Ανατολικώς της Ιταλίας

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ πολύ σκέψη. Ούτε καν ρεπορτάζ

Τα μοτίβα επαναλαμβάνονται. Στοιχειώδης διαγώνιος ανάγνωσις του νέου εξαιρετικού βιβλίου των διακεκριμένων συναδέλφων μας Μιχάλη Ιγνατίου και Νίκου Μελέτη ”Από τα Ίμια στην Μαδρίτη, η Συμφωνία που γκρίζαρε το Αιγαίο” (εκδόσεις Πεδίο) σε συνδυασμό με απλή μελέτη των δηλώσεων όλων των πρωταγωνιστών της περιοχής κατατείνει σε ένα απλό συμπέρασμα: Οι Τούρκοι κινούνται βάσει οργανωμένου σχεδίου. Τα περί εξαγωγής της οικονομικής κρίσης τους στο Αιγαίο αποτελούν ανέκδοτο. Η ιστορία και τα γεγονότα δείχνουν ότι οι γείτονες δεν κινούνται ποτέ τυχοδιωκτικώς. Πρώτα εξασφαλίζουν τα νώτα τους και έπειτα κινούνται.

Εν προκειμένου τι διαπιστώνουμε; Πρώτον, ότι του τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι το πολιτικό τέκνο της προδοτικής συμφωνίας της Μαδρίτης την οποία έγραψε με τα χεράκια της η Υπουργός Εξωτερικών των φίλων μας των ”Δημοκρατικών” Μαντλήν Ωλμπράιτ αντιγράφοντας λέξη προς λέξη το σχέδιο που είχε ετοιμάσει ο πρώην Τούρκος Πρωθυπουργός Μεσούτ Γιλμάζ. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας από τον Κώστα Σημίτη και την αναγνώριση εκ μέρους της Ελλάδος νόμιμων και ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο, η Ελλάς καταδικάστηκε να απεμπολήσει διά παντός το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων από τα 6 στα 12 μίλια. Μόνο μια κυβέρνηση επιχείρησε να παραβιάσει την Μαδρίτη εργαζόμενη συστηματικά για ανακήρυξη ΑΟΖ με τις χώρες της περιοχής (Αλβανία, Λιβύη, Αίγυπτο) η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή το 2009 και η κυβέρνηση αυτή συμπτωματικώς… ”έπεσε”. Αν σήμερα μπορεί ο Ερντογάν και δημοσιεύει χάρτες πραγματοποίησης ερευνών πέριξ της Ρόδου, της Κάσου και της Καρπάθου, λίγο έξω από τα δικά μας έξι μίλια, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του, σε αυτή την προδοτική συμφωνία το οφείλει. Η Μαδρίτη γέννησε την Λιβύη! Διά της αποχής της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων μας έως τα 12 μίλια η Τουρκία επιχειρεί να καταλάβει ζωτικό χώρο της επικράτειας μας διά χρησικτησίας. Δυστυχώς για εμάς πέραν των γραπτών υπάρχουν και ηχογραφημένα ντοκουμέντα από την βραδιά των Ιμίων (φυλάσσονται στα αρχεία του Σταίητ Ντηπάρτμεντ ) στα οποία ακούγεται ο Έλλην Υπουργός Εξωτερικών να δεσμεύεται ότι δεν θα επεκτείνουμε ποτέ τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια.

