Ἀσκήσεις μέλλοντος

ΕΠΙΤΥΧΕΣ ὑπῆρξε τό συνέδριο τῆς ΝΔ. Παρά τό γεγονός ὅτι ὁ ἀγχωμένος κ. Τσίπρας ἐπιχείρησε ἀντιπερισπασμό.

Ὑπῆρξε ἐπιτυχές κατ’ ἀρχήν, γιατί ὁ Πρόεδρος τοῦ κόμματος Κυριάκος Μητσοτάκης «ἐξελίσσεται». Ἄλλος ἦταν στήν ἀφετηρία τό 2016, ἄλλος εἶναι σήμερα. Ἐκφράζει πλέον μέ τόν λόγο του καί τίς δεσμεύσεις του τήν «ὅλη» παράταξη. Στό Σκοπιανό κατάφερε καί κέρδισε τήν καρδιά ἀκόμη καί τοῦ πλέον ἀπαιτητικοῦ συντηρητικοῦ ψηφοφόρου. Οἱ διατυπώσεις του γιά τίς Πρέσπες ἦσαν ἀπό κατηγορηματικές ἕως ἀπόλυτες: Προειδοποίησε ὅτι ἡ ΝΔ δέν θά ψηφίσει «ποτέ» τήν Συμφωνία. Θυμίζω πώς ὅταν ἔγινε τό πρῶτο συλλαλητήριο γιά τό Μακεδονικό στήν Θεσσαλονίκη ὁ Πρόεδρος τῆς ΝΔ βρισκόταν στά Καλάβρυτα γιά σκί. Ἑνάμιση χρόνο μετά ὅταν μιλᾶ γιά τό θέμα αὐτό εἶναι «ἄλλος». Καί καλῶς εἶναι «ἄλλος». Εὐχόμαστε νά παραμείνει «ἄλλος» καί μετά τίς ἐκλογές.

Ἔπειτα, ὁ προγραμματικός του λόγος ἦταν συνδυασμός λαϊκοῦ κόμματος καί μοντέρνας παράταξης πού παρακολουθεῖ τίς κοινωνικές μετατοπίσεις. Οἱ μετρημένες δεσμεύσεις Μητσοτάκη εἶχαν πράγματι λαϊκό χαρακτῆρα. Οἱ ὑποσχέσεις γιά τήν αὔξηση τοῦ κατώτατου μισθοῦ, γιά τό ἐπίδομα τῶν 2.000 εὐρώ γιά κάθε παιδί πού γεννιέται, καί γιά τήν ἐπαναφορά τῶν πολυτεκνικῶν ἐπιδομάτων συναντῶνται ἀπολύτως μέ τά ρεύματα πού διατρέχουν τήν ἑλληνική κοινωνία: MRB καί «διαΝΕΟσις» σέ ἀλλεπάλληλες μετρήσεις τους ἀνέδειξαν μέ συντριπτικά ποσοστά τήν οἰκογένεια ὡς τόν σημαντικώτερο θεσμό τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἡ στόχευση τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης –ἐκεῖ ἑστίασε ὄχι μόνο ὁ Πρόεδρος τοῦ κόμματος ἀλλά τά περισσότερα στελέχη– εἶναι ἡ ἀνάκτηση τῆς μεσαίας τάξης. Παράλληλα μέ τά κλασσικά ἀνοίγματά του, ὅμως, πού πιστοποιοῦν τόν κεντροδεξιό χαρακτῆρα τοῦ κόμματος, ὁ Μητσοτάκης ἀνοίχτηκε σέ νέα πεδία πολιτικῆς πού συγκινοῦν ὅλα ἐκεῖνα τά στρώματα πού ἀπογοητεύονται ἀπό τόν ἱδρυματισμό τῆς πολιτικῆς. Οἱ θεματικές γιά τό brain drain, τό δημογραφικό, τό bullying καί ἄλλα ἐπικυρώνουν τήν ἄποψη ὅτι ἡ συντήρηση δέν ταυτίζεται μέ τήν «μούχλα».

Τέλος, ἐπί τῆς ἀρχῆς ὀφείλω νά ἐπισημάνω ὅτι ὁ Μητσοτάκης δέν παρασύρθηκε ἀπό τίς ὕβρεις καί τόν διχαστικό λόγο τοῦ Τσίπρα στήν Θεσσαλονίκη. Παρέμεινε εὐπρεπής.

Ἐπί τοῦ προσωπικοῦ, γιά ὅση ἀξία ἔχουν αὐτά στήν πολιτική, ὁ Κυριάκος μίλησε περισσότερο ἀπό ὅσο ἔπρεπε στήν πρωτολογία του, ἡ ὁμιλία του ἦταν «Καστρικοῦ τύπου» καί ἀπό ἕνα σημεῖο καί μετά κούρασε. Ἀντιθέτως, πῆγε πολύ καλύτερα στά θεματικά πάνελ, καί μάλιστα χωρίς γραπτό κείμενο. Ὑπερβολικό καί τό μακιγιάζ πού ἔγινε γιά τίς ἀνάγκες τῆς τηλεοπτικῆς κάλυψης: σκλήρυνε πολύ τό πρόσωπό του.

