4 + 1 νέες θέσεις γιά τό ἐπίμαχο θέμα:
ΠΡΩΤΟΝ, οἱ μεταρρυθμίσεις δέν κρίνονται στίς ἐκλογές, κρίνονται στίς δεκαετίες. Τότε πού φαίνεται τό πραγματικό ἀποτύπωμά τους, θετικό ἤ ἀρνητικό, στίς κοινωνίες.
Δεύτερον, προφανῶς καί σέ πολλές εὐρωπαϊκές χῶρες τά ζητήματα δικαιωμάτων κρίνονται μέ δημοψηφίσματα. Παραδείγματα, πολλά. Ἡ ἄρνηση τῆς Kυβέρνησης στό αἴτημα τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ἀντιευρωπαϊκή στάση.
Τρίτον, ἡ ἀποχή ἀπό τήν ψηφοφορία στό κοινοβούλιο συνιστᾶ ἀνοχή καί συνενοχή. Διευκολύνει τήν ψήφιση. Καί δέν καθαγιάζει τούς ἀπέχοντες.
Τέταρτον, γιά πρώτη φορά, τό Κοινοβούλιο ἐπιμένει νά νομοθετήσει σέ προφανῆ δυσαρμονία μέ τήν κοινωνία. Ἐναντίον τῆς θελήσεώς της!
Πέμπτον, ἡ μάχη πού ἔδωσε ἡ Κυβέρνηση γιά νά ἐπιβάλει τόν νόμο γιά τήν συνεπιμέλεια τέκνων δείχνει πώς ἀναγνωρίζει ὡς ἀναγκαία γιά τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν τήν συμπληρωματικότητα τῆς πατρότητας καί τῆς μητρότητας. Πολιτική ἐντελῶς ἀντιφατική σέ σύγκριση μέ τήν νομοθέτηση τῶν δύο μπαμπάδων καί τῶν δύο μαμάδων.
Θά τίς ἀναλύσω ἐκτενῶς αὐτές τίς 4 + 1 θέσεις, ἀφοῦ προηγουμένως ἐξηγήσω κάτι. Δυστυχῶς, ζοῦμε σέ κοινωνία παρεξηγήσεων, παθῶν, ἄκρων, καί καμμιά φορά μέσα στήν ἔνταση τοῦ διαλόγου καί στήν ζέση γιά τήν ἀνταλλαγή τῶν ἐπιχειρημάτων, δημιουργοῦνται παρανοήσεις. Πικραίνονται εὔκολα ἄνθρωποι. Νομίζουν ὅτι τούς ἀπορρίπτουμε. Ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς γιά νά τούς ἀπορρίπτουμε;
Ἐπειδή οἱ λέξεις ὅταν βγαίνουν ἀπό τά χείλη μας δέν ἐπιστρέφουν καί πολλές φορές χαρακώνουν ἀνεξίτηλα ψυχές, ξεκαθαρίζω: Στήν δική μου ἀντίληψη τῶν πραγμάτων τό νά εἶσαι κατά τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων δέν σημαίνει ὅτι ἀντιπαθεῖς τούς ὁμοφυλόφιλους. Δέν σημαίνει ὅτι σώνει καί καλά μισεῖς τούς ὁμοφυλόφιλους. Δέν σημαίνει ὅτι δέν ἀγαπᾶς τούς ὁμοφυλόφιλους.
Σημαίνει ὅτι διαφωνεῖς μέ ἕναν θεσμό πού θεωρεῖς προβληματικό. Ἡ ἀτομική τους ἐπιλογή, δικό τους θέμα. Ὅποιος ἔχει τήν ἐλευθερία, τό αὐτεξούσιο κατά τήν ὀρθοδοξία μας, ἔχει καί τήν εὐθύνη.
Στήν δική μου ἀντίληψη τῶν πραγμάτων δέν σημαίνει ἐπίσης πώς ὅταν διαφωνεῖς μέ τήν τεκνοθεσία, θεωρεῖς ὅτι ἕνας ὁμοφυλόφιλος δέν ἀγαπάει τά παιδιά. Γιά νά θέλει νά υἱοθετήσει παιδί καί νά ἀναλάβει τήν δύσκολη ἀποστολή νά ἀναθρέψει παιδί, προφανῶς καί ἀγαπάει τά παιδιά.