Δεύτερον, όπως προκύπτει από την διαγώνια ανάγνωση του βιβλίου Ιγνατίου-Μελέτη απώτερος στόχος των Τούρκων αλλά και των Αμερικανών από το 1996 χρονιά που αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά από την Τανσού Τσιλλέρ η Συνθήκη της Λωζάννης –εκτός από την θαλάσσια κυριαρχία μας στην περιοχή– είναι ο αφοπλισμός των νήσων του Αιγαίου. Η αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από τα Δωδεκάνησσα. Το γράφει ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ Τόμας Νάιλς σε τηλεγράφημα του της 27ης Μαρτίου 1996 προς το State Department: ”Πρέπει να πιέσουμε για την αμοιβαία αποχώρηση δυνάμεων στην Δυτική Ανατολία και στο Ανατολικό Αιγαίο”. Και για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται μια ταπεινωμένη Ελλάς στο τραπέζι του διαλόγου. Είτε μετά από επεισόδιο, είτε άνευ αυτού. Η σκηνοθεσία είναι γνωστή από το 1996. Για να τηρηθούν τα προσχήματα πρέπει όταν έρθει η ώρα του διαλόγου να έχουμε θέσει και εμείς ως Ελλάς κάποια θέματα προς την Τουρκία για να είναι επικοινωνιακά διαχειρίσιμη η συμφωνία. Οι ΗΠΑ το μεθοδεύουν από το 1996. Γράφει ο Υπουργός Εξωτερικών Γουώρεν Κρίστοφερ -καθόλου βλάξ- σε τηλεγράφημα της 17ης Απριλίου 1996 προς την αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών: ”Υπάρχει και το θέμα της ισορροπίας. Χρειάζεται να υπάρχουν πολλά θέματα ώστε να μπορεί να γίνει παζάρι. Έτσι και οι δύο πλευρές θα μπορούν να είναι νικητές”. Αν κρίνω από το γεγονός ότι η Ελλάς έβαλε εσχάτως στο τραπέζι ζήτημα για το Ακουγιού, την Αγία Σοφία, την κυριαρχία των Μοσχονησίων, τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία, τότε μάλλον το manual έχει τεθεί σε εφαρμογή. Θα καθίσουμε στο τραπέζι για όλα.

Τρίτον, η τουρκική χορογραφία -και με το πρόσφατο επεισόδιο με την φορτηγίδα Cilgin (που στην γλώσσα τους σημαίνει ”το άσχημο, το κακό”) και με την διέλευση του Ορούτς Ρέιτς από την ελληνική υφαλοκρηπίδα- δείχνει ότι οι γείτονες δεν θα προκαλέσουν επεισόδιο. Θα μας προκαλέσουν να το κάνουμε εμείς. Εκείνοι αναμένουν την καταχώριση του τουρκολιβυκού μνημονίου στα αποθετήρια του ΟΗΕ. Έπειτα θα κάνουν την εμφάνιση τους στην περιοχή επικαλούμενοι και την απουσία ελληνικών συντεταγμένων για να ισχυριστούν ότι βρίσκονται βάσει αναγνωρισμένης διεθνούς συμφωνίας από τον ΟΗΕ σε δική τους επικράτεια! Και ότι εμείς τους παρενοχλούμε!

Τέταρτον οι διεθνείς συμμαχίες μας –αυτό προκύπτει από την μελέτη των δηλώσεων αξιωματούχων– δεν είναι και τόσο σταθερές. Δεν πατάμε γερά. Οι Γάλλοι έκαναν πως δεν είδαν την τουρκική φορτηγίδα και αποχώρησαν ”με ελαφρά πηδηματάκια” από την επιχείρηση IRINI μόλις πληροφορήθηκαν ότι δεν είναι και βέβαιον πως θα αγοράσουμε τις φρεγάτες τους. Οι Ιταλοί υπέγραψαν την συμφωνία μαζί μας αλλά οι τόνοι τους ήταν εξαιρετικά χαμηλοί. Ο Ντι Μάιο επρόκειτο να μεταβεί προχθές ικέτης στην Κωνσταντινούπολη αλλά του το ανέβαλλε ο Τσαβούσογλου (”γυμνάσιο, γυμνάσιο, γυμνάσιο”). Ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου δεν είπε ούτε μια φορά την λέξη ”Τουρκία” στις κοινές δηλώσεις του με τον ημέτερο Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ απέφυγε να δεσμευτεί για την ενεργοποίηση του East Med που θα ήτο η έμπρακτος αμφισβήτησις του τουρκολιβυκού μνημονίου. Όσο για τον φίλο μας τον Χάφταρ στον οποίο επενδύσαμε ανοήτως ετοιμάζεται να διαφύγει ηττηθείς στο Λάγκλει αφού έφερε εις πέρας τον ρόλο του.

