγεῖ τίς μᾶζες καί νοιάζεται γιά τά λαϊκά συμφέροντα, τά ὁποῖα καί γνωρίζει τόσο καλύτερα ἀπό τόν ἴδιο τόν λαό, ὥστε νά θεωρεῖ ὅτι πρέπει νά τόν κυβερνᾶ διά βίου…

Ἀκριβῶς γιά τόν λόγον αὐτό, στήν Βουλή, πρό ἡμερῶν, κατά τήν δεύτερη συζήτηση γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, ὁ λάτρης τῶν λατινοαμερικανικῶν καθεστώτων τύπου Μαδοῦρο καί Μοράλες πρωθυπουργός μας ἀνέκραξε ὅτι «ὁ ἑλληνικός λαός καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἦρθαν γιά νά μείνουν καί θά μείνουν». Δέν χρειαζόταν ἡ ὑπενθύμιση τῆς ταύτισης λαοῦ καί κόμματος, ἀπό τόν πρώην κνίτη πού, προφανῶς, συμμερίζεται ἀπόλυτα τήν ὑπαρξιακή ἀγωνία τῆς συντρόφου του γιά τήν «κατάκτηση τῆς ἐξουσίας». Διότι, ὡς γνωστόν, στήν λογική τῶν μπολσεβίκων, πού μᾶλλον περιδιαβαίνουν νυχθημερόν τά ὄνειρα τοῦ Τσίπρα, ἡ ἐξουσία δέν προκύπτει ἀπό τήν βούληση τοῦ λαοῦ, ὅπως ἐκφράζεται μέ τήν ψῆφο του στίς ἐκλογές. Ἡ ἐξουσία, στήν ἀντίληψη αἱματοβουτηγμένων δικτατόρων (π.χ. Στάλιν, Μάο, Κάστρο κ.λπ.), γιά τούς ὁποίους ὁ Τσίπρας οὐδέποτε ἀπέκρυψε τόν θαυμασμό του, ἀποκτᾶ νόημα ὅταν ἡ κομματική πρωτοπορία, τήν ὁποία κατευθύνει ὁ «ἡγέτης», ἔχει τόν ἀπόλυτο καί ἀδιαφιλονίκητο ἔλεγχο κάθε πτυχῆς τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν, τῶν ὁποίων θεωρεῖται ὡς δεδομένη ἡ ἀφοσίωση πρός τό πρόσωπό του. Αὐτή εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ λενινισμοῦ, τήν ὁποία ἀκόμη καί ἕνας ἀγράμματος, ὅπως ὁ Τσίπρας, γνωρίζει ἄριστα, ἀφοῦ ἀποτελεῖ τήν ἀλφάβητο τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ.

Κάποτε ὁ Τσαουσέσκου, ὁ γνωστός «δημοκράτης» τόν ὁποῖο οἱ πνευματικοί πατέρες τοῦ Τσίπρα θεωροῦσαν ὑπόδειγμα λαοφιλοῦς ἡγέτη, πληροφορούμενος τήν αὐξανόμενη δυσφορία τῶν συμπατριωτῶν του γιά τήν ἔλλειψη βασικῶν ἀγαθῶν, εἶχε πεῖ ὅτι οἱ Ρουμᾶνοι πρέπει νά τρῶνε λιγότερο διότι ἔχουν παχύνει ὑπερβολικά! Δέν εἶναι λοιπόν τυχαῖο ὅτι ὁ Τσίπρας συνέστησε στόν Κυριάκο Μητσοτάκη νά μελετήσει τό σύγγραμμα τοῦ Γάλλου σοσιαλιστῆ ἀμπελοφιλόσοφου Σέρζ Λατούς «Πρός μιά κοινωνία λιτῆς ἀφθονίας. Παρανοήσεις καί διαμάχες γύρω ἀπό τήν ἀποανάπτυξη». Ἀνεξαρτήτως τοῦ ὅτι ἡ «λιτή ἀφθονία» τοῦ Γάλλου «εἰδήμονα» διαβάστηκε ὡς «ὀλιγαρκής ἀφθονία» ἀπό τόν πάντοτε δυσκολευόμενο στίς ἔννοιες πρωθυπουργό μας, τό βέβαιον εἶναι ὅτι ἡ ἀποανάπτυξη στήν ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ μέ μαθηματική ἀκρίβεια ὁ Τσίπρας ἔχει ἀνάγκη ἀπό ὁράματα, φαντασιώσεις καί μύθους…

Προφανῶς, πρός αὐτή τήν κατεύθυνση ἀποκτᾶ ἰδιαίτερη σημασία ἡ ἐπίσκεψη τοῦ «ἀγαπητοῦ» Ἔβο Μοράλες στήν Ἑλλάδα… Ἕνας πρώην καλλιεργητής κοκαΐνης ὅλο καί κάτι ἐνδιαφέρον θά ἔχει νά μᾶς προτείνει γιά νά γλυτώσουμε ἀπό τήν ἀποανάπτυξη!

*Δικηγόρος