Αὐτό πού ὑποτιμᾶ ὅμως εἶναι ὅτι ἡ συμβίωση τῶν παιδιῶν μαζί μέ ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου δέν εἶναι τό ἰδεῶδες περιβάλλον γιά τήν ἀνατροφή τους. Ὅ,τι καί νά λέμε, τό ἀποτέλεσμα θά εἶναι ἐλλειμματικοί χαρακτῆρες. Παιδί πού μεγαλώνει χωρίς τό χάδι τῆς μάνας ἤ τῶν δημιουργικῶν συζητήσεων μέ τόν πατέρα του στήν ἐφηβεία, εἶναι μία ἀνολοκλήρωτος προσωπικότητα.
Ἄρα ἡ διαφωνία ἐδῶ δέν ἀφορᾶ στόν σεξουαλικό προσανατολισμό ἑνός ἑκάστου οὔτε τά συναισθήματά του γιά τά παιδιά. Τό φερόμενο ὡς προτεινόμενο «οἰκογενειακό» σχῆμα εἶναι τό πρόβλημα.
Ἡ ὁμοιομορφία. Κάτι πού ἀναγνωρίζει καί τό εὐρωπαϊκό δικαστήριο ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἄλλο οἰκογενειακοί δεσμοί, ἄλλο οἰκογένεια. Τό παιδί δέν εἶναι ἔπαθλο ἀναγνώρισης. Τό δέ γεγονός, ὅτι παιδιά ἔχουν μεγαλώσει ὀρφανά μόνο μέ πατέρα ἤ μόνο μέ μητέρα, δέν εἶναι ἐπιχείρημα γιά τήν ἀλλαγή. Ἄλλο νά προκύπτει κάτι ἀπό τήν ζωή κι ἄλλο νά ἐπιβάλλεται ἀπό τόν νόμο.
Πᾶμε τώρα στίς 4 + 1 νέες θέσεις.
Ἡ πρώτη: Φίλοι μου καλοί καί ἀγαπημένοι ὑποστηρίζουν ὅτι τυχόν ψήφιση γάμου τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν ἀπό τό κοινοβούλιο δέν θά ἔχει καμμία ἐπίδραση στήν ἐκλογική δύναμη τῆς Νέας Δημοκρατίας στίς προσεχεῖς εὐρωεκλογές καί ὅτι τό θέμα σύντομα θά ξεχαστεῖ. Ὅπως ξεχάστηκαν οἱ Πρέσπες τό 2018, ὅπως ξεχάστηκε ὁ πολιτικός γάμος τοῦ 1982 καί οὕτω καθ’ ἑξῆς. Ἐνδεχομένως νά ἔχουν καί δίκιο, δέν θέλω νά εἶμαι ἀπόλυτος, ἄν καί πολύ ἀμφιβάλλω. Ὡστόσο ἡ ἀπάντησή μου εἶναι ὅτι τίς κοινωνίες τίς μετρᾶμε μέ τίς δεκαετίες. Τίς κοινωνίες δέν τίς μετρᾶμε μόνο μέ τίς ἐκλογές. Τό ἀποτύπωμα τῶν μεταρρυθμίσεων στούς κοινωνικούς συσχετισμούς δέν ἐμφανίζεται τρεῖς μῆνες ἀπό τήν νομοθέτηση μιᾶς «μεταρρύθμισης» ὅταν δέν ἔχουν κἄν ἐμφανιστεῖ τά ἀποτελέσματά της καί ἡ ἐπίδρασή της στήν δομή καί τήν ἀρχιτεκτονική τῆς κοινωνίας.
Χρειάζεται χρόνος γιά νά φανεῖ ἡ ἀλλαγή. Μία ἀλλαγή δέν θεωρεῖται μεταρρύθμιση ἁπλῶς καί μόνο ἐπειδή γκρεμίζει τό παλαιό αἰώνων. Θεωρεῖται μεταρρύθμιση ὅταν τό «νέο» πού θά δημιουργήσει παράγει κοινωνικό ὄφελος. Κάνει τόν κόσμο καλύτερο, ὄχι χειρότερο. Καί συντηρητικός γίνεται κανείς ἐπειδή γνωρίζει πόσο δύσκολα μπορεῖ νά ξαναγίνουν ἀπό τήν ἀρχή τά ὡραῖα πράγματα ὅταν τά καταστρέψεις μέ ἕναν νόμο. Ὅταν ὁ συνταγματικός νομοθέτης ὅρισε τήν οἰκογένεια μέ τό ἄρθρο 21 ὡς μέσο γιά τήν «προαγωγή καί τήν συντήρηση τοῦ ἔθνους», δέν εἶχε στόν νοῦ του τί ἀκριβῶς θά γίνει στήν ἑπόμενη ἐκλογική ἀναμέτρηση. Ἀλλά στίς ἑπόμενες δεκαετίες. Ἔτσι πρέπει νά σκέφτονται οἱ πολιτικές ἡγεσίες μας καί οἱ πολιτικοί μας. Νά μή μετρᾶνε δηλαδή μόνο τό ἐνδεχόμενο πολιτικό κόστος ἀλλά τό δυνητικό κοινωνικό κόστος.
