Ὁ ἐλιτισμός στήν ἐπιφάνεια

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ τοῦ Κώστα Σημίτη ἦταν τελικῶς μία πρώτης τάξεως εὐκαιρία γιά νά ἀναδυθεῖ στήν ἐπιφάνεια ὅλο τό δίκτυο πού εἶχε ὀργανώσει μεθοδικά ἐντός τοῦ συστήματος ὁ πρώην Πρωθυπουργός τόσο στά χρόνια τῆς ἐνεργοῦ συμμετοχῆς του στήν πολιτική ὅσο καί μετά τήν ἀφυπηρέτησή του ἀπό αὐτήν.

Ἦταν μία πρώτης τάξεως εὐκαιρία γιά νά ἀποκαλυφθεῖ ἡ ἀσύλληπτη ὑπεροψία πού θρέφουν γιά σημαντικό μέρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ὁ ἐκσυγχρονισμός καί τά τέκνα του. Κοινωνικῶς μειοψηφικά ρεύματα, ὅπως αὐτό τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ, πού ἀντιμετωπίζουν τόν ἁπλό πολίτη ὡς ἀγράμματο ὑπήκοο, τόν ὁποῖο –κατά Σημίτη– ἀρνοῦνταν νά τοῦ δώσουν τό χέρι ἄν δέν τόν γνώριζαν προσωπικῶς (τέτοιος ρατσισμός!!!), ἐπιβάλλονται πρῶτον μέ τήν «κατάληψη» σημαντικῶν βραχιόνων τοῦ συστήματος, ὅπως τά ΜΜΕ, οἱ τράπεζες, οἱ ἑταιρεῖες δημοσκοπήσεων, τά πανεπιστήμια, οἱ Ἀκαδημίες κ.λπ., καί δεύτερον μέ τήν συστηματική ὑποτίμηση τῆς σοφίας τῶν λαϊκῶν πλειοψηφιῶν καί τῆς ἐλευθερίας ἔκφρασής τους.

Τί δέν ἀκούσαμε καί τί δέν μάθαμε αὐτές τίς ἡμέρες!

Ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καί ἀρχηγός τοῦ κράτους Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ἡ ὁποία ἐκφώνησε προσφάτως ἐπικήδειο λόγο γιά τόν κεντροαριστερό Γιάννη Μπουτάρη, ἐπρόκειτο νά ἐκφωνήσει σήμερα ἐπικήδειο λόγο γιά τόν ἐπίσης κεντροαριστερό πρώην ἀρχηγό καί πρωθυπουργό τοῦ τρίτου σέ ἐκλογική δύναμη κόμματος στίς τελευταῖες ἐκλογές. Γιά μία ἀκόμη φορά, μετά τόν γάμο, χρωματίστηκε. Ἀποκάλυψε τίς πολιτικές της προτιμήσεις. Ἐνῷ ὑποτίθεται ὅτι ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας εἶναι ἀνεύθυνος ἄρχων καί ρυθμιστής τοῦ πολιτεύματος. Ὁ Ὑπουργός Δικαιοσύνης Γιῶργος Φλωρίδης μίλησε ἀπαξιωτικά «γιά τήν Ἑλλάδα τῆς μιζέριας καί τῆς ψωροκώσταινας καί τῶν πατριωτῶν πού τρέπονται εἰς φυγήν πρίν πέσει τουφεκιά.» Ἀγνοῶντας ὅτι ὑπάρχουν ἁπλοί ἄνθρωποι πού πληρώνουν κόστος σέ καιρό εἰρήνης, ἐπειδή πυροβολοῦν μέ ἄλλα «ὅπλα» τούς ἐπιβουλεῖς τῆς χώρας καί δέν συμβιβάζονται μέ τήν μικρά καί ἔντιμο Ἑλλάδα τῶν «εὐχαριστῶ τούς Ἀμερικανούς».

Ὁ Ὑπουργός Δημόσιας Τάξεως Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ἐξύμνησε τήν μεθοδικότητα τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ, ἀλλά ξέχασε νά πεῖ πώς ὁ Σημίτης τόν ἄφησε στά κρύα τοῦ λουτροῦ τό 2003. Πρῶτα τόν ἐξέλεξε στήν θέση τοῦ Γραμματέα τοῦ ΠΑΣΟΚ στήν θέση τοῦ Κώστα Λαλιώτη, καί μετά χωρίς νά τοῦ πεῖ τίποτε καί νά τόν ἐνημερώσει, παραιτήθηκε ἀπό τήν θέση τοῦ Προέδρου τοῦ ΠΑΣΟΚ.

