ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ τῆς ἑορταστικῆς ἀνάπαυλας ἐντοπίσαμε στήν ἐφημερίδα New York Times δημοσίευμα πού ἀνέλυε τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ὁ Πούτιν κερδίζει σέ βάθος χρόνου τόν πόλεμο στήν Οὐκρανία, παρουσίαζε τόν ἄνθρωπο πού κρύβεται πίσω ἀπό τίς ἐπιτυχίες καί ἐξηγοῦσε τίς αἰτίες γιά τίς ὁποῖες ὁ Ρῶσσος Πρόεδρος δέν βιάζεται νά λήξει ὁ πόλεμος.
Μολονότι ἐπισήμως ζητᾶ διαπραγματεύσεις. Τό δημοσίευμα διανθιζόταν μάλιστα ἀπό ἕναν ἐνδιαφέροντα πίνακα πού ἔδειχνε πόσο αὐξήθηκε ὁ πληθωρισμός κατά τήν διάρκεια τῆς πολεμικῆς ἀναμέτρησης σέ ὅλες τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης, γεγονός πού ἀποδεικνύει ὅτι ἡ κρίση ἐκτός ἀπό τήν Μόσχα ἔχει μεταφερθεῖ ἤδη καί στήν Δύση. Ἡ ὁποία ἐπείγεται πλέον μετά καί τήν ἀπαγόρευση τῆς ἐξαγωγῆς ρωσσικοῦ πετρελαίου σέ ἀντίδραση στήν ἀνόητη ἀπόφαση τῆς ΕΕ γιά τό πλαφόν, νά λήξει ἡ ἀναμέτρηση. Ἀλλά δέν τό λέει. Δέν τό λέει, δημοσίως. Γιατί, ἰδιωτικῶς, ἡ Νούλαντ σέ ἐπαφές της στήν Ρουμανία προσφάτως ἔλεγε «νά τελειώσουμε μέ τόν πόλεμο ὅσο εἶναι νωρίς» καί νά ἐπικεντρωθοῦμε στήν Κίνα.
Ὁ Πούτιν στό δεκάλεπτο διάγγελμά του τῆς Πρωτοχρονιᾶς τό λέει ὅμως. Ἡ Δύση δέν τό λέει. Κρύβει τά σκουπίδια κάτω ἀπ’ τό χαλί. Τό μόνο πού μαθαίνουμε εἶναι ἡ μουρμούρα πού ἔχει ἀρχίσει νά ἀναπτύσσεται ἐντός τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν γιά τά 50 δισεκατομμύρια δολλάρια τοῦ φορολογούμενου Ἀμερικανοῦ πολίτη, πού κατευθύνονται ἀνεξέλεγκτα στά ταμεῖα τῆς Οὐκρανίας, ὁ Πρόεδρος τῆς ὁποίας ἐμφανίστηκε ἐνώπιον τοῦ Προέδρου Μπάιντεν μέ ἀπρεπές ντύσιμο.
Κάνω αὐτήν τήν σχετικῶς μακρά εἰσαγωγή, γιά νά σᾶς εἰσαγάγω στό κυρίως θέμα. Χθές ἡ ἐφημερίδα «Τά Νέα», δημοσιογράφοι τῆς ὁποίας ἔχουν πρωταγωνιστήσει καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ πολέμου σέ ἐπιθέσεις κατά στρατιωτικῶν, κατά ἀναλυτῶν, κατά μέσων ἐνημέρωσης, ἀποδίδοντάς τους τήν κατηγορία «πουτινάκι», διαπιστώνει ἔκπληκτη στήν πρώτη σελίδα της ὅτι «αὐξάνεται ἡ ρωσσική διείσδυση σέ ὅλο τόν πλανήτη ἀπό τά Βαλκάνια ἕως τήν Ἀφρική»! Ὁ τίτλος τοῦ θέματος εἶναι «τό μακρύ χέρι τοῦ Κρεμλίνου». Ὅλοι ὅσοι διαβάζουν καί ἐνημερώνονται τόν τελευταῖο χρόνο γιά τό τί συμβαίνει στήν Οὐκρανία ἀπό τό σύνολο σχεδόν τῶν ἑλληνικῶν ΜΜΕ, πλήν μοναχικῶν ἐξαιρέσεων, σίγουρα πέφτουν ἀπό τά σύννεφα. Ἡ εἰκόνα πού μεταφέρεται συστηματικά ἀπό τήν Οὐκρανία, εἶναι ὅτι ἡ Ρωσσία ὀπισθοχωρεῖ στά μέτωπα τοῦ πολέμου, ὅτι οἱ ὀλιγάρχες εἶναι ἕτοιμοι νά ἀνατρέψουν τόν Πούτιν, ὅτι ὁ Πούτιν κουτσαίνει καί εἶναι βαριά ἄρρωστος, ὅτι …ὅτι.