Καί αὐτό ἀφορᾶ κάθε μεταβολή στήν ζωή μας, σέ ὅλους τούς τομεῖς. Ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν μπορεῖ γιά κάποιους νά ξεχάστηκε, ἀλλά σήμερα, ἕξι χρόνια μετά, οἱ Σκοπιανοί ἀγοράζουν σωρηδόν ἀκίνητα σέ ὅλη τήν Μακεδονία, κέρδισαν δικαστικά τήν μάχη τῆς διδασκαλίας τῆς «μακεδονικῆς» γλώσσας σέ ἑλληνικά δικαστήρια μέ βάση τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ἐνῷ αὔριο θά προκύψει καί τό ζήτημα τῆς ἵδρυσης «μακεδονικῆς» ἐκκλησίας πού θά ἀμφισβητήσει τά πρωτεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὅσοι λένε λοιπόν ὅτι ξεχάστηκε τό θέμα καί θεωροῦσαν ὅτι γινόμαστε… βάρος στούς συμμάχους καί τούς ταλαιπωροῦμε, ἄδικα γιά τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας, ἄς τό ποῦν αὐτό καί στούς ἑπόμενους. Σέ αὐτούς πού ἔρχονται μετά ἀπό ἐμᾶς! Πολιτική δέν κάνουμε μόνο γιά τούς ζωντανούς πού ψηφίζουν, κάνουμε καί γιά τούς ἀγέννητους καί γιά τούς νεκρούς.
Γιά νά ἐπιστρέψω στό θέμα τοῦ γάμου καί τῶν δικαιωμάτων. Ὅλες οἱ προηγμένες εὐρωπαϊκές κοινωνίες πού ἀποφάσισαν νά γίνουν πολυπολιτισμικές, σήμερα δρέπουν τά ἐπίχειρα τῶν ἐπιλογῶν τους. Διαλύονται. Στήν Γαλλία, οἱ μουσουλμᾶνοι μετανάστες πετοῦν μέ τίς κλωτσιές μέσα ἀπό τά λεωφορεῖα τῶν ἀστικῶν συγκοινωνιῶν τούς λευκούς γηγενεῖς Γάλλους! Ἄν οἱ ἄλλοι θέλουν νά διαλυθοῦν, θά διαλυθοῦμε κι ἐμεῖς; Ἄν ἔμεινε ὄρθια ἡ Ἑλλάς μέσα στά μνημόνια, αὐτό ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι ἔμεινε ὄρθια καί συντεταγμένη ἡ παραδοσιακή ἑλληνική οἰκογένεια. Μέ ὅλα της τά προβλήματα, λειτούργησε ὡς σκέπαστρο γιά τά μέλη της καί γιά τήν ἐθνική συνοχή. Ἡ οἰκογένεια μέ πατέρα, μητέρα, παιδιά, παπποῦ, γιαγιά. Ἐπαναλαμβάνω λοιπόν, οἱ ἀλλαγές στίς κοινωνίες ἀποτιμῶνται στίς δεκαετίες ὄχι στίς ἑπόμενες ἐκλογές.