Πέμπτον και σημαντικώτερον: Τι προκύπτει γεωπολιτικά από την ανάλυση των δεδομένων; Αυτό που είπε ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής σε έναν Βουλευτή που τον επισκέφθηκε προσφάτως και συζήτησαν τα ελληνοτουρκικά. ”Η Τουρκία επιχειρεί να ελέγξει όλη την χερσαία και θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται ανατολικώς της Ιταλίας”. Ήτοι: Αλβανία, Λιβύη, Κύπρο, Νησιά Αιγαίου, Ανατολική Μεσόγειο, Ελληνική Θράκη Βουλγαρία και Σκόπια (παρά τις Πρέσπες). Και αν κρίνουμε από τα τελευταία δεδομένα (επικοινωνία Τραμπ-Ερντογάν, αναβολή επίσκεψης Λαβρώφ στην Άγκυρα) δεν απέχει από την πραγματικότητα η εκτίμηση ότι μάλλον αλλάζει στρατόπεδο: Επιχειρεί να ελέγξει την περιοχή στο σύνολο της ως τοποτηρητής της Δύσης απέναντι στην Ρωσσία. Με ό,τι αυτό σημαίνει για εμάς.

Η ιστορική μεταβολή είναι τεραστία. Είμαστε προ των πυλών αλλαγής του status του Αιγαίου. Ξέρετε γιατί οι πρωθυπουργοί μας μπορούσαν και κτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι στους ξένους σε άλλους καιρούς; Γιατί ελέγχοντας το Αιγαίο η Ελλάς ήταν ο ρυθμιστής της κυκλοφορίας πολεμικών και εμπορικών πλοίων στο τρίστρατο ”Δαρδανέλια-Σουέζ- Γιβραλτάρ”. Ιδιωτικοποιώντας το λιμάνι της Αλεξανδρουπόλεως χωρίς ανταλλάγματα (με τα κυάλια θα παρακολουθήσουν οι ΗΠΑ το επεισόδιο με τους Τούρκους όπως έκαναν και οι Άγλλοι στην προκυμαία της Σμύρνης το 1922) και χάνοντας ο μή γένοιτο κυριαρχία σε Αιγαίο και Μεσόγειο νοτίως της Κρήτης, πάει το status μας. Πάει ”Μεγάλο περίπατο”. Και ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Δύσκολα καταλαβαίνει ο εξαθλιωμένος-εξοντωμένος από τα μνημόνια και τον κορωνοϊό Έλλην τι απαρχή δεινών θα είναι η τυχόν απώλεια της κυριαρχίας αυτής και τυχόν αλλαγή του status. Κοιτά τον χάρτη ο Έλλην και οι περιοχές νοτίως της Κρήτης, κάτω στο Λιβυκό του φαίνονται μακρυά. Νιώθει ασφαλής και δεν καταλαβαίνει ποιο το νόημα μιας σύρραξης για κάτι που συμβαίνει τόσο μακρυά. Στην δε ανέχεια που βρίσκεται… που όρεξη για πολέμους! Το 56% υπέρ που έδωσε μια πρόσφατη δημοσκόπηση ήταν ελάχιστο σε σύγκριση με το διακύβευμα.

ΥΓ: Ευχαριστώ τον Μιχάλη Ιγνατίου για την δημοσίευση της ιστορικής συνέντευξης που μου έδωσε για τους S 300 ο αείμνηστος Πρόεδρος Γλαύκος Κληρίδης τον Μάιο του 2007 για την ΕΡΤ στο γραφείο του στα περίχωρα της Λευκωσίας. Τότε προβλήθηκε στη 1.30 τα ξημερώματα!