Χρόνια ἀναθεώρησης γιά τόν Γιάννη Μπουτάρη

O Γιάννης Μπουτάρης «ἀναχώρησε» γιά ἄλλες πολιτεῖες χθές ἔχοντας κλείσει σχεδόν ὅλους τούς λογαριασμούς του μέ τό παρελθόν.

Μέ γενναιότητα, ὀφείλω νά ὀμολογήσω. Μέ ἐξαίρεση τρία θέματα:

– Τήν ἀντιδικία του μέ τόν Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, στόν ὁποῖο δέν νομίζω νά εἶπε ποτέ ὅλα ὅσα ἐνδεχομένως ἤθελε νά πεῖ. Ἀναγνώρισε δημοσίως τό 2019 ὅτι «ὁ Παπαγεωργόπουλος δέν ἔκλεψε καί δέν ἔβαλε χρήματα στήν τσέπη, δέν ἦταν ὁ ἐγκέφαλος καί δέν καρπώθηκε χρήματα», ἀλλά τό «ἤξερε» πού εἶπε στό δικαστήριο μέ πρόεδρο τόν νῦν βουλευτή τῆς Νίκης κύριο Ἀποστολάκη τόν ἔστειλε φυλακή.

– Τήν ὑπόθεση τῆς κατασκευῆς τοῦ μετρό, τό ὁποῖο καθυστέρησε μέ τίς προσφυγές του στό Συμβούλιο Ἐπικρατείας. Ἀκόμη καί ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, πού παρέστη στήν πολιτική κηδεία του στό Δημαρχεῖο Θεσσαλονίκης (τήν κατασκευή τοῦ ὁποίου εἶχε… καταψηφίσει ὁ κυρ-Γιάννης καί ἀπειλοῦσε μέ πανώ ὅτι θά τό… γκρεμίσει!), ἐπισήμανε ὅτι οἱ βυζαντινές ἀρχαιότητες προστατεύθηκαν τελικῶς μέ τήν διαδικασία τῆς ἀποσπάσεως καί τῆς ἐπανατοποθετήσεως.

– Τήν κατασκευή τῆς Νέας Παραλίας, τήν ὁποία ἐπίσης καταψήφισε. Βλέποντας σήμερα τούς χιλιάδες ἐπισκέπτες νά ἀπολαμβάνουν τήν βόλτα τους ἐκεῖ, σίγουρα θά ἄλλαζε γνώμη γιά τήν ψῆφο του.

Μέ ἐξαίρεση αὐτά τά τρία θέματα, τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς τοῦ δημάρχου Θεσσαλονίκης ἦταν χρόνια ἀναθεωρήσεως. Ἔζησε μέν τήν τουριστική ἀνάπτυξη τῆς Θεσσαλονίκης μέ Τούρκους καί Βαλκάνιους ὅπως ἀκριβῶς τήν εἶχε ὁραματιστεῖ, συνειδητοποίησε ὅμως πόσο πολύ πλήγωσε χιλιάδες πολῖτες ἀλλά καί ὁ ἴδιος πληγώθηκε μέ τά λεγόμενά του. Λίγο πρίν ἀναχωρήσει ἐμπιστεύτηκε στόν Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλόθεο ὅτι ὁ προκάτοχός του Ἄνθιμος, μέ τόν ὁποῖο εἶχε μιά σφοδρή σύγκρουση στίς δημοτικές ἐκλογές τοῦ 2010, «εἶναι ἕνας ἔντιμος ἄνθρωπος». Μέ αὐτόν τόν τρόπο «διέγραψε» τά βαριά λόγια πού ἔλεγε ἐναντίον του στό περίφημο ντοκυμανταίρ γιά τίς δημοτικές ἐκλογές τοῦ 2010, στό ὁποῖο φορῶντας τήν κλασσική ἀγαπημένη καπαρντίνα του ἐμφανίζεται νά λέει «τώρα θά διαπιστώσει ὁ Ἄνθιμος τί κακός… βλάχος εἶμαι».

Τρία χρόνια πρίν, τό 2021, στό ἐξαιρετικό βιβλίο πού ἐξέδωσε, ἔκλεισε καί τούς λογαριασμούς του μέ τούς Ποντίους καί τούς Βορειοπειρῶτες.