Ὁ πρώην Πρωθυπουργός σέ ἀντίθεση μέ τόν διωκόμενο Ἀνδρέα Παπανδρέου τοῦ 1993 ἀπαξίωσε νά θέσει τήν θητεία του στήν κρίση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἄφησε τόν Παπανδρέου νά χάσει στό πόδι του. Τό ἐπιχείρημά του γιά τήν ἄτακτον φυγήν; «Δέν ἀρέσουμε πιά, Μιχάλη».

Ὁ Δημήτρης Ρέππας ὑποστήριξε ὅτι «ὁ Σημίτης παρέλαβε μιά βαλκανική Ἑλλάδα στήν Εὐρώπη καί παρέδωσε μιά εὐρωπαϊκή Ἑλλάδα στά Βαλκάνια.» Προφανῶς αὐτό ἦταν ἕνα… «κομπλιμέντο» τοῦ ἐντίμου Ἀρκάδα γιά τόν ἱδρυτή τοῦ ΠΑΣΟΚ Ἀνδρέα Παπανδρέου ἀπό τόν ὁποῖο… «παρέλαβε» τήν βαλκανική Ἑλλάδα ὁ Κώστας Σημίτης. Ἡ Ἄννα Διαμαντοπούλου ἀπαίτησε περίπου τήν καθολική καταδίκη τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως τῆς Ἀφροδίτης Λατινοπούλου, ἐπειδή εἶπε κάτι πράγματι ἰδιαίτερα ὀξύ γιά τήν ὑστεροφημία Σημίτη. Ἐνημερωτικά «σάιτ» ἔφθασαν στό σημεῖο νά ἐξισώσουν τόν Σημίτη μέ τόν Λέ Πέν γιά νά συγκρίνουν τήν δήλωση τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ γιά τόν θάνατό του μέ τήν ἀνακοίνωση τῆς Γαλλικῆς Προεδρίας γιά τόν θάνατο τοῦ ἡγέτη τῆς γαλλικῆς Ἀκροδεξιᾶς καί νά τόν κατηγορήσουν γιά ἐμπάθεια. Ἐνόχλησε πού ὁ Μεσσήνιος τόν ἀποκάλεσε «ἱστορικό ἀντίπαλο τῆς ΝΔ».

Ἡ νέα καθεστωτική ἀπαίτηση ἦταν λοιπόν ἡ ἑξῆς: Ὅλοι ὅσοι μιλήσουν δημοσίως, νά καθαγιάσουν τόν πρώην Πρωθυπουργό. Οἱ δύο τρεῖς πού ἀποτόλμησαν, ἔστω ἀκαίρως καί καθ’ ὑπερβολήν, νά μιλήσουν πρίν ἀπό τήν ταφή ἐρρίφθησαν στό πῦρ τό ἐξώτερον τῆς ἱερᾶς ἐξετάσεως. Διαβάσαμε ἀκόμη αὐτές τίς ἡμέρες: Ἄρθρο τοῦ πρώην Ὑπουργοῦ καί φίλου τοῦ Κώστα Σημίτη Τάσου Γιαννίτση, ὁ ὁποῖος γιά νά ἀποδείξει τήν σεμνότητα καί τήν ταπεινοφροσύνη τοῦ ἀνδρός ἔγραψε ὅτι ἀντέδρασε στήν διαγραφή του ἀπό τό ΠΑΣΟΚ μέ ἀπόφαση Παπανδρέου ὡς «Βουλευτάκος τῆς Ἄνω Ποταμιᾶς». Δυστυχῶς ἔτσι ἔχουν στό μυαλό τους τόν ἐκσυγχρονισμό τους βουλευτές τῆς περιφέρειας, ἔτσι τούς βλέπουν: Σάν «βουλευτάκους».