Πέραν αὐτῶν, τό συνέδριο τῆς ΝΔ ὑπῆρξε μίας πρώτης τάξεως εὐκαιρία γιά νά ἀνιχνευθοῦν οἱ σχέσεις κορυφῆς στήν παράταξη, καί μέ προβολή νά γίνουν μερικές ἀσκήσεις μέλλοντος μέ ἀντικείμενο τό κλῖμα στό κόμμα κατά τήν διακυβέρνηση. Ἐδῶ ὑπάρχουν θεματάκια. Ὁ Μητσοτάκης εὐχαρίστησε ἔξυπνα τούς πρώην Πρωθυπουργούς Καραμανλῆ καί Σαμαρᾶ γιά τήν προσφορά τους στό κόμμα. Μέ μία ἀμφιλεγόμενη ὅμως διατύπωση τούς ἐξίσωσε μέ τούς Κώστα Σημίτη καί Γιῶργο Παπανδρέου (!!!), ἐπειδή τάχα ὅλοι οἱ πρώην Πρωθυπουργοί πρίν ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ δέν δέχτηκαν «μακεδονική ἐθνότητα» καί «μακεδονική γλῶσσα» ὅπως ὁ Τσίπρας. Αὐτό ἦταν κουτοπόνηρο φάουλ. «Ὑποβάθμιση» διά τοῦ ἐπαίνου. Δέ νομίζω ὅτι ζητήθηκε ποτέ ἀπό τόν Σημίτη καί τόν Γιῶργο νά ἀναγνωρίσουν μακεδονική ἐθνότητα, καί νά τό ἀρνήθηκαν ὥστε νά δικαιοῦνται τοῦ ἐπαίνου τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς συντηρητικῆς παράταξης. Καί σέ κάθε περίπτωση εἶναι λάθος νά ταυτίζονται Καραμανλῆς καί Σαμαρᾶς, οἱ ὁποῖοι πλήρωσαν στήν πορεία τους βαρύ πολιτικό κόστος γιά τήν Μακεδονία, μέ κάποιους πού ἦταν ἕτοιμοι νά τήν παραδώσουν ἑκατό φορές, ἀλλά δέν πρόλαβαν. Ἄν θέλει ὁ Πρόεδρος νά πεῖ «ζήτω ὁ Σημίτης», ὑπάρχουν καί ἄλλοι τρόποι.

Στά ἀξιοσημείωτα, ἐπίσης, ὅτι ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς διεκδίκησε χῶρο στό ἀκροατήριο τῆς παράταξης. Κέρδισε τόν σκληρό πυρῆνα μέ ὅσα εἶπε (κάποιοι χαρακτήρισαν τήν ὁμιλία του τήν καλύτερη τοῦ Συνεδρίου) καί προειδοποίησε γιά τήν «ἀκυβερνησία», τό ναρκοπέδιο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἐμμέσως ἔτσι ἐξέφρασε τήν ἀνησυχία του γιά τήν αὐτοδυναμία. Δέν διέλαθε τήν προσοχή μας ἡ ἀποστροφή Μεϊμαράκη ὑπέρ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου: «Ἄν δέν ἤμαστε ἐμεῖς καί ὁ Πρόεδρος, ἡ χώρα θά ἦταν ἐκτός εὐρώ τό 2015» εἶπε. Ἡ ἀποστροφή αὐτή ἐνόχλησε τόν Κυριάκο, ὁ ὁποῖος σχολίασε χθές εἰρωνικά ὅτι «εἶχα ἀνησυχήσει λίγο τήν Παρασκευή, ἀλλά σήμερα ἐμφανίστηκε στό βῆμα ὁ παλιός καλός Μεϊμαράκης». Ὁ ὁποῖος Μεϊμαράκης μαζί μέ τόν Κωστῆ Χατζηδάκη καί τόν Μαργαρίτη Σχοινᾶ εἶναι ὑποψήφιοι γιά βραχύβιους μεταβατικούς ρόλους στήν περίπτωση τῆς ἀκυβερνησίας στήν ὁποία ἀναφέρθηκε ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς. Ὁ Σχοινᾶς μάλιστα προκάλεσε ἐντύπωση: Ἐν ἐνεργεία ἐκπρόσωπος τῆς Κομμισσιόν μίλησε σέ κομματικό συνέδριο, ἔβαλε κατά Τσίπρα, ἀλλά ἄφησε καί αἰχμές μέ τήν φράση «οἱ δαπάνες ἄμυνας δέν πρέπει νά κατευθύνονται ὑπέρ μεσαζόντων καί προμηθευτῶν».

Ὁ πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλῆς ἀπέφυγε τέλος νά βάλει τό πρόσωπό του στό ἐσωκομματικό κάδρο. Περιορίστηκε νά περιγράψει τούς αὐτονόητους στόχους πού ἀποτελοῦν τόν πῆχυ γιά τόν ἑκάστοτε πρόεδρο αὐτοῦ τοῦ κόμματος καί μελλοντικό πρωθυπουργό: Κυβέρνηση τετραετίας, ἔμφαση στά ἐθνικά θέματα, ἔγνοια γιά τήν κοινωνική πλειοψηφία.

Τελικό συμπέρασμα: τό συνέδριο ἦταν ἐπιτυχές. Ἐξέπεμψε ἑτοιμότητα, ἑνότητα, ἀνανέωση, διεύρυνση. Ὁ Κυριάκος μοιάζει ἕτοιμος. Κατά τήν διάρκειά του ὡστόσο διεγράφησαν διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ οἱ μελλοντικοί ἀνταγωνισμοί κορυφῆς κατά τήν διακυβέρνηση.