«Πλήγωσα τό θυμικό τῶν Ποντίων, τούς προκάλεσα ἀποστροφή καί πίκρα» ἔγραφε τότε κάνοντας αὐτοκριτική γιά ὅλα ὅσα εἶχε πεῖ κατά τῆς Γενοκτονίας, ἐνῶ ἀναγνώρισε ὅτι «οἱ ὁμογενεῖς μας Βορειοηπειρῶτες ἔχουν ὑποστεῖ πολλά ἀπό τό καθεστώς Χότζα». Ἐπί τῶν ἡμερῶν του τό Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης ἀποκαλοῦσε τήν «Βόρειο Ἤπειρο»… «Νότια Ἀλβανία». Στας δυσμάς ἐνδιαφέρθηκε ἀκόμη καί γιά τήν Θεία Μετάληψη. Ἀνακαλῶ ἀπό τό ἀρχεῖο τῆς ἐφημερίδας μας πρωτοσέλιδο κείμενο πού γράψαμε στίς 19 Ἰανουαρίου τοῦ 2021 γιά τό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου του. Πολιτικά δέν συμφωνούσαμε καί αὐτό εἶχε διαφανεῖ στήν συνέντευξη πού τοῦ ἔκανα στό πατάρι τοῦ «Excelsior» τῆς οἰκογένειας Τορνιβούκα τό 2013, ἀλλά μετανιώνω πού δέν ἄκουσα τήν προτροπή τῆς καλῆς φίλης καί προέδρου τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου του, Καλυψοῦς Γούλα, νά συναντηθοῦμε μιά φορά καί νά βγάλουμε τά ἐσώψυχά μας. Ἡ τελευταία εὐκαιρία χάθηκε ὅταν διασταυρώθηκαν τά βλέμματά μας πρό ἑξαμήνου στήν «Διαγώνιο».

Ὁ Μπουτάρης, μᾶς ἀρέσει δέν μᾶς ἀρέσει, ἄφησε ἀποτύπωμα στήν πόλη. Τό τί ἀποτύπωμα, ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ὀπτική τοῦ καθενός. Ἀλλά πάντως ἀποτύπωμα!
Γράφαμε γιά τό βιβλίο του τό 2021:

«Τό τελευταῖο βιβλίο τοῦ τέως δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη ἀποτελεῖ μία ἀληθινή ἔκπληξη. Ὄχι μόνο γιατί μέ ἀφορμή τήν διήγησή του γιά τά “ἑξῆντα χρόνια τρύγου” περιγράφει γλαφυρά στήν Μαρία Μαυρικάκη τήν ζωή στήν ἑλληνική ὕπαιθρο, σκιτσάρει τήν ἠθογραφία τῆς ἀστικῆς Θεσσαλονίκης, φωτίζει τίς ἐπιχειρηματικές πρακτικές του ἀκόμη καί σέ σημεῖο τοῦ νά ὀμολογεῖ πώς “ἔριχνε” τούς ἐργάτες ἤ τούς ἀμπελοπαραγωγούς στίς διαπραγματεύσεις γιά τά ἡμερομίσθια ἤ τίς τιμές. Σέ συνεννόηση μέ ἄλλους οἰνοπαραγωγούς, ὅπως ὁ Εὐάγγελος Τσάνταλης. Τό σχετικό κεφάλαιο φέρει τόν τίτλο “Εἶναι τό Κεφάλαιο, Ἠλίθιε” καί ὁ ἐπιχειρηματίας Μπουτάρης εἶναι λίαν ἐξομολογητικός γιά τό πῶς ἐγίνετο, κατά τά λεγόμενά του, “ἡ ἐκμετάλλευση ἀνθρώπου ἀπό ἄνθρωπο”.

Τό βιβλίο αὐτό εἶναι ἐνδιαφέρον γιατί ὁ τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης δείχνει πώς θέλει νά κλείσει τούς λογαριασμούς του ἐπί θεμάτων γιά τά ὁποῖα ἔλαβε θέσεις συχνά ἀμφιλεγόμενες προκαλῶντας τήν μῆνιν τῶν συμπολιτῶν του. Ἀναφερόμεθα στά ἐθνικά θέματα καί στά θέματα ταυτότητος. Στήν Γενοκτονία τῶν Ποντίων καί τό Βορειοηπειρωτικό. Καί δευτερευόντως στίς σχέσεις του μέ τήν Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθοδοξία, στίς ὁποῖες κάνει ἐκτεταμένες ἀναφορές. Ἴσως τό γεγονός ὅτι μικρός ντυνόταν παπαδάκι κάθε Κυριακή κρατῶντας τά ἑξαπτέρυγα κατόπιν ἀπαιτήσεως τῆς οἰκογενείας του νά τόν… καταπίεσε καί νά τόν ὅρισε. Ὡς πρός τά πρῶτα, τά ἐθνικά θέματα, φαίνεται ὅτι ὁ κύριος Μπουτάρης νοιώθει τήν ἀνάγκη νά πεῖ συγγνώμη μέ τόν τρόπο του γιά τίς προσβολές του. Στούς Ποντίους ἀναφέρεται δύο φορές μέσα στό βιβλίο καί δείχνει ὅτι τό λάθος του τό κουβαλᾶ. Στήν σελ. 195 τοῦ “Ἑξῆντα χρόνια τρύγος” ὁ κύριος Μπουτάρης ἀναφέρει: “Αὐτό τό θυμικό τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ πλήγωσα –ἐλπίζω ὄχι ἀνεπανόρθωτα– πάνω στόν οἶστρο μου νά προωθήσω τό ἄνοιγμα στούς Τούρκους τουρίστες. Δίδοντας συνέντευξη σέ μιά ἀποστροφή τοῦ λόγου μου ξεστόμισα I don’t give a shit τί ἔκανε ὁ Κεμάλ στήν Μικρασία, φράση πού προκάλεσε ἀποστροφή καί πίκρα”.