Ἡ ἑλληνική κοινή γνώμη ἔχει ἀρχίσει νά προσγειώνεται σέ μία ὀδυνηρή πραγματικότητα. Στήν διεθνῆ γεωπολιτική δέν παίζουν ρόλο τά συναισθήματα καί οἱ συμπάθειες, οἱ ἰδεολογικές χίμαιρες καί οἱ φαντασιώσεις, ὅτι μαχόμαστε καί πάλι τήν Σοβιετική Ἕνωση, ἀλλά τά συμφέροντα τῶν κρατῶν καί ἡ σκληρή πραγματικότητα. Ἡ σκληρή πραγματικότητα εἶναι ὅτι ἡ Δύση ἔχει ἀρχίσει νά ὁμολογεῖ πώς ἀπέτυχε νά κλείσει στήν μικρή περιοχή τῆς Οὐκρανίας τόν Ρῶσσο Πρόεδρο καί ἐκεῖνος καταφέρνει τελικά νά ἁπλωθεῖ σέ περιοχές πού ἔχουν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τόν ἑλληνισμό. Καί στά Βαλκάνια ὅπου βρίσκονται ἀκριβῶς στήν πλάτη μας καί οἱ διεργασίες γιά ἀλλαγές συνόρων πού ἔχουν ἀρχίσει ἀλλά καί στήν Ἀφρική, ὅπου τό ζήτημα τῆς τουρκικῆς στρατιωτικῆς παρουσίας στά δυτικά νῶτα μας στήν Λιβύη καί ἡ ὁριοθέτηση τῶν θαλάσσιων ζωνῶν εἶναι ζητήματα πού μᾶς καῖνε. Καί ἐν προκειμένῳ τά ζητήματα δέν θά τά λύσει ὁ ΟΗΕ καί τά ψηφίσματα τοῦ ὁποίου ὑπέρ τῆς Οὐκρανίας πανηγυρίζαμε. Τό κῦρος του φθίνει. Ἤδη τό Ἰσραήλ χαρακτήρισε «ἀξιοκαταφρόνητη» ἀπόφαση τῆς γενικῆς συνέλευσης τοῦ ΟΗΕ πού ἀφορᾶ τά παλαιστινιακά ἐδάφη (ἡ Ἑλλάς ἀπεῖχε ἀπό τήν ψηφοφορία.) Ἡ ἐξέλιξη αὐτή μέ τήν ἐπέκταση τῆς ἐπιρροῆς Πούτιν τήν ὁποία σωστά ἐν τέλει ὑπογραμμίζουν τά «Νέα», δείχνει ὅτι στήν ζωή κανείς δέν μπορεῖ νά ἐμποδίσει κανέναν, μόνο νά τόν καθυστερήσει μπορεῖ.