Διαβάσαμε ἐπίσης ἄρθρο τοῦ ἐξαιρετικοῦ κατά τά λοιπά δημοσκόπου Στράτου Φαναρᾶ, ὁ ὁποῖος συγκινημένος ὁμολόγησε ὅτι «Πρόεδρε, ἄν μέ ξανακαλοῦσες θά ἀνταποκρινόμουν στό κάλεσμά σου.» Πρωτότυπο: Δημοσκόπος ἀνταποκρίνεται στό κάλεσμα πρωθυπουργοῦ. Διαβάσαμε ἀκόμη ὁμολογία ἀνταποκριτοῦ μεγάλης γαλλικῆς ἐφημερίδας, ὅτι τήν ἡμέρα ἐκλογῆς τοῦ Κώστα Σημίτη στήν πρωθυπουργία τό 1996 καί πολύ πρίν γίνει γνωστό τό ἀποτέλεσμα, ἔστειλε πιεζόμενος ἀπό τόν δημοσιογραφικό χρόνο στό μέσο πού ἀπασχολεῖτο ἕτοιμο ρεπορτάζ γιά τήν …νίκη τοῦ Κώστα Σημίτη. Χωρίς νά ἔχει δεδομένα στήν διάθεσή του. Ἀξιέπαινον πράγματι. Τέλος, διαβάσαμε τήν ἀποκάλυψη ἐγκρίτου συναδέλφου μας ἀπό τούς καλύτερους τῆς γενιᾶς του, γιά τό πῶς ἀντιλαμβανόταν ὁ ἀείμνηστος τήν λειτουργία τοῦ Τύπου. Ὅταν ἐκεῖνος ἔγραψε ὅτι «ὁ Σημίτης δέν εἶναι καλός γιά παρέα στήν ταβέρνα, ἀλλά θά ἦταν ἄριστος γιά… διαχειριστής πολυκατοικίας», ὁ πρώην Πρωθυπουργός τοῦ διαμαρτυρήθηκε ἐντόνως.

Μία λεπτή γραμμή ἑνώνει ὅλες τίς παραπάνω συμπεριφορές: ἡ παραβίαση κάθε ἀρχῆς χάριν τοῦ σκοποῦ. Νά γιατί μοιάζουν τά συστήματα. Τά πρώην, τά παρόντα καί τά ἑπόμενα. Γιατί ἀκολουθοῦν τίς ἴδιες ἀκριβῶς πρακτικές. Χθές, σήμερα, αὔριο. Τό τετραήμερο πένθος ἦταν στήν πραγματικότητα μία μοναδική εὐκαιρία ἀναδύσεως καί παρατάξεως ὅλου τοῦ συστήματος Σημίτη στήν ἐπιφάνεια, ὅπως παρατάσσονται οἱ ναῦτες καί οἱ ἀξιωματικοί στήν ἐπιφάνεια τῶν ὑποβρυχίων. Ὁ ἐλιτισμός, ἡ ὑποτίμηση, ἡ περιφρόνηση, ἡ βαθειά ἀποστροφή γιά κάθε τί λαϊκό, ἡ ἀπεμπόληση τῆς ἀνεξαρτησίας καί τῆς οὐδετερότητας, θεσμῶν πού προώρισται νά εἶναι ἀνεξάρτητοι καί οὐδέτεροι καί, τέλος, ἡ παράταξη ὅλων τῶν ὑπουργῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ πού αὐτομόλησαν στήν ΝΔ, εἶναι ἕνα πρώτης τάξεως πολιτικό δῶρο στήν ἑλληνική κοινωνία. Ἡ ὁποία πρῶτον κατάλαβε καί ἐπισήμως πόσο ΠΑΣΟΚ ἔχει γίνει ἡ ΝΔ καί δεύτερον ἐθλίβη σέ ἀνθρώπινο ἐπίπεδο γιά τήν ἀπώλεια ἑνός ἀνθρώπου, ἀλλά ἐλάχιστα πένθησε σέ πολιτικό ἐπίπεδο τόν Κώστα Σημίτη.

Πολύ ὀλίγος κόσμος συμμετεῖχε στό τετραήμερο πένθος τοῦ κυρίου Μητσοτάκη, τῶν ὑπουργῶν του καί λοιπῶν ἀκολούθων του γιά τήν ἀπώλεια τοῦ μέντορός τους.