Ὁ κύριος Μπουτάρης θεωρεῖ ὅτι μέ τήν φράση του αὐτή “ἔβαλα βούτυρο στό ψωμί τῶν λαοπλάνων” καί μέ φράσεις του ὅπως “ἰδίως ἐκείνου πού ἐμπορεύεται ἐπιστολές τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ζητεῖ ἀπό ὅλους μήν πίνετε κρασιά τοῦ Μπουτάρη”, φωτογραφίζει τόν πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Λύσεως Κυριάκο Βελόπουλο. Δείχνει μάλιστα νά τόν ἐνοχλεῖ σφόδρα ὅτι ὁ πρόεδρος τῆς Λύσεως εἰσῆλθε στήν Βουλή, γιατί αὐτό ἀποτελεῖ τεκμήριο ὅτι οἱ Πόντιοι δικαίωσαν ἐκεῖνον καί ὄχι τόν ἴδιο. Λέει ὁ κ. Μπουτάρης: “Μπορεῖ οἱ θρασύδειλοι πού μέ ξυλοκόπησαν νά δήλωσαν μετανιωμένοι στό δικαστήριο, ἀλλά οἱ ἀρχηγίσκοι συνεχίζουν τό βιολί τους χωρίς καμμία κύρωση, ὁ ἕνας τους μᾶς ἐκπροσωπεῖ στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων! Πού σημαίνει ὅτι κάποιοι, ἀνάμεσά τους καί Πόντιοι, πιστεύουν ἐκεῖνον καί ἀπεχθάνονται ἐμένα.

Ἐξακολουθῶ νά διακηρύττω ὅτι οἱ ξεριζωμένοι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί εἰδικῶς τοῦ Πόντου ἔδωσαν πνοή στήν Μακεδονική Ἤπειρο, μέ τά ἀμειγῶς ποντιακά χωριά νά ἀποτελοῦν στολίδια καί νά ξεχωρίζουν μέ διαφορά σέ νοικοκυροσύνη καί ἐργατικότητα. Τέλος, δηλώνω –μιά καί κάνω μείξεις στά κρασιά– ὅτι μέ τό πάντρεμα Βλάχων καί Ποντίων βγαίνει ἕνα ἀπό τά καλύτερα χαρμάνια, ἀπό τό ὁποῖο ἔχω ἀφήσει καί ἐγώ ὁ ἴδιος ἀπογόνους”. Ἡ εὐθεῖα αὐτή συγγνώμη δέν “ἔφθασε” στόν κύριο Μπουτάρη ὅμως. Ὁ καημός δέν τοῦ ἔφυγε. Ἔτσι, σέ ἄλλο σημεῖο τοῦ βιβλίου, στήν σελ. 273, ἄν καί τό θέμα εἶναι ἡ πολιτική του γιά τούς πρόσφυγες, ἐπανέρχεται: “Ἡ εὐρύτερη περιοχή γύρω ἀπό τό Ἀραράτ, ἀπό τόν Πόντο μέχρι κάτω στό Περσικό Σιράζ, θεωρεῖται λίκνο τοῦ ἀμπελιοῦ. Μπορῶ λοιπόν νά μήν πηγαίνω τούς Ποντίους; Παραμένει κυρίαρχος ὁ καημός μου γιά τήν παρεξήγηση, μόνο πού πρέπει νά τόν ἀφήσω καί νά γυρίσω (σ.σ. στήν διήγηση) στούς σύγχρονους κατατρεγμένους, στήν πλειοψηφία τους μουσουλμάνους πού εἶχαν ἀνάγκη περίθαλψης ἐπί τῆς δημαρχίας μου”.

Ὁ τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης ζητεῖ ὅμως ἐπίσης συγγνώμη μέ τόν τρόπο του καί ἀπό τούς συμπατριῶτες μας Βορειοηπειρῶτες. Ἑπτά καί πλέον χρόνια μετά τήν συνέντευξη πού ἔδωσε στόν ὑπογράφοντα, κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας ζητοῦσε νά μήν χρησιμοποιεῖται ὁ ὅρος “Βόρειος Ἤπειρος” στά δελτία τοῦ Δημοτικοῦ Ραδιοφώνου Θεσσαλονίκης (ἐκπομπή ΕΡΤ, “Ἄλλη ὄψη”, Μάρτιος 2013), ὁ τέως δήμαρχος ἐπανέρχεται στήν ἐθνική ὁρολογία. Διαβάζουμε στήν σελ. 282: “Οἱ κάτοικοι τῆς Ἀλβανίας ἔχουν ταλαιπωρηθεῖ, εἰδικά οἱ ὁμογενεῖς Βορειοηπειρῶτες πού ἔχουν ὑποστεῖ πολλά ἀπό τό καθεστώς τοῦ Χότζα καί μέ τό δίκιο τους παραμένουν ἐσωστρεφεῖς καί δύσπιστοι”. Κάλλιο ἀργά παρά ποτέ».