Ὅπως ἔχω ἀποκαλύψει στά βιβλία μου Καραμανλῆς off record καί Οἱ ἀπόρρητοι Φάκελοι Καραμανλῆ, μία ἀπό τίς βασικές αἰτίες πού τό Σταίητ Ντιπάρτμεντ ὁδήγησε τά πράγματα στήν ἀνατροπή τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ (ὑπάρχουν σχετικά τηλεγραφήματα μέ τό ρῆμα ἀνατρέπω) ἦταν ὁ φόβος ὅτι ἡ ἐπέκταση τῶν ἀγωγῶν φυσικοῦ ἀερίου τῆς Ρωσσίας πρός τόν νότο θά τούς ἔδινε τήν δυνατότητα στό μέλλον νά ἐπεκταθοῦν καί πρός τήν μέση Ἀνατολή καί τά Βαλκάνια. Αὐτό ἀναβλήθηκε τό 2009, ἀλλά ἐπιβλήθηκε τό 2023, γιατί οἱ ἄλλοι δέν εἶχαν πολιτική. Ἡ μόνη τους πολιτική εἶναι νά προσπαθοῦν νά ἐμποδίσουν τήν ρωσσική διείσδυση στά Βαλκάνια καί τήν Μέση Ἀνατολή. Περί νέας πολιτικῆς, οὔτε λόγος.
Τώρα τρέχουν νά ἐξορύξουν τό φυσικό ἀέριο τῆς Μεσογείου γιά νά ξεδιψάσουν τήν Εὐρώπη καί νά ἀποτρέψουν νέα κρίση στό μέλλον, ἡ ὁποία δύσκολα θά ἀποσοβηθεῖ ὅμως. Τούτων δοθέντων, θά ἔρθει ἡ στιγμή, ὅπως ἔχουμε γράψει καί στό παρελθόν, πού ἡ παροῦσα κυβέρνηση θά πρέπει νά ἐξηγήσει γιατί ἀπετέλεσε τόν Ἡρακλέα τοῦ Στέμματος τῆς Δύσης στήν Ρωσσία, ἐξαπολύοντας μάλιστα ἀνόητους χαρακτηρισμούς κατά τοῦ ἴδιου τοῦ Ρώσσου Προέδρου καί ἐπιβάλλοντας ἀδιανόητες κυρώσεις σέ σωματεῖα, μέ τά ὁποῖα εἴχαμε δεσμούς αἰώνων. Σύντομα θά ἀποκαλύψω καί λεπτομέρειες πού δείχνουν πῶς μέσα στήν πρεμούρα κάποιων νά ἐφαρμόσουν τίς κυρώσεις τῆς Εὐρώπης κατά τῆς Ρωσσίας κινδύνεψαν τράπεζες στήν Ἑλλάδα καί, στήν Εὐρώπη, διπλωματικές ἀποστολές μας.
Πρέπει κάποια στιγμή νά καταλάβουμε ὅτι αὐτό πού πρέπει νά μᾶς ἐνδιαφέρει σέ μιά διεθνῆ κρίση, εἶναι τά συμφέροντα τῆς χώρας καί ὄχι ἡ ἰδεολογική φαντασίωσή μας. Δέν εἴμαστε οὔτε φιλορῶσσοι οὔτε ἀντιρῶσσοι. Οὔτε φιλοαμερικανοί οὔτε ἀντιαμερικανοί. Εἴμαστε Ἕλληνες καί κοιτᾶμε τό δικό μας συμφέρον, καθώς ὁ Θεός ἔχει εὐλογήσει τήν πατρίδα μας νά βρίσκεται σέ ἕνα στρατηγικό σημεῖο τοῦ πλανήτη καί νά ἔχει μεγάλη σημασία γιά ὅλες τίς χῶρες. Ἀντί νά ρωτᾶμε τούς ἑαυτούς μας ἄν εἴμαστε μέ τόν Πούτιν ἤ ὄχι, ἄν εἴμαστε μέ τόν Μπάιντεν ἤ ὄχι, ἄν εἴμαστε μέ τήν καταβυθιζόμενη στήν διαφθορά Εὐρώπη ἤ ὄχι, καλύτερα ἐμεῖς νά ρωτᾶμε τούς ἄλλους ἄν εἶναι μέ τήν Ἑλλάδα ἤ ὄχι. Ἄν εἶναι φιλέλληνες ἤ ἀνθέλληνες. Στόν νέο κόσμο πρέπει νά πουλᾶμε ἀκριβά τό τομάρι μας. Καί ὄχι νά τό διαθέτουμε ἐπειδή νοιώθουμε οἰκεῖα μέ τήν κουλτούρα μιᾶς χώρας λόγῳ τῶν σπουδῶν μας σέ αὐτήν.