Ἡ δεύτερη: Ἡ Κυβέρνηση μᾶς λέει ὅτι ζητήματα δικαιωμάτων ὅπως ὁ γάμος τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν δέν ἐπιλύονται μέ δημοψηφίσματα στήν Ἑλλάδα. Ἐπιλύθηκαν ὅμως ἀλλοῦ. Ἐπιλύθηκαν στήν Ἑλβετία μέ δημοψήφισμα τοῦ 2021. Ὀπισθοδρομικό καί θεοκρατικό κράτος ἡ Ἑλβετία. Ἐπιλύθηκαν στήν Ἰρλανδία. Ὀπισθοδρομικό κράτος ἡ Ἰρλανδία. Ἐπιλύθηκαν στήν Κροατία. Ὀπισθοδρομικό κράτος ἡ Κροατία. Ἐπιλύθηκαν στήν Σλοβενία. Ὀπισθοδρομικό κράτος ἡ Σλοβενία. Καί στίς πέντε αὐτές χῶρες διεξήχθη δημοψήφισμα γιά τό θέμα τοῦ γάμου τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν! Μόνο στήν Ἑλλάδα, στήν χώρα πού γεννήθηκε ἡ Δημοκρατία, δέν ἐπιτρέπεται δημοψήφισμα γιά τό θέμα τοῦ γάμου τῶν ὁμόφυλων. Τί μᾶς λέει λοιπόν τώρα ὁ κύριος Μαρινάκης, ὅτι τά δικαιώματα δέν τίθενται σέ ψηφοφορία. Ἀκόμα καί σέ χῶρες τοῦ τέως ἀνατολικοῦ μπλόκ πού μέχρι τό 1989 γνώριζαν μόνο δικτατορίες καί φτώχεια, τέθηκαν σέ ψηφοφορία! Ἀκόμη καί σέ δύο χῶρες τοῦ προηγμένου δυτικοῦ μπλόκ τοῦ κυρίου Πατέλη, διεξήχθη δημοψήφισμα. Στήν Ἰρλανδία καί στήν Ἑλβετία.
Ἡ τρίτη: Διαφημίζεται ἡ ἀποχή ἀπό τήν ψηφοφορία ὡς ὁδός διαφυγῆς γιά τούς διαφωνοῦντες βουλευτές. Ὡς ἀξιοπρεπής στάση. Λάθος! Ἡ ἀποχή λειτουργεῖ ὑπέρ τοῦ πρώτου, ὅπως λέμε καί στίς ἐκλογές. Διευκολύνει τήν ἐπιβολή μιᾶς ψευτομεταρρύθμισης ἀπό μία κοινοβουλευτική μειοψηφία. Ἡ ἀποχή δέν διευκολύνει τήν διαφοροποίηση λοιπόν. Ἡ ἀποχή εἶναι ἀνοχή καί συνενοχή.
Ἡ τέταρτη: Συναφές ὅλων αὐτῶν. Ἡ δημοκρατία εἶναι τό πολίτευμα τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας. Προσοχή στήν λέξη: Κυριαρχίας. Δέν νοεῖται τό κοινοβούλιο νά νομοθετεῖ σέ προφανῆ δυσαρμονία μέ τόν λαό. Ὅταν αὐτό συμβαίνει, δέν ὑπάρχει δημοκρατία. Ὑπάρχει ψευτοαριστοκρατία. Ψευτοελίτ. Πού ἁπλῶς χρησιμοποιεῖ τό κοινοβούλιο ὡς φερετζέ γιά νά ἐπιβάλει τήν μειοψηφική θέλησή της.
Δύο καταληκτικά ἐπιχειρήματα. Ἡ Κυβέρνηση νομοθέτησε τόν νόμο γιά τήν συνεπιμέλεια, προκειμένου τό παιδί νά περνᾶ ἴσο χρόνο μέ τόν πατέρα καί μέ τήν μητέρα σέ περίπτωση διαζυγίου.
Ἀσχέτως τοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖο ἐφαρμόζεται ὁ νόμος καί τῶν ἀδυναμιῶν του, ἡ ἰδεολογική του διάσταση ἦταν προφανής: θεωρεῖ συμπληρωματικά τά πρότυπα τῆς μητρότητας καί πατρότητας.
Τέλος, ἔχει γίνει ἀντιληπτός σέ ἐμᾶς ὁ νομικός τρόπος πού θά ἐπιχειρήσει ἡ Κυβέρνηση –χωρίς ἀλλαγή τῆς νομοθεσίας– νά ἐπιβάλει ἀπό τό παράθυρο τήν παρένθετη μητρότητα χάρη καί τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν. Καί θά τόν ἀποκαλύψουμε βεβαίως στήν ὥρα του!
Πρός τοῦτο λοιπόν μία παράκληση. Ἐπειδή σήμερα συνεδριάζει τό ὑπουργικό συμβούλιο. Σταματῆστε νά λέτε ψέματα ὅτι θά ἐξαιρεθεῖ τοῦ γάμου τῶν ὁμόφυλων ἡ παρένθετη μητρότητα!
Μήν λέτε κουβέντα, ὑπάρχουν γραπτά καί ντοκουμέντα……..
Μ.Η.Τ. 232122