Μετά τήν παραδοχή, ὅτι ἡ Ρωσσία ἐπελαύνει στά Βαλκάνια καί στήν Μέση Ἀνατολή, σέ λίγο θά κληθοῦμε νά μάθουμε καί τό ἄλλο: ὅτι τό Εὐρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τό Εὐρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα καί οἱ Φιλελεύθεροι συνεννοήθηκαν στίς Βρυξέλλες νά ρίξουν τούς τόνους ἀπέναντι στό Κατάρ ἀπό τό ὁποῖο ἡ Εὐρώπη στίς νέες συνθῆκες ἐξαρτᾶται ἐνεργειακά, καί νά πέσει ὅλο τό ἀνάθεμα τῶν δωροδοκιῶν στήν Καϊλῆ, στόν Παντσέρι καί τά ἄλλα παιδιά. Ἡ λογική πού προωθεῖται εἶναι ὅτι πάντοτε οἱ Ἄραβες θά προσπαθοῦν νά ἐξαγοράσουν ἀποφάσεις, ἀλλά δέν φταῖνε αὐτοί, φταῖνε οἱ Εὐρωπαῖοι ἀξιωματοῦχοι πού λαδώνονται. Ἐφ’ ὅσον τά πράγματα συμβοῦν, ἔτσι ἡ διπλωματική πολιτική καί ἰδεολογική χρεοκοπία τῆς ἠπείρου θά συμπληρωθεῖ καί θά ὁλοκληρωθεῖ.
Ἄρχισε μέ τό γεγονός, ὅτι ἡ Εὐρώπη ἐπέτρεψε νά ξεσπάσει πόλεμος στήν αὐλή της, χωρίς νά μπορεῖ νά τόν ἀποτρέψει, καί συνεχίζεται μέ τό σκύψιμο τῆς κεφαλῆς της ἐπί τῶν ἀραβικῶν κρατῶν. Ὑποτίθεται ὅτι μετέχουμε στόν πόλεμο γιά νά ἀπεξαρτηθοῦμε ἀπό τόν Πούτιν καί παραδίδουμε τίς εὐρωπαϊκές ἀξίες ἐξευτελιζόμενοι στήν ἐξάρτηση ἀπό τό ἀραβικό φυσικό ἀέριο. Τί καταπληκτικό. Σ’ αὐτόν τόν νέο κόσμο πού ἀνατέλλει λοιπόν ἄς ἀναστοχαστοῦμε γιά τό πῶς συμπεριφερθήκαμε τό 2022 καί ἄς προβληματιστοῦμε. Ἡ χώρα πρέπει νά θωρακιστεῖ καί νά ἔχει τίς κατάλληλες συμμαχίες. Ὁ κόσμος μετατοπίζεται, οἱ παλαιοί, οἱ διεθνεῖς ὀργανισμοί ὅπως ὁ ΟΗΕ καί τό ΝΑΤΟ, παρά τίς προσπάθειες, ὑποβαθμίζονται, τό διεθνές δίκαιο ὅπως ἔδειξε ἡ συμφωνία Λιβάνου – Ἰσραήλ πού υἱοθέτησε τήν ἀρχή τῆς εὐθιδικίας, φθείρεται καί ἐμεῖς συμπεριφερόμαστε μέ τά δεδομένα τοῦ παλαιοῦ κόσμου. Ἄς ξυπνήσουμε… Ὁ παλαιός κόσμος φεύγει καί ὁ νέος σιγά-σιγά ἀνατέλλει.
Ἀλλά ἐμεῖς, ἐρωτευμένοι μέ τά παλαιά ἰδιώματα ὅπως συνηθίζει νά λέει καί ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος, ἔχουμε θρονιαστεῖ στόν ἀπερχόμενο κόσμο, καί περιμένουμε δικαίωση. Σιγά… Θά ἔχουμε ἀνώμαλη προσγείωση.
Μ.Η.Τ. 232122